Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly
kan je zo lekker roepen MENEEEEEEEEEEEEEEEEER IK SNAP HET NIET!
Er zijn wel een paar docenten die echt duidelijk aangegeven hebben dat je ze bij hun voornaam mag noemen, en dan doe ik dat ook. Van de meeste docenten weet ik de voornaam niet eens trouwens 

xSOULSISTER schreef:De leraar is niks meer of minder als mij vind het daarom onzin dat ik de leraar u zou moeten noemen en de leraar mij aanspreekt met je of jij.

JessAndHope schreef:Boras schreef:Het woordje u alleen gaat niets oplossen. Dat vind ik een kortzichtige en domme gedachte.
Ik kan u tegen iemand zeggen waar ik geen greintje respect voor heb en dus ook geen respect toon.
Ik kan je tegen iemand zeggen en zeer veel respect voor iemand voelen en tentoonspreiden.
Het gaat om vervaagde normen en waarden, niet om woordjes die op zichzelf niets voorstellen.
Het begint met iets kleins, maar kan uiteindelijk grote gevolgen hebben. Ik zie het verband wel tussen de verloedering en het verdwijnen van 'u' en het komen van 'je, jij, henk'
Rijerijerije schreef:Wat bijzonder om te lezen dat er vandaag de dag nog kinderen worden opgevoed om u tegen hun ouders te zeggenDat had ik niet gedacht!
Als ze in hun puberteit nou zouden vragen (of het doen zonder te vragen!) of ze 'je' mogen zeggen, zouden jullie dat een probleem vinden?
fjord_brucht schreef:Rijerijerije schreef:Wat bijzonder om te lezen dat er vandaag de dag nog kinderen worden opgevoed om u tegen hun ouders te zeggenDat had ik niet gedacht!
Als ze in hun puberteit nou zouden vragen (of het doen zonder te vragen!) of ze 'je' mogen zeggen, zouden jullie dat een probleem vinden?
Ligt aan de manier waarop ze jij en je zeggen.Van mijn moeder mocht ik op een gegeven moment ook je en jij zeggen als het maar wel wel respectvol was.
Dus niet JIJ moet nu ...... maar, wil je.....
Nu zijn mijn kids nog redelijk jong maar op school is het ook u tegen juffen en meesters en andere ouders.En daar wordt nog wel eens raar op gereageerd.Ouders vinden dat raar
Ieders keuze natuurlijk, maar ik zou het alleen maar fijn vinden. 
Rijerijerije schreef:Nee, 'jij MOET' was hier ook uitgesloten en dat zal het bij mijn toekomstige kinderen nog steeds zijn! 'Wil je alsjeblieft....' en 'Mag ik...'!

Op het mbo was het verschillend bij leraar en er werd ook niet gek over gedaan ofzo... Merkte wel dat er op het mbo meer respect was voor leraren
Maar ik vond dat meer een motivatiekwestie aangezien dan iedereen doet wat ie eigenlijk wil gaan doen 
Mosh schreef:Overigens spreek ik iedereen met 'u' of meneer/mevrouw aan, tenzij ze zeggen dat het niet mag. Dan gebeurt het nog steeds, zit er gewoon ingebakken
En dan krijg ik vervolgens bijna een klap voor mijn kop omdat ik u blijf zeggen
Gelukkig niet zoveel last van, want de meeste mensen vinden mij hartstikke beleefd en netjes
Een vriendin van mijn moeder zei dat regelmatig dat ik zo beleefd en netjes was (en ondertussen zat ik dan in mijn rijbroek te stinken
) Rijerijerije schreef:Wat bijzonder om te lezen dat er vandaag de dag nog kinderen worden opgevoed om u tegen hun ouders te zeggenDat had ik niet gedacht!
Als ze in hun puberteit nou zouden vragen (of het doen zonder te vragen!) of ze 'je' mogen zeggen, zouden jullie dat een probleem vinden?
Want er is nogsteeds een generatiekloof. Ik zit niet bij mn dochter in de klas, dus blijft het u. Juist ook omdat het anders 'normaal' word om maar met je/jij te strooien. Uiteraard zeg ik ook wel eens 'je' tegen mijn ouders, maar meer in een uitspraak oid. Met vragen of in een gewoon gesprek is het nog steeds 'u'.