Ik vind ook dat je zelf moet beslissen of je wel of niet wilt gaan kijken.
Ik zelf ben bij mijn oma ( die een 8 maanden geleden overleden is ) ook niet gaan kijken. Ik had haar op haar sterfbed gezien toen ze al niet meer echt wist wat er om haar heen gebeurde, en dat deed me zo'n pijn dat ik geen contact kon maken, niet duidelijk kon maken dat ik er was en haar daar zo zien liggen.. Ze had iets waardoor ze heel erg trilde ( iedereen bij ons in de familie heeft dat wel een beetje ) en dus haar hele bed schudde door elkaar.
Ik heb nu weleens spijt dat ik niet ben gaan kijken, mijn tante en opa die wel zijn gaan kijken zeiden dat ze er erg vredig bijlag en nu eindelijk weer eens keek zonder pijn.. Maar voor mij was het te vroeg om te beseffen dat ze echt dood was. Ik kreeg zondagmiddag te horen dat ze doodging en zondagavond was ze al dood, dinsdagavond was een uurtje om haar te bekijken en woensdag werd ze al gecrimeerd. Ik heb de hele dag lopen twijfelen, maar was net op dat moment bij me paard en was eraf gevallen waardoor het allemaal langer duurde en ik niet meer kon gaan kijken.. Op het moment dat ik het besefte raakte ik wel even in paniek, niet echt mijn keus dus om niet te gaan kijken.
Toch heb ik wel altijd een raar gevoel bij iemand die stervende is. Heb nog nooit iemand dood gezien maar wel al mensen die aan het sterven waren, vind het maar een beetje akelig.. Hoop dat ik daar nog aan ga " wennen " daar ik nog best veel dode mensen zal meemaken in mijn beroep als bejaardenverzorgende..