Voor wie Italiaans kan lezen, meer over hybridisatie van wolf populatie in Italië.
Citaat:
Il problema dell’ibridazione Cane Lupo
Gli Ibridi Lupo x cane
L’ibridazione con il cane mette in pericolo il patrimonio genetico del lupo, rischiando di cancellare gli adattamenti frutti di milioni di anni di evoluzione. Dal 2002 al 2018 il personale del Laboratorio dell’Area per la Genetica della Conservazione dell’ISPRA ha analizzato il DNA estratto da più di 13500 campioni biologici: da tale analisi condotte in 15 anni, sono emersi più di 2000 genotipi unici di cui l’8-13% presentava tracce di ibridazione. Tuttavia in alcune aree del paese, come la Toscana, si registra un picco di ibridazione che interessa il 25-33% degli esemplari (dati Regione Toscana, analizzati in collaborazione con ISPRA) arrivando a oltre il 50% nel Grossetano, e con diversi branchi prevalentemente ibridi (Cristina Pacciani, AGI, 04/12/2018). Una ricerca pubblicata nel 2021 dall’ Universita della Sapienza di Roma in collaborazione con il Parco nazionale dell'Appennino Tosco Emiliano, Ispra e il Centre Nationale de la Recherche Scientifique (Francia) e pubblicato su The Journal of Wildlife Management ricerca stimava la prevalenza degli ibridi nella popolazione di lupo che viveva nel Parco nazionale dell'Appennino Tosco Emiliano e nelle zone circostanti dell'Appennino settentrionale, un'area centrale e strategica della distribuzione del lupo nell'Appennino, dove i primi individui ibridi, o comunque morfologicamente devianti rispetto allo standard morfologico del lupo, erano già stati osservati dalla fine degli anni '90". Sulla base di 152 campioni raccolti, corrispondenti a 39 lupi in 7 branchi differenti, i ricercatori hanno stimato una prevalenza di ibridazione del 70%, con individui ibridi presenti in almeno 6 dei 7 branchi monitorati. Inoltre, attraverso la ricostruzione genealogica e’ stato accertato che in almeno due di questi branchi gli individui ibridi godevano dello status di riproduttori, ed erano in grado quindi di tramandare le varianti genetiche di origine canina alle generazioni successive. Il cane (Canis lupus familiaris) che appartiene alla stessa specie del lupo selvatico, è una sottospecie domestica ottenuta attraverso il processo di domesticazione del lupo da parte dell’uomo avvenuto tra i 15.000 e i 30.000 anni fa. L’unione tra lupo e cane genera ibridi di prima generazione F1 fertili. Tutte le razze di cani, dall’alano al chiwawa, hanno come antenato il lupo. E’ stato l’uomo che, attraverso innumerevoli incroci e re-incroci, ha dato vita al cane, per renderlo adatto alle proprie esigenze selezionando moltissime razze diverse tra loro per dimensioni, colori, ma anche per attitudini e caratteristiche. Il lupo invece è il risultato di milioni di anni di evoluzione, durante i quali la selezione naturale lo ha reso esattamente quello che è, fissando nel suo patrimonio genetico le migliori caratteristiche adattive alla vita in natura. La grande preoccupazione di tutta la comunità scientifica riguardo al fenomeno dell’ibridazione lupo x cane (selvatico con domestico) è quella di compromettere l’integrità genetica del lupo, col rischio di trasferire all’animale selvatico caratteristiche dell’animale domestico poco adattive alla specie selvatica, con conseguenze che potrebbero essere svantaggiose per il lupo: maggiore vulnerabilità a patologie alle quali è resistente, maggiore fertilità (il lupo ha un estro all’anno e il cane due). Attualmente in Italia nella provincia toscana di Grosseto il 52% della popolazione lupina è costituita da individui ibridi o introgressi.
