Bokt.nl

Himyar schreef:

Ik kocht mijn eerste paardje (1500 Gulden, geen luxe sportpaard met papier dus) van geld dat in de lange vakantie tussen de Havo en de MEAO had verdiend door tien weken lang bij de Bijenkorf te werken. Het was al heel wat dat mijn ouders het uberhaupt toe stonden dat ik mezelf een paardje aan schafte! Het onderhoud betaalde ik van schoonmaakwerk. Een bak was er niet, ik kon alleen buiten rijden, maar wat was ik blij, niet normaal! Mijn autorijlessen betaalde ik zelf toen ik 22 was.
Zo blij en trots als je was met al die dingen waar je zelf voor had gewerkt en die je zelf met hard werken had bereikt. En zuinig dat je met je spullen was.
Die trots, blijheid, doorbuffelen en zuinigheid lijken tegenwoordig echt wel iets uit een andere eeuw.
Nu is het: I want it all and I want it now and let somebody else work and pay for it. En owee als ze niet direct op hun wenken worden bedient, dan worden ze link. Bbbbbrrrrrrr!

Desiree schreef:

Breek me de bek niet open zeg! De tijden veranderen, zeggen ze dan. En dan krijg je de volgende toestanden:
Mijn schoonmoeder wilde nog even haar verjaardag over doen met de kinderen. Dat wil zeggen, haar kinderen met kroost, en de kinderen van haar vriend met kroost. Nu woont 1 zwager met vrouw en kids in Florida, dus dat scheelde weer iets. MAar nu 3 stellen met ieder 2 kinderen. Verschrikkelijk wat een gedoe en drukte. Mijn schoonmoeder is gek op kinderen en loopt ze continu achteraan of ze nog chips willen o fwat drinken. Gelukkig kregen wij ook nog wat chips op tafel, had ik toch nog iets. Het was rumoerig dus ik kon niet echt gesprekken volgen. Het gezelschap bestaat op zich uit leuke mensen maar daar heb je niets aan met die koters in de buurt.

Een kind zat met zijn schoenen in de lederen stoel, en mijn honden mogen daarbinnen niet eens met elkaar stoeien op de vloer. ..... Van kids wordt alles getolereerd..... En maar continu vragen of ze iets te eten en te drinken willen hebben... Echt belachelijk!

Kieffer schreef:

Kinderen zijn ondankbaar!
2 weken geleden ging ik met het zusje van mijn vriend naar de stad, we zagen een shirtje hangen, paars met een opdruk, hardstikke leuk! Ze vond hem ook helemaal geweldig dus ze mocht hem hebben van ons. De hele tijd wilde ze maar meer hebben, op een gegeven moment zijn we maar naar huis gegaan omdat ze zo vervelend deed.
Toen ik thuis vroeg waarom ze zo driftig zat te huilen keek ze me heel boos aan en zei: "omdat ik geen speelgoed heb gehad van jullie!!"
Ik schrok me kapot en ben heel boos geworden, heb dr naar dr kamer geslingerd en gezegd dat ze een verwend kreng is en dit jaar niks meer van me krijgt... Later voelde ik me wel een beetje schuldig, maar ik vond haar gedrag egt niet kunnen...

Himyar schreef:

Toen ik mijn vriend kort kende, heb ik zijn dochter een paar maal op een paardje van me laten rijden. Ik vond mezelf behoorlijk nobel dat ik dat deed, maar binnen de kortste keren werd die smurf onuitstaanbaar en vond ze ook dat een vriendin van haar een keer erop moest kunnen rijden. Ze vond het dus gewoon haar goed recht en ging al snel proberen meer op te eisen. En beidehand doen en arrogant. Nou, toen was ik er snel klaar mee hoor, ze heeft nooit meer op een paard van me gereden!

Barmat schreef:

Kieffer schreef:

Kinderen zijn ondankbaar!
2 weken geleden ging ik met het zusje van mijn vriend naar de stad, we zagen een shirtje hangen, paars met een opdruk, hardstikke leuk! Ze vond hem ook helemaal geweldig dus ze mocht hem hebben van ons. De hele tijd wilde ze maar meer hebben, op een gegeven moment zijn we maar naar huis gegaan omdat ze zo vervelend deed.
Toen ik thuis vroeg waarom ze zo driftig zat te huilen keek ze me heel boos aan en zei: "omdat ik geen speelgoed heb gehad van jullie!!"
Ik schrok me kapot en ben heel boos geworden, heb dr naar dr kamer geslingerd en gezegd dat ze een verwend kreng is en dit jaar niks meer van me krijgt... Later voelde ik me wel een beetje schuldig, maar ik vond haar gedrag egt niet kunnen...

