Bokt.nl

**Geplaatst**: 12-02-16 17:53

Geplaatst: 12-02-16 17:53

Ik herken trouwens ook niet veel kraambezoek in het ziekenhuis ook thuis niet helaas. Ik heb 10 dagen in het ziekenhuis gelegen en toen moest ik naar huis de kleine moest blijven. Toen ze na 4 weken thuis kwam nog niet echt kraambezoek. Veel zijn zelfs pas geweest ruim na dat ze 1 maand thuis was.

Ik vond dit heel jammer en heb het heel erg gemist
Was zo trots op onze kleine meid en wou dat graag delen.

Maar kan me ook voorstellen dat er mensen zijn die graag niemand op bezoek willen. Ik probeer altijd de in de eerste 2 weken langs te komen dit el in overleg met de ouders natuurlijk.

Wij hadden ook aangegeven dat langs komen leuk was maar in overleg dat niet idem iedereen tegelijk komt.

Over gesloten kist bij mensen die niet meer te herkennen zijn snap ik wel. Bij ons was er ook een kans dat de kist eerder dicht moest i.v.m. De medicijnen die mijn schoonmoeder geslikt had. Daarom voor balsemen gekozen omdat er een feestdag tussen zat waardoor er wat langer tussen overlijden en begrafenis zat.

En vind dat iedereen zelf moet kunnen kiezen of die de overledene nog wel zien mocht de kist open zijn. En zal zelf daarom ook nooit voor iemand mee gaan als ik die persoon niet meer wil zien maar zal het ook niet van iemand vragen als die die jeu niet wil.

**Geplaatst**: 12-02-16 18:00

Geplaatst: 12-02-16 18:00

Nannes schreef:
Waar ik nog weleens moeite mee heb is dat het sterven voor de familie niet snel genoeg kan gaan. Vragen als: "mag de morfinepomp niet omhoog?" "kan je niet een extra shot geven?" komen zo vaak voorbij!
Voorlichting over de stervensfase lijkt dan niet aan te komen en mensen roepen alleen maar dat de persoon ligt te lijden, maar eigenlijk zijn ze het wachten gewoon beu…
Waar dan nog het meest mijn nekharen van overeind gaan staan zijn de mensen die eigenlijk (wel of niet vanwege geloofsovertuiging) tegen euthanasie zijn, maar wel met deze vragen aankomen.

Dit kom ik echt super vaak tegen!!
"Het duurt wel lang, geef maar een beetje meer."
Als ik dat al zou mogen, had ik het als nog niet gedaan.
Iedereen heeft het ook altijd over morfine. Geef maar morfine, dan gaat vader vast vlug overlijden...
Het is niet meer op twee handen te tellen hoe vaak ik mensen uit moet leggen dat je van morfine en midazolam niet dood gaat. Morfine is een pijnstiller en midazolam een slaapmiddel. Overlijden doet de client zelf, en geef de client dan iig het respect door te wachten tot de client daar klaar voor is.

Edit: onrustig zijn in de laatste fase, dat heb ik bij ons in het hospice enkel meegemaakt bij een acute longbloeding of bij palliatieve sedatie waarbij familie de persoon continu wakker aan het houden is.
Verder kan overlijden echt heel rustig verlopen dmv palliatieve sedatie. Als er wel onrust voorkomt, werkt het sedatiemiddel nmi niet goed genoeg. Wij brengen de client altijd goed in slaap.

**Geplaatst**: 12-02-16 18:07

Geplaatst: 12-02-16 18:07

Door dat vooroordeel willen helaas veel (zwaar) christelijke mensen geen extra morfine omdat dit levens verkortend zou zijn en dat dus niet mag...
Heel jammer omdat het ondertussen wel bekend moet zijn dat het sterven niet versneld, maar mensen wel rustiger kunnen worden omdat ze geen/minder pijn hebben.

Laatst bijgewerkt door Brainless op 12-02-16 18:18, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 12-02-16 18:10

Re: Veranderde gebruiken rondom geboorte en dood.

Geplaatst: 12-02-16 18:10

Zo jammer dat die fabels over morfine nog zo levend zijn =__="

**Geplaatst**: 12-02-16 18:30

Geplaatst: 12-02-16 18:30

In mijn familie is geboorte iets voor man en vrouw.
Mijn beide schoonzussen zijn met alleen hun eigen man (mijn broers dus) bevallen.
Ikzelf heb geen kinderen, mijn stiefkinderen zijn beide met keizersnee geboren en daar was ook alleen mijn man bij.

