Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
Gentlegiant schreef:[naam] schreef:Ik heb 77 gescoord , mijn puberteit was erg heftig en moeizaam. Vooral school heb ik helemaal weggegooid , heb MBO niveau 1 alleen op mijn zak meer zagen ze niet zitten.
Ik woon op mezelf , heb een begeleider 1x in de 2 weken even uurtje kletsen en verder ben ik zelfstandig.
Werkeloos en ga ook niet meer naar school
Bedankt voor je reactie! Interessant om te lezen zo door de ogen van iemand die het heeft
Voel jij je ongelukkig in je situatie of heb je veel last van onbegrip?
Zou je wel aan het werk willen of kunnen? Of is dat uitgesloten
Gentlegiant schreef:Tuurlijk zou ik willen dat mijn kind 100% gezond is! Wie wilt dat nu niet
Ik heb een lichte vorm van reuma die dus erfelijk kan zijn
Maar dat neemt niet weg dat ik graag kinderen wil en ze een geweldige toekomst kan bieden
Ik heb zeker momenten dat ik pijn heb nja meer omschreven als last
Voor mij is er eigenlijk prima mee te leven eerlijk gezegd tuurlijk heb ik op een mindere dag hulp nodig met sommige dingen maar ik weet eigenlijk niet beter
Echt pijn heb ik zelden
En levends gevaarlijk is het godzijdank ook niet
Murthul schreef:Ik heb zelf een erfelijke aandoening en een kinderwens. We zijn er nog niet echt mee bezig, maar hebben er al wel vaker over gehad omdat we 50% kans hebben dat het kindje mijn aandoening zou hebben en daarnaast zou ik ook grotere risico's hebben tijdens de zwangerschap.
Toch denk ik dat de kans vrij groot is dat we besluiten ervoor te gaan. Ik vind mijn leven niet ondragelijk en als ik de keuze zou hebben zou ik niet niet geboren willen worden. Zeker omdat ik weet dat de kans bestaat dat mijn kind het evt ook zou kunnen krijgen zou het waarschijnlijk veel eerder ontdekt worden dan bij mij en is er met vroege ontdekking vaak nog wel het een en ander "te redden".
Lastige keuze dus, en ik heb regelmatig van mensen te horen gekregen "ach, dan blijf je toch kinderloos, of ga je adopteren?". Ook wel mensen die er na het horen van kans op erfelijkheid + risico's maar direct van uit gingen dat we wel geen kinderen zouden willen. Toch zou ik mezelf absoluut niet egoïstisch willen noemen als ik/we er besluit(en) voor te gaan.
Gentlegiant schreef:Zelf heb ik een erfelijke ziekte maar komt bij mij in de familie niet voor zover we weten. Ik vind dat iedereen recht heeft op kinderen (uitzonderingen daar gelaten natuurlijk)
Yellomofoon schreef:Ik vind dat dat niet aan mij is om te beslissen of mensen met erfelijke ziektes al dan niet kinderen mogen.
Je zal zelf wel weten hoe hard je leven beïnvloedt wordt door je ziekte, wil je dat je kinderen "aandoen", of is er prima mee te leven?
Shadow0 schreef:Gezond zijn is ook beter voor je geluk.Citaat:Al zegt mijn gevoel stiekem wel dat je het geluk van je kinderen boven je kinderwens zou horen te zetten.
Maar dat impliceert dat bepaalde aandoeningen dus niet samen kunnen met 'geluk'. Of dat gezond zijn beter is voor je geluk. Maar dat zijn hele moeilijke dingen. Er zijn namelijk genoeg mensen die in een ziekte of beperking ook een uitdaging zien, en een verrijking van het leven en geen verarming.
Voor die mensen kan het uitgangspunt zijn: 'als een kind de erfelijke aandoening inderdaad oploopt, dan kan ik dat als ouder meegeven dat het leven mooi is, en eventuele problemen overwonnen kunnen worden.'
Ik denk dan ook dat dit bij uitstek iets is waar je als ouders zelf over na mag en moet denken maar waar, belangrijk, geen foute antwoorden bestaan.
Citaat:"Gentlegiant"
Kun je een IQ trainen?