De Nederlander in 'overconditie'

Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird

Toevoegen aan eigen berichten
 
 
Brainless

Berichten: 30337
Geregistreerd: 19-07-03
Woonplaats: Munnekeburen

Link naar dit bericht Geplaatst: 25-05-12 15:21

Rowdine schreef:
Blue_Eyes schreef:
@Rowdine: Een goed leven is niet van de buitenkant te bepalen. Ook iemand die het ogenschijnlijk goed heeft kan lijden aan depressie, laag zelfbeeld, you name it. Dus dat vind ik een beetje kort door de bocht :)

Ook als het je eigen gezin betreft?

Hoe bedoel je dat?
Als kind (en zelfs als partner) heb je soms (vaak?) niet door hoe iemand zich van binnen voelt.
Iemand kan nl voor de buitenwereld (en ook voor het eigen gezin) de schijn soms goed ophouden, juist vaak door het gebruik van bv alcohol of pillen.
Tot de bom barst.

Collie2008
Berichten: 9644
Geregistreerd: 08-01-11
Woonplaats: Ergens in Noord Holland

Re: De Nederlander in 'overconditie'

Link naar dit bericht Geplaatst: 25-05-12 15:24

Maar er hoeft niet eens echt wat te spelen voor je verslaafd kan raken. Genoeg mensen meegemaakt die 'geen' problemen hadden, maar een keer probeerden. Voelen zich euforisch, eindelijk voelden ze zich zelfverzekerd, babbelen ging makkelijker, ze waren we ze wilden zijn. Dus hoppa nog een keer, en nog een keer. Totdat je in een situatie komt dat je zonder het middel dus niet gelukkig kan zijn. Want dan ben je saai en stil. De nadelen worden steeds groter maar je denkt dat je zonder het middel niet meer kunt functioneren. Het tegendeel is waar, met het middel disfunctioneer je zelfs. Maar dat is zo'n hardnekkige strijd.

Anoniem

Link naar dit bericht Geplaatst: 25-05-12 15:26

Colway schreef:
Citaat:
Duidelijk! Toch moet ik eens een situatie schetsen: Een volwassen vrouw met 2 jonger kinderen (10/12 jaar), een goede man die hard werkt voor de centen, een mooi huis, zelf een leuke baan; hoe kan je, als je een goed leven hebt; in een verslaving rollen? Ik snap dat het geen bewuste keuze is. Ik ben wel van mening dat het een bewuste keuze is om te beginnen met roken of om drugs te gebruiken voor de eerste keer.
Ik ben me ervan bewust dat het met eten een ander geval is, daar begin je namelijk niet bewust mee, dat is noodzakelijk kwaad!


Je kan inderdaad niet aan de buitenkant zien of iemand echt gelukkig is en los van dat kan een keuze ook verkeerd uitpakken
als voorbeeld, ik heb dus een vriendengroep waarin we allemaal vroeger graag een feestje bezochten. Daar hoorde ook wat nodige middelen bij. Van die groep heeft de helft problemen met het nuttigen van middelen en zijn enkele echt verslaafd (geweest) waarom de een wel verslaafd raakt en de ander niet dat is moeilijk te achterhalen. Combinatie van factoren. Ik had net zo goed de verslaafde kunnen zijn. je weet het pas, als je te laat ben. Als mensen 100% zeker zouden weten dat ze van een lijntje verslaafd zouden raken, zouden ze het niet doen toch?


Ik begrijp wel dat de ene er door omstandigheden gevoeliger is dan een ander... Maar moet je 'het lot tarten' door in beginsel al een pilletje te nemen met de gedachte in je achterhoofd dat je misschien wel verslaafd kan worden?

Ik vind de laatste reacties allemaal heel aardig, en ondanks dat ik met een ander zicht naar een verslaving kijk, waardeer ik jullie reacties wel :)

gummie
Berichten: 2980
Geregistreerd: 19-06-09

Link naar dit bericht Geplaatst: 25-05-12 15:29

Ninx schreef:
Feit blijft dat wij niet kunnen stellen dat het zwak is wanneer iemand door haar vader seksueel misbruikt is, continue angst heeft, en gemerkt heeft dat die angst te hanteren is wanneer ze glas wijn meer drinkt... en dan worden glazen, en dat worden flessen.
Is ze zwak? Nee. Kiest ze wellicht een oplossing die op de langere duur juist meer schade berokkent? Ja.
Maar is dat bewust kiezen? Nee.
Mensen kiezen niet bewust voor een verslaving... het is een glijdende schaal, beginnend als iets ogenschijnlijk onschuldigs.
.