Overlijden, mijn ene opa is in zijn uppie gestorven aan een hartstilstand. Mijn vader woonde nog thuis en vond hem beneden aan de keldertrap. Daar was dus logischerwijs niemand bij.
Mijn moeders moeder is onverwacht overleden in haar slaap. Mijn opa lag naast haar en kreeg haar niet meer wakker...
Ook geen van te voren afscheid mogelijk geweest.

Mijn opa zelf was ziek en aftakelend. Zwaar dement en ik vond het erg moeilijk nog naar hem toe te gaan. Op een bepaald moment ging hij hard achteruit.
Omdat ik al een tijdje niet mee was geweest op bezoek, voelde ik me daar wat schuldig over.
Ik weet het nog goed. Op zaterdagavond zei ik, ik wil eigenlijk toch nog mee naar opa.
We zijn meteen gegaan (half uurtje rijden) en in het verpleegtehuis waar hij woonde aangekomen zag mijn moeder dat hij nog verder weg was als die ochtend toen ze er zelf nog was geweest. Ik heb toen dus nog wel even bij zijn bed gezeten en afscheid van hem kunnen nemen.
Mijn moeder is bij hem gebleven. Mijn vader is mij naar huis gaan brengen en terug gegaan met toiletspullen etc voor mijn moeder. Ze heeft bij hem gewaakt en de volgende morgen vroeg is hij in haar bijzijn overleden.
Mijn vaders moeder heeft een beroerte gehad. Het verzoringstehuis belde mijn ouders op hun vakantie adres en ze zijn onmiddellijk naar haar toegereden, zo'n 2 uur verderop.
Ze waren nog op tijd, toen ze er waren is ze rustig ingeslapen.

Ik ben dus opgevoed met, waar mogelijk, waak je bij je dierbaren als hun tijd eraan komt.
Bij mijn schoonvader was het euthanasie. Hij is overleden in het bijzijn van zijn kinderen en kleinkinderen, zijn hoofd in de schoot van zijn vrouw.
Dit was een prachtig afscheid wat niemand anders had gewild. De kist was op verzoek van mijn schoonvader gesloten tijdens de condoleance. Hij wilde niet dat mensen kwamen apies kijken.
We hebben als familie zelf wel afscheid genomen van hem en de kist gezamelijk gesloten.

**Geplaatst**: 12-02-16 19:15

Geplaatst: 12-02-16 19:15

Milkberry schreef:
Iedereen heeft het ook altijd over morfine. Geef maar morfine, dan gaat vader vast vlug overlijden...
Het is niet meer op twee handen te tellen hoe vaak ik mensen uit moet leggen dat je van morfine en midazolam niet dood gaat.

Je klinkt verontwaardigd maar ik snap echt helemaal niet waarom eigenlijk? Het is toch vrij begrijpelijk dat mensen die niet eerder met dergelijke zaken in aanraking gekomen zijn en geen medische opleiding hebben dat niet weten? Zoals ik elders al schreef: 10 to 19% van de artsen zelf wist het niet eens correct toen het KNMG daar onderzoek naar deed.

Ook al moet jij het misschien vaak uitleggen, besef dat het voor veel mensen die aan de andere kant is wellicht de eerste keer is. Het past niet daar ongeduldig of verontwaardigd over te zijn - zelfs niet als je dat alleen maar uit buiten je werk en denkt dat je tijdens je werk wel geduldig die uitleg geeft.

Citaat:
Overlijden doet de client zelf, en geef de client dan iig het respect door te wachten tot de client daar klaar voor is.

Dat is slechts jouw idee van respect. Dat hoeft niet het idee van anderen te zijn. Iemand gewoon snel laten doodgaan kan ook een vorm van respect zijn - het is bv iets waar we bij dieren juist vanuit gaan: je laat een dier dat doodgaat niet langer lijden dan nodig is. En die beslissing wordt meestal genomen door mensen met veel respect voor dieren.

Ik ben nog niet dood, dus ik weet niet wat de beste manier is. Maar langdurig sterven lijkt mij persoonlijk niet nodig en zou ik niet ervaren als uiting van 'respect' - zeker niet als dat een arts is die dat beslist, en niet mijn naasten.

