Moderators: Ladybird, Mjetterd, xingridx, ynskek, Polly, Hanmar
Mizora schreef:Antibiotica kan je inzetten als groeibevorderaar doordat het immuunsysteem minder hard hoeft te werken en daarmee minder energie verbruikt. Het is echter absoluut niet toegestaan in Nederland en als boer hang je als je daarmee gepakt wordt.
Mizora schreef:Varkensvlees is niet voor niets in verschillende culturen verboden vlees, doordat het een omnivoor is heeft het veel raakvlakken met ons en is daardoor relatief hoog-risico vlees.
Qerty schreef:RoyceMack schreef:Ik moet een stuk vlees ook echt niet nog moeten herkennen als dieren, want dan hoef ik echt niet. Stom he, dat je dan toch prima vlees kunt eten, maar de manier waarop dat op je bord komt, kun je eigenlijk niet aan. (...)
Ik eet liever een koe dan een paard. Staat toch iets verder van me af.
Ik vind dat niet perse stom, maar wel een typisch gevalletje je kop in het zand steken.
Waarom verdient een knuffeldier een fijnere dood dan een dier dat in ellende is opgegroeid met als enige doel op jouw bord te eindigen?
Ik eet niet zo vaak vlees en bij voorkeur niet-voor-de-slacht gefokte stukken dood dier.
En bij Nederlands paardenvlees durf ik daar wel van uit te gaan, dus ik eet sinds een paar jaar paardenworst bij mn stampotjes.
Citaat:Een voedster beschikt over een kooi met ten minste:
a. een vloeroppervlakte van 4.500 cm2 per voedster, waaronder:
1°. een van nestmateriaal voorziene nestruimte van ten minste 700 cm2 die verbonden is met de
kooi, en
2°. een horizontaal plateau met een oppervlakte van ten minste 900 cm2 en een breedte van ten
minste 20 cm;
b. een vrije hoogte van 60 cm boven een vloeroppervlakte van 950 cm2;
c. een doorgang van de bodem naar het plateau met een breedte van 25 cm.
2 Een konijn dat wordt opgefokt tot voedster of fokram beschikt over een kooi met ten minste:
a. een vloeroppervlakte van 2.000 cm2 per dier;
b. een hoogte van 40 cm boven 80% van de vloeroppervlakte.
3 Een fokram beschikt over een kooi met ten minste:
a. een vloeroppervlakte van 4.000 cm2 per dier;
b. een hoogte van 60 cm.
4 Een gespeend konijn wordt gehouden in een groep die bestaat uit ten minste twee konijnen en
beschikt over een kooi met ten minste:
a. een vloeroppervlakte, waarbij de oppervlakte van een in de kooi aangebracht plateau van ten
minste 10 cm breed kan worden meegerekend, van:
1°. 700 cm2 per dier, indien de groep bestaat uit minder dan vijf dieren;
2°. 600 cm2 per dier, indien de groep bestaat uit vijf of meer dieren;
b. een hoogte van 40 cm boven 80% van de vloeroppervlakte indien in de kooi geen plateau is
aangebracht, of een vrije hoogte van 40 cm boven 20% van de vloeroppervlakte indien in de kooi een
plateau is aangebracht.
5 Indien in een kooi een plateau is aangebracht, bedraagt de afstand tussen de vloeroppervlakte en het
plateau en tussen het plateau en de bovenkant van de kooi ten minste 25 cm.
6 Indien de vloeroppervlakte uit gaas bestaat:
a. heeft de bovenliggende draad een diameter van ten minste 2,4 mm;
b. bedraagt de afstand tussen het middelpunt van de bovenliggende draden ten minste 10 mm en ten
hoogste 16 mm;
c. plaatst de houder in een kooi als bedoeld in het eerste en derde lid een mat van ten minste 900 cm2
van plastic of van materiaal met vergelijkbare eigenschappen als plastic.