Daar ben ik het dan weer niet helemaal mee eens. Er zijn mensen die misbruikt zijn, continue angst hebben en daardoor gaan drinken. De vraag is vervolgens: waar ligt het aan dat de een hulpverlening opzoekt, en de ander niet. Waar ligt het aan dat de een op een gegeven moment besluit van de drank af te willen blijven, en daarvoor de nodige hulp en informatie opzoekt. Waar ligt het aan dat de een zijn of haar leven als verziekt en totaal geruineerd beschouwd, terwijl de ander na verloop van tijd een relatie aangaat, een gezin sticht en probeert te genieten van het leven? Dat zijn keuzes. En ik zou graag zien dat meer mensen gaan inzien dat ze hun leven WEL fijner kunnen proberen te maken, en dat ze zich niet overal bij neer hoeven te leggen.

Sommige mensen kiezen er op een bepaald moment voor drank, drugs of eten tot zich te nemen om van een gevoel af te komen. Vluchtgedrag. Dat vluchtgedrag is aan te pakken, daar kun je iets mee. Zelfs als iemand verslaafd is, heeft hij/ zij iedere keer de keuze om ofwel door te gaan met gebruiken, ofwel hulp te zoeken om te stoppen. Bewustwording is daarvoor wel een vereiste. Zonder in te zien DAT het problematisch is en het je niet helpt, verandert het hoe dan ook niet. En de een is zich eerder en sneller bewust van hun gedrag/ gedachten/ gevoel dan de ander. En die ander, dat is degene die ik dan meen te moeten aanspreken. Niet omdat ik moeder Theresa ben, niet omdat ik veroordeel, maar omdat het leven zonder verslaving meer waard is dan een leven met verslaving en problemen.

Ik ken mensen die nooit wat aan hun problemen doen, die passief blijven maar wel klagen over waar ze last van hebben. En ik ken mensen die wel wat aan hun problemen doen, die actie ondernemen. En die mensen kunnen ook klagen, maar blijven niet afwachten tot de rest van de wereld alle problemen oplost.

Zelfs al men overtuigd is van de aanwezigheid van een "verslavings-gen", is dat nog geen reden je dan maar neer te leggen bij die verslaving onder het mom van "ik kan er toch niets aan doen". Je veroordeelt jezelf bij voorbaat dan al tot iets negatiefs. Als je gevoeliger bent voor verslaving betekent het slechts dat je nog harder moet werken dan iemand die er niet gevoelig voor is. maar je doet het wel voor jezelf.

Ninx

Berichten: 15294
Geregistreerd: 19-07-05

Link naar dit bericht Geplaatst: 25-05-12 15:30

Nog even terugkomend op het onderwerp van het topic: overgewicht.

Een maatschappelijk probleem: wel degelijk.

Maar ook weer een bron van inkomsten: er ontstaan kledinglijnen voor zware mensen, gangbare merken gaan ineens tot 50 of hoger, alles wordt groter en breder en toegerust op de zware mens. En daarmee zeggen we: dit is de nieuwe norm, we passen onze wereld erop aan.
Tot hier nog geen echte schade: mensen kunnen dooreten, fabrikanten verdienen geld... iedereen blij.

Maar nu de reden waarom we op Bokt zitten: paarden.
Ook paarden gaan gebukt onder steeds zwaardere ruiters.
Zo raakte ik erg verhit door een topic waarin een jongen van 130 kilo op zoek is naar een Quarter om westernles op te krijgen.
En hij krijgt allerhande tips.
Kritische posters tracht men de mond te snoeren: het is immer ongepast en asociaal wanneer je aangeeft dat rijden met een dergelijk gewicht schadelijk is voor een dier. Hoe keurig je dit ook verwoord: het is werkelijk schandelijk dat je het aanhaalt, "dit is toch immers niet de vraag die ts stelde?".