**Geplaatst**: 12-02-16 19:23

Geplaatst: 12-02-16 19:23

Iedereen die ik ken die is bevallen was enkel de man/vriend aanwezig. Ik zou er ook verder niemand bij willen. Eigenlijk zelfs hem niet als er geperst moet worden

**Geplaatst**: 12-02-16 20:25

Re: Veranderde gebruiken rondom geboorte en dood.

Geplaatst: 12-02-16 20:25

Ik ben niet verontwaardigd hoor. Ik vind het enkel lastig dat familie van clienten vaak ontzettend veel druk leggen op het zo snel mogelijk overlijden. Ik kan als verpleegkundige dat proces namelijk met geen mogelijkheid versnellen. De arts ook niet.
Maar wij worden vaak gezien als de "dader" van dat de client lijdt.
Terwijl we zo goed sederen, dat het enkel lijden is voor de familie. Wat ontzettend heftig is (ik heb ook meedere malen aan de andere kant gestaan), maar ook sterven hoort bij het leven.
Ik ga de client niet ombrengen, omdat de familie het moeilijk heeft. Met goede begeleiding kom je een eind natuurlijk. Maar, hoe luguber dit ook klinkt, ik kom vreselijk vaak mensen tegen die breed lachend vragen of het allemaal niet wat sneller kan, want dan kan de begrafenis nog mooi voor het weekend, en dan kunnen ze lekker snel beginnen met het huis leeghalen . Als mij met DIE reden wordt gevraagd om de pomp omhoog te gooien, dan word ik daar erg verdrietig van

**Geplaatst**: 12-02-16 20:44

Re: Veranderde gebruiken rondom geboorte en dood.

Geplaatst: 12-02-16 20:44

klinkt vreemd ''client''....is patient niet beter?

**Geplaatst**: 12-02-16 20:48

Re: Veranderde gebruiken rondom geboorte en dood.

Geplaatst: 12-02-16 20:48

In hospices gebruiken ze meestal liever niet het woord patient. Omdat dat de nadruk zo legt op het ziekzijn. Twee andere hospices in de omgeving gebruiken het woord "gast" om de stervende mee aan te duiden.
Klinkt nmi vriendelijker

**Geplaatst**: 12-02-16 20:51

Re: Veranderde gebruiken rondom geboorte en dood.

Geplaatst: 12-02-16 20:51

Ik vind cliënt juist super onvriendelijk, koud en afstandelijk klinken, terwijl patiënt juist iemand is voor wie je zorgt.

**Geplaatst**: 12-02-16 20:54

Re: Veranderde gebruiken rondom geboorte en dood.

Geplaatst: 12-02-16 20:54

Is een hospice dingetje dan denk ik. Ik vind patient namelijk echt vreselijk klinken

Zo heeft iedereen zijn voorkeur denk ik, weer even terug on-topic, net als bij bevallingen en overlijden iedereen zijn voorkeur heeft.

**Geplaatst**: 12-02-16 21:04

Re: Veranderde gebruiken rondom geboorte en dood.

Geplaatst: 12-02-16 21:04

Ik heb nog (gelukkig) niet mee gemaakt dat ik bij het overlijden van een persoon moest zijn. Mijn opa van mijn moeders kant was zomaar in een keer overleden, hij zat in de stoel. Verder weet ik het niet zo goed want ik was nog in de kleuterleeftijd. Mijn opa van mijn vaderskant was wel ziek, maar in alsnog heel accuut overleden was alleen mijn oma bij. Ik weet niet zo goed nog hoe of wat hoort, heel eerlijk wil ik daar ook nog niet over nadenken.

Bij mijn bevalling was wel heel de kamer op een gegeven moment vol, in een helder moment zei ik ook wat doen al die mensen hier nou weer. Maar was personeel en ze waren mij aan het voorbereiden op een spoedkeizer snee, die gelukkig niet gekomen is. Kind moest binnen vijf minuten er zijn en dat was gelukt. Ik wou ook niemand in mijn kamer hebben had ik gezegd... maar omdat moment kon het me allemaal gestolen worden had het veel te druk.

