Bokt.nl

Lara_Silver schreef:

Even erg vind ik. Ik denk dat haar kwaliteit van leven er beter van zal worden ja. Ze is immer al gewend aan het leven als 'gehandicapte'. Ook mensen die zich laten opereren aan een lichaamsdeel dat een ongewenste vorm heeft, als zij zich er beter van voelen dan moeten ze het vooral doen. Al ben ik van mening dat mensen met een verslaving aan chirurgische ingrepen ook niet meer 100% gezond zijn, maar dat is een hele andere discussie.

Tessa: Ga even wandelen en tot rust komen als je een simpele discussie op bokt niet aan kunt.

AnneXxX schreef:

Goede psychologische hulp zou er ook voor kunnen zorgen dat zij niet meer het idee heeft dat zij verlamd wil zijn en dmv deze hulp een 'normaal' leven kan gaan lijden.
Er zijn toch ook een hoop depressieve mensen die dood willen ipv verlamd zijn, dan zegt de arts toch ook niet: '' Ja geef maar een spuitje.'' om te voldoen aan de wensen van de patiënt.
Daarbij proberen ze de mensen toch ook over deze depressie(ziekte) heen te helpen (genezen).

Nynke1 schreef:

Als jij echt wat meer verstand hebt van psychische problemen, zou je moeten weten dat dit natuurlijk nergens op slaat. Om als gezond persoon te leven als een gehandicapte, en daadwerkelijk gehandicapt zijn zit nog altijd een heel groot verschil. Niemand die weet hoe die vrouw gaat reageren als ze daadwerkelijk verlamd is. Dan kan ze niet zomaar een keer opstappen uit haar rolstoel, of met haar voet aan haar andere voet "krabben" als ze jeuk heeft.

Persoonlijk vind ik de vergelijking - correctie flaporen - en iemand verlamd maken ook niet opgaan.

Ik persoonlijk kan me er niks bij voorstellen dat je dit wilt. Ik heb zelf vorig jaar op drie plekken mijn rug gebroken en ik heb heel veel geluk gehad dat ik niet in een rolstoel ben beland. Ben nog nooit in mijn leven zo bang geweest en ik wens dat echt niemand toe.

Als zij dit wil is het natuurlijk haar eigen keuze, maar dan moet ze niet na een x aantal maanden of jaren gaan lopen janken dat ze er spijt van heeft. En ondanks haar ziektebeeld ben ik er nog niet 100% zeker van dat ze er geen spijt van gaat krijgen..

Lara_Silver schreef:

Nynke1 schreef:

Als jij echt wat meer verstand hebt van psychische problemen, zou je moeten weten dat dit natuurlijk nergens op slaat. Om als gezond persoon te leven als een gehandicapte, en daadwerkelijk gehandicapt zijn zit nog altijd een heel groot verschil. Niemand die weet hoe die vrouw gaat reageren als ze daadwerkelijk verlamd is. Dan kan ze niet zomaar een keer opstappen uit haar rolstoel, of met haar voet aan haar andere voet "krabben" als ze jeuk heeft.

Persoonlijk vind ik de vergelijking - correctie flaporen - en iemand verlamd maken ook niet opgaan.

Ik persoonlijk kan me er niks bij voorstellen dat je dit wilt. Ik heb zelf vorig jaar op drie plekken mijn rug gebroken en ik heb heel veel geluk gehad dat ik niet in een rolstoel ben beland. Ben nog nooit in mijn leven zo bang geweest en ik wens dat echt niemand toe.

Als zij dit wil is het natuurlijk haar eigen keuze, maar dan moet ze niet na een x aantal maanden of jaren gaan lopen janken dat ze er spijt van heeft. En ondanks haar ziektebeeld ben ik er nog niet 100% zeker van dat ze er geen spijt van gaat krijgen..

De eerste alinea, ben ik met je eens. Ik zie verder niet in wat dat te maken zou hebben met mijn basiskennis van psychische problemen, maar dat terzijde. Flaporen was geen letterlijke vergelijking maar enkel een antwoord op de vraag die Vjestagirl tussendoor stelde. (te vinden in haar posts) Een lichamelijke aandoening en de emoties die dit met zich mee brengt is absoluut niet hetzelfde als een psychische aandoening. Jij bent mentaal gezond en was lichamelijk gezond en het is dus niet meer dan normaal dat een dergelijke klap op je systeem angst met zich mee brengt, dat is een kenmerk van een gezond functionerend lichaam. Deze mevrouw is dit niet, het is voor een buitenstaander dan ook heel moeilijk om te begrijpen. Het is nu al ruim 5 jaar terug dat ik dit lesmateriaal onder de neus heb gekregen, en eerst reageerde ik zoals velen hier, dus ergens begrijp ik het wel.

AnneXxX schreef:

Toch vind ik niet dat het een arts zijn taak is om dit soort dingen te doen. Bedoel die heeft zijn tijd hard nodig met leven redden en dan nog een het geld wat de operatie zelf kost en de verzorging van iemand die daadwerkelijk verlamd is. Kan mevrouw in kwestie dit haar leven lang zelf betalen, prima, maar ik vind niet dat dit ten koste moet gaan van de verzorging van andere gehandicapten.