7 Konijnen beschikken permanent over ruwvoer of knaagmateriaal dat voorziet in hun knaagbehoefte.
RoyceMack schreef:Ik ben dol op dieren, en jank al als dier een beetje mank loopt (bij wijze van).. Zal altijd n dier mee naar huis nemen als het gewond of verdwaald is (of naar dieren arts) en ervoor zorgen. Maar de paardenslacht geeft me echt kippenvel. Ik eet het ook gewoon niet uit principe (ik heb zelf een paard... Straks eet ik iemand zijn/haar lieveling). Maarzal niet hoos worden als ergens wel paardenvlees in zit ofzo. Mijn vriend mag het absoluut eten.
Heleennn schreef:Wij hebben vorige week de keuze moeten maken tussen slachthuis of inslapen. Paard van 10 jaar oud, ernstige spat op beide achterbenen en bijgevolg ook abnormale slijtage in de voorbenen. Zo kreupel als een tafel met 4 ongelijke poten. En slachten tja... Mijn grootvader zag dit als de juiste optie omdat het vroeger ook inderdaad 'normaler' was dan nu. Maar wat moet je dan met een paard zoals onze merrie? Die niet op de vrachtwagen gaat zonder slag of stoot, die in de kop en het lijf nog 100 procent wakker is maar de benen willen gewoon niet meer mee? Die krijg je niet zonder klappen (want dat is hoe het nog steeds gedaan wordt door de heren die de slachtpaarden komen ophalen) op de vrachtwagen. En wil je dat dan als eigenaar voor je paard? Je ziet ze dan letterlijk vechten voor hun leven, voor de paarden zelf gaat het natuurlijk enkel om niet op de vrachtwagen willen. Maar voor je eigen gemoedstoestand in zo'n lastige situatie is het niet fijn, want mensen denken anders.
Daarom hebben wij er voor gekozen haar vandaag in te laten slapen. Lekker thuis, beetje verdoven en naar een handig plekje wandelen waar rendac bij kan en het paard rustig ligt. En dan in één keer doodspuiten. Dan is het ook klaar en weten ze haast niks van. Veel minder stress, geen transport, geen gemep op de vrachtwagen, geen geur van bloed en karkassen. Morgen wordt ze opgehaald en dat is de kous af. Ik begrijp uit het artikel dat de paarden in het slachthuis een week van te voren gekeurd worden. Staan ze dan nog een week bij het slachthuis? Verschrikkelijk vind ik dat. Ik zou het mezelf nooit vergeven als we haar toch naar de slager hadden laten gaan. Wat zijn die paar honderd euro's je nou waard als je weet dat je trouwe vriend tot de laatste seconde paniek en stress heeft gehad.
Heleennn schreef:Wij hebben vorige week de keuze moeten maken tussen slachthuis of inslapen. Paard van 10 jaar oud, ernstige spat op beide achterbenen en bijgevolg ook abnormale slijtage in de voorbenen. Zo kreupel als een tafel met 4 ongelijke poten. En slachten tja... Mijn grootvader zag dit als de juiste optie omdat het vroeger ook inderdaad 'normaler' was dan nu. Maar wat moet je dan met een paard zoals onze merrie? Die niet op de vrachtwagen gaat zonder slag of stoot, die in de kop en het lijf nog 100 procent wakker is maar de benen willen gewoon niet meer mee? Die krijg je niet zonder klappen (want dat is hoe het nog steeds gedaan wordt door de heren die de slachtpaarden komen ophalen) op de vrachtwagen. En wil je dat dan als eigenaar voor je paard? Je ziet ze dan letterlijk vechten voor hun leven, voor de paarden zelf gaat het natuurlijk enkel om niet op de vrachtwagen willen. Maar voor je eigen gemoedstoestand in zo'n lastige situatie is het niet fijn, want mensen denken anders.
