Bokt.nl

**Geplaatst**: 17-05-15 17:14

Geplaatst: 17-05-15 17:14

Als ik een zware migraine aanval heb werk ik me idd al kotsend en tollend naar mijn werk toe, want anders lig ik eruit en heb ik idd geen vangnet.
Maar goed, ik heb lang niet meer zoveel aanvallen als vroeger, dus ik klaag niet. Maar vroeger is dat meer dan eens lastig, frustrerend en pijnlijk geweest.

**Geplaatst**: 17-05-15 17:14

Geplaatst: 17-05-15 17:14

tita schreef:
Maar zolang mensen vinden dat ze recht hebben op bijstand,WAO,ZW,WAJONG of welke uitkering dan ook...ben je als de mens zijnde al ver heen.

I am shocked.

**Geplaatst**: 17-05-15 17:14

Geplaatst: 17-05-15 17:14

Jeetje, lekkere wending in de laatste paar pagina's

Ik vind het heel dubbel. Ik gun iedereen alles wat ze kunnen krijgen, maar als blijkbaar de wia/Wajong/bijstand etc zo hoog is dat dat soort dingen worden betaald ga ik toch twijfelen. Hoe kan het dat een hardwerkend persoon geen paard kan onderhouden, of gewoonweg niet het risico dat er wat gebeurd aan wil gaan, terwijl iemand met uitkering dit wel doet? Of zelfs meerdere paarden heeft?

Ik lees jullie meningen, maar moet toch ook met die van Tendance meegaan. Hier zitten allemaal paardenmensen, dus bekijk het eens anders: stel iemand heeft bijstand en heeft drie auto's staan, of een dikke Porsche... Want dat is zijn hobby en daar leeft hij voor. Is het dan wel oke? Of hij heeft een kamer vol met reptielen. Of gaat 2x per jaar naar een luxe resort in Turkije, want zonder kan hij evht niet.

Vervang het luxegoed 'paard' eens met een ander luxegoed. Voor ons paarden heel normaal maar jullie zouden ook raar staan te kijken als iemand met een uitkering zovaak op vakantie gaat per jaar onder het mom van ontspanning en hobby, toch?

**Geplaatst**: 17-05-15 17:15

Geplaatst: 17-05-15 17:15

MelanieB schreef:

Wauw. En daarom is er dus geen begrip.

Nee, er is geen begrip omdat het niks oplevert en bovendien hebben mensen een zondebok nodig. iedereen heeft het (financieel) moeilijker en iemand moet de schuldige zijn, men moet kunnen afgeven op een groep. Uitkeringstrekkers zijn het perfecte slachtoffer. Niks meer of minder.

**Geplaatst**: 17-05-15 17:16

Geplaatst: 17-05-15 17:16

Een uitkering ontvangen om te leven of werken om te leven het is mij om het even. Mensen hebben geld nodig om te overleven, en ik vind het oprecht vervelend voor de mensen die daarin niet zelfstandig kunnen voorzien en ik ben blij dat we in een verzorgingsstaat leven die dat mogelijk maakt. Ik lees in de reacties ook dat ongenoegen over hun situaties terug. En het lijkt me ook rot, echt waar. Een uitkering is allesbehalve zaligmakend en lijkt me persoonlijk zwaar, maar een werkend leven is dat voor veel mensen ook (en natuurlijk werken er ook veel mensen met plezier, gelukkig maar) en veel mensen ervaren dat ook als heel zwaar. Lang niet iedereen gaat met een opgewekt gevoel naar zijn werk, helemaal als je weet hoe weinig je onder de streep overhoudt. Wat ik wil zeggen is dat werken niet in alle gevallen beter is, maar een uitkering ook niet. Iedereen kan het leven door andere redenen als erg zwaar ervaren. Iedereen bikkelt zich op zijn of haar manier door het leven.

**Geplaatst**: 17-05-15 17:16

Geplaatst: 17-05-15 17:16

KoudbloedKim schreef:
@Tendance; Daarop kan ik naar alle eerlijk antwoorden dat ik mijn paard in de afgelopen jaren nodig heb gehad om in leven te blijven.
Hoe onzinning, belachelijk, idioot en onbegrijpelijk dat voor sommige mensen ook mag klinken.

Nou nogal..... Dat is een emotionele gedachte heel wat anders.
Jouw lijf heeft in eerste instantie water nodig anders ben je binnen 3 dagen dood.
1 week niet naar je paard en je leeft nog.