Mijn punt: zwaarlijvigheid = 1 ding. De gevolgen die mensen hiervan ondervinden zijn een tweede. De kosten die het met zich meebrengt zijn een derde.
Maar een onschuldig dier dat afhankelijk is van ons gezonde verstand om het verstandig, en met beleid te belasten, opzadelen met een gewicht van 100, 110, 130 kilo?! WOEST wordt ik daarvan....

Anoniem

Link naar dit bericht Geplaatst: 25-05-12 15:33

Ninx schreef:
Nog even terugkomend op het onderwerp van het topic: overgewicht.

Een maatschappelijk probleem: wel degelijk.

Maar ook weer een bron van inkomsten: er ontstaan kledinglijnen voor zware mensen, gangbare merken gaan ineens tot 50 of hoger, alles wordt groter en breder en toegerust op de zware mens. En daarmee zeggen we: dit is de nieuwe norm, we passen onze wereld erop aan.
Tot hier nog geen echte schade: mensen kunnen dooreten, fabrikanten verdienen geld... iedereen blij.

Maar nu de reden waarom we op Bokt zitten: paarden.
Ook paarden gaan gebukt onder steeds zwaardere ruiters.
Zo raakte ik erg verhit door een topic waarin een jongen van 130 kilo op zoek is naar een Quarter om westernles op te krijgen.
En hij krijgt allerhande tips.
Kritische posters tracht men de mond te snoeren: het is immer ongepast en asociaal wanneer je aangeeft dat rijden met een dergelijk gewicht schadelijk is voor een dier. Hoe keurig je dit ook verwoord: het is werkelijk schandelijk dat je het aanhaalt, "dit is toch immers niet de vraag die ts stelde?".

Mijn punt: zwaarlijvigheid = 1 ding. De gevolgen die mensen hiervan ondervinden zijn een tweede. De kosten die het met zich meebrengt zijn een derde.
Maar een onschuldig dier dat afhankelijk is van ons gezonde verstand om het verstandig, en met beleid te belasten, opzadelen met een gewicht van 100, 110, 130 kilo?! WOEST wordt ik daarvan....


Ik ben het op dit punt 100% met je eens; overgewicht is een ding, maar in die condities op een paard gaan zitten is echt not done in mijn ogen!

Ninx

Berichten: 15294
Geregistreerd: 19-07-05

Link naar dit bericht Geplaatst: 25-05-12 15:36

gummie schreef:
Daar ben ik het dan weer niet helemaal mee eens. Er zijn mensen die misbruikt zijn, continue angst hebben en daardoor gaan drinken. De vraag is vervolgens: waar ligt het aan dat de een hulpverlening opzoekt, en de ander niet. Waar ligt het aan dat de een op een gegeven moment besluit van de drank af te willen blijven, en daarvoor de nodige hulp en informatie opzoekt. Waar ligt het aan dat de een zijn of haar leven als verziekt en totaal geruineerd beschouwd, terwijl de ander na verloop van tijd een relatie aangaat, een gezin sticht en probeert te genieten van het leven? Dat zijn keuzes. En ik zou graag zien dat meer mensen gaan inzien dat ze hun leven WEL fijner kunnen proberen te maken, en dat ze zich niet overal bij neer hoeven te leggen.

Sommige mensen kiezen er op een bepaald moment voor drank, drugs of eten tot zich te nemen om van een gevoel af te komen. Vluchtgedrag. Dat vluchtgedrag is aan te pakken, daar kun je iets mee. Zelfs als iemand verslaafd is, heeft hij/ zij iedere keer de keuze om ofwel door te gaan met gebruiken, ofwel hulp te zoeken om te stoppen. Bewustwording is daarvoor wel een vereiste. Zonder in te zien DAT het problematisch is en het je niet helpt, verandert het hoe dan ook niet. En de een is zich eerder en sneller bewust van hun gedrag/ gedachten/ gevoel dan de ander. En die ander, dat is degene die ik dan meen te moeten aanspreken. Niet omdat ik moeder Theresa ben, niet omdat ik veroordeel, maar omdat het leven zonder verslaving meer waard is dan een leven met verslaving en problemen.

