Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-12-20 15:51

Geplaatst door de TopicStarter : 05-12-20 15:51

@mindim: Wat dan voor wie?

Ik denk dat baby dan dood is, dokter goed moet rapporteren maar kan niks verweten worden want heeft gehandeld volgens wettelijke verplichting en is niet aansprakelijk ofzo. Mama heeft een trauma schat ik en papa en mama zullen een pittige huwelijksperiode moeten doorstaan.

Maar ik weet niet of dat is wat je bedoelde?

**Geplaatst**: 05-12-20 15:53

Geplaatst: 05-12-20 15:53

Vleddertje1 schreef:
secricible schreef:
Wat een bijzondere oorzaak/gevolg maak je ineens, die kan ik niet volgen... dus niet knippen betekent een keizersnede? Huh?
Een keizersnede wordt normaal niet gedaan omdat het laatste stukje niet past hoor.... hoogstens als het bekken niet past, maar dat knip je niet in met een schaar...

Nou ik kan je vertellen dat je ook op het allerlaatste moment ook gewoon nog naar OK kan hoor...ook als bijvoorbeeld een vacuumextractie mislukt ga je nog naar OK

Klopt, heb ik ook gehad. De baby lag in aangezichtshouding, vacuumextractie (zonder knip trouwens) wilde niet vlotten, baby benauwd, dus spoed keizersnede. Mijn zoon is mild autistisch nu.
Van de katheter heb ik niks vernomen, gebeurde in een wee, evenals de ruggenprik.
Heb de bevalling wel als traumatisch ervaren, de vacuumextractie was erg pijnlijk, bijna een middeleeuwse methode als je het mij vraagt. Iedereen was met de baby bezig, ik voelde me een object waar iets uit moest. Daar heb ik mentaal last van gehad. De baby mocht ook in de nacht niet bij me. Al met al heb ik er een zware post natale depressie aan over gehouden.

Laatst bijgewerkt door Anoniem op 05-12-20 15:56, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 05-12-20 15:55

Geplaatst: 05-12-20 15:55

secricible schreef:
@mindim: Wat dan voor wie?

Ik denk dat baby dan dood is, dokter goed moet rapporteren maar kan niks verweten worden want heeft gehandeld volgens wettelijke verplichting en is niet aansprakelijk ofzo. Mama heeft een trauma schat ik en papa en mama zullen een pittige huwelijksperiode moeten doorstaan.

Maar ik weet niet of dat is wat je bedoelde?

Ik denk dat velen dan nog met de vinger naar de arts gaan wijzen. Dat hij meer had moeten aandringen, want als je bevalt ben je niet altijd even helder.

De baby kan ook door zuurstofgebrek zwaar gehandicapt raken. Zou ik als ouder niet op mijn geweten willen hebben.

**Geplaatst**: 05-12-20 15:57

Geplaatst: 05-12-20 15:57

Uiteindelijk denk ik dat 99% van de vrouwen het er mee eens is dat als de behandeling levensreddend is voor moeder of kind, dat de arts dan gewoon moet doen wat ie moet doen.

Het gaat er in dit soort gevallen om dat er handelingen worden gedaan tegen de zin van de moeder omdat:

- Het dan sneller gaat
- Het druk is op de afdeling
- Er geen/te weinig personeel is om iemand rustig te helpen
- Het makkelijker is voor de arts of verloskundige
- Er niet wordt geluisterd naar de moeder/vrouw
- Er geen tijd is om rustig de behandeling en noodzaak uit te leggen

**Geplaatst**: 05-12-20 16:01

Re: #genoeggezwegen, over obstetrisch geweld

Geplaatst: 05-12-20 16:01

Ik wil aan mijn bericht wel toevoegen dat mijn verdere bevalling echt geen hel was. Iedereen was lief en gevoel voor humor.

De gynaecoloog heeft op dat moment gedaan wat zij medisch nodig achtte. Ik voel dan ook geen boosheid o.i.d. Maar kijk op een klein stukje van de gehele bevalling met een wrang gevoel terug.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-12-20 16:02

Geplaatst door de TopicStarter : 05-12-20 16:02

@mindin Ik zou dat als ouder ook niet op mijn geweten willen hebbrn, maar ik denk dat 99% van de gevallen ook veel meer nuance hebben dan interventie of een dood of gehandicapt kind.

