Telpeva schreef:Ik kan de cover niet vinden heeft iemand een link?
zie hierboven

Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
Rebel_Jits schreef:Op het moment dat je knie eruit ziet als een bilplooi, ben je voor mij geen goed voorbeeld meer. Blijkbaar is dat zelfacceptatie en zelfliefde. HOE is het zelfliefde als je zodanig groot bent dat je gewrichten kapot gaan, je lever, hart en longen chronisch overbelast zijn en je zo'n grote kans hebt allerlei welvaartsziektes, en daar oke mee bent? Hoe kan je van jezelf houden als je jezelf tegelijkertijd kapot maakt? Dat is hartstikke tegenstrijdig.
Dit is een plussize model.
[ Afbeelding ]
Dit is een model met zware obesitas.
[ Afbeelding ]
love_mandy schreef:@lau, precies wat jij zegt. Er word altijd maar vanuit gegaan dat wanneer je dik bent je ook ongezond bent en alleen maar elke dag patat eet ofzo. Terwijl dit helemaal niet zo hoeft te zijn.
Je kan in mijn ogen dik en gezond zijn, en dun en ongezond en natuurlijk andersom en alles daartussen.
Ik denk niet dat je lichaamsgewicht, of je gezondheid invloed zou moeten hebben op de waarde van iemand. Maar dat is helaas wel wat er gebeurd.
Emmaa_ schreef:Ik heb maat 48 en omdat ik lang ben best een normaal postuur. Ja, ik ben dik, dat kan iedereen met een werkend stel ogen heel goed zien en daar draai ik zelf ook niet omheen. Dat komt omdat ik mijn halve leven al verkeerde keuzes maak op het gebied van eten, en eraan is altijd een stuk makkelijker dan eraf. Ik schaam me echter totaal niet voor mijn lichaam. Sterker nog, ik vind mezelf echt prachtig. Natuurlijk heb ik ook dagen dat ik in de spiegel kijk en denk joh, dat buikje, of joh, die bovenbenen, maar je krijgt er bij mij niet in dat mensen met maat 38 nooit op die manier voor de spiegel staan.
De huisarts ziet mij nooit voor kwalen die te maken hebben met mijn gewicht. Ik beweeg meer dan voldoende, houd er een normaal (gezond) eetpatroon op na waarin er genoeg ruimte is voor iets lekkers maar ik zorg dat de basis gezond is. En toch willen mensen, die mij niet kennen en niet weten hoe ik mijn leven lijd, mij vertellen dat ik geen plaats in deze maatschappij verdien omdat ik dik ben. Dat ik meer zou moeten betalen voor mijn zorgverzekering omdat het feit dat ik mijn 'snaaidrang niet onder controle kan krijgen' ervoor zorgt dat ik de zorgkosten voor iedereen omhoog jaag. Mannen vertelden mij letterlijk dat ze altijd al eens seks wouden hebben met een dikkerdje, maar dat ik geen relatiemateriaal was omdat ze niet met me over straat wouden.
Op een gegeven moment komt dat soort zooi je echt de neus uit. Het doet zo ongelofelijk veel met je zelfbeeld als de enige manier waarop jij gerepresenteerd wordt in de media is als de dikke sidekick die leuke grapjes kan maken, of als de enige vrouw die je op de voorpagina van bladen ziet de vrouw is die de hele maatschappij je bijna dwingt om naar op te kijken, maar waarvan je tegelijkertijd weet dat jij er niet zo uit ziet en dat je er ook nooit op een gezonde manier zo uit zou kunnen zien. Dan is dit misschien het opzoeken van een uiterste, maar verdomme wat doet het veel voor vrouwen als ik he.
Emmaa_ schreef:Ik heb maat 48 en omdat ik lang ben best een normaal postuur. Ja, ik ben dik, dat kan iedereen met een werkend stel ogen heel goed zien en daar draai ik zelf ook niet omheen. Dat komt omdat ik mijn halve leven al verkeerde keuzes maak op het gebied van eten, en eraan is altijd een stuk makkelijker dan eraf. Ik schaam me echter totaal niet voor mijn lichaam. Sterker nog, ik vind mezelf echt prachtig. Natuurlijk heb ik ook dagen dat ik in de spiegel kijk en denk joh, dat buikje, of joh, die bovenbenen, maar je krijgt er bij mij niet in dat mensen met maat 38 nooit op die manier voor de spiegel staan.
De huisarts ziet mij nooit voor kwalen die te maken hebben met mijn gewicht. Ik beweeg meer dan voldoende, houd er een normaal (gezond) eetpatroon op na waarin er genoeg ruimte is voor iets lekkers maar ik zorg dat de basis gezond is. En toch willen mensen, die mij niet kennen en niet weten hoe ik mijn leven lijd, mij vertellen dat ik geen plaats in deze maatschappij verdien omdat ik dik ben. Dat ik meer zou moeten betalen voor mijn zorgverzekering omdat het feit dat ik mijn 'snaaidrang niet onder controle kan krijgen' ervoor zorgt dat ik de zorgkosten voor iedereen omhoog jaag. Mannen vertelden mij letterlijk dat ze altijd al eens seks wouden hebben met een dikkerdje, maar dat ik geen relatiemateriaal was omdat ze niet met me over straat wouden.
Op een gegeven moment komt dat soort zooi je echt de neus uit. Het doet zo ongelofelijk veel met je zelfbeeld als de enige manier waarop jij gerepresenteerd wordt in de media is als de dikke sidekick die leuke grapjes kan maken, of als de enige vrouw die je op de voorpagina van bladen ziet de vrouw is die de hele maatschappij je bijna dwingt om naar op te kijken, maar waarvan je tegelijkertijd weet dat jij er niet zo uit ziet en dat je er ook nooit op een gezonde manier zo uit zou kunnen zien. Dan is dit misschien het opzoeken van een uiterste, maar verdomme wat doet het veel voor vrouwen als ik he.
Myrthe3 schreef:Emmaa, niks ten nadele van jou of andere mensen met overgewicht, maar denk je dat je de enige bent die poedersuiker naar haar hoofd krijgt vanwege je figuur?
Denk je dat slanke dennen maat 34 niet zulke opmerkingen krijgen?
Weet je, iedereen heeft 'minpunten' en die zullen vaak benoemd worden door medemensen.
Net zoals rokers, mensen die (te) veel drinken, drugs gebruiken, mensen die graatmager zijn, heel klein zijn of schoonheidsfoutjes hebben...
De keren dat ik uitgescholden werd voor kabouter, 'niet genoeg schoppen onder je hol gehad vroeger?', 'Oh sorry, ik zag je niet, ha-ha-ha...' zijn ook niet op 1 hand te tellen. En ik heb wel 'de perfecte maat 34/36', maar he, ik krijg ook poedersuiker naar mn kop.