Ik ken mensen die nooit wat aan hun problemen doen, die passief blijven maar wel klagen over waar ze last van hebben. En ik ken mensen die wel wat aan hun problemen doen, die actie ondernemen. En die mensen kunnen ook klagen, maar blijven niet afwachten tot de rest van de wereld alle problemen oplost.

Zelfs al men overtuigd is van de aanwezigheid van een "verslavings-gen", is dat nog geen reden je dan maar neer te leggen bij die verslaving onder het mom van "ik kan er toch niets aan doen". Je veroordeelt jezelf bij voorbaat dan al tot iets negatiefs. Als je gevoeliger bent voor verslaving betekent het slechts dat je nog harder moet werken dan iemand die er niet gevoelig voor is. maar je doet het wel voor jezelf.


Er was een dame in dit topic (blz terug) die bijzonder emotioneel was. Zij gaf aan dat haar verleden (misbruik) erin had geresulteerd dat zij nu te zwaar was. Al lange tijd.
Zelf ben ik helaas ook ervaringsdeskundige, maar mijn oplossing lag in 'controle'... dus controle over gedrag, voedselinname, alles... een overdreven neiging tot correct handelen. Het absolute tegendeel, maar ook knap vermoeiend.
Vanzelfsprekend krijg ook ik soms jeuk wanneer ik zie dat mensen met een vergelijkbaar verleden niet werken, thuis zitten, veel eten, en hele dagen op het web slijten en niet deelnemen aan het 'echte leven'.

Maar ja, mijn mentale opmaak heeft me gediend... en gezorgd dat ik een stabiel pad koos. Iemand met een mentale opmaak die even in de centrifuge gegooid is, krijgt dit lastig op een rij.... Ik voel daar soms wel wat boosheid over, omdat ik weet dat je met zeer nare ervaringen uitstekend kunt leven en liefhebben.... maar wie ben ik om te oordelen over de wijze waarop anderen hiermee trachten te dealen?

Anoniem

Link naar dit bericht Geplaatst: 25-05-12 15:37

Blue_Eyes schreef:
@Rowdine: Een goed leven is niet van de buitenkant te bepalen. Ook iemand die het ogenschijnlijk goed heeft kan lijden aan depressie, laag zelfbeeld, you name it. Dus dat vind ik een beetje kort door de bocht :)

Mee eens, er zijn ook nog een groep mensen die het heel goed hebben, maar onder druk leven, waar ze niet tegen kunnen bijvoorbeeld. Voorbeeld zijn de hollywoodsterren. Velen daarvan hebben drugs gebruikt, vallen af of plegen er zelfs zelfmoord om, overeten zie je dan weer niet zo veel.

Brainless

Berichten: 30337
Geregistreerd: 19-07-03
Woonplaats: Munnekeburen

Link naar dit bericht Geplaatst: 25-05-12 15:38

Rowdine schreef:
Ik begrijp wel dat de ene er door omstandigheden gevoeliger is dan een ander... Maar moet je 'het lot tarten' door in beginsel al een pilletje te nemen met de gedachte in je achterhoofd dat je misschien wel verslaafd kan worden?

Ik vind de laatste reacties allemaal heel aardig, en ondanks dat ik met een ander zicht naar een verslaving kijk, waardeer ik jullie reacties wel :)

Zo werkt het niet helemaal.
Vaak komt een medicijnverslaving langzaam. Je begint met 1 (vaak voorgeschreven), dan worden het er 2 en zo breidt het zich uit.
Daarnaast, indien iemand wel echt weet wat de gevolgen kunnen zijn, denkt men toch dat zij daar niet gevoelig voor zijn.

Niet iedereen die pillen slikt, wordt verslaafd; net zoals niet iedereen die (af en toe) alcohol nuttigt alcoholverslaafde wordt.

Ninx

Berichten: 15294
Geregistreerd: 19-07-05

Link naar dit bericht Geplaatst: 25-05-12 15:38

Rowdine schreef:
Ninx schreef:
Nog even terugkomend op het onderwerp van het topic: overgewicht.

Een maatschappelijk probleem: wel degelijk.

Maar ook weer een bron van inkomsten: er ontstaan kledinglijnen voor zware mensen, gangbare merken gaan ineens tot 50 of hoger, alles wordt groter en breder en toegerust op de zware mens. En daarmee zeggen we: dit is de nieuwe norm, we passen onze wereld erop aan.
Tot hier nog geen echte schade: mensen kunnen dooreten, fabrikanten verdienen geld... iedereen blij.