Maar goed als je zulke bekrompen gedachtes hebt.
Dan is het normaal om eigen paarden te hebben want anders ga je dood en dat is niet de bedoeling.

Als je zoiets zegt van herstel is sneller gegaan door mijn paard.
Of door het paard heb ik de moed erin gehouden om door te zetten.
Revalidatie ging sneller omdat ik naar mijn paard wil, dan snap ik het

hopelijk voor jou behoud je nog heel lang een uitkering want als ik in de WW kom en ga samenwonen moeten mijn paarden weg. Want mijn partner moet mij onderhouden.
Mijn leven is ook niet hetzelfde meer zonder mijn paarden......maar ik kan ze niet meer houden.
Ik wil niet weten hoe mijn ziekte zich verder ontwikkelt maar vastniet meer in voordeel.

Maar als niet kan, kan niet anders.

**Geplaatst**: 17-05-15 17:18

Geplaatst: 17-05-15 17:18

listiglistje schreef:
Administratief werk is ook hersenloos de automatische piloot aan
ik kan het weten want ik doe het al jaren en je krijgt er nog goed voor betaald ook!

Ik doe data entry. Écht geen hogere wiskunde, gewoon domweg adressen, bsn nrs, contracten en premies in voeren, maar moet me toch echt concentreren hoor... 1 cijfer verkeerd en klant krijgt een verkeerde rekening. Of de rekening g gaat naar de buurman

. Als ik een aanval heb doe ik er beduidend minder op een dag. (Normaal ca 70, met aanval 40)

**Geplaatst**: 17-05-15 17:18

Geplaatst: 17-05-15 17:18

Celiien schreef:
Ik lees jullie meningen, maar moet toch ook met die van Tendance meegaan. Hier zitten allemaal paardenmensen, dus bekijk het eens anders: stel iemand heeft bijstand en heeft drie auto's staan, of een dikke Porsche... Want dat is zijn hobby en daar leeft hij voor. Is het dan wel oke?

Ik snap de twijfels ook wel, maar als hij daarvoor elke dag droog brood eet en water drinkt, in kleding van de Zeeman loopt, geen TV en telefoon heeft en de was met de hand doet, dan moet hij dat toch zelf weten? Hij offert daar toch een hele hoop voor op?
Of dat slim is, is een ander verhaal, maar hij compenseert het wel.

**Geplaatst**: 17-05-15 17:19

Geplaatst: 17-05-15 17:19

tita schreef:
Nou nogal..... Dat is een emotionele gedachte heel wat anders.
Jouw lijf heeft in eerste instantie water nodig anders ben je binnen 3 dagen dood.
1 week niet naar je paard en je leeft nog.

Maar is het doel echt alleen maar om iemand fysiek niet dood te laten gaan? Doet het er niet toe wat de kwaliteit van leven is?

**Geplaatst**: 17-05-15 17:20

Geplaatst: 17-05-15 17:20

Ayasha schreef:
MelanieB schreef:

Wauw. En daarom is er dus geen begrip.

Nee, er is geen begrip omdat het niks oplevert en bovendien hebben mensen een zondebok nodig. iedereen heeft het (financieel) moeilijker en iemand moet de schuldige zijn, men moet kunnen afgeven op een groep. Uitkeringstrekkers zijn het perfecte slachtoffer. Niks meer of minder.

Zelf in de slachtoffer rol kruipen word vooral gedaan door velen. En je aangevallen voelen en daarop aanvallen.
Er zijn teveel die het onterecht krijgen, maar er zijn er ook zat die het écht verdienen.
En die het echt nodig hebben, hoeven zich niet zo te verdedigen.

**Geplaatst**: 17-05-15 17:20

Geplaatst: 17-05-15 17:20

LadyMadonna schreef:
Als ik een zware migraine aanval heb werk ik me idd al kotsend en tollend naar mijn werk toe, want anders lig ik eruit en heb ik idd geen vangnet.
Maar goed, ik heb lang niet meer zoveel aanvallen als vroeger, dus ik klaag niet. Maar vroeger is dat meer dan eens lastig, frustrerend en pijnlijk geweest.

Dat bedoel ik dus.
En ik denk dat er Een hele groep hier is niet beseft dat er zo best veel mensen zijn.