vertaling via google
Het probleem van hybridisatie Hond Wolf
Hybriden Wolf x Hond
Hybridisatie met honden brengt het genetische erfgoed van de wolf in gevaar en riskeert het uitwissen van de aanpassingen vruchten van miljoenen jaren evolutie. Van 2002 tot 2018 analyseerde het personeel van het Laboratory of the Area for Genetics of Conservation of the ISPRA DNA uit meer dan 13500 biologische monsters: uit een dergelijke analyse die in 15 jaar is uitgevoerd, ontstonden meer dan 2000 unieke genotypes, waarvan 8-13% sporen van hybridisatie vertoonde. In sommige gebieden van het land, zoals Toscane, is er echter een piek van hybridisatie die 25-33% van de specimens interessert (gegevens in de regio Toscane, geanalyseerd in samenwerking met ISPRA) bereikt meer dan 50% in Grossetano, en met verschillende voornamelijk hybride takken (Cristina Pacciani, AGI, 04/12/2018). Een onderzoek gepubliceerd in 2021 door de Universiteit van Sapienza in Rome in samenwerking met het Apennine Nationaal Park Tosco Emiliano, Ispra en het Centre Nationale de la Recherche Scientifique (Frankrijk) en gepubliceerd in het onderzoek van The Journal of Wildlife Management schatte de prevalentie van hybriden in de levende wolfpopulatie in het Nationaal Park Tosco Emiliano Apennine en in de omliggende gebieden van de Noordelijke Apennine, een centraal en strategisch gebied van wolvendistributie in de Apennijnen, waar de eerste hybride individuen, of hoe morfologisch afwijken van de morfologische standaard van wolf, al sinds eind jaren 90 werden waargenomen. Op basis van 152 verzamelde monsters, overeenkomend met 39 wolven in 7 verschillende roedels, schatte de onderzoekers een hybride prevalentie van 70%, waarbij hybride personen aanwezig zijn in ten minste 6 van de 7 Daarnaast is door genealogische reconstructie opgemerkt dat in ten minste twee van deze takken hybride individuen de status van fokkers genoten en daardoor de genetische varianten van oorsprong van honden konden doorgeven aan volgende generaties. De hond (Canis lupus familiaris) die tot dezelfde soort behoort als de wilde wolf, is een gedomesticeerde ondersoort die tussen 15.000 en 30.000 jaar geleden door de mens is verkregen door het domesticeren van de wolf door de mens. De vereniging van wolf en hond produceert vruchtbare eerste generatie F1-hybriden. Alle hondenrassen, van de eland tot de chihuahua, hebben de wolf als voorouder. Het was de man die door ontelbare kruisingen en herkruisingen de hond het leven gaf, om hem geschikt te maken voor zijn behoeften door onder hen veel verschillende rassen te selecteren in grootte, kleur, maar ook in houding en kenmerken. De wolf daarentegen is het resultaat van miljoenen jaren evolutie, waarbij de natuurlijke selectie hem precies heeft gemaakt tot wat hij is, en in zijn genetische erfgoed de beste kenmerken heeft die zich kunnen aanpassen aan het leven in de natuur. De grootste zorg van de hele wetenschappelijke gemeenschap met betrekking tot het fenomeen wolf x hond hybridisatie (wild met gedomesticeerd) is dat het de genetische integriteit van de wolf in gevaar brengen, waarbij het risico loopt over te gaan naar de wilde dieren eigenschappen van het huisdier die niet geschikt zijn voor de wilde soort, zou nadelig kunnen zijn voor de wolf: grotere kwetsbaarheid voor ziektes waar hij resistent tegen is, hogere vruchtbaarheid (de wolf heeft één plekje per jaar en de hond twee). Momenteel bestaat in Italië in de Toscane provincie Grosseto 52% van de Lupine bevolking uit hybride of introgressieve individuen.
Bron difasaRurale
https://www.facebook.com/share/p/15W5Lf ... tid=wwXIfr
Geplaatst 
