Bokt.nl

Biancaa schreef:

Dat bedoel ik hagelslag, je beseft gewoon niet wat je doet in zo'n toestand. Sommige kunnen er nou eenmaal beter tegen dan andere. en net als bij mij, als je alles alleen doet of zelfs alles alleen wilt doen (want je kan alles wel alleen en je hebt geenhulp nodig want iedereen doet het toch zelf, dus waarom jij niet) dan kan je doordraaien, hormonen metdepressie is geen goede combinatie

Biancaa schreef:

Dat bedoel ik hagelslag, je beseft gewoon niet wat je doet in zo'n toestand. Sommige kunnen er nou eenmaal beter tegen dan andere. en net als bij mij, als je alles alleen doet of zelfs alles alleen wilt doen (want je kan alles wel alleen en je hebt geenhulp nodig want iedereen doet het toch zelf, dus waarom jij niet) dan kan je doordraaien, hormonen metdepressie is geen goede combinatie

pniekepnak schreef:

Niemand hier het boek 'De Gelukkige Huisvrouw' van Heleen van Royen gelezen? Dat verhaal lijkt misschien heel overdreven, maar die dingen gebeuren écht.

Vjestagirl schreef:

Anthea schreef:

Nu ben ik vast heel erg scheel, maar waar staat dan dat moeders depressief is?

Zijn er andere reden om je kinderen uit het raam te gooien?

Angelita schreef:

Klopt absoluut, maar dan houd je alleen rekening met de moeder. Als dit kind hier blijvende problemen aan over houdt dan vind ik puur medelijden voor mama te extreem. Om over papa nog maar niet te spreken. Tuurlijk is het hartstikke sneu als iemand depressief is, maar dat praat gedrag niet 100% goed. Dan zouden mensen overal maar mee weg kunnen komen, dat hoort niet.

Medelijden voor mama: absoluut. Maar de actie is alsnog niet goed te keuren.
Die neiging hebben mensen wel vaak als ze door hebben dat zieke mensen er niets aan kunnen doen: het extreem zielig vinden en awh en medelijden en alles verdedigen wat diegene verkeerd heeft gedaan. Dat is ook weer niet de bedoeling.

Vjestagirl schreef:

Anthea schreef:

Is depressief zijn überhaupt een reden om je kind uit het raam te gooien?

Als je gezond bent niet, als je depressief bent zijn er wel meer dingen die gezonde mensen niet snappen.

Urielle schreef:

Vjestagirl schreef:

My god... Wat een postnatale depressie al wel niet met je kan doen...

Dat is een postnatale psychose, geen postnatale depressie.
Ik heb zelf een PND en wil hier niet mee vergeleken worden.

noviceh schreef:

Hoe kan je zo een klein, hulpeloos wezentje dat aandoen. Ziek of niet, hier walg ik echt van!

dominiquesr schreef:

dan spoor je ook niet!

Orrie_VBW schreef:

Hun buurvrouw is mijn collega en haar man zag het gebeuren.
Ze zei dat ze idd een psychose heeft gehad.
Ook vertelde ze dat het kindje wonder boven wonder niks gebroken had.
Maar wel veel kneuzingen.
Ik vind dat er vaak veel te licht over word gedaan en het vaak te laat word opgemerkt.
Mischien een idee om kraamverzorgenden daar goed in op te leiden, zodat ze kleine signalen kunnen oppikken en dan actie kunnen ondernemen.

Sterkte voor de familie om dit te verwerken.

tanya89 schreef:

Misschien richtte papa een wapen op mama bijvoorbeeld? Er is ergens bij iemand iets mis maar om nou meteen bij iemand de schuld te leggen zondar dat je uberhaupt de mensen/de situatie kent.....

Biancaa schreef:

Hm dan ga ik denk ik toch iets anders zeggen Ik snap namelijk wel hoe een moeder in staat is om dat te doen. Niet dat het goed is of dat het logisch is wat ze doet.. Mijn baby heeft destijds (mijn oudste dochter wel te verstaan en niet mijn baby nu) 18 uur per dag gehuild, aan 1 stuk door. Niemand die me hielp (mijn ex bleef gewoon liggen en liet mij me tde baby staan terwijl ik een zwaar ontstoken keizersnedewond had en niet eens mocht tillen) en ik stond dus 18 uur lang voor een spiegel te wiegen.

Ik kan je zeggen dat je dan heeeeel veel nare dingen in je hoofd haalt en ik kan je ook zeggen dat ik regelmatig tegen haar uit ben gevallen (met woorden dus he).

Als niemand in je buurt iets ziet of doet, kan ik me dus wel voorstellen dat het je teveel wordt en dan tot zoiets overgaat. Je weet namelijk niet meer wat je doet, je bent al zover in je gevoel dat je dus je moedergevoel opzij zet en alleen maar rot denkt over je kind.

Nogmaals ik praat het dus niet goed, want ik heb hulp gezocht, maar ook daar moet je sterk genoeg voor zijn of het inzien. Sommige zien dit niet in en dan gebeurd dit. Jammer dat haar omgeving er dus niet op in is gesprongen.

Als het depressie/psychose was, dan is het jammer dat het zo makkelijk opzij wordt geschoven dat het allemaal wel goed komt, bij sommige dus niet en helaas was dit baby'tje er waarschijnlijk de dupe van

jessie34 schreef:

Kraamverzorgenden worden daarin wel opgeleid, alleen een kraambed psychose kan enkele uren na de bevalling optreden maar ook net zo goed 15 dagen na de bevalling, dan is de kraamverzorgende alweer naar huis.
heel vaak word een kraambedpsychose zelfs niet door de verloskundige of huisarts herkent. het is ook een heel complex en ingewikkeld iets, de partner is meestal degene die als eerst opmerkt dat het niet klopt/goed gaat, juist omdat die zijn vrouw goed kent van voor de bevalling.
kleine signalen zijn niet altijd makkelijk te herkennen, want de kraamvrouw heeft meestal rond de 4e dag de beruchte kraamtranen en dat word al snel "normaal" gevonden.

MamboBeach schreef:

Wat word ik misselijk als ik dit verhaal lees...

Ik wens het babietje alle sterkte toe en het moge duidelijk zijn dat de moeder hulp nodig heeft.

Vienna2007 schreef:

MamboBeach schreef:

Wat word ik misselijk als ik dit verhaal lees...

Ik wens het babietje alle sterkte toe en het moge duidelijk zijn dat de moeder hulp nodig heeft.

En dat het kind in een stabiel gezin terecht komt,