Of altijd gewerkt. Nu 50+
Toen een huis gekocht.
Nu niet meer aan de bak komen. Huis niet verkocht krijgen en zo al hun zwaar verdiende luxe kwijt raken.
Terwijl andere het maar heel gewoon vinden dat een paard hoort.

Ons systeem klopt gewoon niet.
Dan moet er een vangnet zijn voor iedereen.
En dat is er niet.
En dat geeft deze discussie.

**Geplaatst**: 17-05-15 17:20

Geplaatst: 17-05-15 17:20

Ayasha schreef:
Ik hoop oprecht Tendance, dat je er nooit voor komt te staan, maar ik durf ook heel erg te twijfelen dat als het zo ver zou komen, die als eerste gaat. Sorry.

Melanieb; Je temt er maar op los. Geniet er van.
Ik begrijp heel goed dat werkenden het niet goed weten, Maar dat ze het ook niet WILLEN begrijpen, nee, dat begrijp ik niet.

Dit is al gebeurd toen ik op mezelf ging wonen en van een mager loontje rond moest komen. Loon wat veel lager was dan de minimale uitkering. Paard was het eerste wat eruit ging. Ik koos ervoor om hem weg te doen, omdat ik geen uitkering wilde aanvragen, omdat ik vind dat die naar mensen moet gaan die niet kunnen werken. Dat zij er vervolgens een paard van kunnen houden dat vind ik dan best erg.

**Geplaatst**: 17-05-15 17:21

Geplaatst: 17-05-15 17:21

tita schreef:
[naam] schreef:
@Tendance; Daarop kan ik naar alle eerlijk antwoorden dat ik mijn paard in de afgelopen jaren nodig heb gehad om in leven te blijven.
Hoe onzinning, belachelijk, idioot en onbegrijpelijk dat voor sommige mensen ook mag klinken.

Nou nogal..... Dat is een emotionele gedachte heel wat anders.
Jouw lijf heeft in eerste instantie water nodig anders ben je binnen 3 dagen dood.
1 week niet naar je paard en je leeft nog.

Maar goed als je zulke bekrompen gedachtes hebt.
Dan is het normaal om eigen paarden te hebben want anders ga je dood en dat is niet de bedoeling.

Als je zoiets zegt van herstel is sneller gegaan door mijn paard.
Of door het paard heb ik de moed erin gehouden om door te zetten.
Revalidatie ging sneller omdat ik naar mijn paard wil, dan snap ik het

hopelijk voor jou behoud je nog heel lang een uitkering want als ik in de WW kom en ga samenwonen moeten mijn paarden weg. Want mijn partner moet mij onderhouden.
Mijn leven is ook niet hetzelfde meer zonder mijn paarden......maar ik kan ze niet meer houden.
Ik wil niet weten hoe mijn ziekte zich verder ontwikkelt maar vastniet meer in voordeel.

Maar als niet kan, kan niet anders.

Tita, het is nergens voor nodig om mij zo aan te spreken en te zeggen dat ik bekrompen gedachtes heb, dat doe ik ook niet bij jou.

Je hoeft het niet met me eens te zijn, maar ik wil wel graag met respect behandeld worden.

**Geplaatst**: 17-05-15 17:21

Geplaatst: 17-05-15 17:21

Ik vind dat er bij deze nog wel een aanzienlijk verschil moet zitten tussen mensen die afgekeurd zijn en mensen die hun baan verloren zijn en langdurig werkloos zijn. Om even een voorbeeld te geven van hoe het systeem er af en toe uit ziet... Een familielid van mij zijn eigen bedrijf is failliet gegaan. Hij is toen in de bijstand terecht gekomen. Moest gaan solliciteren, maar wou niet 'beneden zijn stand' gaan werken. Hij ging sollicitatiegesprekken aan bij bijvoorbeeld schoonmaakbedrijven, en verpestte deze opzettelijk zodat hij niet aangenomen werd. Zijn vrouw zat ondertussen thuis met een andere vorm van een uitkering (kan er zo even niet op komen welke). Zij hebben een boot, hebben het afgelopen jaar twee (dure) rashonden gekocht, die ze specifiek en erg duur voedsel geven. Want ja, de kinderen wouden zo graag een hond. Imo is dat niet helemaal hoe het werkt. Ja, hij heeft ook zijn hele leven belasting betaald, maar doet dat op dit moment niet en vangt bewust het geld van anderen zodat hij thuis kan zitten.

