Bokt.nl

rindin schreef:

Als ie niet pijn blijft doen, dan weet je niet dat ie nog steeds beschadigd is. Geloof me, een langdurig beschadigde zenuw wil je niet, want dan krijg je gevoelsstoornissen en kun je je spieren niet meer aansturen. Dus ja, das heel functioneel!

MAD_fan schreef:

rindin schreef:

Als ie niet pijn blijft doen, dan weet je niet dat ie nog steeds beschadigd is. Geloof me, een langdurig beschadigde zenuw wil je niet, want dan krijg je gevoelsstoornissen en kun je je spieren niet meer aansturen. Dus ja, das heel functioneel!

Als een zenuw overprikkeld raakt, kan overgevoeligheid ontstaan van de zenuwen. Hierdoor worden niet pijnlijke prikkels als pijnlijk ervaren. Dit wordt ervaren als constante pijn, terwijl er geen aanwijsbare reden voor is. Niet zo nuttig dus!

rindin schreef:

Dan ben je al even onderweg hoor... Idd, als er langdurig pijn is, dan wordt er op de cortex al een aanpassing gemaakt en kun je idd pijnprikkels krijgen van niet-pijnlijke aanrakingen (bijv). Aangetoond met onderzoek met MRI enz.
Dat zijn allemaal nuances. Het ging mij om de opmerking dat schade aan een zenuw onnodig lang pijn geeft, maar als dat niet het geval zou zijn, dan zouden we nooit weten wanneer de schade opgelost is. Met alle gevolgen van dien.
Maar idd, er zijn weldegelijk uitzonderingen.

MAD_fan schreef:

rindin schreef:

Dan ben je al even onderweg hoor... Idd, als er langdurig pijn is, dan wordt er op de cortex al een aanpassing gemaakt en kun je idd pijnprikkels krijgen van niet-pijnlijke aanrakingen (bijv). Aangetoond met onderzoek met MRI enz.
Dat zijn allemaal nuances. Het ging mij om de opmerking dat schade aan een zenuw onnodig lang pijn geeft, maar als dat niet het geval zou zijn, dan zouden we nooit weten wanneer de schade opgelost is. Met alle gevolgen van dien.
Maar idd, er zijn weldegelijk uitzonderingen.

Ik spreekt helaas uit ervaring... Natuurlijk heeft pijn een belangrijke functie. Alleen is het helaas niet altijd zo dat de pijn ophoudt als de schade is opgelost. Lastig dus...

rindin schreef:

Dat is het verhaal van aanpassingen op de cortex. Chronisch pijnpatiënten hebben veranderingen in de hersenen
die maken dat ze chronisch pijn beleven.
Ik heb nergens gezegd dat de pijn per definitie ophoudt als de schade is opgelost. In het meest simpele model is dat wel zo; pijn duidt op schade en de pijn houdt op als de schade opgelost is. Uitzonderingen uiteraard daargelaten.

MAD_fan schreef:

rindin schreef:

Dat is het verhaal van aanpassingen op de cortex. Chronisch pijnpatiënten hebben veranderingen in de hersenen
die maken dat ze chronisch pijn beleven.
Ik heb nergens gezegd dat de pijn per definitie ophoudt als de schade is opgelost. In het meest simpele model is dat wel zo; pijn duidt op schade en de pijn houdt op als de schade opgelost is. Uitzonderingen uiteraard daargelaten.

Dat hoeft heus niet tot in de hersenen te gaan. Kijk maar eens wat ze doen bij een pijnbehandeling in het ziekenhuis. Op zenuwniveau.
Maar goed, we gaan off-topic. Feit is dat voor mij de combi van regulier (pijnbehandeling) en iets minder regulier (manueel therapeut) mij mooi voor het allergrootste deel van mijn klachten heeft afgeholpen.

rindin schreef:

Zonder hersenen geen pijn... Alles wat een zenuw registreert, gaat naar je hersenen, en dan wordt de pijn "geprojecteerd" in je lijf. Als ik dit verhaal helemaal moet uitleggen, dan gaan we wel heel diep, maar dit is schematisch hoe het gaat; je krijgt een prikkel (bijv je brandt je hand), de zenuw in je hand geeft dat razendsnel door. Die prikkel gaat via je ruggenmerg naar je hersenen, daar wordt het verwerkt en de pijn wordt "geprojecteerd" op je hand. Dan komt er bijvoorbeeld ook nog een prikkel om je hand weg te trekken (zelfde zenuw, andere prikkel).

Als je denkt dat je zenuwen autonoom zijn en zonder tussenkomst van je hersenen kunnen functioneren, dan heb je het fout. Misschien is het, juist voor jou als iemand die langdurig pijn ervaart, heel interessant om je in de theorie erachter te verdiepen...

MAD_fan schreef:

rindin schreef:

Zonder hersenen geen pijn... Alles wat een zenuw registreert, gaat naar je hersenen, en dan wordt de pijn "geprojecteerd" in je lijf. Als ik dit verhaal helemaal moet uitleggen, dan gaan we wel heel diep, maar dit is schematisch hoe het gaat; je krijgt een prikkel (bijv je brandt je hand), de zenuw in je hand geeft dat razendsnel door. Die prikkel gaat via je ruggenmerg naar je hersenen, daar wordt het verwerkt en de pijn wordt "geprojecteerd" op je hand. Dan komt er bijvoorbeeld ook nog een prikkel om je hand weg te trekken (zelfde zenuw, andere prikkel).

Als je denkt dat je zenuwen autonoom zijn en zonder tussenkomst van je hersenen kunnen functioneren, dan heb je het fout. Misschien is het, juist voor jou als iemand die langdurig pijn ervaart, heel interessant om je in de theorie erachter te verdiepen...

Je hoeft me niks uit te leggen, ik heb een studie neuro- en revalidatiepsychologie achter de rug
En je verhaal klopt helemaal, maar lees toch maar eens hoe ze werken in een pijnkliniek. Ik ben blij dat ze daar op zenuwniveau kunnen ingrijpen, en niet in mijn hersenen hoeven te prikken!
Pijngeleiding kan worden onderbroken, zodat je systeem weer tot rust kan komen. Tot in je hersenen aan toe.

Edit:Trouwens geen andere prikkel, maar een andere zenuwbaan, van sensorisch (pijn) naar motorisch (reactie). En een reflex gaat buiten je hersenen om, zonder tussenkomst van je hersenen. Anders ben je te laat en heb je bv je hand al helemaal verbrand...

Jans schreef:

Bewezen is dat bij het verkeerd behandelen van rugwervels er meer schade aangericht wordt door een osteopaat dan dat het goed doet. Neurologen zijn dan ook niet blij met deze behandelingen;