
Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
Shenavallie schreef:Ja, je hebt helemaal gelijk: ik moest nog even reageren maar was het mede door de verhuisperikelen helemaal vergeten.
De bovenste quotes wilde ik nog op reageren. Deze was puur bedoeld als vraag wat zou je doen als blijkt dat er geen god bestaat. Zou je je - om het even in betere termen te zetten dan dat Amsterdamse - dan niet voorgelogen voelen? Je hebt je hele leven in het teken van iets gezet, je aan de regels van iets gehouden, en dan krijg je te horen dat het allemaal helemaal niet waar is geweest. Natuurlijk heb je er ook mooie dingen aan over gehouden, want er staan heel veel levenslessen in het boek dat heden ten dage nog steeds van toepassing is, maar als je werkelijk àlles uit naam van iets hebt gedaan en tegen iedereen (want daar ging geloof ik de topic-vraag om) hebt gezegd dat je in een god gelooft en als dan blijkt dat het allemaal niet waar is. Wat dan?
En dat bedoelde ik eigenlijk ook omgekeerd: als er nu aangebeld zou worden en iemand blijkt de god te zijn waar door iedereen over gesproken wordt, dan zou ik kunnen zeggen dat ik mij dus schijnbaar vergist heb, diegene welkom kunnen heten en dan onder het genot van een bak koffie of thee de zaken eens door kunnen nemen.
Hoe kun je iets voor een waarheid aannemen wat geen feit is? Ik kan niet beweren dat er geen god bestaat, maar ik geloof er ook niet in omdat ik diegene nooit gezien heb of dat het wetenschappelijk onderbouwd is. Alles is tot nu toe gebaseerd op een verhaal, naar mijn idee.
Lekker lang verhaal.... maar dat dus.
Citaat:En wat betreft die tweede quote: fantastisch! Dat een gelovig persoon ervoor kiest een god te bedanken, prima, maar ik vind het erg prettig om te lezen/horen/zien dat degene die werkelijk voor iets gezorgd heeft ook bedankt wordt. Zo kan het mij behoorlijk triggeren als ik op tv hoor dat mensen gaan bidden om te zorgen dat iets voorbij gaat of dat iemand beter wordt. Dan zeg ik hardop, ongeacht wie er naast mij zit, dat diegene niet moet bidden maar moet helpen. Je kunt met grote rampen niet gaan zitten afwachten en alleen maar bidden. Je moet de handen uit de mouwen steken.
Even een ander iets:
Mijn collega vertelde mij ook dat zij op dit moment heel veel bidt en erop vertrouwd dat haar god haar zal helpen om een andere baan te krijgen. Als ik haar vraag hoeveel sollicitaties ze al gedaan heeft, dan kijkt ze mij warrig aan. Ze komen niet aan het hek, zeg ik dan. Maar ze bidt stoïcijns door en dat gaat al ruim een jaar zo. Tot nu toe werkt ze nog steeds bij hetzelfde bedrijf als ik.
Blue_Eyes schreef:Shenavallie schreef:Ja, je hebt helemaal gelijk: ik moest nog even reageren maar was het mede door de verhuisperikelen helemaal vergeten.
De bovenste quotes wilde ik nog op reageren. Deze was puur bedoeld als vraag wat zou je doen als blijkt dat er geen god bestaat. Zou je je - om het even in betere termen te zetten dan dat Amsterdamse - dan niet voorgelogen voelen? Je hebt je hele leven in het teken van iets gezet, je aan de regels van iets gehouden, en dan krijg je te horen dat het allemaal helemaal niet waar is geweest. Natuurlijk heb je er ook mooie dingen aan over gehouden, want er staan heel veel levenslessen in het boek dat heden ten dage nog steeds van toepassing is, maar als je werkelijk àlles uit naam van iets hebt gedaan en tegen iedereen (want daar ging geloof ik de topic-vraag om) hebt gezegd dat je in een god gelooft en als dan blijkt dat het allemaal niet waar is. Wat dan?
En dat bedoelde ik eigenlijk ook omgekeerd: als er nu aangebeld zou worden en iemand blijkt de god te zijn waar door iedereen over gesproken wordt, dan zou ik kunnen zeggen dat ik mij dus schijnbaar vergist heb, diegene welkom kunnen heten en dan onder het genot van een bak koffie of thee de zaken eens door kunnen nemen.
