Opvattingen over uitkeringsgerechtigden: stof tot nadenken

Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird

Toevoegen aan eigen berichten
 
 
_babbel_

Berichten: 178
Geregistreerd: 31-10-09
Woonplaats: hoorn

Link naar dit bericht Geplaatst: 24-02-12 00:22

aan de ene kant wil ik me er niet in mengen maar wil wel even wat kwijt ..
ik heb zelf een wajong ,, en heb een paardje , ben 100 procent afgekeurd , op meerdere factoren , ik ben vorig jaar bij de uitkerende instantie geweest om te vragen of er geen mogenlijkheden zijn om toch op wat voor manier dan ook weer beetje aan het werk te kunnen , maar helaas zien hun het niet zitten om mij hierin te ondersteunen of aan het werk te laten gaan , ik ben nu een paar uur in de week vrijwilliger op een zorgboerderij omdat ik thuis zitten niet kan , wel betekend dit dat die paar uur die ik hier in steek me wel erg veel belasten , waardoor ik mijn paardje niet kan verzorgen die dag en de dag erna ook niet , hiervoor heb ik een verzorgster die me super helpt en mijn vriend doet ook onwijs veel voor ons paardje want ik heb het paardje niet alleen voor mezelf ,, maar wel voor ons hele gezin , mijn kinderen en mijn vriend zijn net zo gek met haar ,, en rijden is niet altijd mogenlijk voor mij ,, maar de liefde van een paard is iets onbeschrijvelijks en daar kan geen hond of kat tegen op ,, en weetje ik ben zoooo jalours op iedereen die wel gewoon een 40 urige werk week kunnen draaien , want de muren komen op me af en ben dood ongelukkig dat ik niet mee kan delen aan deze dingen ,, maar daarom ben ik juist meer gelukkig met mijn mooie en lieve merrie

Magrathea

Berichten: 21851
Geregistreerd: 08-08-10
Woonplaats: In een boom aan de gracht

Link naar dit bericht Geplaatst: 24-02-12 00:26

_babbel_ schreef:
aan de ene kant wil ik me er niet in mengen maar wil wel even wat kwijt ..
ik heb zelf een wajong ,, en heb een paardje , ben 100 procent afgekeurd , op meerdere factoren , ik ben vorig jaar bij de uitkerende instantie geweest om te vragen of er geen mogenlijkheden zijn om toch op wat voor manier dan ook weer beetje aan het werk te kunnen , maar helaas zien hun het niet zitten om mij hierin te ondersteunen of aan het werk te laten gaan , ik ben nu een paar uur in de week vrijwilliger op een zorgboerderij omdat ik thuis zitten niet kan , wel betekend dit dat die paar uur die ik hier in steek me wel erg veel belasten , waardoor ik mijn paardje niet kan verzorgen die dag en de dag erna ook niet , hiervoor heb ik een verzorgster die me super helpt en mijn vriend doet ook onwijs veel voor ons paardje want ik heb het paardje niet alleen voor mezelf ,, maar wel voor ons hele gezin , mijn kinderen en mijn vriend zijn net zo gek met haar ,, en rijden is niet altijd mogenlijk voor mij ,, maar de liefde van een paard is iets onbeschrijvelijks en daar kan geen hond of kat tegen op ,, en weetje ik ben zoooo jalours op iedereen die wel gewoon een 40 urige werk week kunnen draaien , want de muren komen op me af en ben dood ongelukkig dat ik niet mee kan delen aan deze dingen ,, maar daarom ben ik juist meer gelukkig met mijn mooie en lieve merrie


Dat herken ik ook helaas :n vriend wil wel, maar het is allemaal zooooveel werk om even wat moeite te doen voor hem. Terwijl het bureau er toch goed voor betaald wordt om hem aan het werk te helpen..
Maar wel tof dat je nog even werkt op de zorgboerderij. :) En je hoeft je in elk geval niet druk te maken over het welzijn van je paardje als ik het zo hoor!

Jessix

Berichten: 17746
Geregistreerd: 22-08-06
Woonplaats: Utrechtse Heuvelrug

Link naar dit bericht Geplaatst: 24-02-12 00:30

Ik denk dat het voor zieke mensen vooral moeilijk is om de regelmaat te houden die werk met zich meebrengt. Ook thuiswerk of folderen is iets wat je moet kunnen volbrengen. Tenminste als je je centen wilt krijgen aan het eind van de maand en de volgende maand nog werk wil hebben. Niet ieder mens kan elke dag of een bepaalde dag in de week folders rondbrengen. Ik denk echt niet dat je het kan vergelijken met paardrijden of gezellig kletsen op bokt. Als iemand met CVS het niet meer aan kan gaat hij/zij niet rijden, soms weken of maanden niet.. Als hij/zij zich niet meer concentreren op bokt, dan zet je de computer uit. Dat soort voorbeelden zijn niet mogelijk in een baan.

En natuurlijk heb je er rotte appels tussen. Helaas zijn er altijd dat soort voorbeelden te vinden.