Natuurlijk gaat het niet bij iedereen zo, maar ik denk wel dat er in bepaalde gevallen (wellicht gedwongen) concessies gedaan moeten worden. Als je afgekeurd bent en je kan nooit meer werken snap ik dat je je geluk haalt waar je het krijgen kan, aangezien ik me oprecht kan voorstellen hoe moeilijk het moet zijn, en als jij je geluk haalt uit het hebben van een kat, hond of paard, dan moet je dat vooral doen.

Bij mensen die tijdelijk een bijstand hebben gekregen, waarvan tegenwoordig vaak langdurig tijdelijk, vind ik wel dat 'luxeproducten' als een paard, een hond en dergelijke als eerste eruit moeten. Ik ben student, werk twee volle dagen in de week waar ik amper 200 euro voor vang omdat er aanzienlijk wat belasting uit gaat. Mijn vader heeft een eigen bedrijf, werkt 7 dagen per week en is nooit thuis voor het eten, en ook hij betaalt aanzienlijk veel belasting. Dat mensen die er voor kiezen (sleutelwoord, dit is geen aanval op mensen die afgekeurd zijn) om werkloos te zijn omdat het 'makkelijker' is om een uitkering te krijgen van mijn zuurverdiende centen een paard of hond onderhouden vind ik niet netjes. Je krijgt geld om je basis levensonderhoud van te betalen, en op je hele basis levensonderhoud kan je niet bezuinigen. Als je in zo'n situatie zit kan je inderdaad niet even impulsief een middagje gaan shoppen. Daar moet je voor sparen. Als je dus elke maand geld overhoudt om een sportpaard op een volpension te hebben gaat er iets niet goed in hoe wij ons belastinggeld verdelen. Ik hoor namelijk regelmatig verhalen over gezinnen die van 20 euro per week boodschappen moeten doen, is simpelweg niet netjes toch?

Ik heb geen paard maar heb er wel altijd eentje bijgereden waar ik voor betaalde. Toen ik minder inkomsten kreeg wegens het verliezen van mijn baan was dat dan ook het eerste wat ik opzegde. Enorm rottig, maar zo werkt het toch een beetje?

**Geplaatst**: 17-05-15 17:22

Geplaatst: 17-05-15 17:22

MelanieB schreef:
Ayasha schreef:

Nee, er is geen begrip omdat het niks oplevert en bovendien hebben mensen een zondebok nodig. iedereen heeft het (financieel) moeilijker en iemand moet de schuldige zijn, men moet kunnen afgeven op een groep. Uitkeringstrekkers zijn het perfecte slachtoffer. Niks meer of minder.

Zelf in de slachtoffer rol kruipen word vooral gedaan door velen. En je aangevallen voelen en daarop aanvallen.
Er zijn teveel die het onterecht krijgen, maar er zijn er ook zat die het écht verdienen.
En die het echt nodig hebben, hoeven zich niet zo te verdedigen.

Tuurlijk joh.

ik heb het niet echt nodig maar het is wel zo makkelijk.

Tendance; dat is een keuze geweest.

je weet als je die maakt dat er gevolgen gaan zijn. Dat is imo anders..
Maar goed.

Ik krijg zo stilaan het ide dat het zinloos is. En ik ga gewoon jouw advies op volgen...

Ik weet hoe het zit. En ik ben blij met mijn keuzes en sta er achter. En als een ander dat niet eerlijk vindt, dat is dan jammer, ik vind het ook niet eerlijk dat ik niet gezond kan zijn. Het leven/de wereld zijn niet eerlijk. oliebol happens.

Laatst bijgewerkt door Ayasha op 17-05-15 17:28, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 17-05-15 17:22

Geplaatst: 17-05-15 17:22

bruintje123 schreef:
LadyMadonna schreef:
Als ik een zware migraine aanval heb werk ik me idd al kotsend en tollend naar mijn werk toe, want anders lig ik eruit en heb ik idd geen vangnet.
Maar goed, ik heb lang niet meer zoveel aanvallen als vroeger, dus ik klaag niet. Maar vroeger is dat meer dan eens lastig, frustrerend en pijnlijk geweest.

Dat bedoel ik dus.
En ik denk dat er Een hele groep hier is niet beseft dat er zo best veel mensen zijn.

Of altijd gewerkt. Nu 50+
Toen een huis gekocht.
Nu niet meer aan de bak komen. Huis niet verkocht krijgen en zo al hun zwaar verdiende luxe kwijt raken.
Terwijl andere het maar heel gewoon vinden dat een paard hoort.

