ruitje schreef:Ik vond het heel heftig. Gewoon omdat ik mij niet kan 'bedenken' hoe je zoiets kan doen bij je kinderen. Ik kom daar gewoon niet bij....
En inderdaad, de laatste minuut zat ik ook oprecht met fysieke weerstand te kijken.
Wat heb ik een respect voor die kinderen, dat die er nog staan zeg. Jeetje.
Ik vraag mij ook af hoe de omgeving van die oudste hier op terug kijkt, je zal een van die kids maar in de klas gehad hebben als docent en nu horen dat hij in het hondenhok sliep...
Ik had het hier vanmiddag over met iemand die een vergelijkbare jeugd heeft gehad.
Hij heeft letterlijk uit het raam geschreeuwd om buren te alarmeren.
Ouders zeiden alleen maar tegen de buren dat hun oudste kind moeilijk opvoedbaar was.
Op ouderavonden werd gezegd dat de leraren dat ze hem maar flink aan moesten pakken, hij was immers lastig.
De blauwe plekken zaten op plekken die je gemakkelijk kunt verbergen en was het een keer duidelijk voor de buitenwereld dan had ie toch een smak met de fiets gemaakt.
De twee jongsten waren de engeltjes.
Ouders kunnen de kinderen manipuleren, maar hun omgeving nog beter.
Ik vond vooral de angstige blik die de oudste kinderen soms hadden op de archiefbeelden heftig.