InekeH87 schreef:Naast dat je veel leert van wat de patiënt juist niet zegt wordt je als arts ook getraind om een fingerspitzengefuhl te ontwikkelen, een soort is dit pluis of niet zintuig.
Ik weet dat de geneeskundeopleiding helaas zo in elkaar zit, maar dit is wel bijzonder schokkend. Zie je zelf niet hoe wetenschappelijk onverantwoord dit is? Binnen geen enkele wetenschap zou je hiermee wegkomen, maar binnen de geneeskunde is het de geaccepteerde dagelijkse praktijk. Fingerspitzengefühl, het is je reinste kwakzalverij. Het pluis-/niet-pluiszintuig, waar bevindt zich dat in het menselijk lichaam?
Wist je dat per jaar meer dan 3000 mensen overlijden en zo'n 30.000 mensen schade oplopen door medische fouten? Welk percentage hiervan zou te wijten zijn aan het speciaal ontwikkelde fingerspitzenzintuig van de Nederlandse arts?
Het afgaan op een pluis-/niet-pluis gevoel van de arts is onbetrouwbaar en onwetenschappelijk en kost jaarlijks veel mensen het leven. Een ernstige weeffout binnen de geneeskundeopleiding.
InekeH87 schreef:Het klopt dat ze niet alles weten, daarvoor is het hele medische vakgebied te groot, maar ze weten wel voldoende om mensen op tijd door te sturen naar een specialist. Uitzonderingen daargelaten natuurlijk.
Dat op tijd verwijzen naar specialisten gaat vaak mis.
Het valt op dat artsen het bij medische fouten consequent hebben over incidenten of uitzonderingen. Dat is een ernstige vorm van het bagatelliseren van veel voorkomend, vaak ernstig leed. Het is deze mentaliteit onder artsen die er voor zorgt dat er nauwelijks reflectie op het eigen functioneren en het functioneren van collega's plaats vindt, hetgeen het hoge aantal medische fouten in stand houdt.
InekeH87 schreef:Het lijkt op bokt alsof huisartsen hun werk ontzettend slecht doen en degene bij wie het een keer mis is gegaan laten zich in ieder topic weer als eerste horen met de grootste mond waardoor de huisarts een heel negatief beeld krijgt.
Ik vind dit een bedroevend voorbeeld van de mentaliteit van een arts (in opleiding). Je klinkt namelijk wel érg laconiek en laatdunkend t.o.v. "degenen bij wie het een keer mis is gegaan" wanneer je zegt dat die zich "weer het eerste laten horen met de grootste mond". Heb je enig idee hoe groot hun leed kan zijn? Heb je enig idee hoe mensen door artsen en ziekenhuizen behandeld worden nadat zij het slachtoffer van een medische fout geworden zijn? Misschien is het eens tijd om je inlevingsvermogen aan te spreken, dan hoop ik dat je je daarna iets anders over slachtoffers van medische fouten uitlaat. Het is namelijk niet zo vreemd dat deze mensen hun ervaringen delen (nog afgezien van het feit dat er veel mensen met deze ervaringen zijn, waardoor je negatieve ervaringen met huisartsen sowieso regelmatig tegenkomt).
Hoewel er wellicht enige frustratie in deze post doorklinkt, is deze niet bedoeld als persoonlijke aanval op jou. Ik hoop wel oprecht dat je je mentaliteit enigszins kunt bijstellen.