Bokt.nl

**Geplaatst**: 12-10-08 13:37

Re: Kinderwens maar een erfelijke aandoening, wat nu?

Geplaatst: 12-10-08 13:37

Ik heb ook een erfelijke aandoening.
Ik doe het gewoon niet, het gecomliceerde leven wat ik gehad heb en nog heb wil ik zo'n kind niet aandoen.(ik dacht 50% kans dat het kind het ook heeft.)

Waarom zou ik in godsnaam een kind op de wereld willen zetten waarvan de kans groot ik dat het wat mankeert?

**Geplaatst**: 12-10-08 19:44

Re: Kinderwens maar een erfelijke aandoening, wat nu?

Geplaatst: 12-10-08 19:44

het ligt er heel erg aan wat de aandoening is
ik heb bijvoorbeeld ADHD, kan erfelijk zijn,
en bij ons in de fam is het zeker erfelijk , maar een aandoening als ADHD zou me niet tegenhouden

met voeding, omgevingsfactoren en eventueel medicatie is er prima mee te leven

maar bijvoorbeeld een aandoening die kan leiden tot een flinke verstandelijke handicap, of lichamelijke problemen die vrijwel zeker tot vroege sterfte leiden,
of een meervoudig gehandicapt kind, ik denk dat ik dan idd niet zomaar aan een kind zou willen beginnen
misschien via ivf oid, waarbij de embryo's gescreend worden voor terugplaatsing

en niet zozeer omdat ik een gehandicapt kind geen leven gun
ik ken via werk en prove voldoende kinderen en mensen met verschillende handicaps, sommige aangeboren, sommige opgelopen door bijvoorbeeld hersenvliesontsteking, coma, ongeluk, maar ook door operaties (waterhoofd behandelingen van een 40 jaar geleden )
en vele van hen zijn gelukkig en leiden een mooi leven in hun eigen beleving ,
maar ik denk niet dat ik bewust voor de zorg van een flink gehandicapt kind zou willen kiezen

**Geplaatst**: 12-10-08 22:16

Re: Kinderwens maar een erfelijke aandoening, wat nu?

Geplaatst: 12-10-08 22:16

http://www.hln.be/hln/nl/959/Bizar/article/detail/446721/2008/10/10/Ziek-jongetje-in-plaats-van-meisje-IVF-kliniek-voor-rechter.dhtml

Dit leek me een toepasselijk artikel in dit topic...

Ik ben er eigenlijk van verbaasd hoeveel mensen wel kinderen zouden nemen met een (ernstige) erfelijke ziekte. Zijn jullie dan niet bang dat jullie kinderen later de schuld van hun ziekte op jullie gaan steken?

**Geplaatst**: 13-10-08 11:50

Re: Kinderwens maar een erfelijke aandoening, wat nu?

Geplaatst: 13-10-08 11:50

Nee daar ben ik niet bang voor, simpel weg omdat dat ook nooit bij mij is opgekomen. Ik geef mijn vader nergens de schuld van

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-10-08 12:37

Re: Kinderwens maar een erfelijke aandoening, wat nu?

Geplaatst door de TopicStarter : 13-10-08 12:37

BraveSpots schreef:
http://www.hln.be/hln/nl/959/Bizar/article/detail/446721/2008/10/10/Ziek-jongetje-in-plaats-van-meisje-IVF-kliniek-voor-rechter.dhtml

Dit leek me een toepasselijk artikel in dit topic...

Ik ben er eigenlijk van verbaasd hoeveel mensen wel kinderen zouden nemen met een (ernstige) erfelijke ziekte. Zijn jullie dan niet bang dat jullie kinderen later de schuld van hun ziekte op jullie gaan steken?

Ik sta daar eigenlijk ook wel van te kijken.. Ik neem het mijn vader al licht kwalijk dat hij mij iets gegeven heeft terwijl hij niet wist dat het erfelijk was (weet ook wel dat hij er niets aan kan doen, maar is vooral omdat hij nu stug blijft volhouden dat ik het niet van hem heb Rolleyes

), moet er niet aan denken dat mijn kinderen het mij ook zo kwalijk zouden nemen. Sowieso wil ik niet op mijn geweten hebben dat ik mijn kind een moeilijker leven zou geven dan nodig, ergens vind ik het vergelijkbaar met iemand een ziekte inspuiten bij de geboorte. Nee dan adopteer ik liever een kindje uit een godvergetenland die in eerste instantie geen kans op een mooie toekomst heeft. Lachen

**Geplaatst**: 13-10-08 17:10

Re: Kinderwens maar een erfelijke aandoening, wat nu?