_babbel_

Berichten: 178
Geregistreerd: 31-10-09
Woonplaats: hoorn

Link naar dit bericht Geplaatst: 24-02-12 00:31

Dat herken ik ook helaas :n vriend wil wel, maar het is allemaal zooooveel werk om even wat moeite te doen voor hem. Terwijl het bureau er toch goed voor betaald wordt om hem aan het werk te helpen..
Maar wel tof dat je nog even werkt op de zorgboerderij. :) En je hoeft je in elk geval niet druk te maken over het welzijn van je paardje als ik het zo hoor![/quote]





ja gelukkig hebben we het goed voor elkaar voor me merrie ,, de stal waar ze ook staat is top ,, t is een hele kleine pensionstal , waar de stal eigenaar ook onwijs veel voor ons doet , waar ik zo blij mee ben ,,,
ze vinden het zelfs te gevaarlijk als ik aan het werk ga , nee das leuk om te horen ,, hoe graag ik ook wil ik krijg die kans gewoon echt niet , en inderdaad , de zorgboerderij geeft mij wel een gevoel dat ik iets goeds doe voor deze maatschapij want ook die mensen hebben heel hard hulp nodig ,,

tamary

Berichten: 30516
Geregistreerd: 19-06-02
Woonplaats: Drenthe

Link naar dit bericht Geplaatst: 24-02-12 00:33

Geloof dat ik maar stop met proberen uit te leggen hoe en wat. Beeld bij sommigen is X en alle voorbeelden bevestigen dat door de manier van kijken bij deze mensen. Ik weet inmiddels tot mijn frustratie wat mijn grenzen zijn. Ik kan daar binnen blijven en redelijk voor mij zelf blijven zorgen of ze negeren, alles kapot draaien en in instelling terecht komen. In dat geval kost ik de gemeenschap pas echt geld. Moet ik dat dan doen om acceptabel te zijn als zieke? Als ik hier sommige reacties lees kennelijk wel.

Daarnaast ik heb zo'n 10 jaar gewerkt, alles aangepakt waar ze me voor wilden hebben (daarbij paar keer flink geluk gehad en ook toen al klachten waarvan ik nu pas de oorzaak weet). Nu tussen mijn klachten, leeftijd en een gat van 4 jaar op CV, plus economie ben ik voor een werkgever een te groot risico. Kans dat ik ziek wordt en dus werkgever dikke boete oplever is simpelweg te groot.

Nu eerst maar huis op orde, dan kan ik eens gaan informeren hoe dat zit met asiel en pleeggezin kittens, etc.

Magrathea

Berichten: 21851
Geregistreerd: 08-08-10
Woonplaats: In een boom aan de gracht

Link naar dit bericht Geplaatst: 24-02-12 00:34

Mag ik vragen vanwege wat je bent afgekeurd? Het kan nooit een rechtvaardiging zijn van het niet aan het werk komen, er is volgens mij altijd wel iets wat je kan doen. Thuiswerk achter je pc, hoe gevaarlijk kan dat zijn? :')

Jessix

Berichten: 17746
Geregistreerd: 22-08-06
Woonplaats: Utrechtse Heuvelrug

Link naar dit bericht Geplaatst: 24-02-12 00:34

@ Babbel, ik heb onlangs toevallig van twee verschillende mensen een vergelijkbaar verhaal gehoord. Beide afgekeurd en beide wilden toch graag wat proberen te doen. Daar werd heel huiverig op gereageerd. Mijn huidige werkgever heeft ze allebei aangenomen en zodoende is toch nog het gehele UWV traject gestart, maar daar moesten ze echt op aandringen.

Fijn dat jij je paardje nog kunt houden en daarbij de nodige hulp krijgt. Elk beetje geluk is welkom als je met een ziekte of handicap moet leven.

_babbel_

Berichten: 178
Geregistreerd: 31-10-09
Woonplaats: hoorn

Link naar dit bericht Geplaatst: 24-02-12 00:44

Jessix schreef:
@ Babbel, ik heb onlangs toevallig van twee verschillende mensen een vergelijkbaar verhaal gehoord. Beide afgekeurd en beide wilden toch graag wat proberen te doen. Daar werd heel huiverig op gereageerd. Mijn huidige werkgever heeft ze allebei aangenomen en zodoende is toch nog het gehele UWV traject gestart, maar daar moesten ze echt op aandringen.

Fijn dat jij je paardje nog kunt houden en daarbij de nodige hulp krijgt. Elk beetje geluk is welkom als je met een ziekte of handicap moet leven.





ik vind het echt super dat je huidige werkgever deze mensen heeft geholpen , want in deze tijd is het erg lastig ,, ik kan zelf geef ook niet op er moet ook echt een mogenlijkheid voor mij zijn , ik blijf proberen . t probleem zit m ook vaak in t fijt dat veel mensen in deze situatie niet een fulltime baan kunnen draaien , ik zelf red dit ook niet , ik zou een paar dagen per week kunnen werken , dit gaat het uwv meer kosten dan mij gewoon thuis te laten zitten , want ze moeten ook het bedrijf ondersteunen waar jij voor gaat werken ,, dat is vaak het hele probleem het is te duur om mensen zoals wij aan het werk te helpen , want ook ons moeten ze dan voor een deel weer aanvullen om een inkomen te kunnen creeren waar je van kan leven en dit is niks meer dan een kleine 900 euro in de maand ,

Magrathea

Berichten: 21851
Geregistreerd: 08-08-10
Woonplaats: In een boom aan de gracht

Link naar dit bericht Geplaatst: 24-02-12 00:46

_babbel_ schreef:
Jessix schreef:
@ Babbel, ik heb onlangs toevallig van twee verschillende mensen een vergelijkbaar verhaal gehoord. Beide afgekeurd en beide wilden toch graag wat proberen te doen. Daar werd heel huiverig op gereageerd. Mijn huidige werkgever heeft ze allebei aangenomen en zodoende is toch nog het gehele UWV traject gestart, maar daar moesten ze echt op aandringen.

