Bokt.nl

**Geplaatst**: 06-11-12 02:55

Geplaatst: 06-11-12 02:55

Cassidy schreef:
Om dit weer onder de aandacht te brengen, was er dan echt een zelfmoord van een jongvolwassene voor nodig?

Een school kan helemaal niets doen als er geen ouderlijk tehuis is die dezelfde regels hanteert. En vooral bij kinderen die pesten (en dat zijn per definitie NIET altijd de kinderen van asociaal schorriemorrie) moet je een ingang zien te vinden, en de hulp van het thuisfront.
En daar schort het nogal eens aan. Ongeacht de sociale klasse.

dat is zo. Maar ik bedoelde ook niet alleen schorriemorrie. Ik heb bijv in t Gooi op school gezeten en kan je vertellen dat de jeugd met steenrijke ouders met veel kapsones veel steken laten vallen thuis. Veel kinderen die weinig aandacht thuis krijgen, vaak alleen thuis zijn en ook veel stress/frustraties van ouders over zich een krijgen. Of dat mensen zo verwaand zijn en hun kinderen leren boven anderen te staan en zich beter te voelen dan de zgn ''minderen''. Het is belachelijk, maar gebeurt.......

Ik zeg ook niet dat deze zelfmoord nodig was. Zonde dat deze jongen op zijn 20e toch niet aan de bel trok en al die jaren zo een rotgevoel heeft gehad over zijn leven, dat moet vreselijk zijn. Zinloze dood, kan niet anders zeggen. Maar de ouders hebben vast gedacht dat ze dit aan de kaak wilde stellen. En ik denk dat die ouders het toch fijn vinden dat het Nederland wakker schudt. Je zoon doet dit en dan plaats je dus uit boosheid, onmacht etc deze adv. Dan voelt het wel als ''iets'' doen als Nederland zo reageerd en er nu misschien toch weer een paar kinderen uit de handen van pesters blijven.

Scholen kunnen het idd niet zonder de ouders, dat zeg ik dus. Maar scholen hebben nog weinig betrokken ouders, daar kan ik als ouder over meepraten.

**Geplaatst**: 06-11-12 03:03

Geplaatst: 06-11-12 03:03

Het komt op mij over of er een grote communicatiefout is geweest tussen Tim en zijn omgeving. Tot mijn grote spijt met verschrikkelijke gevolgen. Ik zeg bewust communicatiefout omdat ik niet durf te zeggen of deze jongen daadwerkelijk nooit heeft laten blijken dat hij zich niet "OK" voelde, of dat dat nooit gehoord is door zijn omgeving, of dat dat moedwillig genegeerd is door zijn omgeving. Dat laatste zou ik wel in-, en intriest vinden, hoop dat, mocht dat zo zijn, er flinke straffen volgen. Maar ik ga persoonlijk er niet vanuit dat in dit geval de omgeving zo wreed was, gezien het dus lijkt alsof er nergens signalen zijn geweest dat het zo diep zat bij Tim...

Helaas is het zo dat zowel pesten als andere vormen van mishandeling eerst gemeld moeten worden door slachtoffer of omstanders voordat er actie ondernomen kan worden door de omgeving. Ik denk dat dit een van de zwakste punten in de huidige maatschappij is, het herkennen en ook erkennen van dergelijke problemen.

Scholen en ouders samen krijgen is enorm lastig, daar alle ouders anders zijn, opvoeden met eigen ervaringen, normen en waarden. Als school een regime vormen met zoveel individuen is praktisch onmogelijk, maar iedereen op een lijn krijgen ook. Meer dan regels stellen binnen school en het bespreekbaar maken kunnen ze helaas niet doen.

**Geplaatst**: 06-11-12 03:49

Geplaatst: 06-11-12 03:49

Cassidy schreef:
mick75 schreef:
En vrienden zorgen over het algemeen dat ze de grenzen van hun vrienden niet overtreden.

Foute denkwijze. Want iemand die echt gepest wordt heeft geen vrienden....een vriend, een echte vriend, die gaat voor het vuur voor je. En laat pesterijen niet toe.

ik had genoeg vrienden hoor

maar ik liet het overkomen alsof het me niets deed, een beetje plagen is prima en als het uit de hand liep dan zei ik er wel wat van... Natuurlijk weet niemand wat je werkelijk voelt en denkt

ook je vrienden niet... Dus die hoefden niet voor me op te komen... En als ze toch iets wilden zeggen of doen, dan wees ik het van de hand

"laat ze maar, anders kiezen ze iemand anders en die heeft er misschien wel last van"

Maar, jááááren later, besef ik ook dat zij het echt niet vervelend bedoeld hebben, dat het plagerijtjes waren of als dusdanig bedoeld. Ik besef dat het gestopt was als ik wat gezegd had... Maar ik ervaar het (de herinnering) NU als minder heftig, en dat veranderd niets aan hoe ik het destijds ervaarde... Destijds was het voor mij pesten, en niemand zag het zo omdat ik het niet aangaf dat ik het als dusdanig ervaarde. Nu moet ik ook zeggen dat ik nooit ben geslagen of uitgescholden, het waren plagerijtjes om me uit te lokken waar ik nooit op in ging, een keer een duwtje. Ze kwamen ook altijd voor me op als iemand me wel echt kwaad deed of wilde doen, de aanvoerster fietste vaak met me mee naar huis etc.

