tamorka schreef:Ik ben enerzijds wel bang voor islamisering maar dat wil niet zeggen dat ik niets wil weten van het suikerfeest of de ramadan. Een gebed zou ik afslaan omdat ik niet gelovig ben. Maar bepaalde andere gewoontes en de gedachtes er achter vind ik wel interessant. Ik zou het zelf aanmoedigen als op lagere scholen ALLE kinderen mee doen aan ALLE feesten. Dus kerst, sinterklaas, maar OOK ramadan (voor zover je dat kunt vieren op school) en suikerfeest. Nu is alles alleen maar vreemd voor elkaar. Dat kweekt geen begrip.
Islamisering hoef je echt niet bang voor te zijn, vertrouw me maar 
Voor de rest ben ik het echt heel erg met je eens.
Eén van mijn beste vriendinnen is Moslima. Ze wil heel graag een hoofddoek dragen, maar doet dat niet omdat je dan niet aan een baan komt en heel anders wordt aangekeken dan zonder hoofddoek. Op die manier heeft ze nu dus het gevoel dat ze niet de vrijheid heeft om zichzelf te zijn.
Ze doet nu ook mee aan de Ramadan en ik eet of drink niet waar zij bij is, want dat lijkt me voor haar heel vervelend (hoewel ze er zelf geen problemen mee heeft) Eergisteren waren we samen op de Universiteit (jaja, het is een Moslima die studeert
) en was het tijd voor haar om te bidden in de stilteruimte. Ik ben gewoon op een bank erbij gaan zitten terwijl ze haar gebed deed. Ik ben zelf niet gelovig dus voor mij was het wel onwennig of "gek" om te zien wat ze deed, maar het was wel gewoon mijn lieve vriendinnetje. Wij hebben het ook gewoon vaak over haar geloof en gewoonten enzo en zij veroordeelt mij niet omdat ik niet gelovig ben, we respecteren elkaar om wie we zijn.
Ze heeft me uitgenodigd voor een Iftar (vrouwenfeest) aan het einde van de Ramadan met een hele hoop andere meiden. Dit wordt gehouden in een kerk in de buurt en gaat gepaard met veel eten en drinken, lachen, dansen en muziek, dus ik ben er zeker bij
En ik vind dat soort dingen ook heel belangrijk. Elke cultuur is een verrijking voor je leven