15 februari 2025/Dagblad van het Noorden
Wolf heeft platteland in z’n greep: angst, frustratie en ergernis. ‘Ik ben permanent op mijn hoede’
De wolf beheerst het leven van steeds meer Drenten. Lang niet iedereen heeft het dier gezien, maar bij menigeen zit het dier tussen de oren. „Ik ben permanent op mijn hoede.”
Margreet Teunissen loopt net buiten Westdorp met haar hond over de Schoolstraat, een klinkerweggetje tussen twee kale akkers. Ineens drukt haar levendige, jonge hond zich plat op de buik, zijn staart tussen de benen. Ze kijkt naar haar hond en daarna het weggetje af: op een meter of twintig afstand, midden op het weggetje, staart een wolf haar aan.
Tot voor kort beweerden wolvendeskundigen nog dat de kans om een wolf tegen te komen klein was. Inmiddels nemen ze in Drenthe en in het Drents-Friese Wold de verhalen van de deskundigen met een paar pond zout.
Hobbyboeren met kleinvee rond het huis, paardenhouders, hondenbezitters, sportievelingen die graag op de fiets het bos introkken, wandelfanaten, campingexploitanten: lang niet iedereen heeft de wolf gezien, maar bij veel bewoners van het platteland zit de wolf inmiddels behoorlijk tussen de oren.
Paarden die het hele jaar dag en nacht buiten stonden, staan op stal en komen alleen nog onder toezicht buiten. Mensen durven ’s avonds het erf niet meer af. „Ik voel me opgesloten”, zegt Arja Schuurmans uit Zwiggelte.
Ze heeft IJslandse paarden die heel veel beweging nodig hebben. Uren was ze ermee op pad in de bossen rond Westerbork. Sinds hier negen wolven huizen is dat allemaal voorbij. „Ik durf het niet meer aan.”
‘Ze kunnen hun gang gaan’
De wolven komen op haar erf en die van buren. Dat weet ze omdat enkele buurmannen nachtcamera’s hebben. Schuurmans „En dan zeggen wolvendeskundigen dat wolven schuw zijn. Onzin! Ze hebben niks te vrezen, ze kunnen hun gang gaan.”
Koe in doodsnood
En dan heeft Schuurmans nog maar een relatief klein probleem. Er zijn bij haar buurman meerdere keren koeien aangevallen en uitgebroken met alle bloederige gevolgen van dien.
Geen unieke gebeurtenis. Afgelopen zomer genoten de bezoekers van de Alberts Hoeve tijdens de Paardendagen in Wateren laat op de avond voor de caravan van de nagloeiende zomerdag. De rust werd ineens verstoord door een gruwelijk geloei. De volgende dag werd duidelijk wat er was gebeurd: even verderop lag een half aangevreten koe in het natte gras.
‘Mensen durven niet meer’
Bij de Alberts Hoeve, een populaire accommodatie voor paardenvakanties, merken ze dat gasten afhaken. „Het wordt hard minder”, zegt Albert Zwiers. „Mensen durven het bos niet meer in met hun paard.”
Roelof Bos heeft dezelfde ervaring. Hij heeft een mini-camping bij Zwiggelte die populair was als uitvalsbasis voor ponykampen. „De organisatie van deze kampen durft de verantwoordelijkheid niet te nemen.”
De gouden tip van wolvendeskundigen hoe te handelen als een wolf te dicht bijkomt, werkt paardenmensen op de lachspieren. Spreek luid en maak gebaren, klinkt het advies van de deskundigen die misschien veel weten van wolven, maar overduidelijk nog nooit op een paard hebben gezeten. Iedere ruiter weet dat een paard de angst van zijn ruiter voelt. Als je dan ook nog luid gaat spreken en gebaren gaat maken, dan is de paniek binnen een halve seconde compleet.
En panikeren, dat kunnen deze vluchtdieren. Mariska Hoeks en Justin Bel uit Hoogersmilde hadden dertien Shetlanders in een wei bij Appelscha. Ze kregen een paar weken geleden bezoek van de wolf. Twee overleefden de aanval niet. „Van een waren alleen nog maar wat botjes over”, zegt Mariska. „De ander was helemaal aangevreten.”
