Bokt.nl

**Geplaatst**: 25-10-17 11:55

Geplaatst: 25-10-17 11:55

RaafSmits schreef:
S'avonds in het donker fietsen vind ik niet erg, lopen eigenlijk ook niet.
Wat ik al járen wél eng vind is alleen door de bossen struinen.
Zo jammer!!

We woonden aan de rand van bos en heide en ik was daar kind aan huis.
Dikke mist??
Geweldig!!
Donker???
So what!!
De meest ondoordringbare paadjes moesten belopen worden......de daarvoor bedoelde paden waren maar saai.

Maar nu??
Ik kan er alleen niet meer van genieten, en dat heeft niks met Anne Faber of een nare ervaring te maken.
Inderdaad báng om opeens besprongen te worden en niet weg te kunnen komen.
Zo stom!!!!!
Die kans is gewoon bijna 0 dat zoiets gebeurt.........maar ik héb hem wel.

Wat jammer dat je daar zo'n angst voor hebt! Al kan ik het me best wel voorstellen, hoor.
Wij zijn onlangs naar een bosrijke omgeving verhuist en hebben mede om deze reden een hond genomen.
Uiteraard wilden we die al lange tijd, maar ik ben ook iemand die urenlang door het bos kan struinen en dan voelt het met een hond toch iets veiliger.
(En dan heb ik het natuurlijk niet over formaatje chihuahua

)

**Geplaatst**: 25-10-17 11:55

Geplaatst: 25-10-17 11:55

Onali schreef:
Dit leerde mij al van jong af aan dat het niet uit maakt, wie je bent, wat je doet en of je kan vechten. Als ze kwaad willen doen doen ze dat toch wel.

Het maakt wel uit.

Ooit kwam een knul mij achterop op de brommer. Ik fietste naar een station.
Hij greep mijn schouder - ik rukte mijn schouder los.
Hij greep mijn heup - ik had een zware tas op de bagagedrager en smeet die tegen zijn schouder. Toen het ding in de struiken plofte zette ik me schrap ("oliebol, dacht ik nog, daar gaat mijn wapen...") en toen gaf hij gas.

Ik ben trillend (dat wel) afgestapt, tas opgeraapt en in de trein gestapt. Later bedacht ik mij (...het was het pre mobiel tijdperk) dat ik wellicht de politie had moeten verwittigen en het kan natuurlijk dat de rotzak 5 minuten later "ik wil niet weten wat" deed met iemand die een freeze reactie kreeg.

Jaren later: een maatje op karate vertelde: ze was van de fiets gesleurd. Netjes op de grond geland, opgestaan en ze had haar karatepose ingenomen: twee voeten stevig schuin achter elkaar op de grond, twee vuisten paraat en ze had m woest aangekeken.
...als het niet zo triest was zou je lachen om de volgende zin: hij mompelde 'oh, sorry', stapte op de fiets of wat het maar was en ging weg.

En weten dat je dit soort dingen kunt doen verkleint de kans op een freeze reactie. (Die hebben we om de aanval van een tijger te overleven: katachtigen eten liever geen dode prooi.)

**Geplaatst**: 25-10-17 15:03

Geplaatst: 25-10-17 15:03

Sorry daar moet ik even om lachen. Een tijger valt je aan vanuit de struiken, zonder dat je hem hebt zien of horen aankomen, in een fractie van een seconde grijpt hij je in je nek. Het maakt geen flikker ut wat voor reactie jij hebt, binnen een minuut ben je dood.

Bij sommige aanvallers helpt het als je laat zien dat je niet bang bent (ook al ben je dat wel). Maar types als de dader van Anne Faber laten zich daar niet door weerhouden. En ik denk ook dat je, als je tegenover een psychopaat staat, zo goed weet/voelt dat dit anders is, en dat je dus hoe dan ook bang bent.

**Geplaatst**: 25-10-17 15:58

Re: In het donker op de fiets

Geplaatst: 25-10-17 15:58

Oei, lastige...

Ik fietste vroeger vanuit het uitgaan (10km) in het donker naar huis, wel altijd met vrienden. Een vriendin van mij mocht gewoon echt NIET op de fiets van haar ouders. Toen we een keer geen taxi meer konden krijgen, konden we iemand bellen die haar ouders en zij ook niet kenden. Ze liet ons praktisch zweren dat we het niet aan onze ouders zouden vertellen. Ook toen waren we met een grote groep vrienden, zowel dames als heren.

