Mijn opa en oma hadden een boerderij, die hadden ook regelmatig een clubje kalkoenen om vet te mesten en dan te slachten en verkopen. Mijn opa slachtte ze altijd, volgens mij. Later deed mijn moeder het, maar die deed alleen het slachten, doodmaken mocht mijn vader doen
(tot die keer dat er per ongeluk een kip tussen de deur zat
). Mijn moeder had vroeger veel konijnen waar ze mee naar keuringen ging. Toen ze daar klaar mee was zijn de konijnen ook de diepvries in gegaan
Ik heb nog zwaar geprotesteerd tegen het eten ervan. Mijn ouders hadden nog wel eens een konijneboutje, maar mijn zus en ik kregen dan wat anders. Zo heb ik jaren geloofd dat ik nooit konijn had gegeten, tot mijn moeder zei dat ze het altijd door de nasi deed
"en lekker dat jullie het vonden
". Jonge mannetjeskonijnen gingen altijd naar mijn opa en oma op de boerderij, maar ik heb er nooit over nagedacht waar ze dan bleven
Maar mijn opa en oma verkochten het konijnenvlees dus in de buurt. De keer dat ik een emmer met stukken konijn heb zien staan zei mijn opa dat ze ruzie hadden gehad. Tsja, dat kon ik wel begrijpen. Toen ik dat jaren later verelde werd ik uitgelachen
"Heeft opa je mooi voorgelogen". Nouja, je groeit er mee op enzo
Toen mijn vader klein was slachtten ze zelf nog varkens. Later dus alleen konijnen, kippen en kalkoenen. Mijn ouders hebben nu geen kippen meer. Op zich wel jammer, ik had het best willen leren
Kipjes hebben altijd een mooi leven gehad hier, beter dan de gemiddelde supermarktkip, dus zielig vind ik het niet. (en 20 rode kippen hou je toch niet uit elkaar
) 

) en heb ook wat kennis en ervaring.