Het is simpelweg vaak/meestal niet alleen een groep en een slachtoffer. Je wordt een slachtoffer wanneer je je in die rol laat duwen. Als je niet voor jezelf opkomt dan wordt je een slachtoffer. Kom je voor jezelf op, dan zoeken ze een ander... Er is vaak wel een aanleiding (kleding, geaardheid, gedrag, stem, noem het maar...), maar of je slachtoffer wordt ligt ook grotendeels aan je eigen karakter icm je thuissituatie, opvoeding, ervaringen. Natuurlijk is dat heel lastig als je nog heel jong bent, maar het meeste pesten begint in de laatste jaren van de basisschool en geloof mij maar dat daar meiden en jongens zitten die wel degelijk voor zichzelf opkomen...

Gelukkig was ik ook heel populair (bij de jongens) dus ik had genoeg houvast om er door te komen.
En heel stiekem, heb ik bewondering voor de aanstichtster van het laatste jaar op mn basisschool, dat was wel een heftig jaar en de dame (niet echt een vriendin, maar ik liet haar altijd meespelen met mij en mn 2 beste vriendinnen) die begon was tot dat moment altijd zelf gepest (omdat ze op school behandeld werd tegen vlooien en omdat ze daar ook gewassen werd etc. kinderen zijn genadeloos en begrijpen het vaak niet). Dus stiekem was ik wel trots dat ze eens de leiding nam. Al was het ff wat minder grappig dat ze tegen mij op ging en dat het beter voor haar uitpakte dan voor mij...

**Geplaatst**: 06-11-12 06:26

Geplaatst: 06-11-12 06:26

Ik heb zelf voor de klas gestaan en het is soms heel moeilijk de vinger er onder te krijgen, op school is het dan 'goed' en na schooltijd, msn, facebook, hyves toen nog.. Ik bedoel als je eerst vriendjes hebt gemaakt op hyves en die 'ont'-vrienden je dan.. wat moet je daar nu van zeggen. Ze hoeven geen vrienden te zijn, ze mogen alleen niet pesten. Maar dat soort dingen kon ik ook niets aan doen.
En school.. moet die nou echt opvoeden? Vind het ook altijd zo'n discussie. Ik had ook nog lessen die moesten worden gegeven en had dus gewoonweg niet de tijd ook om daar tijden over te hebben, er zitten ook mensen in de klas die er hélemaal NIKS mee te maken hebben, die
hadden dan echt de lessen ook wel weer nodig en hadden niks aan een 'niet-pesten-verhaal'.

Neemt niet weg dat het vreselijk is wat sommige mensen overkomt. Ik trek het me ook altijd ontzettend aan en als iemand zijn of haar verhaal kwijt moet, pb staat open. Je bent nooit alleen en voor elk probleem is een oplossing, het leven is te mooi.

**Geplaatst**: 06-11-12 07:27

Geplaatst: 06-11-12 07:27

Hier een gespeste, inmiddels al een behoorlijke tijd niet meer $*\o/*$
Geen zelfvertrouwen, verrot melkgebit, als eerste puistjes, en nog meer ongein, waren de perfecte basis om mij te pesten.

Die tijd heeft héel lang geduurd, en is veel te ver uit de hand gelopen. Mijn juffrouw op de basisschool deed niks, want de pester die het voortouw nam heeft ADHD, hij kon er (volgens mijn juf) dus helemaal níks aan doen.
Op een gegeven moment heb ik nog een jaartje basisschool op een andere school gedaan, daar begon het weer van voor af aan. Ook de eerste tijd op de middelbare school ging het gewoon door. Toen kreeg ik een lichtelijk agressief vriendje, hij sloeg iedereen die vervelend was in elkaar voor me O:)

. Toen stopte het.

Niet gek veel later heb ik een zelfmoord poging gedaan, het was toch teveel allemaal. Nu ben ik óntzettend blij dat het niet gelukt is, want wat is het leven mooi! :+:

Ik ervaar het niet (meer) als traumatiserend, ik heb weinig vertrouwen in de mens, dat wel, maar dat komt niet (alleen?) door het pesten. Dat komt vooral door mannen en zogenaamde 'vrienden'.