Het grote verschil is dat in jou voorbeeld de arts gewoon volgens de wettelijke richtlijnen behandelt en in de hier beschreven voorbeelden van de # niet. Niemand weet wat de uitkomst is van een interventie of een interventie weigeren.
Het is ook bekend dat een interventie plegen meestal zorgt voor een domino aan meer interventies en daarmee dus juist schade kan berokkenen.
Bijvoorbeeld een ruggenprik, die de kans op een kunstverlossing verdubbelt. Of ontsluiting die trager gaat dan volgens protocol, daardoor een infuus met weeënopwekkers die een weeenstorm veroorzaken en een kind wat het daardoor moeilijk krijgt en een kunstverlossing nodig heeft.
Een CTG voor de zekerheid, terwijl we allang weten dat een afwijkend CTG niet altijd een probleem hoeft te betekenen maar een arts moet wel iets doen bij een afwijking.

Een interventie is niet altijd verstandig, geen interventie ook niet. En dat kun je niet altijd vooraf beslissen. Daarom hoor je als patiënt ook zo goed mogelijk ingelicht te worden zodat je zelf kan beslissen, samen met een arts.

Her is gewoon niet zwart/wit en 9 vd 10x zorgt geen interventie niet ineens voor een dood of gehandicapt kind.

**Geplaatst**: 05-12-20 16:16

Re: #genoeggezwegen, over obstetrisch geweld

Geplaatst: 05-12-20 16:16

Precies wat jij zegt Secricible!

**Geplaatst**: 05-12-20 16:19

Geplaatst: 05-12-20 16:19

Ik vind ook dat ik in het ziekenhuis niet heel vriendelijk behandeld ben. Maar in hoeverre moeten artsen luisteren naar een barende vrouw? Die roepen gewoon soms stomme dingen en misschien gaan ze wel persen op het verkeerde moment? Ik weet wel dat ik al heel vroeg persweeen had en ze dus moest tegenhouden. Maar toen ze zeiden: ja nu mag je persen want je heb genoeg ontsluiting toen had ik geen persdrang meer. En toen gingen ze dreigen met een knip als ik nu g@&##verd@&*mme niet ging persen.
Na de bevalling hebben ze echt heel hard op mijn buik gedrukt voor de placenta, die kwam blijkbaar niet snel genoeg af.
Maar vooral ‘s nachts heb ik me heel verloren gevoeld. Ik kon me amper bewegen van de pijn en de nachtzuster was echt heel onaardig. Dreigen met een katheter als ik niet kon plassen, niet helpen met het aanleggen van de baby aan de borst.
Gelukkig had ik wel een geweldige kraamhulp. Maar aan mijn bevalling heb ik geen echt warme herinneringen.

**Geplaatst**: 05-12-20 16:22

Geplaatst: 05-12-20 16:22

_Nelleke_ schreef:
Uiteindelijk denk ik dat 99% van de vrouwen het er mee eens is dat als de behandeling levensreddend is voor moeder of kind, dat de arts dan gewoon moet doen wat ie moet doen.

Het gaat er in dit soort gevallen om dat er handelingen worden gedaan tegen de zin van de moeder omdat:

- Het dan sneller gaat
- Het druk is op de afdeling
- Er geen/te weinig personeel is om iemand rustig te helpen
- Het makkelijker is voor de arts of verloskundige
- Er niet wordt geluisterd naar de moeder/vrouw
- Er geen tijd is om rustig de behandeling en noodzaak uit te leggen

En omdat het protocol is. Ik adviseer iedereen die 'nog moet' om zich goed voor te bereiden en in te lezen, want je hebt wel degelijk invloed op het proces en er zijn veel opties buiten het protocol die je niet altijd worden medegedeeld.

Ik was zelf heel heel erg voorbereid (iets met controlfreak), ben ervan overtuigd dat mijn bevallingen daarom goed zijn verlopen. Neemt niet weg dat ik wel vind dat er meer aandacht zou mogen zijn voor mentale nazorg, want het is en blijft ontzettend heftig.

**Geplaatst**: 05-12-20 16:52

Geplaatst: 05-12-20 16:52

Dat komt ook omdat je in veel andere landen je keizersnede als een medische behandeling kunt plannen. In Nederland wordt dat veel minder gedaan. Vrouwen kiezen er in Nl ook veel vaker voor om natuurlijk te bevallen... het percentage thuisbevallingen ligt hier ook hoger dan in andere landen, maar dat heeft ook niets te maken met hoevaak er geknipt wordt

[/quote]

Beter gezegd in NL doen ze dat niet eens op de voorhand een keizersnede.
Na een hel van een eerste bevalling met shock bloedtransfusies en een uitgebreid bevalplan met de wens voor geen vacuüm en dan bijvoorkeur een keizersnede, hebben ze mijn kind er gewoon met een vacuüm uitgehaald....... lang leve NL met de weinige ks, maar hoge complicaties...