Maar nu de reden waarom we op Bokt zitten: paarden.
Ook paarden gaan gebukt onder steeds zwaardere ruiters.
Zo raakte ik erg verhit door een topic waarin een jongen van 130 kilo op zoek is naar een Quarter om westernles op te krijgen.
En hij krijgt allerhande tips.
Kritische posters tracht men de mond te snoeren: het is immer ongepast en asociaal wanneer je aangeeft dat rijden met een dergelijk gewicht schadelijk is voor een dier. Hoe keurig je dit ook verwoord: het is werkelijk schandelijk dat je het aanhaalt, "dit is toch immers niet de vraag die ts stelde?".

Mijn punt: zwaarlijvigheid = 1 ding. De gevolgen die mensen hiervan ondervinden zijn een tweede. De kosten die het met zich meebrengt zijn een derde.
Maar een onschuldig dier dat afhankelijk is van ons gezonde verstand om het verstandig, en met beleid te belasten, opzadelen met een gewicht van 100, 110, 130 kilo?! WOEST wordt ik daarvan....


Ik ben het op dit punt 100% met je eens; overgewicht is een ding, maar in die condities op een paard gaan zitten is echt not done in mijn ogen!


En het is schokkend dat vrijwel iedereen je terugfluit wanneer je en kritische noot plaatst.
Ruwweg zijn er van 75 reacties, slechts 5 reacties die menen dat rijden met dat gewicht niet kan...
Waar zijn we dan mee bezig?

[WN-AM] zware jongen zoekt westernles omg rotterdam

Collie2008
Berichten: 9644
Geregistreerd: 08-01-11
Woonplaats: Ergens in Noord Holland

Link naar dit bericht Geplaatst: 25-05-12 15:39

Citaat:
Ik begrijp wel dat de ene er door omstandigheden gevoeliger is dan een ander... Maar moet je 'het lot tarten' door in beginsel al een pilletje te nemen met de gedachte in je achterhoofd dat je misschien wel verslaafd kan worden?


toch een laatste beetje 'off-topic' reactie. Ik tart het lot zo vaak. Ik ben vanuit mijn natuur altijd bezig op zoek naar meer, spanning, sensatie, beter, hoger. Ik rijd vaak te hard, en heb teveel gedaan wat god verboden heeft ;-) Zo zijn er met mij ook meer. De 1 is dus ook gevoeliger naar de drang voor sensatie, op zoek naar kicks.

Nu weer naar overgewicht 8-)

Anoniem

Link naar dit bericht Geplaatst: 25-05-12 15:40

Citaat:
Ik ken mensen die nooit wat aan hun problemen doen, die passief blijven maar wel klagen over waar ze last van hebben. En ik ken mensen die wel wat aan hun problemen doen, die actie ondernemen. En die mensen kunnen ook klagen, maar blijven niet afwachten tot de rest van de wereld alle problemen oplost.


Met te zware mensen kun je daar ook voorbeelden van noemen. Men klaagt dat ze zich zelf niet mooi vinden, laag zelfbeeld, maar vervolgens gaan ze niet meer bewegen. Ik zeg wel eens dat een mooi figuur niet komt aanwaaien, niet als je dik bent en ook niet als je dun bent. Daar moet je voor werken. Afvallen evenzo, dat is werken of je moet het op een niet wenselijke manier doen.

gummie
Berichten: 2980
Geregistreerd: 19-06-09

Link naar dit bericht Geplaatst: 25-05-12 15:41

Ninx schreef:
Maar ja, mijn mentale opmaak heeft me gediend... en gezorgd dat ik een stabiel pad koos. Iemand met een mentale opmaak die even in de centrifuge gegooid is, krijgt dit lastig op een rij.... Ik voel daar soms wel wat boosheid over, omdat ik weet dat je met zeer nare ervaringen uitstekend kunt leven en liefhebben.... maar wie ben ik om te oordelen over de wijze waarop anderen hiermee trachten te dealen?