Fijn dat jij je paardje nog kunt houden en daarbij de nodige hulp krijgt. Elk beetje geluk is welkom als je met een ziekte of handicap moet leven.





ik vind het echt super dat je huidige werkgever deze mensen heeft geholpen , want in deze tijd is het erg lastig ,, ik kan zelf geef ook niet op er moet ook echt een mogenlijkheid voor mij zijn , ik blijf proberen . t probleem zit m ook vaak in t fijt dat veel mensen in deze situatie niet een fulltime baan kunnen draaien , ik zelf red dit ook niet , ik zou een paar dagen per week kunnen werken , dit gaat het uwv meer kosten dan mij gewoon thuis te laten zitten , want ze moeten ook het bedrijf ondersteunen waar jij voor gaat werken ,, dat is vaak het hele probleem het is te duur om mensen zoals wij aan het werk te helpen , want ook ons moeten ze dan voor een deel weer aanvullen om een inkomen te kunnen creeren waar je van kan leven en dit is niks meer dan een kleine 900 euro in de maand ,


Mijn vriend mag maximaal 20 uur werken. Het enige wat er dan gebeurt is dat zijn uitkeringsdeel verkleint en dat wordt dan opgevuld door zijn salaris. De enige die er dan op vooruit gaat is het uwv: zij hoeven hem minder uit te keren. Dat motiveert ook niet echt :n

_babbel_

Berichten: 178
Geregistreerd: 31-10-09
Woonplaats: hoorn

Re: Opvattingen over uitkeringsgerechtigden: stof tot nadenken

Link naar dit bericht Geplaatst: 24-02-12 00:58

ik ben afgekeurd op verschillende punten ,, waaronder een hartaandoening , een versleten rug , dit houd in: ik mis een heleboel tussenstukjes tussen mijn wervels in mijn ruggegraat, heb hierdoor een hernia gekregen waardoor er 3 zenuwen zwaar beschadigd zijn ik heb hiervan 3 maanden niet kunnen lopen ik was verlamd aan bijde benen waar van een been nu weer goed is , waardoor ik een been heel slecht kan gebruiken , geen gevoel in mijn linkervoet , waardoor ik niet ver kan lopen maar ook niet lang kan zitten niet lang kan staan veel afwisseling is nodig kan niet bukken of me schoenen normaal strikken bv , ik ben in revalidatie therapie om een korset van spieren te trainen maar ook door alle medicatie die ik hiervoor geslikt heb ben ik heeeeeel veeeeel kilos aangekomen en dat werkt me nu ook tegen , daarbij ook nog astmatische bronchitus , en een pittige vorm van add ,en zo zijn er nog een aantal dingen maar die zet ik liever niet neer hoop dat jullie dit begrijpen

Magrathea

Berichten: 21851
Geregistreerd: 08-08-10
Woonplaats: In een boom aan de gracht

Re: Opvattingen over uitkeringsgerechtigden: stof tot nadenken

Link naar dit bericht Geplaatst: 24-02-12 01:01

Hmm ik snap dat het vervelend is. Maar begrijp alsnog niet helemaal hoe het gevaarlijk is als jij aan het werk gaat. Deze aandoeningen heb je niet gekregen door een ongeluk, wel? Ik kende bijv iemand die (zoals zij het noemde) klapperende kruisbanden had, oftewel haar gewrichten vlogen om de haverklap uit de kom als ze zich inspande :') Daar kan je inderdaad minder veilige situaties mee creëren.. Maar jij kan nog wel het een en ander doen toch denk ik? Aangezien je zelf ook wilt :D

_babbel_

Berichten: 178
Geregistreerd: 31-10-09
Woonplaats: hoorn

Re: Opvattingen over uitkeringsgerechtigden: stof tot nadenken

Link naar dit bericht Geplaatst: 24-02-12 01:04

ja ik wil ook heel graag aan het werk maar het uwv vind het risico te groot , ook omdat ik veel medicatie moet slikken mag je veel soorten werk niet verichten omdat deze invloed hebben op je reactie vermogen , plus stress mag niet vanwege je hart , te droge ruimtes of te natte ruimtes ook niet goed ,, kantoor werk te veel zitten , papier prikken , te veel lopen , en zo ga je maar door en door en door , zo hebben ze op elk ding wel een antwoord , het is zelfs zo leuk iedereen word uitgenodigd voor een herkeuring ,, maar ik niet , waarom ?
hopeloos geval staat er volgens mij op die map , en dit is de rede dat ik vrijwilligers werk ben gaan doen , en het is dankbaar en fijn werk , ik werk met mensen met een beperking en ik kan niet veel maar ze zijn zo dankbaar en zo blij als je er bent !

_babbel_

Berichten: 178
Geregistreerd: 31-10-09
Woonplaats: hoorn

Re: Opvattingen over uitkeringsgerechtigden: stof tot nadenken

Link naar dit bericht Geplaatst: 24-02-12 01:11

ik moet hier ook aan toevoegen dat ik de dagen moet nemen per dag , de ene dag heb ik weinig pijn en de andere hou ik het niet uit en weet ik niet waar ik met mezelf heen moet zoveel pijn ,,, en ja dan is een paardje echt wel fijn want die geeft me wel de fijne afleiding en liefde en je kan zeggen wat je wil ze hebben begrip voor je want ze is met mij zo voorzichtig en lief , terwijl ze met mijn verzorgstertje de bak afkrost en helemaal uit dr bol gaat hihi , heerlijk zo een paardje btw

Magrathea

Berichten: 21851
Geregistreerd: 08-08-10
Woonplaats: In een boom aan de gracht

Re: Opvattingen over uitkeringsgerechtigden: stof tot nadenken

Link naar dit bericht Geplaatst: 24-02-12 01:18

Haha leuk toch dat je paardje zich lekker uit kan leven bij de verzorgster :+ . Jij blij paard blij verzorgster ws ook blij :D