**Geplaatst**: 12-02-16 21:10

Geplaatst: 12-02-16 21:10

Milkberry schreef:
In hospices gebruiken ze meestal liever niet het woord patient. Omdat dat de nadruk zo legt op het ziekzijn. Twee andere hospices in de omgeving gebruiken het woord "gast" om de stervende mee aan te duiden.
Klinkt nmi vriendelijker

Ik heb juist ontzettend veel moeite met de term 'client' en vind het absoluut niet beter klinken.
'Client' wordt namelijk veels te vaak gebruikt om een soort van schijn van invloed te wekken. Die term is ooit uitgevonden om te doen alsof iemand zelf zeggenschap heeft op het proces. Maar uiteindelijk is dat helemaal niet zo breed, en is de machtsverhouding tussen patient en zorgverlener nog hartstikke ongelijk en is de patient ook gewoon nog hartstikke ziek (zeker als het om overlijden gaat... dan is het echt bizar om te doen alsof het niet om ziekzijn gaat.)

'Client' lijkt dan ook iets te vaak te illustreren dat het meer om een zakelijke benadering van protocollen en regels gaat ipv om zorg, compassie, geneeskunst, lijdensverlichting etc. (Overigens - waarom zou je de gevoelens van nabestaanden of aanstaande nabestaanden niet zien als arts of zorgverlener? Dat geeft imo ook al zo'n gespleten beeld - niet eens dat je op commando van de familie dus iemand moet doden, maar wel dat er uit jouw reacties zo weinig empathie voor hun beleving spreekt.)

Wat Vjestagirl dus ook zegt. En imo is dat niet off-topic, omdat het dus net zo goed jullie visie is op overlijden. Die veranderd is ten opzichte van een heel stuk terug, want toen was de term 'client' en ook de opvattingen die ermee samenhangen helemaal nog niet zo gemeengoed.

**Geplaatst**: 12-02-16 21:25

Re: Veranderde gebruiken rondom geboorte en dood.

Geplaatst: 12-02-16 21:25

Die iemand heeft, zeker als het om het levenseinde gaat, juist de meeste inspraak op de zorg. Bij ons bepaald de client welke zorg hij of zij krijgt en op welke manier. Wij geven advies en voeren de zorg uit.
Dus in feite wekt het dan geen schijn op naar mijn idee.
Daarom doen wij de intake ook vaak erg uitgebreid. Wil de client pannenkoeken als ontbijt, prima, bakken we pannenkoeken. Wil iemand liever 's avonds douchen ipv 's morgens, geen probleem.
We leveren zorg voor de client, in overeenstemming met de client. De machtsverhouding tussen de verpleging en patient zoals in het ziekenhuis is absoluut niet aanwezig. Dat versta ik niet onder warme zorg.

We leggen niet voortdurend de nadruk op het ziekzijn, maar op de kwaliteit van leven en op comfort. Daarom kan deze zorg ook zo moeilijk gegeven worden in het ziekenhuis, geen tijd voor de wensen van de patient

In bijna thuis huizen of hospices is die tijd er gelukkig wel. Maar voor hoe lang nog?

Iemand laatst de docu op NPO 2 gezien over het bezuinigen in de palliatieve zorg? Schrijnende gevallen kwamen daar voorbij.
Het schijnt (wij hebben dat gelukkig nog niet meegemaakt) dat er geen patienten van een verpleeghuis overgeplaatst kunnen worden naar hospices ivm onduidelijkheid over wie de zorg gaat betalen. Een hospice van bij ons in de buurt kwam ook langs in de docu. Hufterig dat er voor terminaal zieke patienten niet sneller duidelijkheid verschaft kan worden. Als eindelijk de indicatie rond is, is de patient soms al overleden. Heftig vind ik dat

**Geplaatst**: 12-02-16 21:30

Re: Veranderde gebruiken rondom geboorte en dood.

Geplaatst: 12-02-16 21:30

Mijn reactie over de nabestaanden ging over de nabestaanden die ik in mijm voorbeeld beschreef trouwens. En ja, deze reacties komen echt vaker voor dan je denkt.
Ben ik de enige die het schandalig vind dat een familielid aan het bed vraagt: "kun je niet zorgen dat het wat opschiet? Graag nog voor het weekend ivm begrafenis."
Dat vind ik ronduit harteloos. Het is geen stukje vlees wat ligt te bederven. Het is een mens. En ookal is die mens slapen en gesedeerd, dat blijft dan toch een mens?
Ik ben vast niet de enige die me daar kwaad over kan maken.