Hoe kun je iets voor een waarheid aannemen wat geen feit is? Ik kan niet beweren dat er geen god bestaat, maar ik geloof er ook niet in omdat ik diegene nooit gezien heb of dat het wetenschappelijk onderbouwd is. Alles is tot nu toe gebaseerd op een verhaal, naar mijn idee.
Lekker lang verhaal.... maar dat dus.
Ik gooi de quotes er dan maar even uit, dat moet natuurlijk ook misgaan![]()
Ik kan natuurlijk niet zeggen dat ik er helemaal niet mee zou zitten als bleek dat het allemaal niet waar is. Maar niet omdat ik dan dingen in mijn leven heb gemist. Ik heb door het christelijk leven ook heel veel dingen gekregen, zo heb ik bijvoorbeeld mijn man leren kennen in de kerk en mijn leven zou er zonder hem toch wel echt heel anders uit hebben gezien. Gisteren heb ik samen ge-high-tead met een vriendin die ik 25 jaar geleden via de jeugdgroep van de kerk heb leren kennen. In de kerk heb ik mijn talent voor vertalen ontdekt, waarvan in mijn beroep heb gemaakt. Etcetera. Buiten dat heb ik helemaal niet het gevoel dat ik me aan bepaalde regels moet houden. Het is ook niet per se zo dat mijn hele leven in het teken van geloven staat. Ik doe ook andere dingen, heb een bedrijf en een paard. Dus nee, ik geloof niet dat ik ergens spijt van zou hebben. Wel zou het denk ik voelen als een verlies, alsof je iemand kwijtraakt van wie je veel houdt.Citaat:En wat betreft die tweede quote: fantastisch! Dat een gelovig persoon ervoor kiest een god te bedanken, prima, maar ik vind het erg prettig om te lezen/horen/zien dat degene die werkelijk voor iets gezorgd heeft ook bedankt wordt. Zo kan het mij behoorlijk triggeren als ik op tv hoor dat mensen gaan bidden om te zorgen dat iets voorbij gaat of dat iemand beter wordt. Dan zeg ik hardop, ongeacht wie er naast mij zit, dat diegene niet moet bidden maar moet helpen. Je kunt met grote rampen niet gaan zitten afwachten en alleen maar bidden. Je moet de handen uit de mouwen steken.
Even een ander iets:
Mijn collega vertelde mij ook dat zij op dit moment heel veel bidt en erop vertrouwd dat haar god haar zal helpen om een andere baan te krijgen. Als ik haar vraag hoeveel sollicitaties ze al gedaan heeft, dan kijkt ze mij warrig aan. Ze komen niet aan het hek, zeg ik dan. Maar ze bidt stoïcijns door en dat gaat al ruim een jaar zo. Tot nu toe werkt ze nog steeds bij hetzelfde bedrijf als ik.
Je kunt ook bidden én helpen. Daarnaast kan niet iedereen gaan helpen. Ik kan met mijn versleten knieën en rug wel naar Verweggistan gaan om daar mensen uit de puinhopen te graven, maar dan kan ik op dag 2 mijn bed letterlijk al niet meer uit. Ik geloof niet dat iemand daarop zit te wachten. Dat is natuurlijk een beetje gechargeerd, maar snap je wat ik bedoel? Van onze kerken in Eindhoven gaan ieder jaar een aantal groepen naar de Oekraïne, waar ze aan een vast project helpen en waar de mensen daar echt mee geholpen zijn. Dat soort projecten steun ik graag, financieel en met gebed. Maar aan mij hebben ze daar niets als medewerker.
Jouw collega vind ik gewoon naïef. Er is een verhaaltje over dat soort mensen: 'Er was in een land een grote overstroming. Een man klom op zijn dak en begon daar te bidden dat God hem zou redden. Er kwam een roeiboot, maar hij ging niet mee. "God zal me redden." Er kwam een speedboot, maar hij ging niet mee. "God zal me redden." Er kwam een helicopter, maar hij ging niet mee... Hij verdronk en kwam in de hemel, waar hij boos tegen God zei: "U zou me redden!" Waarop God antwoordde: "Ik heb twee boten en een heli gestuurd..."'
Met andere woorden: je kunt wel bidden en hopen op iets wonderlijks, maar je moet ook zelf wat doen.
