ikkedus schreef:Ooooooow een echte discussie naar mijn hart dit! Het is een onderwerp waar ik zelf me groen en geel aan erger. Kinderen die niet eens meer met elkaar praten, maar al wappend (what's append) naast elkaar zitten of lopen. Op ieder moment vd dag verzonken zitten in zo'n onding om vooral maar niks te missen. Maar guess what: je mist alles in je directe omgeving dan weer net wel.
En inderdaad niet alleen kinderen helaas. Mijn gehele schoonfamilie is zwaar verslaafd. Echt leuk om daar een weekend mee weg te gaan. Er wordt geen woord gezegd, alleen af en toe gelachen en dan moet je even bij je buurman kijken. Er wordt gepraat met iedereen in de hele wereld, maar vooral niet met elkaar. VRESELIJK!
Ik heb zelf ook zo'n ding en ook ik kijk vaker dan ik zelf zou willen. Ik merk de verslaving en merk ook dat ik dingen mis. Een vriendin van mij zat in Rusland en ik hoorde niets via skype, msn of wat dan ook. Anderen hoorden alles via FB. DUs dan moet je wel.
Ik ben juf in het basisonderwijs en wij zijn al een tijdje hard bezig om te kijken naar wat deze generatie kinderen nodig heeft om goed te kunnen presteren in het onderwijs. Overheden spreken dan van het verwende kind (heb ik niet zelf verzonnen).We noemen dit ook: het prinsjes- en prinsesjessymdroom!
Veel kinderen in de buurt waar ik werk (en dit zal heus wel wijdverbreid in NL zo zijn) zijn zogenaamde wenskinderen. Kinderen van vaak wat oudere ouders die heel bewust gepland zijn en die alle dingen moeten gaan bereiken die ouders voor ze hebben verzonnen. Alles wordt thuis overlegd met ze, ze stemmen mee en bepalen mee en ze hebben dus overal wat over te zeggen. Ouders zijn vaak overbeschermend en lossen alles voor de kinderen op.
Begrijp me niet verkeerd. Ik kan goed met dit type kind overweg in het algemeen, maar het zijn dus wel die kinderen die op jonge leeftijd al alles hebben op electronisch gebied en dit ook nonstop overal willen gebruiken. Dus is de klas bij ons overwegend digitaal, tweeten en fb-en we over alles en zijn de lessen snel, interactief en zeer visueel.
MAAR.......... ik ben dus WEL een groot tegenstander van het feit dat alles maar LEUK moet zijn en dat je als leerkracht alles met humor moet brengen en zo moet aanpassen dat de lieve kindertjes het als hapklare brokken kunnen slikken zonder er moeite voor te moeten doen. Sommige dingen zijn nou eenmaal niet interessant, maar wel belangrijk. Ik noem maar even de werkwoordspelling. Kan je een app van maken of de regels laten tweeten, maar dat maakt het nog steeds niet interessanter.
Ik merk heel erg dat de concentratie van de kinderen steeds meer afneemt. Concentratievermogen van een fruitvliegje so to speak. Ene oor in, andere oor uit. Cijfers voor cijferend rekenen en spelling dalen al jaren (nou eenmaal niet de meest interessante lesstof). Klagende ouders dat de leerkrachten het allemaal niet leuk genoeg en interessant genoeg maken voor de schatjes. De kinderen vinden school niet leuk. pfff school is ook niet bedoeld om leuk te zijn. Het moet je voorbereiden op je werkende leven. Ga maar naar het circus als je alleen leuke dingen wil horen en zien.
Waar is de verantwoordelijkheid van de ouders dan? Leren is soms gewoon hard werken en er moeite voor doen. Sommige ouders zeggen nu vaak al, ach de pc heeft een spellingcheck. Schrijven van werkstukken en ontwikkeling handschrift en taalgevoel, daar hoef je ook echt niet meer mee aan te komen. Dus dan hoef je van de kinderen ook al geen motivatie meer te verwachten.