Geplaatst: 13-10-08 17:10

Esther_20 schreef:
Ik heb zelf ook een erfelijke aandoening, HMS.
Van mijn moeder gekregen, mijn moeder heeft nu atrose in meerder gewrichten omdat ze er te laat achter gekomen zijn, ikzelf liep toen al lang en breed rond op deze aardbol.
De kans dat ik het doorgeef aan mijn kinderen is 50 %,
Er is geen medicatie voor alleen door enigzins aanpassen van mijn leefwijze kan ik de problemen rond deze aandoenen behoorlijk minimaliseren.
Ik ken mensen die hierdoor volledig afgekeurd zijn, ik had mijzelf ook al een aantal jaren geleden (Ben nu 23 jaar) kunnen laten afkeuren maar ik steek anders in elkaar.
Ze hebben me op een gegeven moment gezegd dat ik rond mn 25 jaar in een rolstoel terecht zou komen, nou als het moet wandel ik de 4 daagse....oké ik zou dan nadien me wel flink chips voelen maar dat pakt niemand mij meer af en zo ga ik om met alles in mijn leven om het maar zo te zeggen.
Tuurlijk heb ik ook echt ****momenten, dan valt alles wat ik vasthoudt me uit de handen of ik kan moeizaam paardrijden, dat is ook zeker best lastig maar het is voor mijzelf wel te herlijden. Ben op dit moment erg druk...en dan heb ik er veel meer last van!
Daarom zou ik bewust wel kinderen willen krijgen, er valt hier prima mee te leven.

Daarnaast loop ik kans 50% drager te zijn van "verkeerd" gen zeg maar, dan heb ik 65 tot 85 % meer kans op baarmoederkanker en darmkanker, ik kan dit laten testen maar omdat ik dus wel een grote kinderwens heb wacht ik hier bewust mee tot dat ik kinderen heb.
Als ik weet dat ik drager ben, zou ik me vooraf al schuldig voelen en misschien van kinderen afzien achteraf waarschijnlijk zou ik me ook wel schuldig voelen maar dan wist ik het nog niet, gevoels matig ligt dat voor mij anders. Als ik kinderen wil moet ik er ook niet te lang mee wachten, de eerste baarmoederkankergevallen (scrabbelwoord! ) in mijn familie waren 30 jaar het risico is vanaf die leeftijd voor de gendragers ook aanzienlijk hoger!

Ingewikkelde theorie maar als het me gegunt is hoop ik zeker ooit mama te worden!

Ik zou nooit kinderen nemen dan als ik bijvoorbaat al zou weten dat de kans groot is dat mijn kind dan voor zijn/haar 25e in een rolstoel beland....
Dan kan je zeggen: het is te leven en ík had het niet willen missen, maar ik vind het persoonlijk een beetje egoistisch, je kind heeft niks te kiezen.
Ook het wachten met testen op het kankergen tot je kinderen hebt... 65 tot 85% vind ik héél veel...
Niet iets om te denken ik wacht wel met de test tot ik kinderen heb anders voel ik me zo schuldig.. Dat vind ik sirieus struisvogelpolitiek en niet eerlijk naar het kind.
Hier is het dan én 50% kans op HMS én 50% kans op een verkeerd gen voor het kind..

Het verbaast me hoeveel mensen er dan nog een kind willen terwijl je weet dat de kans groot is dat het kind iets mankeerd. (al ligt het helemaal aan de aandoening.)
Bij mij is het dan niet lichamelijk, maar dan nog zou ik het absoluut niet willen.
Een beetje een kind ter wereld brengen waarvan de kans groot is dat het hetzelfde heeft... Nee nooit.

**Geplaatst**: 13-10-08 18:11

Re: Kinderwens maar een erfelijke aandoening, wat nu?