Nynke1 schreef:

Omdat je eerder aangaf waarschijnlijk iets meer kennis te hebben van psychische problemen dan de meesten hier ( wat natuurlijk heel goed kan! ). Ik snap dat dat niet hetzelfde is en ik doelde dan ook meer op het stukje uit de OP, waarin vermeld staat dat deze vrouw zichzelf eerder probeerde te verwonden door van een podium te fietsen en toen toch wel angstig werd. Vandaar dat ik er ook niet 100% zeker van ben dat als zij zichzelf laat verlammen, erg geen spijt van gaat krijgen.

goeroe schreef:

AnneXxX schreef:

Toch vind ik niet dat het een arts zijn taak is om dit soort dingen te doen. Bedoel die heeft zijn tijd hard nodig met leven redden en dan nog een het geld wat de operatie zelf kost en de verzorging van iemand die daadwerkelijk verlamd is. Kan mevrouw in kwestie dit haar leven lang zelf betalen, prima, maar ik vind niet dat dit ten koste moet gaan van de verzorging van andere gehandicapten.

Ik begrijp die gevoelens wel, maar waar je aan voorbijgaat is dat deze vrouw net zo min voor haar aandoening heeft gekozen als ieder ander met een handicap. Zij functioneert nu ook niet als een normaal persoon en heeft deze operatie juist nodig om (in haar ogen) normaal te kunnen functioneren. Wat maakt dan dat zij minder recht heeft op hulp dan een ander?

AnneXxX schreef:

goeroe schreef:

Ik begrijp die gevoelens wel, maar waar je aan voorbijgaat is dat deze vrouw net zo min voor haar aandoening heeft gekozen als ieder ander met een handicap. Zij functioneert nu ook niet als een normaal persoon en heeft deze operatie juist nodig om (in haar ogen) normaal te kunnen functioneren. Wat maakt dan dat zij minder recht heeft op hulp dan een ander?

Omdat het niet levensbedreigend is oid...Ik blijf er bij dat er eerst het uiterste uit de psychologische hulp gehaald moet worden, deze vrouw is duidelijk 'ziek' en de genezing is niet het verlammen, maar er voor zorgen dat zij geestelijke 'normaal' functioneert.

AnneXxX schreef:

Ik denk dat deze vrouw meer aan goede psychologische hulp heeft dan aan een operatie.
Even heel plat gezegd, wat denk je dat het kost? iemand verzorgen die verlamd is...én de operatie natuurlijk niet te vergeten.
De zorg moet gegeven worden aan mensen die er niets aan kunnen doen dat zij gehandicapt zijn en dus niet aan mensen die dit expres zouden veroorzaken door bijv. een operatie.

Vjestagirl schreef:

De Britse krant The Sun brengt een opmerkelijk verhaal van een volkomen gezonde vrouw die niets liever wil dan gehandicapt zijn. Chloe Jennings-White wil de rest van haar leven doorbrengen in een rolstoel, en is bereid daarvoor een operatie te ondergaan die haar benen moet verlammen.

Jennings-White, die geboren werd in Londen maar nu in de Verenigde Staten woont met haar vrouw Danielle, zegt dat ze al gehandicapt wil zijn zolang ze zich kan herinneren. De 58-jarige vrouw gedraagt zich ook alsof haar benen verlamd zijn, en verplaatst zich in een rolstoel.

Diagnose
Vijf jaar geleden kreeg ze de diagnose Body Integrity Identity Disorder, een aandoening waarbij het mentale beeld dat mensen hebben van hun lichaam niet overeenkomt met hun fysieke lijf. Sommige patiënten willen de 'overbodige' lichaamsdelen laten amputeren terwijl anderen, zoals Chloe, ze willen laten verlammen. 'Iets in mijn hersenen zegt dat mijn benen eigenlijk niet zouden mogen werken', vertelt ze aan The Sun.

Ongelukken
Toen ze jonger was, probeerde Jennings-White opzettelijk in ongelukken verzeild te raken om haar benen te verlammen. Zo reed ze op negenjarige leeftijd expres met haar fiets van een podium. Ze landde op haar nek, waarna ze wel bang werd dat ze meer zou beschadigen dan enkel haar benen. Toch nam ze nog deel aan risicovolle sporten en klom ze in bomen. Ze brak vijf botten tussen haar 12de en 16de, en probeerde ook op latere leeftijd tijdens het skiën nog expres gevaarlijk te vallen.

Operatie
De vrouw vond een chirurg die haar wil helpen haar benen voorgoed te verlammen, maar de ongeveer 18.600 euro kosten voor de operatie houden haar tegen. 'Ik zal me dat nooit kunnen permitteren, maar ik weet dat ik het me niet zal beklagen als ik het ooit wel kan,' zegt ze. 'Ik snap niet waarom het mensen choqueert. Het is hetzelfde als een transseksuele man die zijn penis laat wegsnijden. Die komt nooit terug, maar ze weten dat ze dat willen.'

Bron: http://www.ad.nl/ad/nl/1014/Bizar/artic ... aken.dhtml


Informatie van Wikipedia over haar aandoening:

Citaat:

Body Integrity Identity Disorder (BIID) is het zeldzame fenomeen waarbij het mentale lichaamsbeeld van een mens niet overeenkomt met het daadwerkelijke lichaam. Deze mensen voelen zich pas 'compleet' als een bepaald lichaamsdeel mist of is aangetast. Zo zouden sommigen graag een been geamputeerd hebben -ook wel apotemnofilie genoemd-, terwijl anderen een geparalyseerde variant prefereren.

Bron: http://nl.wikipedia.org/wiki/Body_Integ ... y_Disorder

---------------------------------------

Wat vindt bokt hier nou van?

Ik zelf vindt het raar dat de kop begint met 'gezonde vrouw' terwijl er in het stuk duidelijk aan wordt gegeven dat ze wel een 'disorder' (een kwaal) heeft. Ze is wel ziek, alleen niet in haar benen maar letterlijk in haar hoofd.

Aan de ene kant denk ik: als dit haar gelukkig gaat maken, waarom dan niet? Aan de andere kant zou ze de staat meer geld gaan kosten, want ze zal allemaal voorzieningen nodig hebben.