Ons systeem klopt gewoon niet.
Dan moet er een vangnet zijn voor iedereen.
En dat is er niet.
En dat geeft deze discussie.

En vroeger was er ook geen begrip hoor... Want "met wat hoofdpijn kan je toch prima werken? Paracetamol erin en door"....

**Geplaatst**: 17-05-15 17:22

Geplaatst: 17-05-15 17:22

Ayasha schreef:
MelanieB schreef:

Wauw. En daarom is er dus geen begrip.

Nee, er is geen begrip omdat het niks oplevert en bovendien hebben mensen een zondebok nodig. iedereen heeft het (financieel) moeilijker en iemand moet de schuldige zijn, men moet kunnen afgeven op een groep. Uitkeringstrekkers zijn het perfecte slachtoffer. Niks meer of minder.

Uitkeringstrekkers ja. Wat imo mensen zijn die wel degelijk de keuze hebben om te werken maar dit niet beneden hun stand willen doen of het thuis zitten wel prima vinden. Niet mensen die afgekeurd zijn of simpelweg niet kunnen werken.

**Geplaatst**: 17-05-15 17:23

Geplaatst: 17-05-15 17:23

Dan toch nog een vraag aan diegenen die zeggen dat hun paard hun in leven houd: willen jullie dat misschien uitleggen, want ik begrijp dat niet.

Ik heb twee paarden gehad en één heel graag willen meenemen. Dat gaat niet. Ik zou er ook geen geld voor hebbeb nu.
Ik ken dierenliefde, ik weet hoeveel dat waard is.
Ook ik ben 3 jaar geleden doir een gitzwarte periode gegaan, het plotselinge overlijden van mijn grote liefde. Geloof me maar, ik was de wanhoop nabij en heb regelmatig aan zelfmoord gedacht. 15 kilo afgevallen in 3 maanden van ellende en ben veel meer gaan drinken dan goed voor me was.
En toch heb ik het gered, en ook nu gaat echt niet alles lekker. Maar ik red me wel, ook zonder paard. Ik heb weer een gezond gewicht en heb mij qua drinken onder controle. Zelf gedaan en zonder hulp.

Vandaar dus mijn vraag.

**Geplaatst**: 17-05-15 17:25

Geplaatst: 17-05-15 17:25

Ayasha schreef:
Tuurlijk joh. ik heb het niet echt nodig maar het is wel zo makkelijk.

Waarom zo aangevallen? Er wordt toch duidelijk gezegd dat er heel veel mensen wel recht op hebben? Daar val jij toch gewoon onder?

**Geplaatst**: 17-05-15 17:25

Geplaatst: 17-05-15 17:25

In mijn ogen is de zorgstaat in Nederland volledig doorgeslagen.
Als je kijkt in Nederland in vergelijking tot het buitenland, hoeveel mensen hier worden afgekeurd, dan staat dat in geen verhouding. Het klimaat en het leven is hier echt niet zoveel slechter. Wat wel veel slechter is, is dat mensen totaal niet uitgedaagd worden om ondanks een beperking, het maximale uit hunzelf te halen. Dat mensen met een uitkering vanwege gezondheidsredenen totaal niet gecontroleerd worden of zij het geld dat bedoeld is voor primaire levensbehoeften daar ook daadwerkelijk aan uitgeven, of dat zij hun eigen slechte gezondheid feitelijk geen kans op enig herstel geven door niet gezond te eten, maar het aan een paard uit te geven.
En sorry dat ik het zeg, maar ik vind ook dat als de situatie daar is dat iemand met een uitkering gaat samenleven met iemand met een goed inkomen, dat die uitkering best stop gezet kan worden. Ik vind het totaal onzinnig dat er uitkeringen betaald worden, waardoor mensen die samenleven met iemand met een goed inkomen, niet 1, niet 2 maar misschien wel 3, 4, 5 of zelfs 6 paarden kunnen houden. Ik hoef niet persé minder belasting geld te gaan betalen, maar ik zou het wel prettig vinden als mijn belastinggeld terecht zou komen bij de mensen die het daadwerkelijk nodig hebben om gewoon een fijn en prettig leven te kunnen hebben. Dus mensen die echt niet kunnen werken (en dat zijn er in mijn ervaring heel wat minder als degene die er nu een uitkering voor krijgen) en mensen die niet een partner hebben die ze al grotendeels onderhoudt.