Geplaatst: 13-10-08 18:11

@moonfish13...gelukkig kan en mag iedereen hier anders over denken!
Ik zag overigens dat ik een stukje vergeten was te typen terwijl het wel in mn hoofd zat en er zeker bij hoort (mijn excuus maar dat gebeurd bij snel typen), dat van mijn 25e jaar is gekomen naar een valpartij met snowboarden! het is dus niet zo dat een mogelijk kind van mij voor zijn/haar 25e in de rolstoel beland. Wellicht lees je het nu anders.

Nogmaals, ieder heeft zn voors en zn tegens en iedereen is vrij om te denken en toen wat ze wil.

**Geplaatst**: 13-10-08 22:57

Re: Kinderwens maar een erfelijke aandoening, wat nu?

Geplaatst: 13-10-08 22:57

Esther, dat maakt het verhaal héél anders.
Dan zou ik er niet zo veel problemen mee hebben inderdaad.
Ik vind het verhaal al zo onbegrijpelijk wat dat betreft.

**Geplaatst**: 15-10-08 20:13

Re: Kinderwens maar een erfelijke aandoening, wat nu?

Geplaatst: 15-10-08 20:13

Ik wil het kindje wel denk ik. Als ik écht een kinderwens heb, dan moet ik die wens waarmaken. Ik heb zelf geen ernstige ziekte ( al ben ik vroeger vaak op ADHD getest Huilen van het lachen

, wat ik dus nooit heb gehad ) , maar mocht ik die hebben ( Dochsyndroom oid. ) dan zou ik waarschijnlijk toch voor adopteren kiezen,of een pleeggezin starten.

**Geplaatst**: 15-10-08 20:19

Re: Kinderwens maar een erfelijke aandoening, wat nu?

Geplaatst: 15-10-08 20:19

Pff lastig....
Als ik drager was van een ernstige afwijking zoals taaislijmziekte, zou ik het zeker overwegen. Want als ik het zou weten dat ik drager ben en mijn kind erft het ook daadwerkelijk weet ik niet of ik daar wel zo rustig mee kan leven...

Psychische stoornissen maak ik mij iets minder druk om als dat in de familie voorkomt, want dat hoeft niet per se tot uiting te komen ook al heb je het in de genen.
Als ik zelf een ernstige psychische stoornis zou hebben, zou ik niet denken aan het overerven maar wel van: zou ik een goede stabiele moeder kunnen zijn voor mijn kind? zou ik mijn kind niet teveel belasten met mijn stoornis?

Ik ben zelf astmatisch (allergische astma Clown

) en dat zit ook in de familie. en daar kan ik prima mee leven, dus mijn nageslacht ook wel. Vriendlief heeft adhd, dus dat vind ik niet ernstig genoeg om daar met overerven rekening mee te houden. Wel om rekening mee te houden in de zin van: kan mijn vriend een kind aan?

Mijn moeder is de schuldige van de astma overigens... mama heeft het zelf niet, maar van mijn moederskant hebben heel veel het. Ook veel van mijn neven en nichten trouwens Lachen

Van mijn vaderskant komen alleen hart en vaatziekten voor... (erg dodelijk overigens, mijn oma had 7 kinderen waarvan er al 4 plotseling overleden zijn voor hun 60ste aan een hart en vaatziekte, mijn vader heeft zijn hartinfarct goddank overleefd)

**Geplaatst**: 16-10-08 14:05

Re: Kinderwens maar een erfelijke aandoening, wat nu?

Geplaatst: 16-10-08 14:05

BraveSpots schreef:
http://www.hln.be/hln/nl/959/Bizar/article/detail/446721/2008/10/10/Ziek-jongetje-in-plaats-van-meisje-IVF-kliniek-voor-rechter.dhtml

Dit leek me een toepasselijk artikel in dit topic...

Ik ben er eigenlijk van verbaasd hoeveel mensen wel kinderen zouden nemen met een (ernstige) erfelijke ziekte. Zijn jullie dan niet bang dat jullie kinderen later de schuld van hun ziekte op jullie gaan steken?

Ik ga er niet vanuit dat mijn kind zo deprimerend word dat ze iemand er de schuld van zouden geven.
Ik heb zelf veel last van de afwijking die ik heb en als mn kind het krijgt zal die er ook veel last van hebben. Maar levensmoe ben ik er niet van.

