Danique schreef:Maar is Sylvana ook niet het perfecte voorbeeld van 'het kwetst je pas als je dat laat gebeuren'?
Tuurlijk, zulke woorden doen pijn en zijn echt ontzettend onaardig maar het is aan jezelf wat je er mee doet. Leg je het naast je neer of neem je het op en laat je het je pijn doen.
Citaat:
Danique, zou je mij dit kunnen uitleggen...?
Ik begrijp je standpunt niet.
Dat woordenpijn kunnen doen (...racisme gaat ook over andere dingen, maar ik begrijp jouw posting als "luister er niet naar".)
Ik begrijp niet helemaal hoe je als mens tegelijkertijd weet dat de woorden zeer doen - en tegelijkertijd moet je iets doen zodat je het niet laat gebeuren dat het je zeer doet...?
Plus: zelfs al bestaat er een mooie truc voor: dat je als mikpunt van spot, arrogantie en vernedering deze mentale gymnastiek moet uitvoeren lijkt mij toch een kwestie van onrechtvaardigheid...
Citaat:
Ze kan ook haar schouders ophalen en denken 'wat een rare mensen' en lekker verder gaan met haar leven. Omring je met de mensen die je blij maken, ga niet baden in haat...
Tja - hoe doe je dat dan...?
Ze werd veelvuldig met de dood bedreigd, en dan je schouders ophalen...?
Al lezend krijg ik er een nare smaak van in de mond: 1) bagatellen maken van doodsbedreigingen (hoe kun je weten dat van de 30.000 likes werkelijk niemand echte plannen heeft?)
...terwijl een doodsbedreiging gewoon een strafbaar feit is en geen bagatel.
2) En na alle ellende is het de getroffen partij "die iets moet", namelijk door jou aanbevolen mentale gymnastiek die je verder niet toelicht.
Ik zou liever zeggen of horen: de getroffen partij krijgt erkenning dat dit zo niet kan en de daders "moeten iets doen".
Liefst veranderen.
(En in de praktijk zal het waarschijnlijk een taakstrafworden en dat verandert mensen maar zelden.)
Nog ingewikkelder vind ik het dat de mensen die wegens doodsbedreigingen in de beklaagdenbank belandden, zo ongeveer stuk voor stuk grote losers in deze maatschappij blijken te zijn.
Zogezegd "beneden trapt opzij naar beneden"...