De tweede heb ik een geplande ks gekregen, maar dat ging echt niet van harte, vaak conflict gehad met de verloskundige.

Dus helaas ik kan wel mee praten over trauma en niet respecteren van een vrouw met alle gevolgen van dien.

**Geplaatst**: 05-12-20 17:13

Re: #genoeggezwegen, over obstetrisch geweld

Geplaatst: 05-12-20 17:13

Het is trouwens onzin dat er geknipt wordt om tijd besparing. Je wint er maar enkele minuten hooguit mee bij de geboorte want je knipt pas als het hoofd staat en het perineum optimaal gespannen staat. De wee erna wordt het kind geboren. Een knip hechten kost vaak meer tijd als een scheur hechten. We knippen dus echt niet omdat onze koffie koud dreigt te worden.

Wat betreft de verloskundige uit de eerste lijn: deze mag in overleg altijd de bevalling blijven begeleiden met de tweede links verloskundige op de achtergrond. Echter kiezen ze er meestal voor om het werk over te dragen omdat ze dan weer op bed kunnen, naar een andere patiënt kunnen of simpelweg dat ze er niet meer voor betaald krijgen.

**Geplaatst**: 05-12-20 17:21

Geplaatst: 05-12-20 17:21

Napie schreef:
Ik sta aan de andere kant. Ik werk in de geboortezorg en zelf geen kinderen. Ik lees sommige verhalen met ongeloof maar aan de andere kant kan ik soms ook begrijpen waarom sommige keuzes zijn gemaakt maar vind ik het jammer dat dit niet is uitgelegd schijnbaar. Het is soms zo lastig. Mensen komen met een geboorteplan. We proberen echt wel aan alle kanten hier gehoor aan te geven maar we hebben ook te maken met de veiligheid van het kind. Moeten we hulpeloos toekijken als het kind in nood is maar we absoluut geen knip mogen zetten en een vacuüm mogen gebruiken? De uitkomst weet je nooit. Soms doe je een interventie en komt er een blakend kind uit. Is dat dan door de interventie of was het achteraf niet nodig geweest? Maar ook de andere kant gezien. Mensen die koste wat kost thuis bevallen en waarvan het kind uiteindelijk op mijn couveuse afdeling terecht komt door asfyxie, waarbij ouders bijvoorbeeld thuis een stuitbevalling doen. Alle wensen van ouders vervuld maar een kind die mogelijk hier zijn leven lang last van houd. Ik ben echt wel bewust van ons handelen maar soms kan je niet anders.

Dit bedoel ik dus.

Veel respect voor je napie, dat je dit hier wilt schrijven.
Je kan het beter verwoorden dan mij.

**Geplaatst**: 05-12-20 17:22

Geplaatst: 05-12-20 17:22

Ik kwam het op Facebook tegen.

In het begin dacht ik ook een arts weet toch wel hoe of wat.
Dagelijks wat verhalen gelezen was best wel in shock!
Heel heftig.
Soms denk ik ook als er niet was ingegrepen?
Andere dingen kunnen echt niet wat ik soms lees.

Zelf heb ik 1 dochter en het was een spoed keizersnede (ivm de hartslag) en daar kan ik nog steeds positief op terug kijken.
Zij bleek de navelstreng om zich heen te hebben dus het was toch niet goed gegaan.
Daarom kon ik mij in het begin moeilijk verplaatsen in de verhalen.

**Geplaatst**: 05-12-20 17:28

Geplaatst: 05-12-20 17:28

Wat ik nog wil toevoegen is dat het in de medische wereld niet zo is: u vraagt, wij draaien. Dat denken veel mensen wel maar de zirg wordt opgeleid om evidence based te werken en daarbij wordt het eigen perspectief van de arts maar ook het perspectief van de patient in meegenomen. Alles moet worden afgewogen. Patient heeft het recht om dingen te weigeren maar met een bevalling moet een baby er nu eenmaal uit. Dat wist je voordat je eraan begon. Hoe je behandeld wordt is een tweede maar mensen die in de zorg werken hebben er vaak hart voor.

