Goof schreef:In een ander topic postte ik vandaag dit:
Zoals ik zei werk ik met statushouders en ik kan je vertellen dat de meesten zich niet buiten de maatschappij zetten, maar dat de maatschappij de meesten buitensluit. Heel triest.
'Men' vindt dat ze zo snel mogelijk moeten integreren en moeten werken want dan krijgen ze tenminste geen uitkering meer, echter zijn er nauwelijks financiele middelen voor begeleiding hiervan. Ik schreef al dat ik over inburgeringscursus mijn twijfels heb, maar daarna stopt sowieso het hele proces.
Er wordt nauwelijks tijd, geld en energie gestoken in een vervolg. Deze mensen weten niet wat een cv is, waar ze vacatures vinden, hoe solliciteren in zijn werk gaat, hoe de arbeidsmarkt hier werkt. En dan spreken ze ook de taal nog niet goed. Sterker nog, de meesten kennen hun eigen competenties niet eens en weten niet eens dat dit een land is waar ze zelf keuzes voor hun toekomst kunnen maken. De meesten weten niet beter dan dat je gewoon doet wat je ouders deden.
Zolang daar geen begeleiding in komt vallen de statuahouders tussen wal en schip en komen ze nooit die bijstand uit. En geloof me, de meesten willen gewoon werken en hun eigen geld verdienen.
Het sneue ia ook nog dat er ook echt wel zijn die wel een aardige opleiding en baan hadden in hun thuisland, die hopen hier snel aan de slag te gaan/mogen maar die gewoon door niemand een kans geboden wordt.
Ik ben heel actief bezig om hen te begeleiden naar de arbeidsmarkt en allereerst vrijwilligerswerk te vinden voor hen, maar hoe makkelijk dat ook klinkt, zo moeilijk is dat in de praktijk.
Organisaties en stichtingen willen namelijk niet werken met mensen die de taal (nog) niet goed spreken. Ik ben van mening dat ze juist de taal en onze maatschappij leren door werk te doen, maar daar loopt het dus vast met als conclusie dat ze inderdaad thuis zitten.