**Geplaatst**: 06-11-12 08:09

Geplaatst: 06-11-12 08:09

HijadelaLuna schreef:
Of je nou wel of geen vrienden hebt, voor jezelf opkomen zal in het leven hoe dan ook toch altijd wel nodig zijn?

Als je vanaf groep 5 tot de 3e klas gepest en gediscrimineerd bent met hele vuile acties, waar wil jij dan nog dit zelfvertrouwen vandaan halen? Zoals eerder gezegd, de prop kun je uitvouwen maar het papiertje zal heel langzaam of nooit meer glad worden.

Daar gaat jaren tijd en en echte vrienden overheen.

**Geplaatst**: 06-11-12 08:27

Geplaatst: 06-11-12 08:27

Ymor schreef:
Het is altijd aan het slachtoffer om te bepalen waar de grens ligt. Daarom is dit ook een lastig onderwerp. Voor iedereen ligt de grens ergens anders.

Nee hoor, dat is heel simpel. Wat gij niet wilt dat u geschied, doe dat ook een ander niet. Dat is er bij mij vroeger wel goed ingestampt door mijn ouders met als gevolg dat ik bij het meeste wat ik zei of deed bij andere kinderen ging nadenken of ik dit zelf leuk zou vinden.

Ik moest ook regelmatig van mijn ouders met kindjes spelen die niet zo lekker in de groep lagen, mijn ouders belden gewoon die ouders op en zeiden dat xxx wel bij ons kon spelen vanmiddag. Met als reden dat je soms wel eens iets moet doen wat je niet zo leuk vindt om een ander te helpen.
Ik ben blij dat ik zo opgevoed ben, ik zou willen dat andere mensen ook eens wat vaker naar anderen omkijken die niet zo lekker liggen. Zou een hoop ellende voorkomen.

**Geplaatst**: 06-11-12 08:48

Re: Wat zouden jullie doen? (nav de zelfmoord van Tim Ribberink)

Geplaatst: 06-11-12 08:48

Mensen moeten het idd zien en melden, maar......bij erg gepest en bepaalde personen durven mensen niks te zeggen. Kinderen zijn ook bang om het te melden, dus daar heb je al 1 groot probleem. Meld je zoiets ben je soms al dubbel de klos.

Overigens kijken wij naar de klas van 1989. Daar werd een jongen vroeger gepest. Die is nu volwassen en zag zijn pester. De gepeste heeft er duidelijk nog last van en gaat deze week de pesters confronteren.
De gepeste is meen ik leraar geworden en toen hij zijn pester zag, had hij helemaal geen hoge dunk van die gast. De pester stelt geen drol voor eigenlijk. Het was iemand die grapjes maakte ten kosten van anderen, om leuk te zijn.
De andere pester was meer een populair jongetje.

Ben benieuwd naar de confrontatie, de gepeste is nog wel boos volgens mij. Misschien voor wie het interessant vind, het komt deze week. Is natuurlijk opgenomen voor dit gebeurde allemaal.

Overigens zijn er vaak wel signalen, maar niet alle ouders en leraren pikken dat op. Soms zie je hetzelfde beeld bij de ouders, ook geen mensen die sociaal sterk zijn en ook een bepaalde houding hebben. De pesters pik je er ook wel uit.
En in mijn ogen is niet mee mogen doen, buiten de boot vallen etc voor een kind net zo een ervaring als direct gepest worden.

**Geplaatst**: 06-11-12 08:49

Geplaatst: 06-11-12 08:49

Plagen vinden beide partijen leuk, pesten vindt alleen de pestende partij leuk.

Ik ben zelf ook heel lang gepest en dit is na jaren eindelijk gestopt omdat we nu clusterklassen op school hebben. Ik vind het heel erg van Tim.

**Geplaatst**: 06-11-12 08:51

Geplaatst: 06-11-12 08:51

Ik ben heel veel gepest, uitgescholden, uitgelachen noem maar op. Omdat ik nou eenmaal zwaarder was als gemiddeld.
En ik had heus wel vriendinnetjes. Maar aan de buitenwereld laat je niet zien dat het je raakt, want dan stel je je kwetsbaar op en pakken ze je alleen maar harder.
Thuis zei ik het ook niet, want ik wilde dat mijn ouders dachten dat ik gewoon een vrolijk en blij kind was.
Dus ik snap wel dat de omgeving misschien niks gemerkt heeft, want ik liet ook niks merken.
Ik hoop echt dat er ooit een einde komt aan het afzeiken van andere mensen. Maar ik denk dat dat nog heel ver weg is.

