
Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
joostvangestel schreef:Nee, de USA heeft geen officiele taal. Zo zijn er rechtszaken gewonnen door Chinese kinderen dat ze als Amerikaans staatsburger recht hebben op onderwijs in hun eigen taal (Mandarijn-Chinees dus). Ook zijn er vele scholen waar in het Spaans les wordt gegeven (gevolg van de Chinese rechtszaak). De USA heeft nooit een officiële taal opgevoerd.
Leuk detail: bij het schrijven van de grondwet in de 18e eeuw, is er lang gediscussieerd (en uiteindelijk gestemd) of die in het Engels of in het Nederlands moest. Engels won met een verschil van één stem.
geerke schreef:ik lees net dat de turkse president boos is omdat de export van uitkeringen naar turkije stop gezet wordt![]()
Eigelijk is het toch ook van de gekke....ik heb nog nooit gebruik gemaakt van een uitkering.
Maar ik weet zeker dat ik het echt niet voor elkaar krijg om er een te regelen die ook nog op een franse rekening wordt gestort![]()
Mijn vader kreeg een arbeids ongeschiktheids uitkering(wegens een aarijding van een ander en het niet meer kunnen continueren van zijn bedrijf)....hij mocht nieteens op vakantie.
Ik snap niet hoe die gasten het doen...
De nederlandse multiculturele samenleving is ook mislukt.
In amerika zijn ook verschillende culturen,daar gaat het wel goed(op de apartheid na...).....omdat ze eerst de oorspronkelijke bewoners dood hebben geschoten en het overgebleven deel in reservaten hebben gestopt![]()
Dan begin je dus allemaal in een 'nieuw' land
edit...en in amerika moet je werken voor je geld...wat ik trouwens een heel normale zaak vind.
verootjoo schreef:Ik heb het idee dat vooral de 3e generatie van de gastarbeiders de boosdoeners zijn. De 'originele' gastarbeiders uit marokko/turkije zie ik voornamelijk de ogen uit de kop schamen voor de jongere generatie. Ik begrijp ook niet hoe het kan, het lijkt wel alsof ook zij hun kinderen niet meer onder controle hebben. Terwijl er in die landen juist altijd veel respect is voor ouderen. Waar het mis gaat begrijp ik niet.
Citaat:Mythe 3
Marokkaanse ouders kunnen geen toezicht uitoefenen op hun zonen op straat. Dat zijn zij vanuit hun cultuur immers niet gewend.
Iedereen zegt het elkaar keurig na: in Marokko let ‘de hele buurt’ op hun kinderen, maar in Nederland ontbreekt de ‘Marokkaanse gemeenschap’, waardoor het ouderlijk gezag van Marokkaanse ouders niet verder reikt dan ‘tot de voordeur’.
Maar hoe is dan te verklaren dat Marokkaanse meisjes keer op keer vertellen dat zij de sociale druk van de gemeenschap in de ‘Marokkaanse wijken’ in Amsterdam bijna ondraaglijk vinden? Als zij een sigaret opsteken of met een jongen praten – belastende feiten voor de familie-eer – weten hun ouders dat binnen enkele uren. Blijkbaar werkt de sociale controle in de Amsterdams-Marokkaanse gemeenschap uitstekend, maar selectief.
Marokkaanse ouders hebben hun ogen alleen in hun zak als het om het wangedrag van zonen gaat. In sommige gevallen komt dat doordat zij dat gedrag helemaal niet afkeuren. Deze ouders staan onverschillig tegenover de Nederlandse samenleving.
Maar in de meeste gevallen komt het doordat de machtsverhoudingen in het gezin verstoord zijn. Veel Marokkaanse zonen hebben het thuis voor het zeggen. Van kindsaf aan krijgen zij hun zin, omdat het jongens zijn. Hun moeders kunnen hen nauwelijks aan en begrenzen hen weinig. Daardoor ontwikkelen zij grote ego’s met korte lontjes. Deskundigen uit het veld spraken over de ‘Marokkaanse prinsjes’.
Wat nieuw is in Nederland is dat Marokkaanse moeders vaak ‘informatieafhankelijk’ zijn van hun zonen. Deze Marokkaanse moeders leiden nog steeds een geïsoleerd bestaan en spreken slecht Nederlands. Veel moeders zijn als importbruid naar Nederland gekomen. Ook worden zij niet geacht het ‘mannendomein’ te betreden. Dat maakt het lastig hun zonen op straat tot de orde te roepen.
Bovendien zijn deze moeders vaak getrouwd uit ‘gemeenschapsbelang’ en niet uit liefde. Er is in hun ‘dorre’ huwelijken weinig communicatie mogelijk over de opvoeding van de kinderen. Moeders zouden meer zeggenschap willen over hun zonen, maar zij worden geacht loyaal te zijn aan hun echtgenoten. Dat brengt hen in een ‘lastige spreidstand’ tussen hun kinderen en hun echtgenoot.
Soms trekken vaders zich wel iets van hun zonen aan, maar ze doen dat op een autoritaire manier. Ze geven bevelen of zeggen wat hun zonen allemaal niet mogen, maar ze kunnen niet uitleggen waaróm iets niet mag. Dat werkt averechts bij hun vernederlandste zonen, die zich nog meer onttrekken aan het ouderlijk gezag.
Mariss schreef:Oja, dus wat is jouw idee dan? Wilders aanpak? Denk je dat dat gaat helpen?
De volgende generatie zal wel degelijk een verandering zijn, omdat de ouders van die kinderen wel in de maatschappij meedraaien en de taal spreken. Nee natuurlijk zal niet in een keer alles goed zijn, maar dat zal wel een verandering teweeg brengen.
Maar ach ja, we zijn te ongeduldig, te boos, te onwetend en lezen teveel de Telegraaf en denken dat de beste oplossing is ze eigenlijk gewoon allemaal het land uit te schoppen.
Het 'we' daarmee bedoel ik even het Nederlandse beleid, we bevorderden behoud van eigen cultuur in extreme mate, en deden niets om ze te laten integreren. En dan kun je wel zeggen dat hadden ze zelf moeten doen, maar ben jij ooit alleen met je gezinnetje in een vreemd land terecht gekomen? Waar je niemand kende en de taal niet sprak? Nee. Dus dat ze nogal gesegregeerd waren is niet verbazingwekkend.
En dit alles betekent niet dat ik het probleem ontken, maar dat het gerelativeerd en GOED opgelost moet worden. En daar zullen jaren over heengaan, ja, zoals dat meestal gaat met langdurige conflicten en hun juiste oplossingen.
(Namen zijn een kwestie van geloof)
Mariss schreef:De volgende generatie zal wel degelijk een verandering zijn, omdat de ouders van die kinderen wel in de maatschappij meedraaien en de taal spreken. Nee natuurlijk zal niet in een keer alles goed zijn, maar dat zal wel een verandering teweeg brengen.
Citaat:„Er zit hier gewoon een heel grote groep criminele vaders. Deze factor wordt zelden genoemd in het verhaal”, zegt procesmanager van de gezinsbezoekers Mourad Taimounti van Stichting Aanpak Overlast Amsterdam. „Die criminele vader weet: misdaad loont heel erg in Nederland. Je verdient bakken met geld met de drugshandel en de pakkans is vrijwel nihil. Dat zijn de vaders die je in je gezicht uitlachen als je ze vertelt dat hun zoon zijn school moet afmaken.”