Een en ander hangt ervan af op welke grond een client is opgenomen in de instelling. Als iemand vrijwillig is opgenomen kun je als begeleider wel aangeven waarom iets niet verstandig is om te doen, en aanbieden om te zoeken naar een ander soort van vrijetijdsbesteding maar je kunt iemand niet verbieden om bepaalde keuzes te maken. Echter als de client een curator of mentor ligt het weer anders, je kunt dan wel vrijwillig opgenomen zijn in een instelling maar als jouw curator je vrijetijdsbesteding niet passend vindt en dus verbied heb je je daarnaar te voegen als client en instelling. Als instelling mag je daar dan ook geen andere beslissing in nemen, enige wat je dan kunt doen is met de curator in gesprek gaan om tot een iets meer genuanceerde beslissing te komen. Er is altijd een spanningsveld tussen wat jij als begeleider juist en wenselijk vind en wat de client en zijn vertegenwoordiger graag zouden zien. Ik heb vaak genoeg meegemaakt dat alledrie de partijen hier anders over denken, het is je taak als begeleider om hierin naar een oplossing toe te werken die voor alle partijen werkbaar is. Dat maakt het werk juist spannend en uitdagend.