**Geplaatst**: 06-11-12 08:55

Geplaatst: 06-11-12 08:55

Echt gepest ben ik niet, had alleen de pech dat ik in een klas zat met kinderen waarvan ouders wel het geld hadden om dure kleding/schoenen e.d. te kunnen kopen, geld hadden om naar pretparken te gaan, meerdere keren per jaar op vakantie.
Mijn moeder heeft mij groot gebracht van een weduwepensioentje dus dat was geen vetpot.
Viel een beetje erbuiten maar ben nooit echt gepest.
Het leuke was, waar ik achter kwam na de schoolperiode: het meisje wat een enorm grote aanhang had en echt als hét meisje werd gezien: haar ouders waren niet zo rijk als ze deed voorkomen, de kleding werd geruild/gerouleerd door haar hele familie heen zodat het leek alsof ze heel veel had en dat je haar daarom nooit 2x in hetzelfde zag....
Zo zie je maar dat het niet altijd is wat het leek/lijkt

**Geplaatst**: 06-11-12 09:05

Re: Wat zouden jullie doen? (nav de zelfmoord van Tim Ribberink)

Geplaatst: 06-11-12 09:05

Mijn jongste dochter is ook heel veel gepest. Mijn ervaring is dat er op school weinig aan gedaan wordt, oja er was een pest protocol en dat soort dingen, maar dat hielp weinig. Ik heb er gelukkig wel veel met haar over kunnen praten en haar altijd voor gehouden dat het meer zegt over de pesters dan over haar zelf. Dat het beter is als ze er gewoon boven staat, tenzij het lichamelijk pesten wordt. Heb hier de kids altijd voorgehouden dat ze dan rustig van zich af mogen meppen. Dat heeft ze op de basisschool 1 x gedaan en daarna durfde niemand meer. Op het VMBO is dit ook 1 keer voor gevallen en daarna was het ok. De pesters liepen daarna met een boog om haar heen. Heb zelf ook nog eens een keer ingegrepen toen ze overstuur naar beneden kwam omdat een klasgenoot haar via internet bedreigde e.d. Ben toen zelf achter haar laptop gekropen en heb die meid even 'de oren gewassen'. Dat hielp, geen last meer.
Laatste jaar VMBO ging goed, ze werd geaccepteerd zoals ze was en nu op het MBO totaal geen problemen meer. Op het VMBO werd er door de leerkrachten wel meer aandacht aan besteed en werden pesters (als de gepeste het meldde) meteen op het matje geroepen. Daar voelde ze zich meer gesteund en serieus genomen.

**Geplaatst**: 06-11-12 09:20

Geplaatst: 06-11-12 09:20

verootjoo schreef:
Ymor schreef:
Het is altijd aan het slachtoffer om te bepalen waar de grens ligt. Daarom is dit ook een lastig onderwerp. Voor iedereen ligt de grens ergens anders.

Nee hoor, dat is heel simpel. Wat gij niet wilt dat u geschied, doe dat ook een ander niet. Dat is er bij mij vroeger wel goed ingestampt door mijn ouders met als gevolg dat ik bij het meeste wat ik zei of deed bij andere kinderen ging nadenken of ik dit zelf leuk zou vinden.

Ben ik het niet helemaal mee eens. Voor mij is dat ook altijd een uitgangspunt, maarja, iedereen blijft anders, dus wat ik heel grappig kan vinden, ook als het bij mij zou gebeuren, kan een ander toch echt als niet grappig ervaren. De grens vind ik zitten in of het slachtoffer gerespecteerd wordt als hij/zij aangeeft dat hij/zij het als niet leuk ervaart en het dan ook ophoudt.

Flirten kan ook een vorm van plagen zijn trouwens.

**Geplaatst**: 06-11-12 09:24

Geplaatst: 06-11-12 09:24

ShamalArabs schreef:
ik had genoeg vrienden hoor maar ik liet het overkomen alsof het me niets deed, een beetje plagen is prima en als het uit de hand liep dan zei ik er wel wat van... Natuurlijk weet niemand wat je werkelijk voelt en denkt ook je vrienden niet... Dus die hoefden niet voor me op te komen... En als ze toch iets wilden zeggen of doen, dan wees ik het van de hand "laat ze maar, anders kiezen ze iemand anders en die heeft er misschien wel last van"

Maar, jááááren later, besef ik ook dat zij het echt niet vervelend bedoeld hebben, dat het plagerijtjes waren of als dusdanig bedoeld. Ik besef dat het gestopt was als ik wat gezegd had... Maar ik ervaar het (de herinnering) NU als minder heftig, en dat veranderd niets aan hoe ik het destijds ervaarde... Destijds was het voor mij pesten, en niemand zag het zo omdat ik het niet aangaf dat ik het als dusdanig ervaarde. Nu moet ik ook zeggen dat ik nooit ben geslagen of uitgescholden, het waren plagerijtjes om me uit te lokken waar ik nooit op in ging, een keer een duwtje. Ze kwamen ook altijd voor me op als iemand me wel echt kwaad deed of wilde doen, de aanvoerster fietste vaak met me mee naar huis etc.

