amado7 schreef:Ik ben tegen abortus.
Ik ben gelovig en daarom geloof ik dat God dat bepaalt heeft dat een kind geboren is, ook bij iemand die verkracht is. Zelf vind ik het inderdaad lastig omdat verkrachting inderdaad wel heftig is ook voor het kind. Maar dat even terzijde. Voor mensen die het zomaar laten weghalen; verschrikkelijk. Hadden ze maar beter moeten nadenken.
En die 24 weken grens? Absurt, bizar. Het is geen klompje cellen, het is een kind. Een klein baby tje. Elk kindje is welkom, ook de kinderen met syndroom van down etc. Die mensen zijn mooier dan ooit, hoeveel zorg ze soms ook nodig hebben. Misschien dat ik daarom de zorg in ga

maar ooit weleens foto s gezien van een 20 weken kindje? En dat noemen mensen nog geen kind. Ik kan daar niet bij met mijn verstand

Ik las pas een verhaal over abortus, kan het zo even niet vinden. Zal hem plaatsen als ik hem nog vind!
Iedereen zijn eigen mening, en sorry als ik aanvallend overkom maar ik kan hier gewoon echt niet bij. Overigens kom je zelf ook behoorlijk veroordelend over als je er tegen bent en mensen het idee geeft dat ze
dat ZOMAAR laten weghalen.. Zomaar?!! Dat is een super zware beslissing doorgaans voor iedere vrouw.
Hadden ze maar beter moeten nadenken? What the.. ?!! Ik voel weinig respect voor jou zoals je over mensen spreekt die met ontzettend veel moeite een abortus hebben doorgestaan.
Dus een zwaar gehandicapt kind dat moet dan ook maar zo bedoeld zijn? Wordt dan alles wat slecht is in de wereld goedgepraat omdat er immers een god is? Dierenmishandeling? Kindermishandeling? Heeft het allemaal een geldige acceptabele reden?

Ik zelf moet er niet aan denken een zwaar gehandicapt kind.. maar dat zou niet betekenen dat ik het ontzettend zwaar zou hebben om de beslissing te maken om het af te laten breken.. Want ja je voelt dat het om een levend wezentje gaat, en je houdt er heel veel van. Je lichaam veranderd en je gaat er in op. Als je dan te horen krijgt dat je een zwaar gehandicapt kind krijgt dan vind ik persoonlijk dat je moet kijken wat het beste is voor iedereen. Als je kijkt naar mensen die toch kiezen voor zoiets, die zien het leven soms haast niet meer zitten omdat het zo ontzettend zwaar is. Als ouder moet je er toch ook niet aan denken om te overlijden terwijl je een mens achterlaat die zo hulpbehoevend is als een kind.. Ik zou er niet aan moeten denken.
Zijn de levens van de mensen die al bewust doorhebben dat ze bestaan dan minder belangrijk dan een ongeboren baby die zo goed als nergens nog wat van af weet?
Waarom kunnen we bij dieren wel op een redelijke manier nadenken en maken we die wel af als ze onnodig lijden? Ik heb zwaar gehandicapte kinderen gezien die echt geen menswaardig leven konden hebben. Ik vind dit persoonlijk veel heftiger dan iemand die besluit een heel ongezond kind voortijdig in de buik af te laten breken.
Natuurlijk zijn de mensen die zoiets laten doen er bewust van dat een kindje van 20 weken al aardig compleet is. Dat maakt het juist alleen maar veel zwaarder als je dan te horen krijgt dat er iets flink mis is..