Dan ben ik misschien zo'n ouderwetse juf qua instelling, maar het is wel een feit. TIjden veranderen, onderwijs ook, maar of het nou een goede ontwikkeling is. Dacht het niet!!!!
Wat mij betreft: weg met die smartphones tijdens werkmomenten, meer aandacht voor het feit dat dingen die niet leuk zijn ook gewoon moeten en niet alle schuld bij de leerkracht/onderwijs leggen. Als de generatie van afgelopen 5 jaar en verder straks aan het werk gaat is het ook niet altijd leuk en is er niemand meer die het leuk voor je gaat maken. Dat moet je dan toch echt zelf doen, je moeder kan je dan ook niet meer redden en dan heb je baat bij het feit dat je werkdiscipline hebt en dat de basis er goed in zit.
Desondanks vind ik mijn vak geweldig, zijn de kinderen graag bij me in de klas, heb ik een flinke lading humor en weet ik de meeste dingen interessant te maken. Maar toch........
Dit stuk is inderdaad voor een groot deel van de ouders van toepassing. Zelf heb ik het anders ervaren, daar wij zelf thuis heel veel bezig waren om onze zoon dingen te leren. Hij is leergierig en vooral op de basisschool werd dit als lastig ervaren door sommige leerkrachten. Hij liep dusdanig voor, dat hij zich stierlijk verveelde in de klas. Dus gaven wij hem thuis extra les en legde alles op zijn niveau - en met gekke voorbeelden, dat blijft gewoon beter hangen - uit.
Zelf heb ik vroeger heel veel baat gehad bij een leerkracht die saaie stoffen heel goed wist te brengen. Als voorbeeld: de OB*-uittrek-truc met economie. Aan de ene kant erg grappig, maar het ging dus om de Omzet Belasting. Of percentage-sommen: er zitten zoveel chocolaatjes in een d%s.
Een ander voorbeeld van de basisschool is een inval-meester geweest. We hadden een juf die het vak geschiedenis nog saaier kon brengen dan een geitenwollensok, maar de invalkracht maakte er een heel beeldend verhaal van. Het ging over hoe men de "meter" ging invoeren als maatstaf, omdat de "el" bij iedereen een andere maat had. We hadden toen nog geen beamers en ander spul, maar alleen een krijtbord. De man kon gewoon ontzettend boeiend vertellen. Dat ik het nu nog voor me kan halen of het gisteren verteld is, dat moet toch heel wat zeggen.
We hebben op de basisschool ook een juf gehad die sommige lessen ging zingen, maar helaas is zij na twee weken zwaar ziek geworden. Alles wat we in die twee weken hebben geleerd, staat me nu nog helder bij. En oude klasgenootjes die ik jaren later tegen kwam, wisten precies dezelfde dingen nog te herinneren.
Je hebt gelijk hoor, dat niet alles altijd even leuk kan zijn en dat er ook ernstige momenten zijn. Dat hoort er wel degelijk bij. Het moet alleen niet ALLEEN maar ernst zijn, want dan blijft er niets hangen. Zoals het bij mijn zoon op de basisschool ging, zo kan het echt niet. Meerdere ouders klaagden erover en er zijn zelfs leerlingen van school gegaan op het moment dat ze hoorden dat ze dezelfde leerkrachten het jaar erop zouden krijgen.
Het gaat - zoals eigenlijk altijd - om het woordje TE, behalve bij TEvredenheid. Niet TE grappig, niet TE serieus, dan hou je TEVREDEN kinderen (en ouders). 
Over het schuingedrukte: dit is wat ik bedoel. Je doet duidelijk je best en overdrijft niet. Dát is wat bij de kinderen blijft hangen.
* Geen idee of het nog bestaat, maar OB was een tampon-merk.
Geplaatst: 02-01-13 20:05 
