Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
laila_lover schreef:ze zijn ehelmaal kapot de ouders, echt heel zielig..... het was een hele harde klap vor ze. Ze willen ook geen bezoek thuis zeiden ze, en het jongetje staat op zijn eigen kamer opgebaard....
Citaat:kijk een beetje uit met zo ver onder water zwemmen. Op zich is daar niets mis mee, maar als je daarvoor te vaak diep ademhaalt (= bewuste hyperventilatie) kun je onder water blackout gaan door een gebrek aan zuurstof. Ik ben zo ooit bijna verdronken, het is dat Antoine het raar vond dat ik niet bovenkwam en dat er mensen met kennis van zaken waren (gebeurde bij de training van de duikclub). Het heet een zwembad blackout en er zijn zo al vaker mensen overleden.
Citaat:Je kunt rustig ver onder water zwemmen als je maar niet gaat hyperventileren vooraf.
Heel in het kort: Je kijgt een ademhalingsprikkel omdat het gehalte CO2 in je bloed te hoog wordt (dus niet een gebrek aan O2!). Door erg diep adem te halen verlaag je het gehalte CO2 in je bloed. Het
Tijdens het zwemmen verbruik je O2 en een restproduct is CO2. Dat bouwt dus op tijdens het zwemmen maar omdat echter al het beginniveau erg laag was, kan het zijn dat alle zuurstof 'op' is terwijl je nog niet de drempelwaarde CO2 hebt bereikt. Je kijgt dan dus geen signaal om adem te halen en door het gebrek aan zuurstof raak je buiten westen.
Ik kan het me nog erg goed heinneren. We moesten zover mogelijk onder water zwemmen, doel was diagonaal, korte kant, lange kant (met vinnen ) Ik deed nog maar net mee, was niet bekend met de zwembad blackout en had dus flink staan hyperventileren. Ik kom halverwege de lange kant (schreef bijna zijde ) en denk "even gas, dat moet lukken". Daarna ben ik dus een stuk kwijt. Antoine zwom achter me en zag mij even boven komen en vervolgens weer omlaag gaan. Hij dacht dat ik de lengte ging afmaken, maar ik was dus al bewusteloos op dat moment. Toen hij zelf boven kwam en mij niet zag, had hij door dat er iets mis was. Ik ben uit het water gevist en net toen ze wilden gaan beademen, ben ik bijgekomen. Vanaf daar weet ik het weer, ik dacht namelijk "ik heb geen zin om op te staan, het is nog veel te vroeg". Ikben voor de zekerheid een nacht in het ziekenhuis gehouden, maar het is allemaal erg meegevallen. Dat was wel gewoon geluk.
LovesSaartje schreef:Dit gebeurd de laatste tijd opvallend vaak![]()
Maar wat ik niet snap, is dat het kind op de bodem bleef