Mijn ouders begrepen die angst niet. Mijn zusje en ik mochten echter niet bij donker op de fiets naar vriendinnen die buiten het dorp woonden. Begreep ik volkomen, de ouders van die vriendinnen begrepen dat niet, vonden het onzin dat onze ouders ons dan kwamen ophalen. Ook nadat mijn zusje, met de dochters van die mensen op klaarlichte dag achterna werd gezeten door een potloodventer (goddank erg onschuldig!)

Het verhaal van Anne Faber vertelt ons natuurlijk ook dat het niet per se donker of nacht hoeft te zijn.

Ik fiets ook gerust bij donker van mijn ouders naar huis toe. Maar ik zal dat nu niet meer na 10 uur 's avonds doen denk ik. Ik kan niet zeggen dat ik bang ben (ik woon alleen, Eigen huis, sinds een maand of 2), ik heb geen achterburen (wel opzij, maar die merken het echt niet als er iemand bij mij door de tuin loopt), ik hoor veel vreemde geluiden maar mijn huis voelt als thuis dus ik ben niet bang.
Ik hou alleen te veel van het leven om mijn deur vergeten op slot te doen (en aangezien het tuindeuren zijn waar ik op dit moment mijn entrée heb, hangt er een gordijn voor), ik hou ook te veel van het leven om in het donker achteraf te gaan fietsen of wandelen.

Dat laatste deed ik toen ik bij mijn ouders woonde wel, rondje om het dorp in het donker. Maar het dorp waar ik nu woon is erg klein, dus ben je snel achteraf in niemandsland. Dan maar overdag.
Daarbij heb ik niet voor niets een auto, dus gebruik ik die liever.

Misschien ben ik nu een mietje... Maar ik wil alleen iedereen aanraden om vooral te doen waar ze zich goed bij voelen. Geen angst om alleen op pad te gaan? Dan gewoon doen! Maar doe het niet om jezelf te bewijzen.

**Geplaatst**: 25-10-17 17:30

Geplaatst: 25-10-17 17:30

Nikass schreef:
Sorry daar moet ik even om lachen. Een tijger valt je aan vanuit de struiken, zonder dat je hem hebt zien of horen aankomen, in een fractie van een seconde grijpt hij je in je nek. Het maakt geen flikker ut wat voor reactie jij hebt, binnen een minuut ben je dood.

Het lijkt mij stug dat we die reactie "gewoon voor niets" zouden hebben.
Heeft het rofdier vreselijke honger maakt bet vast niet uit, maar nog al wat katachtigen verslepen hun prooi eerst.
Denkbaar stammen wij af van die paar mensen die dit overleefden.

Citaat:
Bij sommige aanvallers helpt het als je laat zien dat je niet bang bent (ook al ben je dat wel).

Ja, klopt.
Daar ging het mij om: de ene aanval / aanvaller is de andete niet.

**Geplaatst**: 26-10-17 09:18

Re: In het donker op de fiets

Geplaatst: 26-10-17 09:18

Belaagd worden of beroofd worden....een hemelsbreed verschil...

**Geplaatst**: 26-10-17 19:13

Re: In het donker op de fiets

Geplaatst: 26-10-17 19:13

Er worden ook mensen in hun eigen huis overvallen.
Je kan gewoon niet alles voor zijn. Ik heb in bar slechte onveilige wijken gewoond, uiteraard liep ik daar ook in het donker alleen, je moet immers gewoon wel eens ergens heen.
Dan is zo'n bos een stuk veiliger denk ik zomaar.

**Geplaatst**: 28-10-17 06:24

Geplaatst: 28-10-17 06:24

RaafSmits schreef:
S'avonds in het donker fietsen vind ik niet erg, lopen eigenlijk ook niet.
Wat ik al járen wél eng vind is alleen door de bossen struinen.
Zo jammer!!

We woonden aan de rand van bos en heide en ik was daar kind aan huis.
Dikke mist??
Geweldig!!
Donker???
So what!!
De meest ondoordringbare paadjes moesten belopen worden......de daarvoor bedoelde paden waren maar saai.

Maar nu??
Ik kan er alleen niet meer van genieten, en dat heeft niks met Anne Faber of een nare ervaring te maken.
Inderdaad báng om opeens besprongen te worden en niet weg te kunnen komen.
Zo stom!!!!!
Die kans is gewoon bijna 0 dat zoiets gebeurt.........maar ik héb hem wel.