_babbel_

Berichten: 178
Geregistreerd: 31-10-09
Woonplaats: hoorn

Link naar dit bericht Geplaatst: 24-02-12 01:22

Magrathea schreef:
Haha leuk toch dat je paardje zich lekker uit kan leven bij de verzorgster :+ . Jij blij paard blij verzorgster ws ook blij :D



ja en het grappige van het hele verhaal is , mijn verzorgstetje komt ook uit een gezin met een heel laag inkomen wel werkende moeder maar schulden voedselbank enz enz te erg eigenlijk,, maar ze is zo gek op paarden en ze doet zo haar best , ik heb het zo met haar getroffen , en zei is zo gelukkig met mijn merrie ,, wat willen wij inderdaad nog meer ,, het geluk zit in de kleine dingen , !!! :)

Abiola

Berichten: 3737
Geregistreerd: 22-04-03
Woonplaats: Amsterdam

Link naar dit bericht Geplaatst: 24-02-12 01:26

_babbel_ schreef:
ik moet hier ook aan toevoegen dat ik de dagen moet nemen per dag , de ene dag heb ik weinig pijn en de andere hou ik het niet uit en weet ik niet waar ik met mezelf heen moet zoveel pijn ,,, en ja dan is een paardje echt wel fijn want die geeft me wel de fijne afleiding en liefde en je kan zeggen wat je wil ze hebben begrip voor je want ze is met mij zo voorzichtig en lief , terwijl ze met mijn verzorgstertje de bak afkrost en helemaal uit dr bol gaat hihi , heerlijk zo een paardje btw


En ik gun je je paardje hoor, maar dat gun ik het meisje dat 40 uur per week werkt en daarnaast ook gewoon een huishouden draait ook. Daarnaast hebben we allemaal wel eens een slechte dag. Iedereen werkt wel eens met hoofdpijn of buikpijn, niet leuk maar je wilt toch brood op de plank. En die uitkering die werkt dat tegen, veel mensen hebben niet eens de behoefte om te werken. Jammer.

_babbel_

Berichten: 178
Geregistreerd: 31-10-09
Woonplaats: hoorn

Re: Opvattingen over uitkeringsgerechtigden: stof tot nadenken

Link naar dit bericht Geplaatst: 24-02-12 01:32

ja das waar maar gelukkig val ik niet onder de meeste mensen die geen behoefte hebben om te werken , en ik ben het wel met je eens de mensen die thuis zitten en hun handje ophouden omdat ze geen zin hebben ja die moeten ze echt snel hun uitkering afnemen maar de mensen zoals ik zijn aangewezen op de desbetreffende instanties kunnen vaak niks anders dan hopen op een beter leven en hopen dat er een dag komt dat ze je wel aan nemen en je wel werk willen geven, en ik zeg ook eerlijk zonder mijn vriend kon ik mijn paardje ook niet betalen , dus ik snap je punt wel degelijk ,

Stamina

Berichten: 224
Geregistreerd: 22-01-12
Woonplaats: Zuid Holland

Link naar dit bericht Geplaatst: 24-02-12 04:22

Abiola schreef:
Als 1% van de bijstand mensen daar onterecht inzit levert dat toch al snel een besparing op van 75 miljoen. En ik denk niet dat het 1% is. Mensen die te ziek zijn om te werken, maar niet te ziek zijn om leuke dingen te doen als paardrijden begrijp ik niet. Ik gun iedereen alles hoor, maar als je 1 het geld hebt om van een uitkering een paard te onderhouden, is die uitkering imo te hoog, en 2 als je het kunt opbrengen om het paard te rijden en te verzorgen zou je imo ook een baantje moeten kunnen handelen.


Werk en prestatie druk is heel wat anders, dan vrijheid en ontspanning voor 2 uur per dag. Ik werk in de geestelijke gezondheidszorg en er zijn zat mensen die 2 uur werken al niet aan kunnen, en verder na het verzorgen van hun paard of uurtje tennis of wat hun hobby ook is, ook compleet gevloerd zijn of in ieder geval niet meer dan dat aankunnen op een dag. Stel je voor dat een vriendin van je de ene burn out na de andere heeft, of al jaren lang depressief is en oprecht nooit ergens zin in heeft en overal te moe voor is, last heeft van chronische pijn, reuma ofzo, migraines, ik noem maar wat en ze komt na een lang traject van vechten, uitputting, pijn, medicijnen, behandelingen, op een punt dat ze de energie krijgt 2 uur per dag actief bezig te zijn. Ga jij haar dan vertellen die 2 uur dan in te vullen met sociale, educatieve of werk gerelateerde druk en verplichtingen? Ik persoonlijk niet. Ik gun het zo iemand die 2 uur iets te doen wat haar gelukkig maakt en ontspant. Ook niet geheel onbelangrijk: van een uitkering kun je geen paard betalen, echt niet, dat is een illusie. Dat is dan met hulp van zijn of haar ouders of partner die het haar net als ik gewoon gunnen. Nu kan ik niet zeggen dat iedereen die wel een paard heeft en geen baan in zo'n dergelijke situatie zit. Maar jij kan ook niet met zekerheid zeggen dat iedereen die wel kan paardrijden ook kan werken. Ik vind het best een domme constatering/invulling eigenlijk. Wij kunnen er wel vanuit gaan, dat de mensen met een arbeidsongeschiktheids of ziektewet uitkering het over het algemeen niet makkelijk hebben, omdat er uiteraard een klinische of psychische reden (en bewijs) voor is.