Het is simpelweg vaak/meestal niet alleen een groep en een slachtoffer. Je wordt een slachtoffer wanneer je je in die rol laat duwen. Als je niet voor jezelf opkomt dan wordt je een slachtoffer. Kom je voor jezelf op, dan zoeken ze een ander... Er is vaak wel een aanleiding (kleding, geaardheid, gedrag, stem, noem het maar...), maar of je slachtoffer wordt ligt ook grotendeels aan je eigen karakter icm je thuissituatie, opvoeding, ervaringen. Natuurlijk is dat heel lastig als je nog heel jong bent, maar het meeste pesten begint in de laatste jaren van de basisschool en geloof mij maar dat daar meiden en jongens zitten die wel degelijk voor zichzelf opkomen...

Gelukkig was ik ook heel populair (bij de jongens) dus ik had genoeg houvast om er door te komen.
En heel stiekem, heb ik bewondering voor de aanstichtster van het laatste jaar op mn basisschool, dat was wel een heftig jaar en de dame (niet echt een vriendin, maar ik liet haar altijd meespelen met mij en mn 2 beste vriendinnen) die begon was tot dat moment altijd zelf gepest (omdat ze op school behandeld werd tegen vlooien en omdat ze daar ook gewassen werd etc. kinderen zijn genadeloos en begrijpen het vaak niet). Dus stiekem was ik wel trots dat ze eens de leiding nam. Al was het ff wat minder grappig dat ze tegen mij op ging en dat het beter voor haar uitpakte dan voor mij...

Eigenlijk zijn dit soort topics niet goed voor mij... Want dan vertel ik veels te veel over mezelf...
Zoals anderen vraag ik mezelf ook wekelijks waarom, dat heb ik nog wel. Dat komt ook omdat ik echt fijne vrienden heb over de hele wereld die niet snappen waarom ik zo lang gepest ben. Bij mij was het ook kleren kapot maken, met de passer in de rug prikken, spugen, ik heb drie keer op het politie bureau gezeten omdat ik in elkaar geslagen ben (dan tel ik de hoeveelheid klappen en schoppen er niet bij van de basisschool), van de fiets gegooid, opgewacht. Bij mij deed in groep 8 de directeur er eigenlijk ook aan mee door mij apart te zetten en voor schut te zetten, alleen in dat jaar was het pesten van de klas zo goed als voorbij en haalde ik opeens hele goede cijfers.
En waarom? Waarschijnlijk omdat ik ook nooit voor mezelf durfde op te komen, terwijl mijn ouders juist alles geprobeerd hebben en mij nooit geremd hebben. Ik was niet degene die een stoeptegel pakte en terug sloeg. Een pester gaf als reden op dat ik naar diegene keek en daarom het nodig vond mij compleet in elkaar te slaan, iemand die wil pesten heeft geen reden nodig... Die bedenkt de meest idiote waanzin.
Ik heb wel een hele goede vriendin, die helaas op de basisschool ook mee deed maar later voor mij heeft gevochten als een tijger. Ze probeerde mij te helpen op de middelbare school (mavo) dat is niet gelukt, maar toen ik daarna een jaar op de Havo kwam heeft zij er samen met de directeur na één situatie ervoor gezorgd dat het voorbij was. Dat was het keerpunt voor mij. Zij is nog steeds een dierbare vriendin.
Nu durf ik nog niet voor mezelf op te komen... Ik moet eigenlijk van mijn ex werkgever nog steeds salaris krijgen, maar ik ben daarin veels te onzeker. Die doen ook aan intimideren en dat zet mij direct weer terug als het meisje zoals ik vroeger was. Het was al een hele stap om daar ontslag te nemen.

Pesten zal blijven, ik vind het alleen wel goed dat men weer eens met de neus op de feiten gedrukt wordt. Slachtoffers zijn zo goed in het verbergen van leed. Ik was vroeger iemand met een pokerface waar menig iemand jaloers op zou zijn, nu ben ik het tegenovergestelde... (wat ook echt niet handig is...). Als ik blauwe plekken had dan zei ik dat het door de paarden kwam, ik wou mijn ouders in het begin niet laten weten wat ik allemaal meemaakte. En zo zullen er veel meer mensen zijn. Pesten is nooit de schuld van het slachtoffer, een sova training is voor iedereen goed dat zou al op de basisschool moeten en gedurende de hele puberteit moeten plaatsvinden.

