Ik heb dit zelf ook meegemaakt, TS en al die zooi over dat je zelf niet het goede voorbeeld geeft kan me gestolen worden. Een mens mag gefrustreerd raken over iets en dat ook uiten.
Ik kom uit een zeer arm gezin, ook uit een dorp en op de kleuterschool werd ik hier al mee geconfronteerd. Ik had namelijk een bruine boterham in het speelkwartiertje ipv een liga koek, hilariteit alom natuurlijk.
Ook op de basisschool kreeg ik het te verduren. Door mijn armoedige kleding dacht iedereen dat ik ook nog eens dom was
Toen later bleek dat ik hoogbegaafd ben was DAT natuurlijk een reden om me het leven zuur te maken. Vooral de lerares die ik had in groepen 3, 4 en 5 vond het geweldig om me af te kraken voor de klas als ik eens een foutje maakte. Gelukkig is ze later hierdoor ontslagen.Ook op het VWO ging het niet over, ik begon dik te worden en was niet moeders mooiste. Ik was onzeker geworden, raar he? Nog steeds werd ik als dom beschouwd omdat ik geen makeup kon kopen, geen mooie kleding had en natuurlijk ook geen scooter.

Ik heb uiteindelijk de grootste eikel op z'n neus moeten stompen in de 4e, toen werd het wonder boven wonder rustig in de tent.

Ik heb het VWO niet afgemaakt en heb daarna ook geen opleiding meer gevolgt. Nu ben ik, mede doordat ik geen tiener meer ben, wel zelfverzekerd en word ik nergens meer op aan gekeken (naar ik weet).
Dus: Je staat compleet in je recht. Wel is het natuurlijk zo dat niets zwart/wit is en dat er een groot grijs gebied is waarin mensen elkaar wel met respect behandelen.
Ik vind ook dat de mensen die lager op de ladder staan best wat meer respect mogen krijgen. Zonder de poetsvrouw is je huisje niet schoon en mag je zelf je handen lelijk en eeltig maken door het schoonmaakwerk. En idd, de mensen hogerop verdienen geld aan de mensen lager op de ladder, zo zit het kapitalisme nou eenmaal in elkaar. Ik vind dan ook dat daar best wel eens bij mag worden stil gestaan (beetje kromme zinsconstructie, sorry

)
Weet je al wat je hiermee gaat doen/hoe je ermee om kunt gaan in de toekomst?