maura
Berichten: 1674
Geregistreerd: 01-08-06

Link naar dit bericht Geplaatst: 24-02-12 11:07

tamary schreef:
Geloof dat ik maar stop met proberen uit te leggen hoe en wat. Beeld bij sommigen is X en alle voorbeelden bevestigen dat door de manier van kijken bij deze mensen. Ik weet inmiddels tot mijn frustratie wat mijn grenzen zijn. Ik kan daar binnen blijven en redelijk voor mij zelf blijven zorgen of ze negeren, alles kapot draaien en in instelling terecht komen. In dat geval kost ik de gemeenschap pas echt geld. Moet ik dat dan doen om acceptabel te zijn als zieke? Als ik hier sommige reacties lees kennelijk wel.
Is het belangrijk voor je om acceptabel te zijn als zieke? En zo ja, waarom dan? Waarom zou je iedereen willen uitleggen hoe en wat? Je bent toch zeker niet elke willekeurige voorbijganger die misschien zou kunnen vinden dat je een profiteur bent een uitleg schuldig?
De wereld is niet zwart en wit. Niet elke uitkeringsgerechtigde is een profiteur en niet elke werkende belastingbetaler houdt er bekrompen vooroordelen jegens uitkeringsgerechtigden op na. Het is een illusie om te denken dat het mogelijk is om een uitkeringsstelsel te verzinnen waarin alleen die mensen waarvan alle andere mensen unaniem vinden dat ze recht hebben op een uitkering, ook een uitkering krijgen. Het is ook een illusie om te denken dat het mogelijk is om alle niet-uitkeringsgerechtigden uit te leggen dat iedereen die een uitkering krijgt daar een goede reden voor heeft.
Gelukkig gaat het altijd om kleine percentages. Een paar procent van de uitkeringsgerechtigden krijgt (een deel van) die uitkering onterecht. Omdat zij de ernst van hun aandoening overdrijven, of omdat ze zwart bijklussen, of omdat ze inderdaad hun best niet (meer) doen om de afhankelijkheid van die uitkering te beëindigen. Het overgrote merendeel krijgt volkomen terecht die uitkering en er zijn zelfs mensen die onterecht geen uitkering krijgen.
Een klein percentage van de werkende belastingbetalers vindt dat uitkeringsgerechtigden werkschuw tuig zijn. Een nog kleiner percentage vindt het nodig om die (nogal stompzinnige) mening ook overal te verkondigen, bij voorkeur in aanwezigheid van uitkeringsgerechtigden. Het overgrote merendeel van de werkende belastingbetalers vindt het prima dat er uitkeringen bestaan, wil er niet teveel aan denken wat er zou gebeuren als ze zelf in de situatie terecht zouden komen waarin ze afhankelijk zijn van een uitkering en is allang blij dat er instanties als het UWV zijn die zich bezighouden met bepalen wie wel en wie niet voor een uitkering in aanmerking komt.
Verspil je energie niet aan een klein percentage elkaar napratende mensen die jou niet kennen en die jij zelf vermoedelijk ook niet eens zou willen kennen, zelfs als was je perfect gezond en kon je wel werken. Richt je op de grote groep mensen die jou niet kennen, die je vermoedelijk nooit zult ontmoeten, die er geen enkele moeite mee hebben dat uitkeringen worden betaald uit belastinggeld en die jou - net als ieder ander die om welke reden dan ook niet zelf voor een inkomen kan zorgen - je uitkering gewoon gunnen.

gummie
Berichten: 2980
Geregistreerd: 19-06-09

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 24-02-12 11:15

Bedankt voor deze mooie laatste posts!!! Ik zie dat er toch wel heel veel mensen reageren :) En dat er ook op een normale, prettige manier gediscussieerd kan worden hier :) Doet me goed! Zouden er niks aan hebben als het verzandt in verwijten en kortzichtigheid :)

Ik heb overigens zelf tijdelijk een Wajong-uitkering. Ik zeg tijdelijk, omdat ik weiger de rest van mijn leven niet te werken. Het heeft me een jaar gekost voordat ik me uberhaupt kon neerleggen bij het feit dat ik niet kon studeren, niet kon sporten, niet kon werken en zelf niet langer dan een uurtje op visite kon gaan. Ik heb ook pas na 1,5 jaar een Wajong aangevraagd. Ik zit inmiddels met een onafgemaakte studie (die ik uiteraard wel wil afmaken zodra dat weer kan, maar van welk geld dan??), kan niet meer paardrijden, kan zelfs niet langer dan 20 minuten wandelen zonder ziek te worden, ben gestopt met jureren en bestuurstaken. Ik werd tijdens de studie ziek, en heb toen 5x over het laatste tentamen gedaan (door o.a. concentratie- en geheugenproblemen als gevolg van de ziekte) omdat ik hoe dan ook het derde jaar af wilde hebben (bachelor heb ik dus wel nu, master heb ik moeten afbreken)
Te vroeg weer aan de gang gaan zou mijn gezondheidssituatie verslechteren. En je eigen ziekte in stand houden of erger maken is ook voor de samenleving niet nuttig.

Telkens als ik iets leuks doe, of mezelf iets gun, heb ik me schuldig gevoeld. Dat wordt versterkt door opmerkingen die sommigen maken. Het UWV stelt voorwaarden/ eisen als je een uitkering krijgt. Meestal is dat dat je moet werken aan een terugkeer in het arbeidstraject, dmv solliciteren bijvoorbeeld. In mijn geval stelde ze de voorwaarde dat ik NIET ging solliciteren, studeren, werken, etc. Ze hebben dus de rem erop gezet.

Enkele opvattingen zijn sowieso feitelijk onjuist, een voorbeeld is: "mensen die door een burn out niet werken zijn lui en kunnen best wat doen". Maar luie mensen krijgen uberhaupt geen burn out, dat is de hele clou!
Ook mensen die menen dat CVS (wat niet betekent dat je gewoon moe bent) geen ziekte is, maar onzin, leven nog in de prehistorie. CVS is inmiddels een erkend ziektebeeld. Men is het nog niet eens over de exacte oorzaak: de een meent dat het een virus betreft, gerelateerd aan het HIV-virus. De ander meent dat het een immuunziekte is. Weer een ander heeft ontdekt dat het een ontstekingsziekte is. Wat de oorzaak ook is, de gevolgen zijn groot. Er zijn mensen die alleen nog hun hand kunnen bewegen. Er is zelfs iemand aan overleden. Maar er zijn maar weinig mensen die de moeite nemen zelf op te zoeken wat allerlei ziektebeelden inhouden. Er zijn weinig mensen die de moeite nemen zelf op te zoeken wat zo'n uitkering nou precies inhoudt.