**Geplaatst**: 06-11-12 09:37

Re: Wat zouden jullie doen? (nav de zelfmoord van Tim Ribberink)

Geplaatst: 06-11-12 09:37

Ik weet het verhaal van die tim niet,
maar weet wel wat over mij, ik ben altijd gepest geweest, altijd al,
iedereen die zegt dat je lelijk bent, jaar na jaar en niet enkel 1 bepaalde groep.

nou dan ga je dat ook echt denken, op een bepaald moment was het zo dat op school
we in de klas zaten tussen 2 lessen door (leerkracht was even weg) toen hebben jongens van de klas een kartonnen doos over me gezet

zijn ze met z'n allen erop beginnen kloppen en zeiden 'nu moeten we uwe lelijke kop nemeer zien'

en ik kan zeggen dat dat verdomd zeer doe, die woorden blijven steken.
en zelfs nu het al meer dan 6jaar geleden is achtervolgt me dit nog steeds.
en de leerkrachten? die deden niet veel, jaar erop mocht ik in een andere klas zitten, maar dat was al.

en dat was niet het enige incident :s

en nu nog steeds loop ik heel de dag rond met het gedacht dat ik lelijk ben, nou is dat ook wel zo maar dat hoeven ze daarom niet te zeggen he?

Dus snap zeer goed dat ie zelfmoord pleegde, al zijn die pesters het niet waard

**Geplaatst**: 06-11-12 09:47

Geplaatst: 06-11-12 09:47

Eigenlijk heb ik een best onbezorgde jeugd gehad.. Tuurlijk waren er wel een pesterijtjes en ook naar mij toe maar verder ging het altijd goed.. tot dat........ Ik in de 4e klas kwam (examenjaar) Er was een meisje van een andere afdeling in onze klas geplaatst.. ze mocht mij niet zo en ik haar niet.. Ze begon met stoken tussen mij en me vriendinnen in eerste instantie ging niemand daar gelukkig op in.. tot er dingen door haar over mij verzonnen werden. Gemene dingen die absoluut niet waar waren maar ze speelde het behoorlijk goed.. zeker toen ze meerdere meiden uit de klas waar ik niet mee om ging zover kon krijgen om die verhalen te bevestigen zodat niet alleen zij er mee kwam maar ook meerdere meiden.. Zo lukte het haar om zowel me vriendinnen al me vriendje af te pakken. zij woonde bij me vriendje in de buurt en dan kwam ze de volgende dag op school en zei ze ja je vriend heeft mij gister gezoend op dat en dat bankje en dan kwam er weer een ander meisje die zei jaaa ik heb het gezien.. zeker op die leeftijd ben je zo onzeker en geloof je alles.. Toen ze het voor elkaar had dat iedereen zich tegen me keerde op 1 jongen na! die heeft me het hele jaar door geholpen door met me mee naar school te fietsen of me naar huis te brengen terwijl dat 20 min omfietsen was voor hem. Ik bracht vaak de pauzes alleen door want vond het ook niet leuk voor die jongen om overdag ook als een hondje achter hem aan te lopen toen begonnen de dreigementen.. ik ben eens opgewacht door een meisje uit amsterdam die mij wel even neer wou steken.. Doodsbang ging ik elke dag naar school.. tot ik er genoeg van had.. ik besloot voor me mezelf niet meer naar school te gaan dus om niks aan mijn ouders te laten merken melde ik me ziek op school ging ik 's ochtends gewoon van huis weg en ging ik de hele dag bij mijn paard zitten. zo leek het voor mij ouders dat ik naar school was maar dat ging ik niet.. uiteraard duurde dit natuurlijk niet land want nadat ik al anderhalve week ziek stond op school ging school maar eens bellen naar me ouders om te vragen hoe het met me ging.. Mijn moeder had grote vraagtekens en uiteindelijk heb ik alles aan ze verteld over de hele pesterijen.. mijn ouders stonden super goed voor me klaar en mijn vader is diezelfde dag nog met mij naar het schoolhoofd gegaan.. Nou zei die man wij merken er nooit wat van naomi zal wel een beetje overdrijven want we zien er altijd lachen op school.. Er werd werkelijk niks gedaan en er verandere ook helemaal niks! mijn vader bracht me naar school en haalde me weer op zodat ik niet op de fiets moest en ze me ook niet konden opwachten.. op een dag werd het zo erg, dat meisje daagde me zo vreselijk uit! we hadden koken gehad en ik was wat spulletjes aan het opruimen ik had een staaf mixer in me handen of eigenlijk die dingen die je der in stop in me handen.. ze liep langs me en gaf me een schop ik werd zo boos dat ik dat ding naar de hoofd gooide toen had ze een gat in der hoofd.. En het ergste nog ik werd geschorst!!!!! Ze kreeg het altijd zo voor elkaar dat het mijn schuld leek.. met hakken over de sloot heb ik me examen gehaald en ik heb haar sinds dien nooit meer gezien!!! ze heeft me nog een keer proberen toe te voegen op facebook maar hier ben ik uiteraard niet op in gegaan..

