Callisto04 schreef:Sorry, ik snap ten dele wat je schrijft, maar zeer diep respect is toch wel wat overdreven. Als je al zeer diep respect moet hebben voor eender wie die niet anderen seksueel misbruikt is het ver gekomen. Het is gewoon normaal niks te doen met niet beantwoordde gevoelens.
Weet jij hoe het voelt om lief te hebben en daar niets maar dan ook niets mee te kunnen of mogen doen? bedenk dat dit je hele leven lang zal duren en nooit zal veranderen. Dat je eigenlijk hormonen moet gaan slikken of jezelf maar moet laten castreren zodat je geen gevoelens zult hebben?
ja ik heb diep respect voor mensen die ervoor uit durven te komen dat zij verliefd worden op mensen van de verkeerde leeftijdscategorie. En dan ook hulp zoeken en hun gevoelens altijd maar weer opzij moeten kunnen zetten. want je kunt en mag geen op geen enkele wijze aan je gevoelens antwoorden, je moet dus altijd op je tellen passen als je verliefd wordt..
Dit soort mensen zijn in staat hun leven op te geven, hun baan op te zeggen, hun huis te verkopen als ze verliefd worden op een meisje in de buurt. Om te verhuizen naar een plek ver van de situatie verwijderd, waar ze hun hele leven opnieuw moeten opbouwen, vaak naar een plek zonder kinderen in de buurt, zodat de kans om daar een nieuw bestaan op te bouwen zonder weer verliefd te worden.. en dan krijgt een kennis ineens een kleine.. en 9 jaar later wordt je er verliefd op.. daar kun je niet voor vluchten, want dit betreft een kind van een vriend of vriendin.. Feitelijk kan zo iemand dan maar twee dingen doen.. weer vluchten voor zijn gevoelens, of continue op zijn tellen passen dat hij het kindje niet omhelst omdat hij anders letterlijk voor paal staat en wat gaan mensen dan denken of zeggen.. een lichamelijke reactie waar je niets aan kunt doen eigenlijk.. en voor je het weet durf je dus de normaalste dingen niet meer te doen..
ik denk dat je niet moet veroordelen voor je je kunt voorstellen hoe iemand zich moet voelen als de gevoelens die je hebt ten alle tijden verdrongen moeten worden..
voor ons is het makkelijk, wij gaan wel of niet achter een vent aan.. en als we onze broek uitdrijven als we een vent knuffelen of helemaal wegzwijmelen in iemands ogen, dan kunnen we het met onze vrienden delen, zelfs als het uiteindelijk niets wordt.. als man is het voor omstanders lachwekkend als je zwembroek omhoog gaat staan als er een leuke vrouw langskomt, maar er is niets mis mee..
Een dikke knuffel en ineens voel je iets in je dij prikken als vrouw

wie is het niet overkomen? genant voor de man.. maar niet meer dan dat..
stel je voor dat je deze lichamelijke reacties krijgt als het een kind betreft.. niet alleen dodelijk genant, je moet wel vluchten direct want als iemand het ziet vertrouwt niemand je meer.. ongeacht of je ooit een kind zou misbruiken of niet.
je leidt eigenlijk een veroordeeld leven.
het is normaal niets te doen met gevoelens.. Inderdaad..
maar voor ons is het een keuze, de ene keer doe je er niets mee omdat hij getrouwd is..
de andere keer is het lekkere ding aangeschoten wild op de vlucht voor een horde vrouwen die het jachtseizoen geopend hebben.
zij hebben geen keuze, nooit.