Shadow0 schreef:[naam]: eigenlijk denk ik dat in beide gevallen het straffend effect vrijwel afwezig is, en dat het alleen gaat om het uit de maatschappij halen.
Want iemand die zichzelf op wil blazen - wat kun je die nou nog aandoen? Waar zou die nog bang voor moeten zijn? Als mensen letterlijk willen sterven, wat kunnen wij dan nog verzinnen dat nog afschrikwekkender is?
Om terrorisme te bestrijden denk ik dat we mensen juist veel meer moeten geven om voor te leven, om te leren juist niet hard te worden. Want de krachtmeting in hardheid verliezen we. Dus moeten we daarvoor een andere weg vinden.
En de mensen die zijn opgepakt, moeten wat mij betreft normaal berecht worden via het strafrecht, en volgens mij zijn we dan prima in staat om ze een tijd buiten de wereld te houden, maar meer dan dat maakt onze wereld niets beter of veiliger.
Wat Dutroux betreft: levenslang buiten de samenleving houden lijkt me noodzakelijk. Maar ook daar geldt een beetje: hoe kun je iemand die zo kapot is van binnen nog straffen? Wat zouden we kunnen doen dat zin heeft? Denk je dat Dutroux zich had laten weerhouden door het idee veroordeeld te worden? Het lijkt me dat de draadjes zo verkeerd verbonden zijn dat straf afketst op een volkomen onvermogen tot bepaalde gevoelens. Er is ook wat mij betreft niets dat daar nog hersteld kan worden (in de vorm van boetedoening bv.)
Juist bij die twee voorbeelden hebben hardere straffen volgens mij geen enkel effect om herhaling te voorkomen.
Boetedoening hoeft ook niet voor mij, zolang ze maar uit de maatschappij worden verwijderd, en zo'n mensen levenslang.
Dat er nog misdaad in de maatschappij is, en dat niet veranderd, verandert niets aan het feit dat ze verwijderd moeten worden uit de maatschappij. Dat zou nogal straf zijn.