Emmaa_ schreef:Maar een bij een jong kind een grote verandering uitstellen is niet per se het opdringen van een gender rol. Hypothetisch gezien, als mijn kind op zijn/haar 8ste besluit dat deze naar een ander geslacht wil wisselen ga ik geen hormonen van een ander geslacht geven, hooguit pubertijdsremmers als de tijd daar rijp voor is. Tot een kind zeker weet en zelf oud genoeg is om erover te beslissen mag hij/zij prima doen waar hij/zij zin in heeft. Speel maar lekker met de barbies als je dat wil, of klim maar lekker in bomen en draag alleen maar broeken als je dat wilt. Maar je kind op zeer jonge leeftijd al volpompen met medicijnen waar hij/zij misschien later spijt van krijgt.. Nee dat gaat er niet in.
Ik heb een tijdje geleden een blog gelezen van iemand die een geslachtsverandering is ondergaan en hier later spijt van heeft gekregen. Ouders waren ontzettend ondersteunend, maar hebben haar als kind te veel eigen keuzes laten maken waardoor zij nu weer terug wilt naar het man-zijn. En dat is nog een stukje lastiger dan verwacht.
Geslachtsveranderende operaties zijn dingen waar je pas veel later over gaat beslissen, meestal pas als je sexueel actief gaat worden of nog later. Daar gaat heel wat aan vooraf en daar beslissen mensen van een genderteam over, niet je ouders of je moet in een illegaal circuit aan hormonen gaan komen en operaties in het buitenland laten uitvoeren op eigen kosten.
Ik zie niet echt hoe de ouders schuldig zijn aan een spijt van iemand. Klinkt meer als iemand die altijd de zin gekregen heeft, wat anders is dan ondersteuning in je karaktervorming. Maar daar kan ik verder niks over zeggen omdat ik het hele verhaal niet ken, maar ik vind niet dat een persoon met spijt staat voor alle kinderen met een andere genderidentiteit.
Daarbij zijn er altijd mensen met spijt om wat dan ook, maar daar kun je niet vanuit gaan als zijnde de norm.
We hebben het hier over voorkomen van het krijgen van typische uiterlijke kenmerken die wel geslachtsbepalend zijn. Je kunt je kind nog zo genderneutraal opvoeden, als het borsten krijgt als jongen zit het wel met de gebakken peren, en ik weet waar ik het over heb.
De problemen waar jonge transgenders voor staan hebben in eerste instantie te maken met hun uiterlijke kenmerken die in de puberteit naar boven komen, die niet kloppen. Niet met hoe ze behandeld worden.
Veranderingen doorgaan ze dan ook voor henzelf niet voor de buitenwereld.
Als je laat bent kun je dingen slecht terugdraaien. Een transman kan borsten later nog weg laten halen, maar een transvrouw zal te maken krijgen met vooral kenmerken in het gezicht die minder makkelijk weg te halen zijn of in elk geval uitermate pijnlijk, gevaarlijk en kostbaar zijn. Dat wordt dan ook meestal niet gedaan, met als gevolg dat ze door veel toch wel gezien worden als "verbouwde kerel" en weet ik het wat voor negatiefs ze naar hun hoofd krijgen.
Als je als ouder van je kind houdt, lijkt me dat je dat wilt voorkomen en dat het kind gewoon niet die onwenselijke kenmerken krijgt zodat er later ook minder aan hoeft te gebeuren op operatief gebied.
Als je te vroeg bent en er lijkt ineens toch wat anders aan de hand, dan stop je er gewoon mee en komt de puberteit, met bijbehorende kenmerken, alsnog. Blijf je in het midden van de kenmerken hangen is er nog niks aan de hand, niks mis met androgene personen.
Dus ik zie het probleem niet van jong puberteitsremmers nemen.
Je zegt zelf "als de tijd dar rijp voor is". Het probleem is dat je nooit exact van te voren kunt bepalen wanneer een kind in de puberteit komt, al is de doorlopen puberteit van de ouders een redelijke indicatie.
Een kind van 8 kan al redelijk in het aanloop circuit daarvan zitten....
Wat jij met jouw kind wilt, moet je verder helemaal zelf weten.
Het gaat meer om de kans geven aan kinderen van ouders die wel meteen doorhebben dat hun kind een andere genderidentiteit heeft en het kind daar ook van meet af aan duidelijk in was.
Het manifisteert zich echt gewoon al vanaf de geboorte. Je hebt dus niet een kind van acht dat ineens zegt "Nou man ik wil een jongen/meisje worden", maar met een kind dat vanaf dat het kan praten steeds duidleijk probeert te maken dat te maken dat je het echt verkeerd hebt als je het bij een naam noemt die niet past en het over hij blijft hebben bij een zij en andersom. Dit is een voortdurende irritatie bij zo´n kind en medunkt dat je dan na 5-6 jaar wel weet dat het echt zo is en geen gril.
Er is voldoende documentatie over intersex kinderen die het verkeerde geslacht hebben gekregen en daarnaar zijn opgevoed en toch van jongs af aan een andere geslachtsidentiteit hebben.