Pesterijen zijn vreselijk!!! maar wat ik er wel van geleerd heb vertel het direct aan je ouders! die zullen je altijd steunen en begrijpen! en er alles aan doen om je beter te laten voelen..

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-11-12 09:55

Geplaatst door de TopicStarter : 06-11-12 09:55

Pesten wordt soms zelfs door ouders gestimuleerd.
Ik ben opgegroeid in een klein rood dorp.
Mijn vader was de enige ondernemer daar,en er waren super rode ouders waar van de kinderen dus gewoon niet met ons mochten spelen.
Het is zelfs voor gekomen dat de rolschaatsen van mn broertje werden gepikt,en de ouders van de dief dood leuk zijde.....jullie kunnen wel nieuwe kopen.
Toen mijn ouders gingen schijden werd het og erger,want toen waren we in eens kinderen van een prutsmuts.
Hoe we dat hebben opgelost?
Gewoon. Van me af meppen,en zo respect afdwingen....dat hielp wel,ze lieten me met rust,maar vrienden heb ik daar nooit gehad.
Het zelfde zie ik gebeuren op zwwar christelijke dorpen,als niet kerk ganger kun je daar vreselijk buiten de boot vallen,en de kerkse ouders vinden dat dan volstrekt normaal.
Let wel.....ik schrijf nu over 35 jaar terug.

**Geplaatst**: 06-11-12 09:55

Geplaatst: 06-11-12 09:55

Op de middelbare school zat mijn zus een jaartje lager dan mij.
Mijn zus heeft op 5-jarige leeftijd een hersentumor gehad, is hieraan geopereerd en sindsdien lichamelijk licht gehandicapt (ene been scheelt 8cm met het andere, dus ze loopt onregelmatig).

Iedereen had respect voor haar en liet haar met rust, behalve 1 griet...

Ik had dat meisje al eens gewaarschuwd dat ze moest opletten wat ze deed want dat ik het écht niet pik dat ze zo doet!
De directie aangesproken, ook haar ouders (haar vader was mijn oude leerkracht Nederlands), maar iedereen zei dat 'het heus wel meeviel'.

Op een dag (wij gingen thuis lunchen, die dag was ik met de fiets en zij te voet want haar fiets was stuk) kom ik aan op school en ik zie dat dat meisje mijn zus weer stond te treiteren.
Er komt een auto aangereden en ze duwt mijn zus op straat!!! Mijn zus struikelt uiteraard en komt met haar hoofd hard op de grond terecht, auto gooit alles dicht en kon nét stoppen!
Ik ben vlug gaan checken of mijn zus in orde was, de chauffeur ging ondertussen de ambulance bellen (hoofd is voor haar uiteraard een heel gevoelige plaats) en bij mij sloegen de stoppen door...

Ik ben naar dat meisje gerend en heb haar zoooo hard geslagen! Ik heb aan haar haar getrokken, met mijn vuisten geslagen waar ik maar kon, kon me echt niet meer beheersen...
Uiteraard ben ik een echt meisje-meisje dus slaan kan ik niet zo goed, dus veel pijn heeft ze helaas niet gehad door mij.
Toen kwam haar vader eraan en ZIJN klap heeft ze WEL gevoeld

Ik had een schorsing aan mijn been maar dat kon me niet deren, dat grietje heeft nog een heel pak rammel gehad van haar vader dus ik was tevreden.

Zus was uiteindelijk lichamelijk OK, maar mentaal is ze nog steeds even gebroken als die dag dat het pesten begonnen is.
Want sindsdien vond iedereen het 'stoer' om haar te pesten, ze werd heel vaak geduwd, van haar fiets getrokken, uiteindelijk is ze vroegtijdig van school gegaan zonder school af te maken, ze kon niet meer...

Mijn zus is een zelfmoordpatiënt. Talloze keren is haar maag leeggepompt van de medicijnen die ze nam, talloze keren is ze naar spoed gebracht omdat ze zichzelf overal gesneden had,
deze zomer heb ik haar van een treinspoor geplukt omdat gelukkig iemand van het personeel daar haar had herkend, ik wéét dat als ik 1 dag niets van haar hoor dat het goed mis is en dan ga ik haar zoeken want ik weet dan gewoon hoe laat het is.

Ze heeft in instellingen gezeten, psychologen bezocht, medicatie gekregen, maar nu zijn we op het punt beland dat zelfs de psycholoog en haar vaste huisarts zeggen:
de volgende keer dat ze iets probeerd, laat haar gaan... Dit meisje is niet gelukkig hier en zal het ook nooit worden. Zij zal alleen rust vinden de dag dat zij er niet meer is.

Vroeger zou ik dit verhaal NOOIT online hebben gezet, maar nu doe ik het wel. Voor het geval één of andere lelijke pestkop dit leest.