Ik hoop dat mijn kind een zelfde kijk er op zal hebben als dat ik heb.
een ziekte hoeft de leuke dingen in het leven niet altijd te bederven Knipoog

trouwens niemand is perfect Bloos

**Geplaatst**: 16-10-08 18:01

Re: Kinderwens maar een erfelijke aandoening, wat nu?

Geplaatst: 16-10-08 18:01

ik denk dat het er niet om gaat of iemand perfect zou moeten zijn.
maar sommige ziekten als taaislijm ziekte beperken je flink in het leven en je word er niet oud mee.
als ik wist dat er een grote kans was dat ik dat aan mijn kinderen door zou geven,dan zou ik persoonlijk niet aan kinderen beginnen.

**Geplaatst**: 25-10-08 13:00

Re: Kinderwens maar een erfelijke aandoening, wat nu?

Geplaatst: 25-10-08 13:00

Kinderen krijgen doe je helemaal alleen voor jezelf, om je eigen behoeftes te vervullen (al zijn er bijkomende maatschappelijke voordelen in het cerëren van een volgende generatie). Als die behoefte (ook) is om een kind te verplegen of bij te staan in zeer moeilijke tijden, is dat toch okee? Als je denkt dat je dat heel moeilijk gaat vinden of niet aankunt, kun je er voor passen. Je kunt kinderen krijgen gelukkig nog steeds vrij gemakklijk voorkomen.
En verder bestaat er pleegzorg en adoptie. Kun je aan je behoeften voldoen en je helpt nog ECHT iemand ook.

**Geplaatst**: 25-10-08 13:16

Re: Kinderwens maar een erfelijke aandoening, wat nu?

Geplaatst: 25-10-08 13:16

Had het er toevallig van de week met mijn moeder over.
Ik heb ook een kinderwens (nog niet direct hoor!) maar mijn broertje en zusje zijn allebei chronisch ziek. Het heeft een hele moeilijke naam maar het komt erop neer dat mijn zusje (meer ernstig dan mijn broertje) alles verkeerd heeft zitten hart aan de andere kant enz.. longen slecht, 1 nier die maar voor 25% werkt en ga zo maar eventjes door. Aan de buitenkant zie je niks behalve dat ze veel ziek is veel longontsteking veel medicijnen en altijd benauwd. Maar het is een heel gelukkig kind crosst iedereen eruit met haar pony en zelfs als ze 40gr koorts heeft staat ze nog te stuiteren op de bank (overlevingsdrang noemen ze dat). Maar dat allemaal terzijde ik heb 25% kans dat ik dat doorgeef. Mijn moeder adviseerde mij om eens een gesprek aan te gaan met haar dokter of iemand anders die daar in is gespecialiseerd. Mocht ik zwanger raken ook onder strenge controle te staan.
Maar het weerhoud mij er nog niet van om mijn kinderwens over de balk te gooien. Maar het is zeker iets om ontzettend goed over na te denken.

**Geplaatst**: 25-10-08 14:25

Re: Kinderwens maar een erfelijke aandoening, wat nu?

Geplaatst: 25-10-08 14:25

Lusitana,ik begrijp het wel wat je typt,maar ik vind het oneerlijk naar een eventueel kind toe als je al weet dat het ernstig ziek zal zijn,ookal vind jij het zelf graag wil,het verplegen en bijstaan van het zieke kind.

**Geplaatst**: 25-10-08 18:44

Re: Kinderwens maar een erfelijke aandoening, wat nu?

Geplaatst: 25-10-08 18:44

Geen enkel kind vraagt er om op de wereld gezet te worden en een "gezond" kind kan ook morgen zwaar invalide raken van een ongeluk.

Ik heb overigens niet mijn persoonlijke mening gegeven, maar een advies voor iemand die twijfels heeft.

Maar het is een fijne lijn tussen geen erfelijke ziektes wensen en het "fokken" van een perfecter ras... bij dieren zou je dat nl wel doen, die met erfelijke fouten/ziektes uit de fok nemen, omdat je kwaliteit in het product wilt houden.
Bij mensen heeft het "fokproduct" een andere waarde.
Ik ben absoluut tegen het persee kinderen willen als de natuur aangeeft dat het niet kan, maar ook daar moet je gewoon de wens van een ander respecteren, en in dit geval is het ook wat de ouders willen. En hier is het voor mij zowel niet als wel kinderen willen mét risico, allebei acceptabel.

