[naam] schreef:Het is een feit. Hier heeft nog niet 1 therapeut anders gereageerd... dus het is hier een feit .
Dus dat heeft helemaal niets met emotie te maken maar wel met statistiek.
Daar wil ik je best gelijk in geven, maar wat is daar slecht aan? Zulke daden kun je inderdaad bestraffen door alle daders in een hol te schoppen en ze misschien nog wat wapens mee te geven om er sneller vanaf te zijn. Maar hoe komen dit soort dingen tot stand denk je?
Stel dat een man onder stress merkt dat de stress zich bij hem uit in een sterk lustgevoel, én dat hij merkt dat hij dit steeds slechter onder controle heeft.
Zo iemand merkt dat bij zichzelf, en zijn opvattingen over die gedachtes en impulsen zijn (onder invloed van zijn opvoeding en scholing) van invloed op hoe hij er mee omgaat.
Hij kán bijvoorbeeld zoiets denken als:
"Dit soort gedachten zijn monsterlijk, ik mag niet meer zo denken want als ik zoiets zou doen zou ik hel en verdoemenis verdienen. Het is een kwestie van me verzetten tegen deze gedachten want therapeuten zijn slechts sukkels die het gedrag goedkeuren dus die kunnen me zeker niet helpen. Als ik maar genoeg wilskracht heb kan ik er mee omgaan."
Of zo iemand denkt:
"Dit soort gedachten zijn misschien monsterlijk, maar betekenen niet dat ik er iets mee hoef te doen. Schijnbaar uit zich stress bij mij als lust, ik kan hier met niemand in mijn omgeving over praten. Misschien kan ik hulp zoeken om met deze gedachtes om te gaan en te leren mijn stress op een andere manier te uiten."
Ik kan je vertellen dat de eerste methode van verdringen/ verzetten/ buiten jezelf plaatsen vrágen is om escalatie omdat het allerlei gedragingen triggert die niemand wil: boosheid, agressie, vluchtgedrag. En waar vlucht zo iemand in denk je? Inderdaad in drank, drugs, criminaliteit óf bijvoorbeeld door, als het hem te veel wordt (heel onschuldig), een rondje te gaan rijden, wandelen of fietsen... ook als het hem 'snachts teveel wordt. Het probleem van jarenlang onderdrukte behoeftes die ontkend worden is dat ze schijnbaar uit het niets in honderdvoud op kunnen komen zetten. De beste onderdrukkers kunnen de ergste criminelenworden.
Niet het werken aan emoties, gedachten en trauma's maakt dat mensen over de schreef gaan,maar het onderdrukken ervan. Dáárom bestaan therapeuten, niet om alles goed te praten maar om een licht te schijnen op de schaduwkant die íeder mens in zich heeft.