**Geplaatst**: 05-12-20 17:38

Geplaatst: 05-12-20 17:38

Tja, met alle bevallingen alleen bij de eerste een knip gezet, geen enkel probleem mee gehad. Elke keer thuis bevallen met eigen huisarts die ik volledig vertrouwde en ik kijk er met veel vreugde op terug.
Goede vriendin wilde ook dat alles volgens haar regeltjes ging, vond het vooral belachelijk dat mijn huisarts een knip had gezet, volledig onterecht volgens haar want een vrouw kon zelf wel aangeven wat er nodig was tijdens bevallen. Resultaat, een stronteigenwijze bevallende vrouw die van vagina tot anus uitscheurde, met operatie nadien, nog vele fistels die volgden met wederom operaties en het is bij één kind gebleven.
Ik begrijp dat er fouten gemaakt kunnen worden, ik begrijp ook dat er soms over bevallende vrouwen word heen gewalst maar soms kan het niet anders. Het kan echt traumatisch zijn, een bevalling en vooral wanneer het niet volgens het boekje gaat maar uiteindelijk kan niemand garanderen dat een bevalling volgens het boekje gaat en het belangrijkste is dat het kind goed ter wereld komt, mijn mening .

**Geplaatst**: 05-12-20 17:54

Re: #genoeggezwegen, over obstetrisch geweld

Geplaatst: 05-12-20 17:54

Zeker een onderwerp om bij stil te staan. Mijn eerste bevalling eindigde met een ritje ambulance, overname door gyneacoloog, knip, vacuum, duwen, paniek en heel veel gesprek “over mij heen” in plaats van met mij (zeggen dat het goed gaat, maar alle gezichten spraken iets anders/zeggen: ze doet niks, ik moet ingrijpen). Rationeel weet ik dat dit moest, want er bleek wel degelijk foetale nood, maar emotioneel heeft het veel kapot gemaakt, er was veel paniek. Heb mijn kraamtijd (6weken) veel gehuild en nog lang met een slecht gevoel rond gelopen. Ben ook nog terug geweest naar de slachtkamer, zoals ik het noemde. Dit raad ik iedereen met een slechte ervaring aan! Ik kwam erachter niet bang te zijn van de ruimte, wel van de gesproken woorden.
Bij 2e zwangerschap bewust geen bevalplan geschreven want alles kan toch anders gaan. Het enige wat ik steeds herhaalt heb, tijdens zwangerschap zowel bij eigen verloskundige als bij gynaecoloog is, dat ze “met mij moeten praten”. Dit os dan ook zeer duidelijk in mijn dossier gezet. En toen bleek dat tijdens mijn 2e bevalling er een overname dreigde heb ik ze dit horen overdragen aan elkaar. Dit voelde zo fijn, een overname bleef uit en de verloskundige 2elijn die er bij kwam heeft alles, maar dan okk echt alles aan mij uitgelegd. Half uurtje en ze was er, zonder paniek, in alle “rust”.

**Geplaatst**: 05-12-20 17:58

Geplaatst: 05-12-20 17:58

Urbiezira schreef:
In dit soort discussies wordt het mij steeds duidelijker dat ik dus lekker extra geld investeer in een doula. Ben niet zo’n fan van het “meneer de dokter weet het beter” idee, als ik dat stug had volgehouden had ik nu in een rolstoel gezeten.

Bedenk wel dat een doula er alleen is voor de emotionele ondersteuning en niet medisch geschoold is. Daar heb je nog altijd een arts of vk voor nodig. Helaas blijkt dat er ook doula's zijn die zich wel bemoeien met het medische deel en dat kan gevaarlijke situaties voor moeder en/ of kind opleveren.
Artikel hierover: https://nos.nl/nieuwsuur/artikel/234943 ... ezorg.html

**Geplaatst**: 05-12-20 18:19

Geplaatst: 05-12-20 18:19

Ik vind het ten eerste verschrikkelijk voor iedereen die zich in een situatie heeft bevonden waarbij ze het gevoel hebben gehad 'een object' te zijn, een nummer, een vrouw zonder mening. Onbedoeld of niet, zo zou je je nooit hoeven voelen en die grens ligt voor iedereen anders.

