bulck schreef:De afgelopen weken is het steeds duidelijker geworden dat veel van de verhalen die door pro-Hamas propagandakanalen werden verspreid(en vele Westerse Media), simpelweg niet kloppen. Onafhankelijke journalisten, factcheckers en zelfs meerdere bronnen uit het Midden-Oosten zelf laten zien hoe die leugens stukje bij beetje instorten.
Ik ben blij dat ik altijd achter Israël ben blijven staan. Niet omdat het land perfect is, geen enkel land is dat, maar omdat ik geloof in het recht op zelfverdediging, het recht op bestaan en de waarde van democratie in een regio waar dat zeldzaam is.
Wat mij vooral opvalt: ook in delen van het Midden-Oosten wordt nu erkend dat Hamas de bevolking misbruikt, dat ze bewust escalatie zoeken, en dat hun verhalen vaak worden opgeblazen of verdraaid om steun te winnen. Die erkenning is historisch belangrijk.
En toch… in Europa en het bredere Westen blijven veel politici, media en activisten vasthouden aan een narratief waarin Israël steevast als agressor wordt neergezet, terwijl de terreur, escalaties en mensenrechtenschendingen van Hamas nauwelijks benoemd of gebagatelliseerd worden. Beelden en claims uit het conflict worden nog te vaak zonder kritiek overgenomen van bronnen die al lang niet meer objectief zijn. Men lijkt liever het morele vingertje te blijven heffen dan eerlijk te kijken naar de feiten op de grond. Triest, maar gelukkig sijpelt de waarheid ook daar langzaam door.
Feiten moeten boven emotie staan. En hoe meer feiten naar boven komen, hoe duidelijker het wordt wie werkelijk voor vrede wil gaan, en wie vooral chaos wil zaaien.
@HWN
Ik was afgelopen weekend in Brussel en het valt me op dat jij de schuld altijd bij anderen legt. De groep had toestemming om te protesteren, en daar bestaan duidelijke regels voor. Wat jij “politiegeweld” noemt, ontstaat alleen wanneer die afspraken niet worden nageleefd (dus geen inversie doen, of wegkijken van de eigen daden en verantwoordelijkheden). Dat gebeurt niet alleen bij jullie acties aan de beurs, maar ook richting andere organisaties, bijvoorbeeld tijdens de Pride in mei, waar zowel beveiliging als politie werden belaagd.
Afgelopen weekend zag ik hoe de groep na ruim een uur dezelfde slogans te roepen, waarvan veel feitelijk onjuist (what's new), de straten introk. Net zoals jullie het recht hebben om te protesteren, hebben anderen het recht om van hun zomeravond te genieten of een totaal andere mening te hebben. Vooral dat laatste lijkt voor sommigen moeilijk geaccepteerd te worden.
En zoals ik eerder al aangaf: deze mars is geen vreedzaam protest (hoewel sommigen mss wel met oprechte bedoelingen daar staan, maar ook maar bespeeld worden), maar een oproep tot intifada en het ondermijnen van onze samenleving. Ik spreek/begrijp genoeg Frans en Arabisch om te begrijpen wat er wordt geroepen, gelukkig maar.
Ik vraag me af, hoe zie jij de geschiedenis van Israël (en vooral, het geweld van Israël), van voor 7 oktober 2023?
Een korte lijst met voorbeelden (alle feiten wel even uit chatgpt gehaald 
):
1948: Nakba & oorlog 1948: ca. 700.000 Palestijnen raakten ontheemd tijdens en na de oorlog rond de stichting van Israël. Ook vond o.a. de massamoord in Deir Yassin plaats (9 april 1948).
1956: Kafr Qasim: Israëlische grenspolitie doodde 49 Palestijnse burgers in het dorp Kafr Qasim
1967:Zesdaagse Oorlog
1987–1993: Eerste Intifada: Mensenrechtenorganisaties documenteerden onrechtmatig dodelijk geweld door Israëlische troepen tegen Palestijnse demonstranten.
2000–2005: Tweede Intifada: B’Tselem registreerde 2.739–3.168 Palestijnen gedood door Israëlische troepen (schattingen variëren; totaal Palestijnse doden ±6.371 in de eerste 10 jaar vanaf 2000).
2008–2009: Gaza-oorlog: Grootschalige Israëlische luchtaanvallen en grondoperaties in Gaza; zeer hoge burgerdoden en beschuldigingen van disproportioneel geweld (context in o.a. ICRC-case study).
2010: Gaza-flottilla (Mavi Marmara): Bestorming door Israëlische commando’s van een hulpkonvooi; 9 activisten gedood (later overleed een 10e).
2014: Gaza-oorlog (“Protective Edge”): 2.251 Palestijnen gedood, incl. 1.462 burgers; duizenden gewond; zware vernietiging van woningen en infrastructuur (VN-cijfers).
2018–2019: “Great March of Return”-protesten (Gaza): VN-commissie: 183 Palestijnse demonstranten gedood door Israëlische veiligheidstroepen in 2018; OCHA: 195 doden (41 kinderen) t/m maart 2019; >28.000 gewonden.
Mei 2021: 11-daagse escalatie: 256 Palestijnen in Gaza gedood (incl. 66 kinderen) en bijna 2.000 gewond, volgens OHCHR; ook doden en verwondingen op de Westoever.
En hier heb ik het nog niet eens over de structurele alledaagse onderdrukking; checkpoints, huisvernietigingen, nederzettergeweld, gebrek aan bewegingsvrijheid, en discriminatie in toegang tot land, water en werk.
Ik ontken absoluut niet dat organisaties als Hamas, PLO en PFLP terroristische daden hebben gepleegd. Maar ik denk wel dat de kern van het conflict terug te voeren is op de oprichting van de staat Israël in 1948. Voor veel Palestijnen betekende dit het verlies van hun land en rechten. Je zou kunnen zeggen dat het Westen na de Holocaust zijn schuldgevoel “heeft afgekocht” door een Joodse staat te steunen in een gebied waar al een ander volk woonde, met alle gevolgen van dien. Hiermee wil ik niet zeggen dat Joden geen zelfbeschikkingsrecht hebben, integendeel, maar ik vind dat de oprichting van de staat Israël in 1948 op een manier is gegaan die grote onrechtvaardigheid heeft veroorzaakt voor de Palestijnen, en dat dit in veel discussies onvoldoende wordt erkend. Iets wat we ook veel zien in andere landen/gebieden.
In mijn omgeving ken ik eigenlijk niemand die uitgesproken pro-Israël is. Daarom ben ik oprecht benieuwd hoe mensen die dat wél zijn, deze gebeurtenissen en deze geschiedenis zien. Hoe rechtvaardig jij deze realiteit en het geweld dat al decennia lang voortduurt?
Geplaatst: 17-08-25 00:16 
)