**Geplaatst**: 12-02-16 23:16

Geplaatst: 12-02-16 23:16

Vjestagirl schreef:
geerke schreef:
Ik weet niet of ze echt het wachten beu zijn...het is geen pretje om te zien hoe iemand ligt te wachten op de dood.Ook al zijn ze vaak buitenbewustzijn ze zijn soms onrustig,willen in ene uit bed enzo.Terwijl het einde toch komt...waarom dan nog wachten?

Hier ben ik het mee eens.

Als mensen zo duidelijk liggen te wachten op de dood, en echt klaar zijn of totaal niet meer bij bewustzijn... Doe dan die morfinepomp maar flink omhoog...

Morfine flink omhoog gooien zorgt juist vaak voor onrust. Maken ze hele typische hand bewegingen. Is echt heel naar om te zien :(:)

Maar ik heb vaak gedacht, waarom is euthanisie nog zo onwijs moeilijk als iemand op sterven ligt, onomkeerbaar proces in gang is gezet en de bewoner stopt maar op eigen initiatief met eten en drinken om het maar te versnellen. Smeken om de dood, maar de tijd toch maar uit moeten liggen. mensonterend. Dat blijft afschuwelijk om te zien.

Laatst bijgewerkt door vuurneon op 12-02-16 23:21, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 12-02-16 23:17

Re: Veranderde gebruiken rondom geboorte en dood.

Geplaatst: 12-02-16 23:17

Wij gebruiken overigens de term 'bewoner'.

**Geplaatst**: 12-02-16 23:18

Geplaatst: 12-02-16 23:18

vuurneon schreef:
Wij gebruiken overigens de term 'bewoner'.

Wij ook (ouderenzorg)

**Geplaatst**: 12-02-16 23:24

Re: Veranderde gebruiken rondom geboorte en dood.

Geplaatst: 12-02-16 23:24

Over de open kist, is ook niet altijd aan te raden idd. 1 geval meegemaakt waarbij de familie graag wou dat moe warm lag, dus de kachel vol open. Koeling kon er niet tegen werken en de geur rook je buiten. Goddank een gesloten kist, want het aanblik was echt niet fraai

ontbinden is een heel natuurlijk proces, maar om daar direct zo mee geconfronteerd te worden is niet echt heel fijn.

**Geplaatst**: 13-02-16 02:56

Re: Veranderde gebruiken rondom geboorte en dood.

Geplaatst: 13-02-16 02:56

Open kist is zeker niet altijd aan te raden. Als iemand al een flinke tijd ziek is geweest, ziet hij/zij er vaak heel anders uit. Kan me voorstellen dat de overledene dan denkt: "liever dat ze me herinneren zoals ik was."
En dat probleem van ontbinden kennen we ook. Zeker als de overledene extreem lang moet wachten op de crematie. Dat gaat ontzettend ruiken, zeer onprettig voor familie.

Een goede vriend is met een helicopter op de zuidpool neergestort. Super heftig voor zijn vrouw en kinderen. Het heeft een zeer lange tijd geduurd voordat het lichaam in NL was. Maar door vriezen, dooien, transport en onderzoek naar doodsoorzaak, gaat het lichaam natuurlijk snel achteruit.
Ik weet nog hoe moeilijk het was voor zijn vrouw om zich ertoe te zetten het lichaam te identificeren. Ze zei dat als ze niet zou kijken, ze zich voor altijd af zou vragen of hij het echt wel was.
De kist is na het identificeren meteen gesloten.

**Geplaatst**: 13-02-16 04:51

Geplaatst: 13-02-16 04:51

conejo schreef:
Hier merk ik niet in mijn omgeving dat er heel veel mensen bij de geboorte zijn. Vaak alleen de man/vader. En eventueel de moeder/oma. Ken 1 iemand die de eerste keer haar zus er bij had omdat er en grote kans was dat zij geen kinderen kon krijgen.

En een enkeling die er naast de vader/man nog iemand bij heeft die foto's maakt en dat is dan wel een bekende.
Ik zelf was alleen met mijn man de vk, verpleegkundige en de gynaecoloog. Zouden in eerste instantie onze ouders laten weten als het begonnen was. En ze zouden dan pas komen als de kleine er was en wij het aangaven.
Uiteindelijk hebben we pas gebeld ruim een uur na de geboorte dit omdat ze 6 weken te vroeg kwam en we niemand ongerust wouden maken.