Er komen stoere reacties voorbij op bovenstaande....maar zo simpel is het allemaal niet.
Vrouwtje in een rolstoel op zelfverdediging, jezelf niet laten opsluiten al dan niet in een kooi....
Maar dat is natuurlijk erg makkelijk zeggen en oordelen van achter een computer.
Tenslotte zijn er ook mensen met diepe angsten voor spinnen, hoogte, vliegen en pleinvrees om maar iets te noemen.
Er zijn zelfs mensen met fobieën ( want dát zijn het vaak ) in gróte ruimtes.
Goed bedoeld zeggen dat het allemaal niet eng is of zout in een wond smeren is dan niet de manier van aanpak.

**Geplaatst**: 28-10-17 08:13

Re: In het donker op de fiets

Geplaatst: 28-10-17 08:13

Raafsmits, angst is een heel vervelend iets.
Maar in dit geval heet TS zelf geen angst en vraagt of ze onverstandig is.
Dat is wat anders dan angst overwinnen.

**Geplaatst**: 28-10-17 09:16

Geplaatst: 28-10-17 09:16

RaafSmits schreef:
S'avonds in het donker fietsen vind ik niet erg, lopen eigenlijk ook niet.
Wat ik al járen wél eng vind is alleen door de bossen struinen.
Zo jammer!!

We woonden aan de rand van bos en heide en ik was daar kind aan huis.
Dikke mist??
Geweldig!!
Donker???
So what!!
De meest ondoordringbare paadjes moesten belopen worden......de daarvoor bedoelde paden waren maar saai.

Maar nu??
Ik kan er alleen niet meer van genieten, en dat heeft niks met Anne Faber of een nare ervaring te maken.
Inderdaad báng om opeens besprongen te worden en niet weg te kunnen komen.
Zo stom!!!!!
Die kans is gewoon bijna 0 dat zoiets gebeurt.........maar ik héb hem wel.

Nee.
Angst is niet stom.
Angst is je instinct, bedoeld om jou in leven te houden - in principe dus hartstikke positief.
Maar het kan zijn dat 'de schildwacht die alarm slaat' te scherp staat afgesteld - en dat kan je leven vergallen.
Er zijn goede manieren om dit euvel te verhelpen. (Zoals emdr, somatic experiencing en gespecialiseerde kinesiologie.)
En het heeft niets met je logische verstand te maken.

Citaat:
Er komen stoere reacties voorbij op bovenstaande....maar zo simpel is het allemaal niet.
Vrouwtje in een rolstoel op zelfverdediging, jezelf niet laten opsluiten al dan niet in een kooi....
Maar dat is natuurlijk erg makkelijk zeggen en oordelen van achter een computer.
Tenslotte zijn er ook mensen met diepe angsten voor spinnen, hoogte, vliegen en pleinvrees om maar iets te noemen.
Er zijn zelfs mensen met fobieën ( want dát zijn het vaak ) in gróte ruimtes.
Goed bedoeld zeggen dat het allemaal niet eng is of zout in een wond smeren is dan niet de manier van aanpak.

Wat mij betreft: ik heb jaren karate getraind bij een vrouwengroep gericht op zelfverdediging (en ik heb dus nul gekleurde banden, nul wedstrijden etc).
Waar idd ook vrouwen met krukken en in rolstoelen actief waren. 'Dat dat kan' vind ik een feit, belangrijk genoeg om te vermelden.
Oosterse vechtsporten/ marterial arts gaan er over dat je de kracht van de tegenstander gebruikt in jouw eigen voordeel. Dat kan en dat kan je leren.
(...mijn eerste les: ik deed precies 1x de juf na 'zo moet je slaan', een halve seconde later zat ik in de hoek van de zaal onder tafel...Tja, slaan is gevaarlijk, zo was mijn ervaring.)

En idd: gekwaak 'dat het niet eng is' is vooral in mijn ervaring vernederend. Ik had ook zo'n 'te heftig waakzame schildwacht' - en mijn logische verstand wist doorgaans ook wel 'dat ik er niet dood aan zou gaan', maar dat is simpelweg niet ter zake. Dat alarm gaat af en angst is een gigantisch rotgevoel. (Op zich is het logisch van Moeder Natuur: zo iets belangrijks als 'in leven blijven', daar hoort een heftige prikkel bij. En plezier "nul".)