**Geplaatst**: 17-05-15 17:29

Geplaatst: 17-05-15 17:29

oji schreef:
Als je kijkt in Nederland in vergelijking tot het buitenland, hoeveel mensen hier worden afgekeurd, dan staat dat in geen verhouding.

Dat is niet meer waar omdat de eisen enorm zijn aangescherpt en we nu eerder doorslaan naar de andere kant, maar het is wel goed om te bedenken waarom dat gebeurde: omdat ook de werkgevers dat een makkelijke manier vonden om van hun mensen af te komen. En de golf in de wajong kwam bv omdat daar veel mensen waren die anders in de bijstand waren gekomen. De gemeenten zagen toen een manier om dat op het rijk af te schuiven.

**Geplaatst**: 17-05-15 17:31

Geplaatst: 17-05-15 17:31

Palmera schreef:
Dan toch nog een vraag aan diegenen die zeggen dat hun paard hun in leven houd: willen jullie dat misschien uitleggen, want ik begrijp dat niet.

Ik heb twee paarden gehad en één heel graag willen meenemen. Dat gaat niet. Ik zou er ook geen geld voor hebbeb nu.
Ik ken dierenliefde, ik weet hoeveel dat waard is.
Ook ik ben 3 jaar geleden doir een gitzwarte periode gegaan, het plotselinge overlijden van mijn grote liefde. Geloof me maar, ik was de wanhoop nabij en heb regelmatig aan zelfmoord gedacht. 15 kilo afgevallen in 3 maanden van ellende en ben veel meer gaan drinken dan goed voor me was.
En toch heb ik het gered, en ook nu gaat echt niet alles lekker. Maar ik red me wel, ook zonder paard. Ik heb weer een gezond gewicht en heb mij qua drinken onder controle. Zelf gedaan en zonder hulp.

Vandaar dus mijn vraag.

Jawel hoor, ik wil dat best uitleggen en vind het fijn dat je het vraagt.

Het is een vrij persoonlijk verhaal; ik ben op mijn 18de op straat gezet en heb tot mijn 21ste geen vaste woon en verblijfplaats gehad.
Ik had op veel momenten wel een dak boven mijn hoofd, maar meer niet.
In het verleden heb ik dingen meegemaakt waarvan veel mensen het bestaan niet eens van afweten, ik denk dat ik hiermee wel genoeg zeg.
Hierdoor heb ik PTSS ontwikkelt en een dissociatieve stoornis en ben ik in een zware depressie terecht gekomen.
Het is niks meer dan een wonder dat ik die periode heb overleefd.
Op mijn 21ste ben ik terecht gekomen in een begeleid wonen project en heb ik Kim gekregen (niet zelf gekocht dus).
Zij was mijn redding, ik voelde mij verantwoordelijk toe naar haar en zij was de enige waar ik voor leefde.
Als ik haar niet had gehad, was ik nu niet meer in leven geweest en ik ben achteraf dus heel blij dat zij in mijn leven is gekomen op het juiste moment.
Ik ben nu net 29 geworden en woon bijna 4 jaar op mezelf, ben verloofd, maar ben lichamelijk helaas ook veel zieker geworden.
Geen haar op mijn hoofd die er aan denkt om het dier dat mijn leven heeft gered, weg te doen.

Ik hoop dat mensen die hier niet achter staan of dit idioot vinden, dit op een vriendelijke manier willen brengen.

En ik ben bereid vragen te beantwoorden, dat liever dan dat er onnodig conclusies worden getrokken.

**Geplaatst**: 17-05-15 17:31

Geplaatst: 17-05-15 17:31

bruintje123 schreef:
Inderdaad Robert
Tita en lady

Daarnaast ken ik teveel mensen die tussen wal en schip vallen.
Zoals lady (meen ik) eerder benoemde.
Vaak ziek door migraine. Maar een UWV die daar maling aan heeft.
Daardoor van de ene baan in de andere komt en zo niets op te bouwen.
Maar wel gesloopt thuis komen van het werk. Maar ploeteren en doorgaan omdat je weet dat er voor jou dat vangnet niet is. En dat je dan je paard moet verkopen.