Als je echt aan de kinderen wilt denken, moet je ze niet op deze aarde zetten. Er is geen fijne toekomst.

Laatst bijgewerkt door Lusitana op 25-10-08 18:51, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 25-10-08 18:51

Re: Kinderwens maar een erfelijke aandoening, wat nu?

Geplaatst: 25-10-08 18:51

Als je er zelf niet voor staat heb je makkelijk praten denk ik.
Mijn vriend heeft juveniele macula degeneratie. Hij gaat dus langzamer steeds waziger zien tot dat ie praktisch blind is. (minder dan 5%)

Zijn moeder heeft het ook en er is 50% kans dat onze kinderen het ook zouden krijgen.

En ja, wij willen gewoon kinderen.
Het was geen makkelijke beslissing maar we gaan er wel gewoon voor.

Zijn moeder ziet nu ondertussen al jaren nog maar minder dan 5% en zij loopt nog gewoon de marathon! (zonder blindegeleide hond. Knipoog

)

Ook mijn vriend vindt het heel vervelend wat hij heeft, maar hij heeft er altijd gewoon goed mee kunnen leven. Hij ziet zelf nu ong 50% en dat kan dus nog minder worden.
Misschien zou ik ook anders reageren als ik er zelf niet mee te maken zou hebben. Maar nu ik er zelf voor sta... is het toch anders...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-10-08 18:56

Re: Kinderwens maar een erfelijke aandoening, wat nu?

Geplaatst door de TopicStarter : 25-10-08 18:56

Is het jullie dan meer waard om een kind van jezelf te hebben die ziek is, of een gezond kind - in ieder geval niet zeker weten ziek - maar geadopteerd? En dan bedoel ik een adoptie uit een land waar dit kind sowieso geen toekomst heeft in de maatschappij.

**Geplaatst**: 25-10-08 19:14

Re: Kinderwens maar een erfelijke aandoening, wat nu?

Geplaatst: 25-10-08 19:14

Lusitana schreef:
Als je echt aan de kinderen wilt denken, moet je ze niet op deze aarde zetten. Er is geen fijne toekomst.

dat is ook wel erg zwaar gelijk weer, ook al kan ik me hier wel in vinden.

maar het leven is niet altijd even beroerd natuurlijk en zelf ben ik blij dat ik leef. Het is ook maar net wat je er zelf van maakt en hoe je ingesteld bent.

tuurlijk is het puur en alleen voor jezelf als je kinderen zou willen, maar het gaat wel tot een zekere hoogte, een kind moet er niet de dupe van worden.

**Geplaatst**: 25-10-08 21:27

Re: Kinderwens maar een erfelijke aandoening, wat nu?

Geplaatst: 25-10-08 21:27

Bij erfelijke ziektes gaat het om kánsen. Je weet niet 100% zeker of je kind de ziekte gaat ontwikkelen. En daardoor is de keuze juist moeilijk, want er is ook een kans op een gezond kind.

Als je 100% zeker weet dat je kind iets verschrikkelijks gaat ontwikkelen, is het weer anders.

Waar trek je de lijn. Wat is erg en wat niet? Persoonlijk vind ik doof of blind zijn of worden bepaald niet erg, maar jong moeten sterven is wel even slikken. Jong na een lijdensweg aan een rotdood moeten sterven is nog moeilijker. Ik zou zelf een kind dat willen besparen, geloof ik.
Ik ben toch al erg voor kinderen werkelijk helpen (dus een ouder of gehandicapt kind adopteren) en niet voor kinderen "hebben" voor mezelf. Ik ben straat arm, dus adoptie komt er niet van, maar dat zou ik ten aller tijden verkiezen boven zelf krijgen. Daarbij heb ik een hekel aan babies, moet er niet aan denken. Maar goed ik kan makkelijk praten, ben dat station allang gepasseerd....

Overigens is er natuurlijk ook nog zoiets als de vrucht laten testen en dan alsnog beslissen...

Het is ook nog eens zo met refelijke ziekten dat iemand in de familie of een van de ouders er zelf dus ervaring in heeft en redelijk goed kan inschatten hoe erg het is voor een persoon om die ziekte te moeten dragen, én ze kunnen een kind dat de ziekte ontwikkeld natuurlijk door hun ervaring goed bijstaan...