Maar soms wordt iets als een oordeel gezien, en een gebrek aan empathisch vermogen, terwijl het juist bedoeld is als een vanuit empathie ingegeven stimulans (en dus niet schop onder je reet) vanuit een gevoel van onmacht over het feit dat er mensen zijn die ervan overtuigd zijn dat ze de rest van hun leven een slachtoffer (moeten) blijven.

Anoniem

Link naar dit bericht Geplaatst: 25-05-12 15:45

gummie schreef:
Ninx schreef:
Maar ja, mijn mentale opmaak heeft me gediend... en gezorgd dat ik een stabiel pad koos. Iemand met een mentale opmaak die even in de centrifuge gegooid is, krijgt dit lastig op een rij.... Ik voel daar soms wel wat boosheid over, omdat ik weet dat je met zeer nare ervaringen uitstekend kunt leven en liefhebben.... maar wie ben ik om te oordelen over de wijze waarop anderen hiermee trachten te dealen?


Maar soms wordt iets als een oordeel gezien, en een gebrek aan empathisch vermogen, terwijl het juist bedoeld is als een vanuit empathie ingegeven stimulans (en dus niet schop onder je reet) vanuit een gevoel van onmacht over het feit dat er mensen zijn die ervan overtuigd zijn dat ze de rest van hun leven een slachtoffer (moeten) blijven.


Ik denk dat je hier de spijker op de kop slaat wat mijn empathie betreft... Ik heb geen gebrekkig empathisch vermogen wil niemand een schop onder de kont geven. Het leven leef je zelf en de meeste keuzes maak je zelf... Dat wil dus zeggen dat je er iets aan kan veranderen of in den beginne al problemen op een andere manier kan aanpakken dan overmatig gebruik van het eea.

Brainless

Berichten: 30337
Geregistreerd: 19-07-03
Woonplaats: Munnekeburen

Link naar dit bericht Geplaatst: 25-05-12 15:45

@Gummie
Maar het eerste wat er moet gebeuren bij een verslaving is erkenning.
Daarna acceptatie.
Dat klinkt raar, niet dat je dan maar dik moet blijven of dat je maar alcohol moet blijven drinken.
Maar accepteren dat je nu, op dit moment, te dik of alcoholist bent.

Dat geeft rust (minder stress) en van daar uit kun je er wat aan gaan doen.

Brainless

Berichten: 30337
Geregistreerd: 19-07-03
Woonplaats: Munnekeburen

Link naar dit bericht Geplaatst: 25-05-12 15:48

Mensen die een verslaving hebben krijgen ook een gevoel van schaamte.
Zodra ze merken (oa door goedbedoelde opmerkingen) dat mensen "iets" doorhebben, gaan ze vaak juist er tegen in om daarna hun verslaving nog beter proberen te verbergen.
Laatst bijgewerkt door Brainless op 25-05-12 15:48, in het totaal 1 keer bewerkt

Blue_Eyes

Berichten: 20692
Geregistreerd: 17-07-07
Woonplaats: Zuid

Link naar dit bericht Geplaatst: 25-05-12 15:48

Ninx schreef:
En het is schokkend dat vrijwel iedereen je terugfluit wanneer je en kritische noot plaatst.
Ruwweg zijn er van 75 reacties, slechts 5 reacties die menen dat rijden met dat gewicht niet kan...
Waar zijn we dan mee bezig?

[WN-AM] zware jongen zoekt westernles omg rotterdam

Ook dat is wat kort door de bocht. Ik heb zelf niets gezegd over of je moet gaan rijden met dat gewicht - ik denk dat het niet meevalt. Maar ik heb wel een kritische noot geplaatst: 130 kilo bij 2.10 is niet per se 'te vet en moet afvallen', zoals jij stelde. :)

gummie
Berichten: 2980
Geregistreerd: 19-06-09

Link naar dit bericht Geplaatst: 25-05-12 15:49

@ brainless: Klopt! Maar wat dan in ieder geval NIET helpt, dat is dat als iemand op een punt is dat ie begint in te zien dat iets problematische vormen aanneemt, de mensen er omheen op de een of andere manier dat idee dan uit je hoofd willen praten alsof er geen probleem is of je je er in ieder geval niet mee bezig moet houden of druk om moet maken. Dat het allemaal wel mee valt. Dat het geen probleem is. Dat het normaal is. Dat je goed bent zoals je bent. etc. Allemaal goed bedoeld, maar met averechtse werking.