Ik ken Tim niet, maar ik snap zijn besluit. En ik hoop van harte dat hij de rust heeft die hij zo graag wou :-)

**Geplaatst**: 06-11-12 09:59

Re: Wat zouden jullie doen? (nav de zelfmoord van Tim Ribberink)

Geplaatst: 06-11-12 09:59

Mi_Amore word stil van je verhaal, knap dat je het verteld en hopelijk zet het iedereen tot nadenken die pest!

**Geplaatst**: 06-11-12 10:02

Geplaatst: 06-11-12 10:02

papagroom schreef:
Pesten wordt soms zelfs door ouders gestimuleerd.

Ik durf te beweren dat vwb de basisschool het zelfs heel veel gevoed wordt door mn de moeders.

**Geplaatst**: 06-11-12 10:10

Geplaatst: 06-11-12 10:10

Vroeger zou ik niet begrepen hebben waarom de leraren niets gezien hebben.... Nu heb ik zelf een hypersensitieve dochter. Dan blijkt dat iets wat bv voor de hele klas geld dit persoonlijk aangetrokken word. Ook bv joh doe je haar eens anders word als kritiek ervaren terwijl het zo niet bedoeld is. Het is dan dus niet zo dat ze daadwerkelijk gepest worden, maar zij ervaren het wel zo. Mijn dochter merkt ook veel meer dingen op, waar anderen hun hoofd omdraaien "voelt" zij dat er over haar gepraat wordt. Ook zij voelt zich vaak een buitenstaander en trekt zich alles vreselijk aan. Wij proberen onze kinderen wel mee te geven, doe niet iets bij anderen wat je zelf ook niet fijn zou vinden. En zorg dat je jezelf in de spiegel aan kunt blijven kijken...

Mi_Amore wat ontzettend knap, wat een hel, niet alleen voor je zusje maar ook voor jou en je familie. De angst waar je iedere dag weer mee leeft. RESPECT en ontzettend veel sterkte met de toekomst.. heb er geen woorden verder voor...

**Geplaatst**: 06-11-12 10:36

Re: Wat zouden jullie doen? (nav de zelfmoord van Tim Ribberink)

Geplaatst: 06-11-12 10:36

Smileydees: mijn dochter is dus ook hypersensitief. Daardoor ervoer zij bepaalde dingen ook anders, maar doordat zij ook voelde wat een gepest klasgenootje voelde, nam zij het voor die personen op. Dat werd haar dus niet ik dank afgenomen en derhalve zelf ook gepest. Zij was anders en veel moeders 'moesten' haar niet puur omdat ze haar begrepen. Tja, je hoeft als moeder maar een keer of 2 tegen je kind te zeggen, van joh heb liever niet dat je met die of die speelt, want dat is zo'n vreemd kind. Dan heb je heel gauw de poppen aan t dansen en is het 'vreemde' kind de pineut.

**Geplaatst**: 06-11-12 10:57

Geplaatst: 06-11-12 10:57

Dit topic lezende merk ik dat er verschillende manieren zijn om het pesten te ervaren.

Ik herken heel veel in het verhaal van HijadelaLuna. Het pesten niet de kop in kunnen drukken omdat je niet voor jezelf kan/durft op te komen. En nooit ergens tussen kunnen komen omdat je alleen afwacht.
Ik heb mijn schooltijd overleefd met de wetenschap dat de volwassenen achter mij stonden, maar als je niks zegt dan kunnen ze ook niet ingrijpen.
Ik zoek nog steeds die hartsvriendin, maar zolang ik blijf afwachten zal ik die nooit vinden. En ik blijf afwachten en durf zelf niets te doen uit angst mezelf op te dringen.

De situatie die mick beschrijf kan ik me wel voorstellen, maar zo heb ik het niet ervaren.

En nou lees ik het verhaal van Mi_Amore en wordt het hier stil.....

**Geplaatst**: 06-11-12 11:13

Geplaatst: 06-11-12 11:13

Ik zou willen dat kinderen van jongsaf aan al bewust gemaakt zouden kunnen worden wat het effect is/kan zijn van je gedrag op anderen, maar op wat voor manier????

**Geplaatst**: 06-11-12 11:15

Geplaatst: 06-11-12 11:15

Jemig wat een verhaal Mi_Amore... De tranen staan er van in mijn ogen, wát een achterlijke $#((@)@ personen, zien mensen niet in dat pesten mensen helemaal sloopt van binnen en van buiten!
Ik heb zelf 's nachts een keer gedacht, als ik morgen niet meer wakker word kan het me niet schelen, en ik was ook echt teleurgesteld toen ik gewoon weer wakker werd, maar echte pogingen durf ik niet en ik ben ook niet niet 'ver genoeg' om het zo maar te zeggen...

Mijn respect gaat voor de volle honderd procent naar je uit Mi_Amore, echt waar.