Vjestagirl schreef:Nou ja, hulp...
Het klasje waar ik in gezet werd heette "de talentenclub", waar we als totaal onbekenden van elkaar allemaal omstebeurt op de gang moesten gaan staan, zodat de anderen konden raden hoe oud je was, van welke werk-achtergrond je kwam en hoe je karakter was. Daar werd van een voluptueuze vrouw vrolijk op het bord geschreven dat de groep dacht dat ze vast een hekel aan sport had, van mij dat ik 10 jaar ouder was dan dat ik was, en van een zwarte man in de groep dat hij vast kinderen had maar niet samen was met de moeder...
Daarnaast werd mij gevraagd bij welke bedrijven ik echt graag wilde werken. Dat vertelde ik. Daarop kreeg ik te horen dat ik verplicht een open sollicitatie moest sturen naar die bedrijven. Toen ik aangaf dat 4 van de 5 van deze bedrijven specifiek op hun site hadden staan dat ze geen open sollicitaties wilden, moest het toch. Dat is geen hulp naar werk, dat is hulp naar op de blacklist van een bedrijf komen.
Ik kreeg ook een A4tje met verschillende uitzendbureaus en banensites waar ik me in moest schrijven. Van de 173 sites die erop stonden bestonden 68 er niet meer, dat is bijna 40%.
Er is echt letterlijk alleen gekeken naar hoeveel sollicitaties per week ik deed. Dus hulp vind ik een groot woord. Je wordt gepusht om zo snel mogelijk werk te hebben, dat wel.
Tja, ook daar zal verschil zitten per gemeente. Bij ons worden behalve banenmarkten ook mensen daadwerkelijk weer naar school gestuurd. Er zijn ook wat interne opleidingen. Wij zitten gekoppeld aan een leer-Werkbedrijf, ze bieden een horeca opleiding aan, schildersopleiding, facilitair en eens per jaar start er een groep trainees die binnen de sociale dienst opgeleid worden tot administratief medewerker, trajectbegeleider, noem maar op. Ik heb zelf weinig te maken met deze tak van de sport maar ik heb altijd wel het idee dat er veel aan gedaan wordt om weer aan het werk te komen.