‘Gevochten voor hun leven’
De overige elf pony’s zijn in paniek uitgebroken en de weg op gegaloppeerd. Enkele kilometers verderop werden ze opgevangen door iemand die de dieren een omheinde weide in wist te dirigeren. „Het waren bonte pony’s”, zegt Justin, „maar daar zag je niks meer van. Ze zaten onder de modder. Ze hebben echt gevochten voor hun leven.”
Bert Roering is dierenarts in ruste. Hij heeft wat paarden bij huis die hij dag en nacht buiten liet staan. Liet. ,,Ik haal ze nu naar binnen. ’s Avonds rond elf uur maak ik de laatste ronde op stal. Ik heb op strategische plekken op het erf rieken neergezet. Ik ben permanent op mijn hoede.”
Meer wolvenaanvallen
Het aantal wolven in Nederland explodeerde de laatste twee jaar. Tussen 2019 en 2021 was er één wolvenroedel in Nederland. In 2024 telde Nederland elf roedels. Zeiden deskundigen aanvankelijk dat wolven op wild jagen en vee met rust zouden laten. De cijfers (en de ervaring op het platteland) spreken dit verhaal tegen. In de eerste drie weken van dit jaar kwamen tenminste driehonderd schapen om bij wolvenaanvallen, waaronder meer dan zestig bij Grolloo en Papenvoort. Een jaar eerder waren het in dezelfde periode 160.
Behalve angst voor wolven en ergernis over het licht dat er zit tussen de door deskundigen geventileerde kennis enerzijds en de praktijk anderzijds, is er op het platteland sprake van frustratie. Centrale vraag: hoe is het mogelijk dat een paar wolven het platteland gijzelen?
Geert Meijering heeft een opfokbedrijf voor IJslandse paarden in Westdorp. „Ik kreeg net mail van twee klanten die hun jonge paarden dit jaar niet meer naar mij brengen. Ze vertrouwen het niet.” Hij kan er met zijn verstand niet bij dat er niet ingegrepen wordt. „Er komen steeds meer wolven bij. Dit gaat uit de hand l
open, maar er gebeurt niks. Er zitten allemaal regeltjes in de weg.”
Dat klopt: Europese regels verhinderen het ‘beheer’ van wolven. Alleen probleemwolven mogen worden bejaagd. „Negen wolven in het bos zijn sowieso een probleem”, stelt paardeneigenaar Arja Schuurmans droogjes vast.
Geruchten
„Er worden spelletjes gespeeld”, zegt dierenarts Roering. „De lobby is te sterk.”
Inderdaad beschuldigen mensen die de wolf beschouwen als kroon op het natuurbeleid dierhouders ervan dat ze hun dieren onvoldoende beschermen. Ecologen helpen intussen (nergens bewezen) geruchten de wereld in dat er in wolvengebieden tientallen wolven gestroopt zijn en vinden dat ‘we’ met de wolf moeten leren samenleven.
Op het platteland verbazen en ergeren ze zich over wat ze inmiddels als naïviteit zijn gaan zien.
Schuurmans stuurde in september, samen met de hele straat, een brandbrief naar de provincie Drenthe en de gemeente Midden-Drenthe over de onmogelijkheid om hier samen te leven met de wolf. „De gedeputeerde schreef terug dat hij erover in gesprek zou gaan met de minister. De gemeente schreef dat ze de veiligheid van de inwoners hoog in het vaandel heeft. Sindsdien heb ik niks meer gehoord.”
Wilhelmus
Hoe het afliep met Margreet Teunissen die in Westdorp oog in oog stond met een wolf? Om het dier niet uit het oog te verliezen, heeft ze zich langzaam achteruitlopend uit de voeten gemaakt. Intussen zong ze het Wilhelmus. „Ik liep vroeger overal. Bij Elp, Ellertshaar, Borger, Schoonloo. Dat durf ik niet meer. Ik loop alleen nog bij Westdorp, maar zelfs daar voel ik me niet meer veilig.”
https://dvhn.nl/drenthe/Wolf-heeft-plat ... 33UWFuRlEw
Geplaatst: 15-02-25 21:32 
