Bokt.nl

bobje26 schreef:

En hoe denken jullie dan over de mensen die al een bloedtransfusie (geld ook onder donor denk ik?) gehad hebben maar niet gegeven hebben, en dit nu dus ook niet meer mogen vanwege een eerdere transfusie?

Deetjeeuh schreef:

Ik vind het erg lastig om te kiezen of ik überhaupt donor zou willen worden en dan ook waarvoor. Daar mag iedereen toch zelf over beslissen?

vuurneon schreef:

Ik zal blij met je bloed zijn!
Ik kan je helaas geen bloed terug geven, want ik ben dusdanig slecht te prikken dat ze mij absoluut niet willen.

Maar vaak zal je inderdaad niet worden opgeroepen voor bloed, maar 3 op de 100 heeft bloedgroep AB.

Shadow0 schreef:

bobje26 schreef:

En hoe denken jullie dan over de mensen die al een bloedtransfusie (geld ook onder donor denk ik?) gehad hebben maar niet gegeven hebben, en dit nu dus ook niet meer mogen vanwege een eerdere transfusie?

De discussie gaat alleen over niet willen doneren, niet over niet kunnen doneren. Bij mij is overigens niets gevraagd over dat soort achtergronden - ik ga er vanuit dat ze op dat moment bekijken wat mijn medische historie is en wat ze wel en niet kunnen. Ik zou dus, ook als het wegens medische redenen niet kan, toch registreren als orgaandonor. Want wie weet kunnen ze er tegen die tijd wel wat mee.

Yntel schreef:

Zeer gevoelige discussie.

Mijn zus had een nier nodig. Heb geen moment getwijfeld en meteen gezegd dat ze er 1 van mij mocht hebben.

Zonder de transplantatie, had ze nu waarschijnlijk in slechte gezondheid nog op een nier gewacht.

Dimple schreef:

Misschien rare vraag en als je niet wil beantwoorden ook prima.
Maar hoe kan je volledig gezond zijn en niet 'kunnen' doneren?

Puur uit interesse hoor!

bobje26 schreef:

Yntel schreef:

Zeer gevoelige discussie.

Mijn zus had een nier nodig. Heb geen moment getwijfeld en meteen gezegd dat ze er 1 van mij mocht hebben.

Zonder de transplantatie, had ze nu waarschijnlijk in slechte gezondheid nog op een nier gewacht.

Fantastisch dat je dat gedaan hebt!!

Maar een vraag (als je niet wilt antwoorden vooral niet doen!)
Had je het ook voor een wildvreemde gedaan en was je al donor? Of heb je specefiek aan je zus gedoneerd?

Ik denk persoonlijk dat het ook heel erg uitmaakt aan wie je doneert.. En vooral voor de mensen die niet donor zijn maar wel hun familie zouden willen doneren.

Ladybird schreef:

ponyparadijs schreef:

Waar komt dat verdriet dan door Ladybird?
Heeft dat met geloof te maken?

Misschien voor een deel zal het met het geloof te maken hebben, een ander groot deel zal te maken hebben met het feit dat papa thuis is overleden, onder veel hectiek, stress, ambu's en brandweren/brandweers. Het idee dat Papa dan ook nog mee naar het ziekenhuis had moeten gaan (wat nie kon ivm kanker) kan iedereen thuis moeilijk verkroppen, nu heeft hij op bed gelegen, en konden we naar hem toe om echt afscheid te nemen, bij hem te zijn enzo. DAT laatste stukje, het stukje afscheid is voor mij heeeeel belangrijk geweest, net zoals voor mijn zusjes. En precies dat maakt dat ik geen donor wil/kan zijn omwille van mijn Familie. hoe belangrijk donor zijn ook is

bobje26 schreef:

Ik vind dat nogal een aparte keuze dan.
Zovan 'jij wilde nooit iets afstaan, dus nu krijg je niks (en ga je misschien op den duur dood)' ... Ziek zijn of een ongeluk krijgen is niet je eigen keuze, en als je dan mensen om die reden hun niet wil helpen aan een orgaan, vind ik het wel een aparte denkwijze...

Shadow0 schreef:

Alleen, in veel gevallen is je lichaam volgens mij uberhaupt niet intact als je overlijdt, zeker niet als je jong genoeg bent om ouders te hebben die daarbij betrokken zijn. Dan overlijd je namelijk vaak aan een ongeval, een misdrijf, een zelfmoord of een ziekte, en in bijna al die gevallen zijn operaties en/of sectie een reele mogelijkheid.
Grote kans bv dat je na een ongeval al opengesneden bent en al flink schade hebt opgelopen aan je lichaam, voor het moment dat ze je hersendood verklaren (en ze dus naar de organen zouden kunnen kijken.) En dan houdt dat 'ongeschonden lichaam' niet echt stand.

Wat dat betreft heb ik het idee dat er vaak wat te romantisch gedacht wordt - en dat vind ik dan wel een beetje zuur voor mensen die een flink leefbaarder en langer leven zouden kunnen leven met behulp van zo'n orgaan.

Shadow0 schreef:

fjordnina schreef:

Ik vind het een zeer slechte ontwikkeling dat mensen denken: "als jij niet bereidt bent te geven, mag je ook niets ontvangen". De redenen om wel of niet te doneren zijn legio en ik vindt niet dat een medemens het recht heeft een ander te veroordelen voor zulke persoonlijke keuzes.

De andere kant is dat veel mensen makkelijker nemen dan geven. Ik wil niet oordelen en ik wil het ook niet in de wet vastleggen, maar hoop wel dat mensen zichzelf heel kritisch afvragen waarom zij het wel of niet juist vinden om wel te ontvangen maar niet te geven.
En dan volstaat het niet om te zeggen 'maar de wet staat het toe' of 'dat is nou eenmaal mijn keuze'. Dan moet je voor jezelf in elk geval wel de diepte in durven gaan om echt te weten hoe je daar tegenover staat.

Citaat:

In de discussies komt ook weinig ter sprake dat het huidige systeem een grote (en oneigenlijke) last op de schouders van nabestaanden legt. Nabestaanden worden op een emotioneel onwenselijk moment (kort na overlijden) belast met de keuze tot wel of niet doneren.

Helaas zijn veel familieleden niet van elkaars donatiewens op de hoogte, wat het nog moeilijker maakt. Het is dan ook niet verwonderlijk dat de meerderheid van de nabestaanden in een dergelijke situatie weigert (en waarvan een aanzienlijk deel achteraf spijt krijgt van dit besluit).