Bij de volgende moeten we wel bellen voor de geboorte i.v.m. oppas.

Over het overlijden ik ben bij mijn schoonmoeder geweest toen ze overleed. Dit wou ik ook graag en heb er geen spijt van. Maar of ik het nog een keer zou kunnen om iemand te zien overlijden dat weet ik niet. Ik vond het heel heftig ook heftiger dan dat ik het had verwacht.
In mijn omgeving is het idd zo dat mensen vaak niet er bij zijn als iemand overlijd. Maar dat ze bepaalde tijden niet gebeld mogen worden heb ik nog niet mee gemaakt. Ik heb juist in de nacht mijn mobiel gewoon aan staan voor noodgevallen.

Als er een dierbare van mij weer zou komen te overlijden zou ik daar zeker weer bij zijn. Maar vond het toch ook wel heel naar om te zien toen mijn moeder overleed. Ze is opzich rustig in bed uit het leven gegleden maar dit heeft toch een aantal uur geduurt.

**Geplaatst**: 13-02-16 07:13

Re: Veranderde gebruiken rondom geboorte en dood.

Geplaatst: 13-02-16 07:13

Bevalling nog niet meegemaakt maar moet d'r niet aan denken hordes mensen rond mij te hebben. Eerst maar eens zelf genieten van de beeb.

Bij het overlijden van mijn opa(moeders kant) zijn we met zijn alle naar Nijmegen gegaan en heeft het na de stekker eruit halen nog 2,5 dag geduurd en zijn wij al die tijd bij mijn opa geweest. Uiteindelijk is hij overleden toen wij de hond uit gingen laten en alleen mijn moeder nog langs zijn bed zat. Hij heeft echt gewacht tot het rustig werd.
Bij mijn oma(vaders kant) is zij de laatste paar dagen slapende gehouden. Toen zijn veel kleinkinderen nog langs geweest om afscheid te nemen. Er werd toen aangegeven dat het afscheid nemen vooral heel rustig aan haar bed zitten het beste zou zijn. Mijn vader had samen met zijn broers en zussen een waakschema gemaakt dat er altijd iemand aanwezig zou zijn. Uiteindelijk is ze na 4 dagen in slaap te zijn gehouden overleden. Rustig met mijn oom ernaast zittend.

**Geplaatst**: 13-02-16 10:02

Re: Veranderde gebruiken rondom geboorte en dood.

Geplaatst: 13-02-16 10:02

Over de open kist. Ik heb mijn andere opa als puber in het ziekenhuis gezien. Vechtend voor zijn leven aan alle toeters en bellen. Verschrikkelijk.

Maar toen hij inmiddels uitgevochten was. Moest ik van mijn moeder kijken. Puur omdat het beeld wat ik van hem had verschrikkelijk was. In zijn kist was hij vredig en in rust. Ben mijn moeder nog steeds dankbaar dat ik dat "moest". Het gaf mij meer rust

**Geplaatst**: 13-02-16 10:20

Geplaatst: 13-02-16 10:20

Bij de geboorte van mijn kids was de verwekker aanwezig en het ziekenhuispersoneel.. Na de geboorte kwamen de opa's en oma's.. Bij de geboorte van mijn zoon kwam uiteraard ook mijn dochter mee.. Verder wilde ik er niemand bij hebben..

Mijn beide opa's zijn alleen in het verzorgingshuis en zkh gestorven.. We mochten er niet bij zijn.. Bij mijn ene oma was er een wake van de kinderen.. Terwijl er op de gang een wisseling van de wacht plaatsvond is ze er stiekem tussenuit geknepen.. Ik ben.de laatste 3 weken niet meer geweest, want ik was net bevallen van mijn dochter.. Ik kon het op.dat moment echt niet aan, daar heb ik nog steeds spijt van..

Toen ik 15 was is mijn overgrootmoeder overleden en heb ik in de kist gekeken.. Vanaf dat moment eigenlijk bij elke dode in mijn omgeving, want zo kon ik het afsluiten..

De zoon van vrienden was opgebaard in hun woonkamer, dit vind ik.wel.heel.erg mooi.. Op de dag van de begrafenis is er aan mij en mijn vriend gevraagd of we heel veel foto's wilde maken.. Dit hebben we ook gedaan..

Ik heb geen idee of ik er iemand bij wil hebben als ik dood ga.. Dat beslis ik dan wel, denk ik..