**Geplaatst**: 06-11-17 17:06

Geplaatst: 06-11-17 17:06

Ik snap de bezorgheid van je moeder. Bij ons in de buurt is 10 jaar geleden ook een meisje verkracht en gewurgd, zij heeft het net overleefd. Dus ik heb nog nooit in het donker alleen mogen fietsen. Als ik naar de plaatselijke discotheken ging moest altijd zorgen dat er iemand met mee fietsde.

**Geplaatst**: 06-11-17 23:06

Geplaatst: 06-11-17 23:06

Oh, fijn dat ik dit topic zie, ik had recent iets anders aan de hand en ik vroeg me af of ik nu echt zo roekeloos was? Mag je in het donker niet meer op een fietspad door het bos fietsen?
Ik was uitzonderlijk eens met de fiets bij een vriendin verderop waar ik via de grote wegen heen was gefietst. Toen ik terugging was het echter al laat (half elf) en ik kreeg het idee om via het fietspad naar huis te gaan. Wat in vogelvlucht is ipv een hele omweg, scheelt een hoop. Het is grotendeels nog vrij open vlak achter de huizen door, maar dan is het eventjes volop door het bos. Het is niet zo ver, op minder dan vijf minuten fiets je er weer door. Er was redelijk wat maanlicht en ik heb zelf ook een goed voor en achterlicht dus ik dacht hop, eventjes doortrappen en ik ben zo thuis. Van dat er een of andere enge freak zich in de bosjes zou schuilhouden omdat er misschien heel toevallig een meisje zou langsfietsen daar maakte me ik nu nog veel minder zorgen m dan dat die langs de gewone weg zou wandelen.
Maar ik hoorde de geweerknal dus bijna langs mijn oren suizen -O-

. Bleek dat er iemand aan het jagen was en blijkbaar val ik niet zo op met mijn licht of is dat niet zo belangrijk. Het was niet in de verte maar echt vlakbij. Ik wist zelfs niet dat er 's nachts gejaagd mocht worden.
Had ik daar dan echt niet mogen zijn met mijn fiets? Ik doe dat dus normaal gezien nooit, maar ik dacht deze keer gewoon slim te zijn door gewoon vlug de kortste weg te nemen (en ik dacht hé dat is ook nog veiliger, kan een auto je niet aanrijden...)
Ik blijf in elk geval nog na zondsondergang fietsen maar dan wel enkel op de gewone verlichte wegen -O-

.

**Geplaatst**: 06-11-17 23:10

Re: In het donker op de fiets

Geplaatst: 06-11-17 23:10

Ik snap de bezorgdheid wel,

Ik moest eerder, bij mijn oude school, ook een route fietsen waar jaren eerder een meisje verkracht en vermoord was..

En ik ben op mijn weg naar huis, vanaf de trein, ook al een keer achtervolgd door een rare gast in een rood autotje.

Maar het moet niet je hele leven gaan bepalen, je kan ook niet in bubbeltjes plastic leven

**Geplaatst**: 06-11-17 23:16

Geplaatst: 06-11-17 23:16

Ik zou zeggen dat ze je dan maar moet brengen en halen

**Geplaatst**: 06-11-17 23:39

Geplaatst: 06-11-17 23:39

Ik out mij hier eens als een enorme schijterd.
Ik moet 4! kleine km´s tussen werk naar stal en dan weer 4km van stal naar huis op de fiets doen. Het zijn wel 4km over een onbelicht, afgelegen fietspad heen. En ik krijg er zo een harkloppen bij, dat ik bezweet van angst thuis aankom.
Ik vermijd het nu in het donker ook naar stal te fietsen...volgens mijn vriend moet ik mij maar vermannen en niet zo een schijterd zijn, maar door een nare ervaring in mijn jeugd, blijft de angst. mobiel aan het oor, vooraf sms, sos functie, het maakt niet uit.
Wij hebben nu een scooter aangeschaft (omdat ik ook tijdens storm ´s middags naar huis moet om de hondjes uit te laten) en ik hoop dat het toch iets sneller tempo op de scooter mij toch de mogelijkheid geeft om ook na het werk naar stal te gaan.

**Geplaatst**: 06-11-17 23:43

Geplaatst: 06-11-17 23:43

Rot hoor Veriye!
Rot van de nare ervaring, rot dat dat je nog steeds beïnvloedt en rot dat je daar naar commentaar op krijgt...!

