pmarena schreef:Ja maar wat moet je er dan vervolgens mee, als ze het bij een vriend(in) herkent...?
Nou in iedergeval gewoon begrijpen?
Niemand kan de problemen van een ander oplossen, maar een vriendin die je accepteert ondanks je probleem en begrijpt dat sommige reacties veroorzaakt worden door onderliggend lijden en niet omdat diegene een ongezellig persoon is lijkt me best belangrijk?
Een luisterend oor, of bij serieuze problemen je ouders inlichten die dan misschien bij die andere ouders kunnen polsen?

). Dat doe ik nog steeds
Ik zit heel vaak op mijn paard met een gevoel van: uhhh, sjit. Zeg jij het maar want ik weet het niet.
En hij is er best goed in eigenlijk. Maar waar ik al makkelijk alleen een kwartiertje naar school kon fietsen op deze leeftijd, is hij echt nog teveel een verstrooide professor zeg maar. En is het hier ook gewoon een stuk gevaarlijker, hoewel de school een stuk dichterbij is. Hij is er gewoon nog niet klaar voor, komt vanzelf, gewoon door oefenen tot de dag komt dat hij het zelf wil en het ook verantwoord is
maar ze wist precies hoe het werkte waar haar broer, 1,5 jaar ouder, dat absoluut niet durfde en later met z'n moeder kwam. 