Gadverdemme!!! Weet je, ik had het shirtje gewoon terug gebracht naar de winkel. Heel hard ja, maar een kind dat niet tevreden kan en wil zijn, die hoeft helemaal niets te hebben.

Ik vind het echt banketstaaf voor jullie, jullie hebben haar iets gegeven en dat is dan je "dank" bah bah, inderdaad een verwend rotkind. Is ze bij haar moeder ook zo?

Himyar schreef:

Kieffer schreef:

Naderhand was ze er wel blij mee, maar die ondankbaarheid en het "vinden dat ze maar wat moet krijgen" vind ik heel erg.

Op zo'n moment sta je compleet met je mond vol tanden en is het net of je een klap in je gezicht krijgt. Je gaat bijna aan je eigen verstand twijfelen en vervolgens voel je je zo in de maling genomen en komt de boosheid pas.... Ik weet precies hoe het voelt...
Laatst zei de kleine van mijn zus dat ze een paardenboek van mij wilde meenemen. Nou, mijn paardenboeken zijn me heilig en als kind spaarde ik al mijn zakgeld bij elkaar om paardenboeken te kunnen kopen. Ik ben altijd enorm zuinig op mijn paardenboeken. Ik weet niet of ze bedoelde dat ze het boek wilde lenen of wilde houden, maar ik heb gewoon gezegd dat het gewoon niet mee ging! Dat ze bij me thuis zo ongevraagd boeken uit de kast trekt en in kijkt, is nog tot daar aan toe. Maar mijn mooie, dure boeken zomaar mee geven, omdat zo'n zesjarige dat min of meer opeist, nou nee. Ze vroeg het niet zo zeer, het werd me gewoon even fijntjes mede gedeeld .

Chans schreef:

Je wordt soms zelfs aangekeken als je een kind niet zijn zin geeft als die perse wat wil hebben. Vooral op de manier van 'ach joh het is nog maar een kind, dat snapt hij nog niet, geef het hem maar gewoon.'

Nou ik dacht het niet, dan leert hij het maar snappen. Als je je hele leven voor je kinderen blijft lopen en doen op deze manier leren ze het nooit en dan? Aan een groep volwassenen met een driftbui gelijk een kind van 4, brr daar wil ik niet aan denken...

Mickey schreef:

Ik zie als leerkracht in het basisonderwijs veel kinderen voorbij komen. Kinderen die nog gewoon waarden en normen van thuis uit mee krijgen maar zeker ook kinderen die hier onder de noemer verwend vallen.
Maar je kunt het de kinderen zelf niet kwalijk nemen. Het gedrag wat zij vertonen is hen aangeleerd door hun omgeving.
Je wil niet weten hoe weinig ouders eigenlijk nog weten waarom je kinderen bepaalde dingen leert en waarom je spelletjes met ze speelt.

Ik heb zelf een dochtertje van inmiddels 13 maanden. Ik weet zeker dat een aantal ouders van leerlingen in mijn klas mij ontzettend streng vinden naar een kind van 13 maanden. Maar als mijn dochtertje een driftbui heeft omdat ze haar zin niet krijgt of omdat ze iets te eten krijgt wat ze niet wil. Heeft zij een probleem en niet ik. Ik laat haar in haar sop gaar koken en negeer haar. Haar negatieve vraag om aandacht levert dan geen effect op. Wanneer ze weer positief gedrag vertoond krijgt ze mijn aandacht weer.
Zo gaat het in de klas ook. Ik ben daar heel consequent in en sommige ouders zien dat als ontzettend streng. Dat mogen ze vinden, maar door te zorgen voor regelmaat, structuur en consequente volwassenen, krijg je wel veel fijnere kinderen om mee om te gaan.

Het mooiste is dan altijd de ouders die zeggen dat ze zo consequent zijn en maar niet snappen dat hun kind zo vervelend is en niet luistert. Toen ik een keer bij zo'n ouder op huisbezoek was, zag ik dat de ouder inderdaad consequent was. Maar dan vooral consequent in het niet-consequent zijn