Angst is niet stom - wat zullen we nu dan toch krijgen...?! Je vermannen? Mijn hoela!
Angst is je instinct, bedoeld om jou in leven te houden - in principe dus hartstikke positief.
Maar het kan zijn dat 'de schildwacht die alarm slaat' te scherp staat afgesteld - en dat kan je leven vergallen.
Er zijn goede manieren om dit euvel te verhelpen. (Zoals emdr, somatic experiencing en gespecialiseerde kinesiologie.)
En het heeft niets met je logische verstand te maken. Dat alarm gaat af en angst is een gigantisch rotgevoel. (Op zich is het logisch van Moeder Natuur: zo iets belangrijks als 'in leven blijven', daar hoort een heftige prikkel bij. En plezier "nul".)

**Geplaatst**: 06-11-17 23:49

Geplaatst: 06-11-17 23:49

Bedankt Janneke. Ik ben vooral vaak boos op mijzelf, omdat ik denk: Met je 30 jaar nog zo bang zijn voor het donker!

Maar zodra ik op het fiets stap en de stal uit ben gaat het mis.
Hopelijk krijg ik volgende week de scooter en dan ga ik het eens proberen.

Ik snap dus heel goed dat de moeder van TS het niet leuk vindt, als zij alleen in het donker fietst...maar tuurlijk vind ik ook dat men zich niet door angst moet laten beheersen (bij mij een work in progress

)

**Geplaatst**: 06-11-17 23:59

Geplaatst: 06-11-17 23:59

Veriye schreef:
Ik out mij hier eens als een enorme schijterd.
Ik moet 4! kleine km´s tussen werk naar stal en dan weer 4km van stal naar huis op de fiets doen. Het zijn wel 4km over een onbelicht, afgelegen fietspad heen. En ik krijg er zo een harkloppen bij, dat ik bezweet van angst thuis aankom.
Ik vermijd het nu in het donker ook naar stal te fietsen...volgens mijn vriend moet ik mij maar vermannen en niet zo een schijterd zijn, maar door een nare ervaring in mijn jeugd, blijft de angst. mobiel aan het oor, vooraf sms, sos functie, het maakt niet uit.
Wij hebben nu een scooter aangeschaft (omdat ik ook tijdens storm ´s middags naar huis moet om de hondjes uit te laten) en ik hoop dat het toch iets sneller tempo op de scooter mij toch de mogelijkheid geeft om ook na het werk naar stal te gaan.

Ik ben ook een scheiterd en voel me in het donker ook veiliger met mijn scooter dan met mijn fiets.

**Geplaatst**: 07-11-17 00:01

Re: In het donker op de fiets

Geplaatst: 07-11-17 00:01

Ik fietste ook naar stal ongeveer 25 minuten over zo’n “buiten de bebouwde kom weg” met een fietsstrook dus geen los fietspad. Sinds al deze ellende brengt mijn moeder mij, blijft ze erbij tot ik klaar ben of ze haalt mij weer op nadat ik klaar ben. Ik snap je moeder wel want die van mij is dus ook zo

**Geplaatst**: 07-11-17 08:39

Re: In het donker op de fiets

Geplaatst: 07-11-17 08:39

Hoi Veriye,
zo te lezen ben je niet voor het donker, maar staat 'de schildwacht van jouw instinct' nogal scherp afgesteld vanwege de ervaring 'dat dat gevaarlijk kan zijn'.

Ik hoop dat de scooters tijdelijk soulaas biedt en je over een poos werr lekker kunt fietsen.

En als gezegd, die overijverige schildwacht valt goed bij te stellen, maar van gewone gedachten trekt-ie zich geen zier aan.

**Geplaatst**: 07-11-17 22:20

Re: In het donker op de fiets

Geplaatst: 07-11-17 22:20

Hoe is het inmiddels met de TS?

Kun je de auto lenen / of je ouders je weg laten brengen?