Moet ook zeggen dat ik in de loop der jaren mijn mening heb bijgesteld. Ik ken iemand met ziekte van Crohn en begreep echt niet waarom die een kind wilde, want dat is erfelijk. En zie daar, nu denk ik al heel anders.

**Geplaatst**: 26-10-08 19:53

Re: Kinderwens maar een erfelijke aandoening, wat nu?

Geplaatst: 26-10-08 19:53

Lusitana schreef:
Geen enkel kind vraagt er om op de wereld gezet te worden en een "gezond" kind kan ook morgen zwaar invalide raken van een ongeluk.

ja dat is zo,en dan?

ik vind dit totaal niet te maken hebben met het feit dat je kinderen wil als je weet dat het zwaar gehandicapt zal zijn of een ernstige ziekte kan krijgen,of iig een grote kans erop

maarja inderdaad ik heb dit nog niet meegemaakt en kan ook niet spreken uit ervaring,en oordeel nu vanuit mijn persoonlijke gevoel.

**Geplaatst**: 26-10-08 21:35

Re: Kinderwens maar een erfelijke aandoening, wat nu?

Geplaatst: 26-10-08 21:35

Als een kind plots wat overkomt, ben je niet voorbereid, maar dan ga je ook gewoon met de situatie om zoals die is ontstaan. Waarom dan niet als je al van te voren weet hoe de situatie kan zijn?

De meeste van ons spreken gewoon ene gevoel uit. Ik denk dat het goed is om hardop te denken over zoiets. We hoeven elkaar niet te overtuigen van iets, alleen toe voegen wat we zelf denken. Uiteindelijk moeten ouders zelf de keuze maken. Niemand kan ze zeggen dat ze iets goed of fout doen in zo´n geval, we kunnen alleen zeggen wat we vinden en waarom.

**Geplaatst**: 26-10-08 21:41

Re: Kinderwens maar een erfelijke aandoening, wat nu?

Geplaatst: 26-10-08 21:41

nee goed of fout kan niemand bepalen,ik kan alleen zeggen wat ik vind.

en persoonlijk als ik al weet hoe de situatie kan zijn,dan ga ik dat niet doorzetten.

een ongeluk kan ons allemaal overkomen,dat vind ik er zelf toch niks mee te maken hebben.

maarja dit blijft toch een moeilijk en gevoelig onderwerp en ieder denkt er anders over.

ik geef alleen eerlijk toe dat ik moeite heb met sommige meningen

**Geplaatst**: 27-10-08 15:32

Re: Kinderwens maar een erfelijke aandoening, wat nu?

Geplaatst: 27-10-08 15:32

Persoonlijk heb ik er een keiharde mening over: NEE als ik zou weten dat mijn kind een kans zou hebben op een (ernstige) aandoening die erfelijk is zou ik het absoluut niet doen. Ik vind het zelfs vreselijk dat er mensen zijn die dit wel bewust doen. Er zijn zoveel kinderen met problemen in tehuizen en ik kan mij niet voorstellen dat iemand er bewust voor kiest een gehandicapt kind te baren. Vreselijk dat andere mensen de keuze hebben om zo iemand op de wereld te zetten. Ik zou het zelfs in de wet vast willen leggen. vreselijk. Maargoed dat is MIJN mening en ik heb niet het recht deze aan een ander op te dringen. Dat een ander ervoor kiest vind ik alleen maar vreselijk en egoïstisch. Dit geldt alleen voor mensen die het weten en er dan alsnog voor kiezen.

**Geplaatst**: 27-10-08 15:35

Re: Kinderwens maar een erfelijke aandoening, wat nu?

Geplaatst: 27-10-08 15:35

Lusitana schreef:
Waar trek je de lijn. Wat is erg en wat niet? Persoonlijk vind ik doof of blind zijn of worden bepaald niet erg, maar jong moeten sterven is wel even slikken. Jong na een lijdensweg aan een rotdood moeten sterven is nog moeilijker.

Lusitana: ik pak even een quote van jou dus het is niets persoonlijks naar jou toe. Hier leg je wel de vinger op de zere plek nl. Zelf kun je iets niet 'erg' vinden, maar geeft dat meteen het recht dat voor een hulpeloos kind ook te beslissen? Dit is overigens geen aanval bericht op lusitana, maar even als voorbeeld.