Soms wordt de erkenning en acceptatie de kop ingedrukt door mensen die bang zijn een ander te kwetsen door te zeggen: goed dat je inziet dat je een probleem hebt, ga er mee aan de slag!

Anoniem

Link naar dit bericht Geplaatst: 25-05-12 15:50

Ninx schreef:
Rowdine schreef:


Ik ben het op dit punt 100% met je eens; overgewicht is een ding, maar in die condities op een paard gaan zitten is echt not done in mijn ogen!


En het is schokkend dat vrijwel iedereen je terugfluit wanneer je en kritische noot plaatst.
Ruwweg zijn er van 75 reacties, slechts 5 reacties die menen dat rijden met dat gewicht niet kan...
Waar zijn we dan mee bezig?

[WN-AM] zware jongen zoekt westernles omg rotterdam


Dat is heel erg, maar het weerspiegelt naar mijn idee wel de maatschappij. Men mag er niets van zeggen, want men weet de reden achter het probleem niet en men mag niet oordelen. Ik zie bij haw ook wel eens te zware dames; is het zo dat je dan je mond moet houden omdat er niet om gevraagd wordt, of mag je dan je mening wel geven?

Collie2008
Berichten: 9644
Geregistreerd: 08-01-11
Woonplaats: Ergens in Noord Holland

Link naar dit bericht Geplaatst: 25-05-12 15:50

Nou ja zelfs een schop onder de reet vind ik getuigen van empathisch vermogen hoor, sommigen hebben gewoon een harde schop nodig (in zoveel dingen)

Citaat:
Men klaagt dat ze zich zelf niet mooi vinden, laag zelfbeeld, maar vervolgens gaan ze niet meer bewegen. Ik zeg wel eens dat een mooi figuur niet komt aanwaaien, niet als je dik bent en ook niet als je dun bent. Daar moet je voor werken. Afvallen evenzo, dat is werken of je moet het op een niet wenselijke manier doen.


Inderdaad, maar ben ook een beetje allergisch voor klagen. Klagen is zonde van de energie, om te doen en om naar te luisteren. Je kan het beter omzetten in daden. Levert meer op

Ninx

Berichten: 15294
Geregistreerd: 19-07-05

Link naar dit bericht Geplaatst: 25-05-12 15:50

gummie schreef:
Ninx schreef:
Maar ja, mijn mentale opmaak heeft me gediend... en gezorgd dat ik een stabiel pad koos. Iemand met een mentale opmaak die even in de centrifuge gegooid is, krijgt dit lastig op een rij.... Ik voel daar soms wel wat boosheid over, omdat ik weet dat je met zeer nare ervaringen uitstekend kunt leven en liefhebben.... maar wie ben ik om te oordelen over de wijze waarop anderen hiermee trachten te dealen?


Maar soms wordt iets als een oordeel gezien, en een gebrek aan empathisch vermogen, terwijl het juist bedoeld is als een vanuit empathie ingegeven stimulans (en dus niet schop onder je reet) vanuit een gevoel van onmacht over het feit dat er mensen zijn die ervan overtuigd zijn dat ze de rest van hun leven een slachtoffer (moeten) blijven.


Nou ja... ik windt me vaak stilletjes op. Men gebruikt leed immers ook vaak als stokpaardje en wil daar niet van beroofd worden... ik wil die discussie dan niet altijd aangaan. Dat moet het dan echt waard zijn.
Seksueel misbruik, mishandeling, of andere zware zaken kunnen je immers ook de glansrol van je leven bezorgen.
Iedereen vind je immers dapper, en een sterk en moedig mens, en ineens begrijpen ze ook dat je niet altijd kunt werken... en overgewicht: tja, verzuchten ze dan... als ik dat had meegemaakt was ik wellicht ook heel zwaar of verslaafd.
Ik denk gewoon dat iedereen zijn deel aan ellende krijgt, de 1 meer dan de ander.
Maar voor eenieder weegt die ellende vaak even zwaar, ook al zegt de objectieve beschouwer dat het leed van 1 veel groter is dan het leed van de ander.