Ik ben van mening dat misbruik moet worden opgespoord en flink moet worden aangepakt. Tegelijkertijd zijn een hoop mensen niet in staat vast te stellen wat misbruik is en wat niet.

Ik ben inmiddels 4 uurtjes in de week als vrijwilliger aan de slag, en zelfs dan moet ik me af en toe ziekmelden. Maar ik doe het toch, want in tegenstelling tot wat sommigen zeggen over al die heerlijke vrije tijd, vind ik het een drama om meerdere jaren niet eens de deur uit te komen behalve om boodschappen te doen of een vriendin te zien. Ik ga niet uit, omdat ik dat niet kan. Mijn paard is verkocht, terwijl ik vanaf mijn 6e al zeer fanatiek rij en nooit gedacht had dat ik OOIT zou stoppen. Mijn oude opaard kan ik zo af en toe nog knuffelen, die staat bij mijn ouders van zijn pensioen te genieten.

Mijn ouders hebben hun leven lang in de bovenste belastingschaal gezeten. Dan roepen mensen al gauw, daar heb je weer van die rijke lui, kunnen die niet voor hun eigen kinderen betalen dan? Maar dat hebben ze dus ook gedaan! Zij hebben mij 1,5 jaar lang onderhouden, totdat ik vond dat ze daarmee dubbel aan het betalen waren en ik bovendien recht had op een Wajong-uiterking. Ik zie het niet perse als een "recht", maar als een gunst. Maar als mijn ouders hun hele leven 52% hebben afgestaan om anderen in een uitkering te voorzien, waarom dan niet ook mij van DAT geld voorzien nu het nodig is.

Men moet niet denken dat het makkelijk of leuk is naar een uitkeringsinstantie te gaan en je handje te moeten ophouden, ofwel: afhankelijk te moeten zijn en te moeten leunen op de samenleving. Ik heb heel eerlijk aangegeven dat ik me ervoor schaam. Dat ik het vreselijk vind. Als het aan mij ligt, was ik gisteren weer aan het werken en studeren. Vandaar dat ook ik mij persoonlijk aangesproken voel door de vele ongenuanceerde uitspraken op verschillende forums, en tussen mensen onderling, in gesprekken. De reden dat ik, en sommige anderen, zo de neiging hebben ons te verdedigen of steeds uit te leggen wat wel en wat niet het geval is, dat is dat er dus wel degelijk mensen zijn die alles op 1 hoop gooien, alles over 1 kam scheren en tegen alle uitkeringstrekkers zeggen: je bent lui, je kunt best werken, profiteurl, etc. Die zijn er! Het raakt de mensen die geen profiteur zijn, die niet lui zijn en die niet kunnen werken. Omdat ze het zelf wel willen. Dat is heel frustrerend.

Anoniem

Link naar dit bericht Geplaatst: 24-02-12 11:17

Stamina schreef:
Abiola schreef:
Als 1% van de bijstand mensen daar onterecht inzit levert dat toch al snel een besparing op van 75 miljoen. En ik denk niet dat het 1% is. Mensen die te ziek zijn om te werken, maar niet te ziek zijn om leuke dingen te doen als paardrijden begrijp ik niet. Ik gun iedereen alles hoor, maar als je 1 het geld hebt om van een uitkering een paard te onderhouden, is die uitkering imo te hoog, en 2 als je het kunt opbrengen om het paard te rijden en te verzorgen zou je imo ook een baantje moeten kunnen handelen.


Werk en prestatie druk is heel wat anders, dan vrijheid en ontspanning voor 2 uur per dag. Ik werk in de geestelijke gezondheidszorg en er zijn zat mensen die 2 uur werken al niet aan kunnen, en verder na het verzorgen van hun paard of uurtje tennis of wat hun hobby ook is, ook compleet gevloerd zijn of in ieder geval niet meer dan dat aankunnen op een dag. Stel je voor dat een vriendin van je de ene burn out na de andere heeft, of al jaren lang depressief is en oprecht nooit ergens zin in heeft en overal te moe voor is, last heeft van chronische pijn, reuma ofzo, migraines, ik noem maar wat en ze komt na een lang traject van vechten, uitputting, pijn, medicijnen, behandelingen, op een punt dat ze de energie krijgt 2 uur per dag actief bezig te zijn. Ga jij haar dan vertellen die 2 uur dan in te vullen met sociale, educatieve of werk gerelateerde druk en verplichtingen? Ik persoonlijk niet. Ik gun het zo iemand die 2 uur iets te doen wat haar gelukkig maakt en ontspant. Ook niet geheel onbelangrijk: van een uitkering kun je geen paard betalen, echt niet, dat is een illusie. Dat is dan met hulp van zijn of haar ouders of partner die het haar net als ik gewoon gunnen. Nu kan ik niet zeggen dat iedereen die wel een paard heeft en geen baan in zo'n dergelijke situatie zit. Maar jij kan ook niet met zekerheid zeggen dat iedereen die wel kan paardrijden ook kan werken. Ik vind het best een domme constatering/invulling eigenlijk. Wij kunnen er wel vanuit gaan, dat de mensen met een arbeidsongeschiktheids of ziektewet uitkering het over het algemeen niet makkelijk hebben, omdat er uiteraard een klinische of psychische reden (en bewijs) voor is.

