Vjestagirl schreef:Nu valt het me al langer op dat alles wat met geld te maken heeft een gevoelig punt is. Nederlanders vertellen niet graag aan iemand hoeveel ze verdienen, terwijl dit in het buitenland veel gewoner is. Maar mensen willen vaak ook niet vertellen hoeveel ze uitgeven aan boodschappen of wat ze betalen voor de huur van hun huis. Alles rondom geld is een groot geheim.
Maar dat is toch ook een privé kwestie? Wat heeft een ander aan de informatie dat jij zoveel verdient, of zoveel in de schuld zit, of zoveel uitgeeft aan de boodschappen etc. Dat is toch de zaak van een gezin en daar heeft een ander niet zo heel veel mee te maken. Ik doe er zelf niet moeilijk over, maar kan goed begrijpen dat iemand weigert het te vertellen als het gevraagd. Immers is het hun zaak niet. Het is privé.
Vjestagirl schreef:Daarnaast heb je nog het probleem van geld en andere mensen. En dan doel ik niet op diefstal, maar op vrienden. Het blijft een heikel punt om je vrienden te vertellen dat je graag wil dat ze meebetalen aan de benzine kosten als ze grotere afstanden met je meerijden.
Ikzelf heb dit nog nooit meegemaakt in mijn vriendengroep. Het is hartstikke normaal en ook logisch om mee te betalen aan benzine.... Benzine is niet goedkoop. Als mijn vader vrienden van mij ergens heen brengt, dan vragen ze mij of mijn vader vooraf al, voordat ze instappen, of ze moeten betalen voor de benzine en hoeveel dat dan is. Is niet meer dan normaal en beleefd vind ik. Ook als we met een vriendengroep gaan. Vooraf word er vaak al een afspraak gemaakt over het bedrag, maar het gebeurd ook vaak zat dat naderhand gevraagd word door een inzittende hoeveel die schuldig is aan benzine. Soms word het weg gewuifd door de bestuurder, van och, ik moest er toch ook heen, andere keren word het aangenomen. Van beide word er geen probleem gemaakt.
Vjestagirl schreef:En wie heeft niet ooit in een restaurant gezeten waar je buurman de aller duurste steak en een fles goede wijn had besteld (bij wijze van) en bij het betalen van de rekening voorsteld om hem te verdelen over het aantal mensen? Wie heeft er niet ooit gedacht "oh" als iemand aankomt met een rekening van €20 voor het gezamelijk cadeau? Of juist met rollende ogen het gezeur van een vriendin over die €1,50 die ze teveel betaald heeft in een restaurant aangehoord?
Wederom, nee hoor. In een restaurant is bij ons altijd de afspraak, we betalen voor onze eigen dingen. Juist zodat er geen gedoe komt. Als iemand iets van 20,- besteld en de ander 30,- betalen ze dat ook gewoon en word het niet 25/25.. Het gebeurd wel eens aan het einde dat we het door twee.. Of vier.. Of hoeveel mensen er ook zijn, delen, maar dan is dat omdat iedereen zo ongeveer voor dezelfde prijs gegeten heeft, op zegge 1 of 2 euro na. Dan doet er niemand moeilijk.
Vjestagirl schreef:En als je dan probeert te bespreken dat je zit met die gevoelens moet je uitkijken dat je niet bestempeld wordt als goedkoop of gierig, want voordat je het weet krijg je te horen dat je dan maar lekker in je eentje moet gaan als het je allemaal teveel kost, of dat je niet zo moeilijk moet doen "want je rijdt toch".
Als een vriend mij bestempeld als goedkoop of gierig, is dat zeker geen vriend van me.
Citaat:
Waarom is geld zo'n lastig punt om over te praten?
Ik en mijn vrienden hebben geen probleem om over geld te praten. Ik vertel ze niet snel wat ik precies op mijn bankrekening heb staan, maar ze weten ook wel wanneer ik krap zit en wanneer ik me wat extra kan veroorloven.. En daar word echt geen probleem van gemaakt. Zit ik wat krap, gaan we met zijn allen naar een goedkoper restaurant voor me, trakteren ze me eens op een biertje en strijken ze nog wel eens over hun hart als ik benzine moet betalen.. Maar andersom ook, als ik wat extra's heb en zij niet. Het is een wisselwerking.. En als iedereen gewoon netjes en beleefd blijft en niet op een lijstje gaat strepen wie wat schuldig is aan de ander (en dus gaat ziften om een euro) is er niets aan de hand.
Ik heb twee vriendinnen die het niet breed hebben en ik trakteer ze wel eens, zodat we wat vaker leuke dingen kunnen doen samen, die geld kosten. Ze trakteren niet vaak terug nee, omdat ze het niet breed hebben. Maar daar muggezift ik niet over, want ten eerste, is het mijn eigen keuze om hun te trakteren, en ten tweede, zij hebben iets belangrijkere prioriteiten waar ze geld aan willen besteden (kinderen bijvoorbeeld, huur etc) en ten derde, als je iets terug verwacht voor een gift, is het toch geen gift meer.
Hetzelfde met cadeau's. Jij besluit toch zelf dat cadeau van 50,- te geven. Dat is een gift. Waarom word er dan een cadeau van soortgelijke prijs terug verwacht? Als iemand dan besluit er één van 5,- te geven... Hun goed recht toch.. En uiteindelijk gaat het toch om de gedachte. Ik ben echt een cadeau mens en ga soms all out. Geef dan ook wel dure cadeau's. Het is wel leuk om zoiets terug te krijgen, maar ik verwacht en eis het zeer zeker niet. Dat is toch de omgekeerde wereld? Kun je net zo goed geen cadeau's meer aan elkaar geven, want blijkbaar willen mensen iets terug van gelijkwaardige waarde.. Ja ehm. Dat kan niet altijd.
Zelfde met rondjes. Jij beslist die rondjes te geven.. En dan word er een rondje terug verwacht? Dan kan iedereen net zo goed zijn eigen drankjes gaan kopen, want daar komt het dan toch op neer. Uiteindelijk in een groep van 6 mensen geeft iedereen een rondje.. Ontvangen ze dus 6 biertjes, maar hebben ze ook betaald voor 6 biertjes (namelijk 5 voor de anderen). Dat haalt toch het hele nut weg van een rondje.