Een internetforum wemelt van 'mensen en hun problemen'. Zo kwam ik een topic tegen over Borderliners. De hulpverlening staat vlot met die diagnose klaar, en plakt stickers zodra iemand een beetje excessief en zelfdestructief gedrag vertoont.
En men vind elkaar op het web, en heeft nu de diagnose dat ze iets hebben dat in een boek staat.
En met een diagnose op zak vergeef je jezelf en anderen makkelijker dat niets doen, overeten, overdrinken, of de gehele dag over hun problemen praten op het web.....

Collie2008
Berichten: 9644
Geregistreerd: 08-01-11
Woonplaats: Ergens in Noord Holland

Link naar dit bericht Geplaatst: 25-05-12 15:51

Citaat:
Dat is heel erg, maar het weerspiegelt naar mijn idee wel de maatschappij. Men mag er niets van zeggen, want men weet de reden achter het probleem niet en men mag niet oordelen. Ik zie bij haw ook wel eens te zware dames; is het zo dat je dan je mond moet houden omdat er niet om gevraagd wordt, of mag je dan je mening wel geven?


Je mag vaak alleen 'ohhhhh' en 'aaahhhhh' zeggen hier :+ wat dat betreft is bokt best een afspiegeling van de maatschappij, kritiek geven wordt gezien als negatief gedrag

Collie2008
Berichten: 9644
Geregistreerd: 08-01-11
Woonplaats: Ergens in Noord Holland

Re: De Nederlander in 'overconditie'

Link naar dit bericht Geplaatst: 25-05-12 15:54

Citaat:
Zo kwam ik een topic tegen over Borderliners. De hulpverlening staat vlot met die diagnose klaar, en plakt stickers zodra iemand een beetje excessief en zelfdestructief gedrag vertoont.


dat valt volgens mij wel mee, heb genoeg mensen en kinderen de deur uit zien gaan zonder diagnose

Ninx

Berichten: 15294
Geregistreerd: 19-07-05

Link naar dit bericht Geplaatst: 25-05-12 15:54

Blue_Eyes schreef:
Ninx schreef:
En het is schokkend dat vrijwel iedereen je terugfluit wanneer je en kritische noot plaatst.
Ruwweg zijn er van 75 reacties, slechts 5 reacties die menen dat rijden met dat gewicht niet kan...
Waar zijn we dan mee bezig?

[WN-AM] zware jongen zoekt westernles omg rotterdam

Ook dat is wat kort door de bocht. Ik heb zelf niets gezegd over of je moet gaan rijden met dat gewicht - ik denk dat het niet meevalt. Maar ik heb wel een kritische noot geplaatst: 130 kilo bij 2.10 is niet per se 'te vet en moet afvallen', zoals jij stelde. :)


Deze jongeman gaf aan dat hij te zwaar was. Als in: geen spieren maar vet...
Bij een lengte van 2:10 is 110 een gezond gewicht. Wanneer hij veel traint weet ik niet of spieren bij elkaar 20 kilo kunnen wegen, wellicht wel...

Uiteindelijk gaat het om het gewicht. Dus of het spieren of vet is, dat doet er niet zoveel toe.
Met zadel en kleding moet het paard dan dus zo'n 145 kilo dragen in volle galop over een veld...
Ik vind het zeer zorgelijk dat er veel mensen zijn die dat acceptabel vinden.

Ninx

Berichten: 15294
Geregistreerd: 19-07-05

Link naar dit bericht Geplaatst: 25-05-12 15:57

Colway schreef:
Citaat:
Zo kwam ik een topic tegen over Borderliners. De hulpverlening staat vlot met die diagnose klaar, en plakt stickers zodra iemand een beetje excessief en zelfdestructief gedrag vertoont.


dat valt volgens mij wel mee, heb genoeg mensen en kinderen de deur uit zien gaan zonder diagnose


In mijn jongere jaren, niet lang na zeer vervelende gebeurtenissen, ben ik zelf als zodanig gediagnosticeerd.
Dat was absoluut geen accurate diagnose...

Later ben ik zelf in de hulpverlening gaan werken, en zag ik dit wel degelijk vaak gebeuren.... Evenals kinderen die allemaal een ritalinnetje bij de Roosvicee kregen terwijl er duidelijk gewoon iets mis was in de gezinssituatie.

Ik ben overigens blij dat ik nu wat vrolijker werk doe ;-)