Daarom hebben wij er voor gekozen haar vandaag in te laten slapen. Lekker thuis, beetje verdoven en naar een handig plekje wandelen waar rendac bij kan en het paard rustig ligt. En dan in één keer doodspuiten. Dan is het ook klaar en weten ze haast niks van. Veel minder stress, geen transport, geen gemep op de vrachtwagen, geen geur van bloed en karkassen. Morgen wordt ze opgehaald en dat is de kous af. Ik begrijp uit het artikel dat de paarden in het slachthuis een week van te voren gekeurd worden. Staan ze dan nog een week bij het slachthuis? Verschrikkelijk vind ik dat. Ik zou het mezelf nooit vergeven als we haar toch naar de slager hadden laten gaan. Wat zijn die paar honderd euro's je nou waard als je weet dat je trouwe vriend tot de laatste seconde paniek en stress heeft gehad.
Heleennn schreef:Wij hebben vorige week de keuze moeten maken tussen slachthuis of inslapen. Paard van 10 jaar oud, ernstige spat op beide achterbenen en bijgevolg ook abnormale slijtage in de voorbenen. Zo kreupel als een tafel met 4 ongelijke poten. En slachten tja... Mijn grootvader zag dit als de juiste optie omdat het vroeger ook inderdaad 'normaler' was dan nu. Maar wat moet je dan met een paard zoals onze merrie? Die niet op de vrachtwagen gaat zonder slag of stoot, die in de kop en het lijf nog 100 procent wakker is maar de benen willen gewoon niet meer mee? Die krijg je niet zonder klappen (want dat is hoe het nog steeds gedaan wordt door de heren die de slachtpaarden komen ophalen) op de vrachtwagen. En wil je dat dan als eigenaar voor je paard? Je ziet ze dan letterlijk vechten voor hun leven, voor de paarden zelf gaat het natuurlijk enkel om niet op de vrachtwagen willen. Maar voor je eigen gemoedstoestand in zo'n lastige situatie is het niet fijn, want mensen denken anders.
Daarom hebben wij er voor gekozen haar vandaag in te laten slapen. Lekker thuis, beetje verdoven en naar een handig plekje wandelen waar rendac bij kan en het paard rustig ligt. En dan in één keer doodspuiten. Dan is het ook klaar en weten ze haast niks van. Veel minder stress, geen transport, geen gemep op de vrachtwagen, geen geur van bloed en karkassen. Morgen wordt ze opgehaald en dat is de kous af. Ik begrijp uit het artikel dat de paarden in het slachthuis een week van te voren gekeurd worden. Staan ze dan nog een week bij het slachthuis? Verschrikkelijk vind ik dat. Ik zou het mezelf nooit vergeven als we haar toch naar de slager hadden laten gaan. Wat zijn die paar honderd euro's je nou waard als je weet dat je trouwe vriend tot de laatste seconde paniek en stress heeft gehad.
Mizora schreef:Ik kies zelf bij voorkeur voor slachten/schieten, maar was bij beide paarden die ik heb moeten laten inslapen niet aan de orde.
De ene was een paard met een trailerlaadprobleem die doodziek was. Toen hij ingeslapen werd moest hij de binnenbak uit omdat hij daar niet opgehaald kon worden en eigenlijk was de wandeling door de binnenbak al te veel. Dat was binnen 2 uur nadat hij ziek geworden was (draai in de darm).
De ander liep stokkreupel. Die was 5 maanden eerder, toen nog veel kreupelder, bij ons gekomen met een rit van 15-20 minuten en ik was toen ze daar vanaf kwam echt bang dat ze de box niet zou halen. Nu liep ze op zich minder slecht maar de artrose was wel nog verder gevorderd en achteruit was eigenlijk geen mogelijkheid meer.
Bij beide dieren stond een aantekening dat ze niet voor consumptie gebruikt mochten worden en ook bij in ieder geval 2 van de 3 huidige dieren is deze aantekening er. Het geld is dus niet relevant. En toch ligt mijn voorkeur bij schieten.