Janinevv schreef:Ik merk als ik angstig ben of onzeker of voor een toets moest en ik ging bidden het mij heel erg hielp, net of ik tegen een goeie vriend/vader praat, ik doe het niet hardop maar ik bespreek altijd mijn dag met God voor het slapen gaan.
_Mar3 schreef:Over gebed: mijn eigen ervaring is dat God echt gebeden verhoord. Zelf al zo vaak meegemaakt, b.v. op het gebied van een baan, op lichamelijk gebied, in zoveel situaties eigenlijk. Betekent idd niet dat je zelf op je gat moet gaan zitten om maar te wachten en niks te ondernemen. Maar mijn ervaring is dus dat God mensen wel echt tegemoet wil komen en gebeden wil verhoren.
Janinevv schreef:Ik merk als ik angstig ben of onzeker of voor een toets moest en ik ging bidden het mij heel erg hielp, net of ik tegen een goeie vriend/vader praat, ik doe het niet hardop maar ik bespreek altijd mijn dag met God voor het slapen gaan.
Shenavallie schreef:Nog even een aanvulling wat die collega betreft: haar kat had een paar jaar geleden een hele nare wond op zijn neus. Ik dacht gelijk aan een (kanker)gezwel, maar ze bleef er maar calendula op smeren, want als god het wilde dan zou het genezen. Ik zei haar dat ze naar de DA moest. Tig keer herhaald, ook bij haar langs geweest om die neus te bekijken (echt heeeeeeel erg). Ze maakte elke week foto's en je zag gewoon dat het helemaal weggevreten werd. Na weken, maanden aanmodderen ging ze toch maar eens naar de DA. Te ver gevorderde kanker. Beestje moest ingeslapen worden.
Resistance schreef:Janinevv schreef:Ik merk als ik angstig ben of onzeker of voor een toets moest en ik ging bidden het mij heel erg hielp, net of ik tegen een goeie vriend/vader praat, ik doe het niet hardop maar ik bespreek altijd mijn dag met God voor het slapen gaan.
Als ik dit lees ben ik soms wel jaloers op mensen die kunnen geloven.Het lijkt me prettig als er iemand voor je bestaat die je altijd kan horen.
_Mar3 schreef:Over gebed: mijn eigen ervaring is dat God echt gebeden verhoord. Zelf al zo vaak meegemaakt, b.v. op het gebied van een baan, op lichamelijk gebied, in zoveel situaties eigenlijk. Betekent idd niet dat je zelf op je gat moet gaan zitten om maar te wachten en niks te ondernemen. Maar mijn ervaring is dus dat God mensen wel echt tegemoet wil komen en gebeden wil verhoren.
Edit: zinsbouw
Resistance schreef:Janinevv schreef:Ik merk als ik angstig ben of onzeker of voor een toets moest en ik ging bidden het mij heel erg hielp, net of ik tegen een goeie vriend/vader praat, ik doe het niet hardop maar ik bespreek altijd mijn dag met God voor het slapen gaan.
Als ik dit lees ben ik soms wel jaloers op mensen die kunnen geloven.Het lijkt me prettig als er iemand voor je bestaat die je altijd kan horen.
poes schreef:Ik leer enorm veel van dit topic. Dat ik geloof niet zo moet veroordelen. Als een ander gelooft en daar niemand mee lastig valt prima. Ik moet daar niet iets van vinden. Dat zie ik nu wel.
En ook dat het wel makkelijk is om de schuld op religie te steken. Religie is vaak misbruikt. Maar veel mensen geloven vanuit een goedstandpunt.
Belangrijk is dat iedereen kritisch blijft. En open. Zoals vaker hier gezegd: iedereen is ok. Maar voor je daden ben je wel verantwoordelijk.
Denk dat als je het zo stelt, elke gelovige met niet gelovige kan overeenkomen. ?
poes schreef:Ik leer enorm veel van dit topic. Dat ik geloof niet zo moet veroordelen. Als een ander gelooft en daar niemand mee lastig valt prima. Ik moet daar niet iets van vinden. Dat zie ik nu wel.
En ook dat het wel makkelijk is om de schuld op religie te steken. Religie is vaak misbruikt. Maar veel mensen geloven vanuit een goedstandpunt.
Belangrijk is dat iedereen kritisch blijft. En open. Zoals vaker hier gezegd: iedereen is ok. Maar voor je daden ben je wel verantwoordelijk.
Denk dat als je het zo stelt, elke gelovige met niet gelovige kan overeenkomen. ?