Roodvos schreef:Maar het probleem is dat er (bijna) nooit maar één kandidaat de beste is. En dan gaan bij de keuze allerlei onbewuste processen een rol spelen. En aangezien die keuzes vaak door (witte) mannen worden gemaakt ben je als vrouw direct al in het nadeel. Het aan "de markt" zelf overlaten is geprobeerd, maar dat heeft niet gewerkt. Er zal dus actief aan verandering gewerkt moeten worden. Ik ben daarom voor een quotum.
Hoe bedoel je dat het "aan de markt overlaten niet heeft gewerkt"?
Aangezien je het over "(witte) mannen" neem ik aan dat je het over topposities hebt. Je weet wel, die posities die je krijgt op latere leeftijd na 20-40 jaar gewerkt te hebben in de sector, een hoog IQ te hebben (ik verwijs hier naar slechts IQ, maar er zijn echter een handvol kenmerken die indicatief zijn voor hoe ver je in je carrière zal gaan komen, maar dat is een heel hoofdstuk op zichzelf), veel uren elke week te maken, en extreem gedreven te zijn.
Mochten het nou net voornamelijk (witte) mannen zijn die afgestuurd zijn in de jaren 60 en 70, toen er veel minder vrouwen studeerde en serieuze carrière ambities hadden, die nu de leeftijd en werkervaring bereiken voor een toppositie. Aangezien tegenwoordig meer vrouwen dan mannen afstuderen en vrouwen hun carrière serieuzer nemen, kan je verwachten dat, zonder overheidsingrijpen, het aantal vrouwen op topposities vanzelf toe gaat nemen. Dat zal echter wel met een vertraging gebeuren, want die moeten eerst 20 jaar werkervaring opdoen... iets dat nou eenmaal 20 jaar tijd kost.
IQ is ook niet gelijk verdeeld over mannen en vrouwen. Mannen hebben een iets hoger IQ gemiddeld, maar bepalend voor topfuncties zijn de extremen. En bijna elk onderzoek laat zien dat mannen oververtegenwoordigd zijn in de hogere range (130+). Dat verklaard dus ook waarom er meer mannelijke topfunctionarissen zijn, meer mannen op het hoogste niveau van de wetenschap bezig zijn, of waarom er nauwelijks vrouwelijke schaakgrootmeesters zijn.
Vrouwen neigen ook om minder uren te draaien dan mannen. Helaas zal je voor een topfunctie behoorlijk wat uren moeten maken, en dan spreek ik niet over 40 uur per week. Het zijn vooral vrouwen die voor een betere work-life balans kiezen waardoor ze minder snel een hoge functie bereiken, maar wel meer kwaliteit van leven hebben.
Verder gaan mannen sneller voor status: die willen een hoge functie en een goed salaris en zijn bereid daar hun normale leven sneller voor op te geven. Dit zijn de mensen die het verst komen. De achtergrond daarvan is trouwens ook biologisch waar mannetjes hun potentieel aan vrouwtjes laten zien om zich voort te kunnen planten.
Maar als je dan toch voor een quotum bent, dan wil je natuurlijk wel voor elke sector een quotum. Hieronder de getallen van het CBS:
[ [url=m/KUBcrX.png]Afbeelding[/url] ]
Dus hoe krijgen we die vrouwen uit de zorg en het onderwijs, en in de IT en de technische beroepen? Flinke boetes voor scholen en ziekenhuizen zou dan een start zijn, en vervolgens misschien de belasting flink omhoog zodat er met meer loon meer mannen aangetrokken kunnen worden? En gaan we dan niet voorbij aan de biologisch bepaalde zorgzaamheid van vrouwen die graag in die sectoren willen werken? Gaan we dan ook vrouwen weren bij universiteiten aangezien er meer vrouwen dan mannen afstuderen tegenwoordig? Moet de keuzevrijheid dan afgenomen worden om de juiste aantallen mensen in elke sector te krijgen? En waarom kijken we dan alleen naar geslacht, en niet naar andere factoren waar mogelijk ook op "gediscrimineerd" wordt?
Sommige mensen lijken te denken dat een maatschappij volledig maakbaar is en dat het ideale uitgangspunt een precieze 50/50 verdeling man/vrouw is. Ik zie geen enkele reden om aan te nemen dat 50/50 beter is dan 60/40 of 30/70, het lijkt me belangrijker dat iedereen de sector in kan waar hij/zij het beste voor geschikt is en werk kan doen op een niveau dat het beste bij hem/haar past. Dat is een algemeen proces van acceptatie; daar heb je niet perse een 50/50 verdeling in elke sector voor nodig. Als ik een groot bedrijf binnenloop en de CEO is een vrouw dan denk ik daar niets van, net zoals dat mijn dokter een man of vrouw is, of de piloot in het vliegtuig dat me naar mijn vakantie brengt, of de persoon die mijn huis bouwt. Omdat er geen quotum is neem ik aan dat het de beste persoon op de plek is, maar zo snel er een quotum komt ga ik twijfelen of die persoon er misschien als diversiteits-aanname zit.
En ook bij die maakbaarheid heb ik mijn twijfels: er zijn eerdere initiatieven in het buitenland geweest om meer vrouwen in STEM te krijgen met als gevolg dat het % vrouwen juist afnam. De reden was dat de vrouwen die richting STEM gingen zich juist beledigd voelde door de campagnes en mensen in hun omgeving aan begonnen te nemen dat ze die richting gekozen hadden vanwege de mediacampagnes ipv dat hun hart daarin lag. Of kijk eens naar enkele Scandinavische landen die voorop lopen met gender, waar juist meer vrouwen kiezen voor "traditionele vrouwensectoren".