Stamina, er zijn ook best veel mensen die alleen nog maar vrijheid en ontspanning willen en voor wie het teveel is om moeite te doen een ander ritme op te bouwen. Er zijn ook best veel mensen die zelf vinden dat ze niet tegen druk kunnen en er daarom onderuit komen.

En wat je andere voorbeeld betreft, ik heb zelf al ruim 25 chronische klachten waar veel pijn bij hoort en toch werk ik fulltime om uit de negatieve spiraal te blijven. Afkeuren zou ook kunnen, maar daarmee druk je zelf een enorme negatieve stempel op je leven en dat heb ik nooit gewild.

Gummi, het was al een tijdje duidelijk dat je dit topic bent gestart om persoonlijke redenen.

Magrathea

Berichten: 21851
Geregistreerd: 08-08-10
Woonplaats: In een boom aan de gracht

Link naar dit bericht Geplaatst: 24-02-12 11:24

gummie schreef:
Men moet niet denken dat het makkelijk of leuk is naar een uitkeringsinstantie te gaan en je handje te moeten ophouden, ofwel: afhankelijk te moeten zijn en te moeten leunen op de samenleving. Ik heb heel eerlijk aangegeven dat ik me ervoor schaam. Dat ik het vreselijk vind. Als het aan mij ligt, was ik gisteren weer aan het werken en studeren. Vandaar dat ook ik mij persoonlijk aangesproken voel door de vele ongenuanceerde uitspraken op verschillende forums, en tussen mensen onderling, in gesprekken. De reden dat ik, en sommige anderen, zo de neiging hebben ons te verdedigen of steeds uit te leggen wat wel en wat niet het geval is, dat is dat er dus wel degelijk mensen zijn die alles op 1 hoop gooien, alles over 1 kam scheren en tegen alle uitkeringstrekkers zeggen: je bent lui, je kunt best werken, profiteurl, etc. Die zijn er! Het raakt de mensen die geen profiteur zijn, die niet lui zijn en die niet kunnen werken. Omdat ze het zelf wel willen. Dat is heel frustrerend.


Sorry, maar hier schiet je toch ook niks mee op? En dat je je schuldig voelt als je iets leuks doet.. Tja. Zoals ik al eerder zei, je krijgt een mini'salarisje' van de overheid en wat je daarmee doet moet je helemaal zelf weten. Als een mens niks leuks meer kan doen kan ik je garanderen dat die ook niet meer aan het werk gáán :) die worden depressief, krijgen last van stress, chronische vermoeidheid, zitten thuis en worden gek, weet ik het wat.
Daarnaast vind ik dat het gewoon mag, dat je wat leuks kan doen als wajonger/ofzoiets. Het is (in de meeste gevallen) niet zo dat het al niet erg genoeg is dat je in de wajong zit..

_babbel_

Berichten: 178
Geregistreerd: 31-10-09
Woonplaats: hoorn

Link naar dit bericht Geplaatst: 24-02-12 12:08

gummie schreef:
Bedankt voor deze mooie laatste posts!!! Ik zie dat er toch wel heel veel mensen reageren :) En dat er ook op een normale, prettige manier gediscussieerd kan worden hier :) Doet me goed! Zouden er niks aan hebben als het verzandt in verwijten en kortzichtigheid :)

Ik heb overigens zelf tijdelijk een Wajong-uitkering. Ik zeg tijdelijk, omdat ik weiger de rest van mijn leven niet te werken. Het heeft me een jaar gekost voordat ik me uberhaupt kon neerleggen bij het feit dat ik niet kon studeren, niet kon sporten, niet kon werken en zelf niet langer dan een uurtje op visite kon gaan. Ik heb ook pas na 1,5 jaar een Wajong aangevraagd. Ik zit inmiddels met een onafgemaakte studie (die ik uiteraard wel wil afmaken zodra dat weer kan, maar van welk geld dan??), kan niet meer paardrijden, kan zelfs niet langer dan 20 minuten wandelen zonder ziek te worden, ben gestopt met jureren en bestuurstaken. Ik werd tijdens de studie ziek, en heb toen 5x over het laatste tentamen gedaan (door o.a. concentratie- en geheugenproblemen als gevolg van de ziekte) omdat ik hoe dan ook het derde jaar af wilde hebben (bachelor heb ik dus wel nu, master heb ik moeten afbreken)
Te vroeg weer aan de gang gaan zou mijn gezondheidssituatie verslechteren. En je eigen ziekte in stand houden of erger maken is ook voor de samenleving niet nuttig.

Telkens als ik iets leuks doe, of mezelf iets gun, heb ik me schuldig gevoeld. Dat wordt versterkt door opmerkingen die sommigen maken. Het UWV stelt voorwaarden/ eisen als je een uitkering krijgt. Meestal is dat dat je moet werken aan een terugkeer in het arbeidstraject, dmv solliciteren bijvoorbeeld. In mijn geval stelde ze de voorwaarde dat ik NIET ging solliciteren, studeren, werken, etc. Ze hebben dus de rem erop gezet.

Enkele opvattingen zijn sowieso feitelijk onjuist, een voorbeeld is: "mensen die door een burn out niet werken zijn lui en kunnen best wat doen". Maar luie mensen krijgen uberhaupt geen burn out, dat is de hele clou!
Ook mensen die menen dat CVS (wat niet betekent dat je gewoon moe bent) geen ziekte is, maar onzin, leven nog in de prehistorie. CVS is inmiddels een erkend ziektebeeld. Men is het nog niet eens over de exacte oorzaak: de een meent dat het een virus betreft, gerelateerd aan het HIV-virus. De ander meent dat het een immuunziekte is. Weer een ander heeft ontdekt dat het een ontstekingsziekte is. Wat de oorzaak ook is, de gevolgen zijn groot. Er zijn mensen die alleen nog hun hand kunnen bewegen. Er is zelfs iemand aan overleden. Maar er zijn maar weinig mensen die de moeite nemen zelf op te zoeken wat allerlei ziektebeelden inhouden. Er zijn weinig mensen die de moeite nemen zelf op te zoeken wat zo'n uitkering nou precies inhoudt.