Ik hoop echter wel dat dit niet teveel op de artsen wordt geschoven. Er zal absoluut een botterik tussen zitten die wel denkt ' kom, over 10 minuten is mijn dienst gedaan en ik wil naar huis'. Maar op de ene lomperik die duidelijk het verkeerde beroep gekozen heeft na zullen ze allemaal goede bedoelingen hebben gehad. En het is zeer spijtig als die goede bedoelingen verkeerd uitpakken, schade of een trauma opleveren. Veel vaker dan gedacht is het ook mogelijk om achteraf in gesprek te gaan, waarom welke keuzes gemaakt zijn ect.

Een bekwame patiënt is in mijn ogen altijd in zijn recht zorg te weigeren. Dat is ethische gezien het moeilijke bij een bevalling, want dan is er (bijna) een tweede persoon die nog niet bekwaam is.

Wat mij geholpen heeft is mijn wensen goed door spreken met mijn vriend. Geen knip tenzij écht noodzakelijk, geen pijnstillers tenzij ik écht niet meer kan, geen medicatie en geen vacuümpomp, dan liever nog een gentle section. Hij kent mij immers het beste als ik even niet meer zo helder ben. :')

Na een paar persweeën voelde ik de gynaecoloog even afstand nemen en iets pakken. Heel de bevalling was ik in mij zelf gekeerd maar toen heb ik voor God en vaderland geroepen dat we niet gingen knippen. Waarop de gynaecoloog heel rustig zegt 'dacht je nu werkelijk dat ik ging knippen zonder dat eerst even te overleggen?' ze pakte overigens gewoon een doek om de baby in te wikkelen.

**Geplaatst**: 05-12-20 18:32

Geplaatst: 05-12-20 18:32

Bevallen is ook gewoon helemaal niet leuk

. Ik heb bevalplannen gelezen die wel erg dromerig waren. Prima dat je voorkeuren hebt, maar dat zit er soms gewoon niet in.

Ik heb alles aan de verloskundigen en artsen over gelaten, zij zijn de profs. En uiteindelijk ben ik toen onrechte ingeleid met 38 weken want mijn dochter bleek toen ze was geboren helemaal niet zo groot als verwacht, maar ik heb ook gehoord wat er gebeurd als je rond blijft lopen tot 42 weken terwijl ze al weken aanraden om de boel op te wekken ivm een grote baby. Ik was een uur na de bevalling weer op de benen. De verloskundige was trouwens helemaal niet aardig toen ik lag te kermen dat ik ermee ophield en naar huis wilde

.
Oh en ik was wel echt een nummertje, tijdens het persen had in net twee nieuwe verloskundigen na de dienstwisseling. Ze namen prima de tijd, ik werd echt niet opgejaagd ofzo, maar daarna waren ze ook direct weer weg en heb ik ze niet meer gezien. Jammer want ik wilde ze nog bedanken, maar heel logisch omdat het kennelijk super mega druk was, zo druk dat ze vrouwen naar andere ziekenhuizen hebben moeten doorsturen die middag (dat hoorde ik later, niks van de drukte meegekregen). Dus ja, niet echt persoonlijk, maar helemaal niet erg want ze doen gewoon hun werk en moeten door. Daarna prima en rustig geholpen door een verpleegkundige.

Mijn mening, goed dat er aandacht aan wordt besteed en geweld is heel erg fout, maar bij sommige verhalen krijg ik toch een beetje het idee dat het zorgpersoneel ten onrechte wordt beschuldigd. Zeker tijdens een moeilijke bevalling moeten er soms snel keuzes worden gemaakt en dan laat ik die keuzes het liefste over aan mensen die ervoor hebben gestudeerd.

**Geplaatst**: 05-12-20 19:09

Geplaatst: 05-12-20 19:09

.

Laatst bijgewerkt door Nymbous op 22-08-24 22:26, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 05-12-20 19:19

Geplaatst: 05-12-20 19:19

Sunnda schreef:
Volgens mij moet je als vrouw niets, maar dan moet je de keus maken het zelfstandig te doen zonder arts/verpleegkundige.
Je kunt moeilijk iemand die zes jaar gestudeerd heeft als een soort hondje rond commanderen in het ziekenhuis door wat facebook verhalen of op 'gevoel'.

Huh, waarom mag je eigen keuzes niet maken in samenspraak met een arts

Ik heb destijds gewoon alles hoe ik het wilde besproken met mijn gynaecoloog en ook zeker wat ik niet wilde.

