Juist, militairen leggen een eed af en defensie heeft zorgplicht voor diegenen die bij hen werkzaam zijn.
Dat is absoluut waar, maar juist in een dergelijk dynamische organisatie gebeuren er nou eenmaal dingen die niet gepland of voorzien zijn. Defensie zit er echt niet op te wachten dat werknemers PTSS oplopen, invalide raken, of in het ergste geval, overlijden.Het leger is wel een cultuurtje van stoere jongens onder elkaar en hoegenaamd niet kwetsbaar zijn. Ach, ze kunnen wel roepen dat je mag of moet praten over je ervaringen, maar als iemand stuk zit zal die dat echt niet zo snel zeggen.
Ook dat is waar, maar het zal je verbazen hoe goed die mensen ook met elkaar kunnen praten over de dingen die ze meemaken, juist omdat ze allemaal weten hoe het voelt.Er zijn altijd mensen waar een hecht(er) contact mee is, en die staan absoluut voor elkaar klaar. Neemt niet weg dat er veel mensen, mannen, binnenvetters zijn, die niet meteen over hun gevoelens praten. Maar vaak merken ze het aan elkaar als er iets mis is, en nogmaals, dat kan dus echt wel degelijk besproken worden.Er zitten echter een heleboel mensen tussen die niet aan dat "ideaal beeld" wat er van ze verwacht wordt kunnen voldoen. Ze zijn daar psychisch niet toe in staat, hebben dingen mee gemaakt die diepe indruk op ze gemaakt hebben zowel tijdens een missie of prive.... etc.
Ook dat klopt. Maar wat is het ideaalbeeld? Ik denk dat er sowieso veel mensen het leger ingaan die niet de intentie hebben om daar hun hele loopbaan te slijten. Mensen gaan met verkeerde verwachtingen op missies. Dat hoeft niet altijd verkeerd uit te pakken. Ik veel gevallen gaat het gelukkig ook goed, maar helaas zijn er ook mensen die het allemaal niet aankunnen, op wat voor manier dan ook. Dat is geen schande, absoluut niet zelfs. Er is natuurlijk wel een keuze om na een eerste missie een andere baan te zoeken, want als je het werk niet aan kan, is het natuurlijk voor niemand een goede optie om te blijven.
Hoe denk je dat je legercommandant op een gemidelde militair zal reageren als deze zal aangeven psychische problemen te hebben? Echt niet met open armen.
Echt wel dus. 
Kijk ook maar eens naar die nieuwe wervingsactie van de luchtmacht, die zo vriendelijk spreekt over al die militairen die afgehaakt zijn omdat ze niet naar Afghanistan wilden. Tussen de regels proef je toch echt dat ze niet echt super positief over die mensen denken, watjes zijn het, geen echte militairen.
Weet je, het is je werk bij Defensie om missies te draaien. Als je dat niet kan, ben je niet op je plek binnen de organisatie, en heb je er dus niks te zoeken. Daar wordt je zelf namelijk niet beter van, en je collega's ook niet. Dus waarom positief zijn over zulke dingen? Als dat iets is wat je niet zoekt in je werknemers? Maar watjes? Absoluut niet. 
Ik vind het van moed getuigen om eerlijk te kunnen toegeven dat je het niet kan en wil. En ik denk ook dat ze binnen het leger blij zijn dat je dan die keuze maakt, eerlijk en open, ipv toch op missie te gaan, met alle gevolgen van dien.Nee hoor, je bent super vrij om je angsten, verdriet en twijfels te bespreken als je in het leger zit..... not. Daarom acht ik Defensie hiervoor mede verantwoordelijk.
Ik vind dit echt een kromme redenering, sorry. Redenen daarvoor staan hierboven, en de keuze om een einde aan je leven te maken, is een keuze die maar 1 persoon maakt.Ik zeg niet dat ze de alleen verantwoording hebben voor de dood van deze jongen, hij heeft het uiteindelijk zelf gedaan. Maar in tegenstelling tot wat eerder geschreven is vind ik zelfmoord dus geen lafheid. Het is juist misplaatste LEF.
Zou deze jongen dezelfde moed en lef die hij nodig had om zichzelf van het leven te beroven (en dat kost MOED hoor!), wat zou hij dan allemaal wel niet hebben kunnen bereiken. Alleen hij zag die mogelijkheden niet, daarin heeft het leger dus in mijn ogen schromelijk gefaald. Zo iemand had daar nooit mogen zitten.
Geplaatst: 12-10-06 17:28 
) Maargoed, dit is iets waar we het uitgebreid over gehad hebben voor hij het leger in ging. Het is niet alleen "droog oefenen", vroeg of laat moet je op pad. Leuk of niet leuk.