Ik ben van mening dat misbruik moet worden opgespoord en flink moet worden aangepakt. Tegelijkertijd zijn een hoop mensen niet in staat vast te stellen wat misbruik is en wat niet.

Ik ben inmiddels 4 uurtjes in de week als vrijwilliger aan de slag, en zelfs dan moet ik me af en toe ziekmelden. Maar ik doe het toch, want in tegenstelling tot wat sommigen zeggen over al die heerlijke vrije tijd, vind ik het een drama om meerdere jaren niet eens de deur uit te komen behalve om boodschappen te doen of een vriendin te zien. Ik ga niet uit, omdat ik dat niet kan. Mijn paard is verkocht, terwijl ik vanaf mijn 6e al zeer fanatiek rij en nooit gedacht had dat ik OOIT zou stoppen. Mijn oude opaard kan ik zo af en toe nog knuffelen, die staat bij mijn ouders van zijn pensioen te genieten.

Mijn ouders hebben hun leven lang in de bovenste belastingschaal gezeten. Dan roepen mensen al gauw, daar heb je weer van die rijke lui, kunnen die niet voor hun eigen kinderen betalen dan? Maar dat hebben ze dus ook gedaan! Zij hebben mij 1,5 jaar lang onderhouden, totdat ik vond dat ze daarmee dubbel aan het betalen waren en ik bovendien recht had op een Wajong-uiterking. Ik zie het niet perse als een "recht", maar als een gunst. Maar als mijn ouders hun hele leven 52% hebben afgestaan om anderen in een uitkering te voorzien, waarom dan niet ook mij van DAT geld voorzien nu het nodig is.

Men moet niet denken dat het makkelijk of leuk is naar een uitkeringsinstantie te gaan en je handje te moeten ophouden, ofwel: afhankelijk te moeten zijn en te moeten leunen op de samenleving. Ik heb heel eerlijk aangegeven dat ik me ervoor schaam. Dat ik het vreselijk vind. Als het aan mij ligt, was ik gisteren weer aan het werken en studeren. Vandaar dat ook ik mij persoonlijk aangesproken voel door de vele ongenuanceerde uitspraken op verschillende forums, en tussen mensen onderling, in gesprekken. De reden dat ik, en sommige anderen, zo de neiging hebben ons te verdedigen of steeds uit te leggen wat wel en wat niet het geval is, dat is dat er dus wel degelijk mensen zijn die alles op 1 hoop gooien, alles over 1 kam scheren en tegen alle uitkeringstrekkers zeggen: je bent lui, je kunt best werken, profiteurl, etc. Die zijn er! Het raakt de mensen die geen profiteur zijn, die niet lui zijn en die niet kunnen werken. Omdat ze het zelf wel willen. Dat is heel frustrerend.



geniet van alles wat je hebt en waar jij je goed bij voelt en ik vind dat je goed bezig bent !

_babbel_

Berichten: 178
Geregistreerd: 31-10-09
Woonplaats: hoorn

Link naar dit bericht Geplaatst: 24-02-12 12:14

Stamina schreef:
En wat je andere voorbeeld betreft, ik heb zelf al ruim 25 chronische klachten waar veel pijn bij hoort en toch werk ik fulltime om uit de negatieve spiraal te blijven. Afkeuren zou ook kunnen, maar daarmee druk je zelf een enorme negatieve stempel op je leven en dat heb ik nooit gewild.

.



je drukt mischien voor jou gevoel een enorme negatieve stempel op je leven , maar mischien verleng je er wel je levensduur mee en voorkom je dat het erger word , de artsen diagnostiseren toch niet voor niets ? .. trots is iets wat sommige mensen erg beinvloed , ik vind het heel knap van je hoor dat je dit kan en doet , ik zou niets liever willen maar ik weet dat ik binnen no time in het ziekenhuis beland er er voorlopig niet uit kom ,, keuzes zijn belangrijk , en een stempel maakt mij dan niet uit , ik kies wel voor me zelf en niet voor de rest van deze wereld !!!

Dakotah
Berichten: 1229
Geregistreerd: 09-02-11

Link naar dit bericht Geplaatst: 24-02-12 12:23

Ik heb helemaal niks tegen op mensen met een uitkering, mits er een goede reden voor is, ontslag afkeuring, beperkingen noem maar op.

Maar, ik heb jaren in een buurt gewerkt, waar heel veel uitkeringsgerechtigden woonden, en met veel bedoel ik echt het grote gros.
Ik werkte in een supermarkt en er kwamen werkelijk mensen (uitkeringsgerechtigden) naar ons toe, waarom wij in vredesnaam nog werkten.
Of wij wel wisten, dat wij met een uitkering bijna net zoveel "verdienden", als met dat zware werk wat wij nu deden.
Kortom in hun ogen waren wij gek dat wij nog elke dag heen gingen en zo aan ons geld kwamen.
Buiten de uitkering werden wij ingelicht over alle subsidies en kwijtscheldingen die je ook nog eens kreeg als je een uitkering had.
Kortom, als uitkeringsgerechtigde had je het maar mooi voor elkaar.
Stukken beter dan ons, domkoppen die nog aan het werk gingen voor een paar centen.
En dan heb ik het over mensen die nog nooit 1 slag werk hadden uitgevoerd, mensen tussen de 20 en 30, volledig gezond, zonder beperkingen.
Die het wel prima vinden om te profiteren van de staat, en een ander hun geld bij elkaar laten schrapen.
En ja daar heb ik heel veel op tegen, laat ze zulke mensen maar korten.