En dan mensen met een uitkering die zeggen mensen moeten eens ruilen met mij.
Ik denk voor diverse in dit topic dat het het goed zou zijn. Dan leren ze dat er mensen zijn die werken maar daar ontzettend voor moeten knokken en doorzetten.
Maar door die mentaliteit juist overal op mislopen in deze maatschappij.

Ik denk dat dat niet Lady was die je bedoelde maar ik? (Tenzij Lady dat idd ook benoemde).

Ik zit nog op school heb inderdaad bijba elke dag last van migraine en helaas werkt nog geen enkel medicijn hiertegen. Daarnaast vaak enorme buikpijnen (zeg 2 keer per week) waarbij ik echt kruipend over de grond ga omdat lopen teveel pijn doet. Dan heb ik nog iets met een nekwervel, waardoor mijn houding scheef is en het lijkt alsof er heel de dag iemand aan mijn linkerarm aan het trekken is. Ook krijg ik daardoor weer sneller hoofdpijn, een bril opzetten of een staart in mijn haar veroorzaakt meestal dus al hoofdpijn. Als laatst ben ik altijd heeel erg moe, ze weten niet waar het door komt helaas. Ik lig vaak al om half negen te slapen. Vakanties gebruik ik om uit te rusten en daar doe ik verder niet veel in. Uitgaan o.i.d. doe ik zelden.

Toch ga ik naar school, doe daarnaast nog huiswerk en heb een baantje van zeg 16 uur per week omdat ik anders geen kleding heb om aan te trekken en mijn hond geen eten kan krijgen.

Ik heb er eigenlijk ook nooit aan gedacht een wajong o.i.d. aan te vragen. Wil dit ook zeker niet.

Ik heb geen tijd meer voor mijn hobby en mis het verschrikkelijk. Ik ga sinds kort nu een keer in de twee weken weer naar een paardrijlesje van een half uur. En daarna heb ik ztandaard migraine en doet mijn hele lichaam pijn en ben ik de rest van het weekend moe.

Maar daarom vind ik wel dat ik het recht heb om me af te vragen hoe een ander met een uitkering toch een paard kan houden. Dat is toch best iets om vraagtekens bij te zetten en niet zomaar maar te accepteren zoals sommige hier zeggen.

**Geplaatst**: 17-05-15 17:35

Geplaatst: 17-05-15 17:35

Teouwens KBK, misschien dat het al genoemd is hoor daar niet van (niet alles gelezen). Maar hoe kan het dat je 3 paarden hebt (en zover ik weet bezig met een vierde), terwijl je in de Wajong zit? Ik bedoel ieder zijn plezier, maar tzt 4 paarden? Uiteraard een werkende vriend maar toch?! Je zal toch zelf ook snappen dat menig mens daar zinn wenkbrauwen bij optrekt? En dan houden we even je ziekte en ziektebeeld buiten beschouwing: een persoon zonder werk in de Wajong (for whatever reason) die 4 paarden heeft? Maar wel kan fotograferen en daar shoots voor doet? (Neem aan dat dat niet bij de belastingen wordt aangegeven?) en zover ik weet (lees mee op fotografie gedeeltes), je ook nieuwe (flinke) camera's en lenzen enzo kan aanschaffen? Dat kan menig werkend persoon niet..

Nogmaals niet op de man bedoeld, maar ik neem aan dat je wel snapt dat dat bij menig persoon raar over komt? En dan hoef ik geen verhaal over wat je hebt, welke ziekte etc. Maar gewoon straight to the point?

Laatst bijgewerkt door Celiien op 17-05-15 17:37, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 17-05-15 17:36

Geplaatst: 17-05-15 17:36

Waar doe je dat listiglistje? Ik zoek nog zoiets.

Helaas betaal ik niet zoveel belasting, dus ik denk niet dat ik heel hard help met de sociale uitkeringen.

Mensen die echt niet kunnen werken mogen toch ook hobby's hebben, en als ze met bezuinigen en misschien hulp van anderen een paard kunnen houden, best toch. Ze zullen er andere dingen voor moeten laten liggen.

Als je vanuit werk in de ww komt zou ik ook niet gelijk mijn paard verkopen, wel zo snel mogelijk nieuw werk vinden natuurlijk.

Maar goed, ik heb ook een paard op een heel krap budget en het is niet aan te raden, mijn paard is niet echt makkelijk verkoopbaar anders had ik hem waarschijnlijk niet meer gehad.

Laatst bijgewerkt door Lepeltje op 17-05-15 18:13, in het totaal 1 keer bewerkt