**Geplaatst**: 08-11-17 12:26

Geplaatst: 08-11-17 12:26

Kwanyin schreef:
Oh, fijn dat ik dit topic zie, ik had recent iets anders aan de hand en ik vroeg me af of ik nu echt zo roekeloos was? Mag je in het donker niet meer op een fietspad door het bos fietsen?
Ik was uitzonderlijk eens met de fiets bij een vriendin verderop waar ik via de grote wegen heen was gefietst. Toen ik terugging was het echter al laat (half elf) en ik kreeg het idee om via het fietspad naar huis te gaan. Wat in vogelvlucht is ipv een hele omweg, scheelt een hoop. Het is grotendeels nog vrij open vlak achter de huizen door, maar dan is het eventjes volop door het bos. Het is niet zo ver, op minder dan vijf minuten fiets je er weer door. Er was redelijk wat maanlicht en ik heb zelf ook een goed voor en achterlicht dus ik dacht hop, eventjes doortrappen en ik ben zo thuis. Van dat er een of andere enge freak zich in de bosjes zou schuilhouden omdat er misschien heel toevallig een meisje zou langsfietsen daar maakte me ik nu nog veel minder zorgen m dan dat die langs de gewone weg zou wandelen.
Maar ik hoorde de geweerknal dus bijna langs mijn oren suizen . Bleek dat er iemand aan het jagen was en blijkbaar val ik niet zo op met mijn licht of is dat niet zo belangrijk. Het was niet in de verte maar echt vlakbij. Ik wist zelfs niet dat er 's nachts gejaagd mocht worden.
Had ik daar dan echt niet mogen zijn met mijn fiets? Ik doe dat dus normaal gezien nooit, maar ik dacht deze keer gewoon slim te zijn door gewoon vlug de kortste weg te nemen (en ik dacht hé dat is ook nog veiliger, kan een auto je niet aanrijden...)
Ik blijf in elk geval nog na zondsondergang fietsen maar dan wel enkel op de gewone verlichte wegen .

Je kunt een klacht indienen bij de Faunastichting. Die proberen aandacht te vragen voor de grote risico's en overlast die er is door jagers. Hier wordt ook niet gewaarschuwd als er gejaagd wordt in het bos, hetgeen ik echt belachelijk vind gezien de vele wandelaars en een doorgaand fietspad. Er wordt ook in de vroege ochtendschemering gejaagd; een tijdstip dat er al genoeg mensen op de fiets zitten. Er is ook al eens aangifte gedaan, maar er wordt helaas nog niet echt tegen opgetreden, want de jagers hebben een vergunning.

Veriye, ik vind het helemaal niet raar hoor! Wel van je vriend trouwens, kan hij je niet komen ophalen?
Ik werd vroeger altijd opgehaald of als het nog niet te laat was moest ik via de grote weg fietsen en niet binnendoor. Ik fietste soms wel stiekem binnendoor omdat dat korter was, maar juist omdat mijn moeder me gewaarschuwd had, had ik dan ook hartkloppingen en was ik heel opgelucht als ik dat stukje weer gehad had (was nog veel minder dan 4 km).

Laatst bijgewerkt door Nikass op 08-11-17 12:39, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 08-11-17 12:36

Geplaatst: 08-11-17 12:36

Janneke2 schreef:
Hoi Veriye,
zo te lezen ben je niet voor het donker, maar staat 'de schildwacht van jouw instinct' nogal scherp afgesteld vanwege de ervaring 'dat dat gevaarlijk kan zijn'.

Is dat zo? Het is geen irreële gedachte dat er op afgelegen donkere weggetjes iets kan gebeuren. (ik herinner me nog goed dat meisje dat door een te hard rijdende automobilist van de weg werd gereden en pas de volgende dag -inmiddels overleden - werd gevonden: het gaat niet alleen om Michael P's)
Is het niet veel minder realistisch dat een heleboel mensen denken "mij overkomt dat niet"? (ook een overlevingsmechanisme trouwens

)

**Geplaatst**: 08-11-17 14:59

Geplaatst: 08-11-17 14:59

Tja - dat is een goede vraag, nou het antwoord nog....

Veriye had het er over, dat ze bang was vanwege een nare oude ervaring. Dat kan resulteren in een "te scherpe schildwacht" (= rationeel weet ik dat het veilig is, maar ik voel mij vreselijk naar).

En doe je iets waarvan je rationele verstand weet dat het wel gevaarlijk is/ kan zijn, dan gebeurt precies hetzelfde in je lichaam.

En hoe rationeel het is dat ik dag in dag uit een half uur in het donker fiets en mij prettig voel - tja, "wie zal het zeggen"...

**Geplaatst**: 08-11-17 15:04

Re: In het donker op de fiets

Geplaatst: 08-11-17 15:04

Misschien handig voor mensen hier om te weten: Whatsapp heeft tegenwoordig een functie waarbij je je live locatie kan delen voor een bepaalde tijd (half uur, uur of 8 uur volgens mij). Ik vind dat soort dingen erg fijn als ik in mijn eentje een rotstuk moet fietsen 's avonds, gooi hem even aan in een groepsapp met vriendinnen of naar mijn ouders.