Renee1991 schreef:Ik val best wel over sommige reacties inderdaad. Je zal iemand zijn die na flink nadenken de keuze heeft gemaakt niet gereanimeerd te worden, overleeft na reanimatie en er niet 100% gezond uitkomt. Nou, vriendelijk bedankt hoor.
Ik vind het ook ronduit bizar dat juist de mensen die pretenderen hulpverlener te zijn, NIET naar een dergelijke ketting kijken. En als die wel wordt gezien, deze niet serieus nemen. Dat vind ik echt veel te ver gaan. Trouwens, als je met een AED in de weer bent, stuit je hoe dan ook op de borst en op sieraden. Dus knappe hendrik als je daar overheen kijkt.
En zeker omwille van omstanders je gedrag aanpassen vind ik ook bizar. Is het echt zo moeilijk om iemand's wens te respecteren? Of moeten we ter plekke gaan staan bedenken of we het daar conform leeftijd, klachten of wat dan ook, wel mee eens zijn?
Heb jij zelf ooit, live, in een extreme panieksituatie direct moeten handelen?
Je focust puur op dat wat dírect moet gebeuren.
Zo'n ketting mis je mogelijk gewoon echt in die situatie.
Bewust eerst op zoek naar een mogelijk ketting, armband of tatoeage kost kostbare tijd.
Die tijd is voor mensen die wèl gereanimeerd willen worden van levensbelang.
Ik ga die extreem kostbaar tijd niet verspillen omdat er heel misschien een tatoeage of ketting is die ik nog niet gezien heb.
EHBO, reanimatie etc is in het ziekenhuis in een gecontroleerde situatie echt anders dan in een onverwachte panieksituatie.
Dat betekent niet dat ik het slachtoffer niet respecteer. Het betekent niet dat ik tegen dat soort keuzes ben. (sterker nog, ik begrijp die enorm goed, gezien wat er mogelijk overblijft van iemand na een 'geslaagde' reanimatie)
Als er gehandeld moet worden, dan ga ik ervoor. Dírect, split second eerste seconde (en ja dat weet ik zeker van mijzelf, heb opvallend vaak als eerste persoon bij een heftige situatie mogen/kunnen/moeten ingrijpen)
En dan is er gewoon geen tijd om eerst alle voorwaarden met het slachtoffer te bespreken.
Kijk, als het 100% duidelijk is, snel zichtbaar, en niet mis te verstaan: prima.
Maar als ik eerst tig regels op een mogelijke dog-tag achtige penning moet lezen, dan ben ik inmiddels halverwege het nummer staying alive van de Beegees zeg maar...
En dan lees je geen letters.
Je 'leest' het gedrag van de omstanders
Je bent bezig met je eigen veiligheid, met een beetje pech.
Je 'leest' de signalen van het slachtoffer, kleur, beweging, houding, etc.
Je bent bezig met 'waar blijft die fiets AED, waarom is die Ambu er nog niet?' Je checkt nog eens of de ambu al gebeld is,
Kijkt tegelijkertijd of er wellicht nog verwondingen zijn bij het slachtoffer die ook accuut aangepakt moeten worden.
Je bent bezig met zorgen dat het slachtoffer niet nat wordt van de regen, niet onderkoeld raakt in de winter, niet in de volle zon ligt in de zomer.
Je probeert te voorkomen dat het slachtoffer 6 meter naar beneden dondert, omdat hij exact op de rand van een hoogte terecht gekomen is (been there done that)
Ál die dingen gaan voor op 'zoeken naar een ketting'.
Ik heb ooit een ketting aangetroffen.
Nauwelijks te lezen in de stress.
Het bleek (achteraf) een dog tag met informatie over epilepsie van de betreffende persoon.
Maar ik had écht op dat acute moment geen tijd om te lezen wat daar op stond.
Pas na de eerste paar minuten, toen er een soort ritme in kwam en de eerste belangrijke punten allemaal geregeld waren. (Dat was geen reanimatie overigens, maar daadwerkelijk een heel nasty epilepsie aanval op een heel gevaarlijke plek)
Ja, ik snap de keus om niet gereanimeerd te willen worden.
Maar ik ken ook de praktijk van verschillende heel diverse panieksituaties met EHBO acties.
Zo'n EHBO actie 'in het veld' is qua rust/stress gewoon écht níet te vergelijken net een tekstboek situatie in een EHBO-oefenlokaal.
Dat gebeurt ineens voor je neus, onvoorbereid.
(Daar heeft ambu-personeel dat het van jou over neemt een groot voordeel, 1 supergoed getraind, 2 ze weten dat ze naar een spoedsituatie gaan, en zijn daarop voorbereid)
Zoals ik zei, ik doe in een acute situatie mijn uiterste best om zo goed mogelijk te handelen, met alle informatie die ik op dat moment al dan niet heb en alle kennis die ik al dan niet heb.
Meer dan dat kan ik niet.
(En dat is al meer dan velen, heb ik ervaren. Mensen vliegen écht vaak in de paniek óf in een soort totale freeze.)