Zo wilde ik echt niet meer natuurlijk bevallen. Ik heb mijn angsten daarbij besproken en besproken waarom ik liever een keizersnede wilde. Hij heeft de voors en tegens en risico’s van beide besproken en ik heb de keuze gemaakt, obv zijn info, en de gyn stond achter mijn keuze.

Bij de ruggenprik wilde ik per se mijn man, en een voorverdoving ipv alleen de ruggenprik. De anesthesist van dienst zei dat dit normaal niet het protocol was, maar ik wilde het echt heel graag zoals ik gewend was van de vorige keer, hij begreep dat en ging in op mijn wensen.
Als het totaal niet had gekund en hij had daar goede redenen voor was ik daar heus wel in mee gegaan.

Je kan echt prima in samenspraak van alles doen, mensen helemaal zelfstandig laten is pas gevaarlijk en onmenselijk. ‘Als je het niet doet zoals ik wil, zoek je het maar uit’.
Maar er zijn gewoon meerdere wegen die naar hetzelfde resultaat leiden en die wegen mag je best met je patiënt bespreken, of iig de patiënt meenemen in je gedachtegang van waarom je bepaalde keuzes maakt.

**Geplaatst**: 05-12-20 19:21

Re: #genoeggezwegen, over obstetrisch geweld

Geplaatst: 05-12-20 19:21

Hier was een keizersnede absoluut niet bespreekbaar. Dat werd gewoon niet gedaan tenzij echt medisch noodzakelijk. Als ik had mogen kiezen dan had ik daar zeker voor gekozen.

**Geplaatst**: 05-12-20 19:22

Geplaatst: 05-12-20 19:22

Precies, behandel ze allemaal als mensen.
Daar krijg je alleen maar voordelen van. Niet alleen in de geboorte zorg, maar ook daaromheen.
Communiceer! En durf buiten bepaalde plaatjes te denken.

**Geplaatst**: 05-12-20 19:26

Geplaatst: 05-12-20 19:26

Suzanne F. schreef:
Hier was een keizersnede absoluut niet bespreekbaar. Dat werd gewoon niet gedaan tenzij echt medisch noodzakelijk. Als ik had mogen kiezen dan had ik daar zeker voor gekozen.

Oh de mijne was daar wel makkelijk mee, maar ik had wel al een gehad.

Ik wilde bv ook echt geen stagiaires of mensen in opleiding aan mijn lijf. Is ook netjes niet gebeurd, heb er geen een gezien.
Itt de eerste keer waar ik me echt een schoolobject voelde, en de coassistenten ook eea hebben verkloot.

**Geplaatst**: 05-12-20 19:48

Geplaatst: 05-12-20 19:48

Stef_Diva schreef:
Zeker een onderwerp om bij stil te staan. Mijn eerste bevalling eindigde met een ritje ambulance, overname door gyneacoloog, knip, vacuum, duwen, paniek en heel veel gesprek “over mij heen” in plaats van met mij (zeggen dat het goed gaat, maar alle gezichten spraken iets anders/zeggen: ze doet niks, ik moet ingrijpen). Rationeel weet ik dat dit moest, want er bleek wel degelijk foetale nood, maar emotioneel heeft het veel kapot gemaakt, er was veel paniek. Heb mijn kraamtijd (6weken) veel gehuild en nog lang met een slecht gevoel rond gelopen. Ben ook nog terug geweest naar de slachtkamer, zoals ik het noemde. Dit raad ik iedereen met een slechte ervaring aan! Ik kwam erachter niet bang te zijn van de ruimte, wel van de gesproken woorden.
Bij 2e zwangerschap bewust geen bevalplan geschreven want alles kan toch anders gaan. Het enige wat ik steeds herhaalt heb, tijdens zwangerschap zowel bij eigen verloskundige als bij gynaecoloog is, dat ze “met mij moeten praten”. Dit os dan ook zeer duidelijk in mijn dossier gezet. En toen bleek dat tijdens mijn 2e bevalling er een overname dreigde heb ik ze dit horen overdragen aan elkaar. Dit voelde zo fijn, een overname bleef uit en de verloskundige 2elijn die er bij kwam heeft alles, maar dan okk echt alles aan mij uitgelegd. Half uurtje en ze was er, zonder paniek, in alle “rust”.

Dapper hoor, ik ben niet meer aan een tweede kindje begonnen(ging sowieso al moeilijk). Maar heb mentaal dusdanig een klapper gehad, dat ik aan een tweede niet meer durfde te beginnen.