Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
Frozen schreef:ik heb ook altijd gezegd dat ze alles van mij mogen gebruiken....ben dan toch al dood
dat idee heb ik eigenlijk ook als je al donor bent...zullen ze wel hun best doen dan? aangezien ze van jou lichaam weer heel veel mensen kunnen redden...
Hmm moeilijk hoor..
Ayasha schreef:Dat heb ik al eens uitgebreid uit gelegd, zit nu mobiel maar ik ga mijn best doen;
Ik ben er van overtuigd dat lichaam en ziel onlosmakend met elkaar verbonden zijn. Zo lang het lichaam 'leeft' al is het maar deels komt de ziel niet vrij.ik ben een paar minuten dood geweest een paar jaar terug, waren het stofjes van mijn hersenen om zichzelf te beschermen of was het echt... Ik hoop er pas over een jaar of 60 achter te komen, maar ik weet wel dat ik 'vast' zat. Mijn lijf leefde nog, niet meer veel op dat moment maar het leefde nog dus ik kon/mocht niet door... Stel dat ik sterf in geschikte omstandigheden (gezien alle medicatie twijfel ik ernstig dat mijn organen überhaupt nog geschikt zijn maar for the sake of arguement) en dat een deel organen naar een jong iemand gaan waardoor mijn 'essentie' vast zit in het 'niks'... Voor mijn gevoel; been there done that... Hated it.. En dat was maar een paar minuten die al oneindig voelde... Dat een paar jaar, tientallen jaren is erger dan branden in het 'vagevuur'. Hoewel ik in dat laatste niet geloof maar om een 'voorstelbare' vergelijking te maken van hoe ik die paar minuten ervaren heb... En die herinnering blijft zo tastbaar, dat gevoel, dat ik nu opnieuw mijn lijf voel 'panikeren' alleen door er aan te denken in deze uitleg... (Mijn lijf alleen, hogere hartslag, sneller ademen, trillen... mijn verstand weet dat dat onlogisch is maar mijn lichaam staat niet open voor argumenten blijkbaar.
) Nee nooit meer... Niet als ik het kan voorkomen... Hoe egoïstisch dat ook mag zijn.
oomens schreef:Even een andere vraag: hierboven gaat het steeds over donor zijn na overlijden, maar hoe is het eigenlijk geregeld bij doneren bij leven?
Gentlegiant schreef:Zoe_97 schreef:hmm ik vind het wel discriminerend. Iedereen heeft recht op organen..
Ja en nee
Als iemand zich elke dag lam zuipt aan alchohol en zelf geen moeite doet voor een gezondere levens stijl
Waarom zou diegene dan mijn lever moeten krijgen?
Terwijl mensen die er echt niets aan kunnen doen dan weer langer moeten wachten
Zelfde als een (veroordeelde) crimineel
Wat moet die met mijn gezonde organen
Zo iemand heeft nergens recht op
En dan doel ik op moordenaars pedofielen verkrachters enz
Ayasha schreef:Jep. En daar vind je verder van je wil. Maar daar ben ik van overtuigd ja. Overtuigd genoeg dat ik het risico niet wil nemen. Maar maak je geen zorgen, aan mij is niks verloren. Als ik het goed begrepen heb (en dat denk ik wel) maakt mijn medicatie mijn organen sowieso ongeschikt.
Nerwen schreef:oomens schreef:Even een andere vraag: hierboven gaat het steeds over donor zijn na overlijden, maar hoe is het eigenlijk geregeld bij doneren bij leven?
Ik heb doneren bij leven meegemaakt; mijn vader heeft 10 jaar geleden een nier gedoneerd aan zijn broer. Ik weet niet exact meer hoe de protocollen zijn, maar ze gaan natuurlijk niet over één nacht ijs. Er wordt heel (heel!) nauwkeurig onderzocht of een donatie doorgang kan vinden of niet. Uiteraard wordt je lichamelijk binnenstebuiten gekeerd (hart, longen, vatenstelsel, conditie van je nieren, weefsel enz.), maar ze kijken ook of je het geestelijk aan kan d.m.v. een gesprek met een psycholoog. En daar horen ook vragen bij of je rookt, drinkt, drugs gebruikt etc. (roken en drinken hoeft geen probleem te zijn, het gaat vooral om de mate waarin je dat doet). Ook na de eventuele donatie krijg je nog onderzoeken en gesprekken, dat houden ze lang vol (iig een aantal jaar).
Ze zijn echt heel zorgvuldig!
Kuggur schreef:Ayasha schreef:Jep. En daar vind je verder van je wil. Maar daar ben ik van overtuigd ja. Overtuigd genoeg dat ik het risico niet wil nemen. Maar maak je geen zorgen, aan mij is niks verloren. Als ik het goed begrepen heb (en dat denk ik wel) maakt mijn medicatie mijn organen sowieso ongeschikt.
Ik wil je er even op wijzen dat ik geen enkel waarde oordeel over dat geloof vel (hoewel ik dit geloof niet deel, ik geloof persoonlijk niet in een ziel die een bestaan heeft na de dood van het betreffende individu, maar dat terzijde).
Ik vond je post wat verwarrend geschreven en wilde er zeker van zijn dat mijn interpretatie juist was.
Opvallend is wel dat je eerder schrijft er moeite mee te zullen hebben als een van je naasten donororganen zouden weigeren.
In het licht van je overtuiging zou je toch in principe tegen alle orgaandonaties, en uiteraard óók bloedtransfusies moeten zijn.
Kuggur schreef:Ehm, bloed is levend lichaamsweefsel. Organen worden óók herniewd, zelfs weefsels waarvan de cellen zelf zich niet hernieuwen (bv zenuw- en spierweefsel) vernieuwen zich materieel om de zoveel jaar totaal door de stofwisseling. Ik zie hier geen fundamenteel verschil, hoogstens in tijdsduur.
oomens schreef:Dat gedeelte van de procedure snap ik, maar ik bedoelde eigenlijk te vragen of je dan wel mag beslissen wie je orgaan krijgt. En dan uiteraard in het geval dat je niet doneert vanwege een 'matchend' familielid maar zonder dat je gevraagd wordt.
Dus stel, ik zou nu een van mijn twee gezonde nieren willen doneren. Mag ik dan mee beslissen wie van de matchende ontvangers mijn nier mag hebben of niet? Of ben ik daarover alle zeggenschap kwijt zodra ik besluit dat íemand mijn nier mag hebben?
Nerwen schreef:oomens schreef:Dat gedeelte van de procedure snap ik, maar ik bedoelde eigenlijk te vragen of je dan wel mag beslissen wie je orgaan krijgt. En dan uiteraard in het geval dat je niet doneert vanwege een 'matchend' familielid maar zonder dat je gevraagd wordt.
Dus stel, ik zou nu een van mijn twee gezonde nieren willen doneren. Mag ik dan mee beslissen wie van de matchende ontvangers mijn nier mag hebben of niet? Of ben ik daarover alle zeggenschap kwijt zodra ik besluit dat íemand mijn nier mag hebben?
Oh op die fiets, sorry dat had ik er niet uit begrepen
Als anonieme nierdonor heb je geen zeggenschap over wie je nier krijgt. Je hoort na de operatie of je nier het doet (of niet) en that's it.
VivaByoux schreef:Enige wat ik me kan herinneren (vaag) is dat een alcoholist die 7 jaar (???) van de drank af is pas in aanmerking komt voor een nieuwe lever. Of ben ik nou totaal in de war met een fictie verhaal?
Kuggur schreef:Hoe stel je je die zeggenschap dan voor Oomens?