Een heleboel van de reacties hier het topic vallen voor mij onder de noemer "horen zeggen". Zoals "een stalgenootje dat eens vertelde" of "mensen hier uit de buurt die plots op vakantie gaan" en "een tante van de oma van mijn moeder betaalt zichzelf uit en laat mij alle afschriften zien

". En voor er geroepen wordt: er worden inderdaad hier ook door sommigen (maar dat is een minderheid) voorbeelden gegeven van frauderende familieleden of vrienden.
Ik denk dat door velen de zorg voor een (geestelijk) gehandicapt kind wordt onderschat. Natuurlijk horen dingen bij de onvoorwaardelijke liefde die je als ouder voor je kind voelt en die je ook geeft. Maar vergis je niet: waar andere kinderen een ontwikkeling doormaken en langzaamaan zelfstandig worden, waardoor ook de taak van de ouders anders wordt, blijven deze kinderen dezelfde zorg vragen als toen ze 4, 8 of 12 waren. En ook hier geldt weer: natuurlijk zijn er ook kinderen die onterecht een PGB krijgen toegewezen en er zal ook misbruik worden gemaakt. Maar de toon in dit topic is nu bijna alsof iedereen met een PGB dit ten onrechte krijgt en dat is niet zo.
En ja, soms zijn er mensen die hun kind met een (gespecialiseerde) oppas naar het paardrijden laten gaan of naar begeleid zwemmen. Ik kan hier zo een aantal goed gemotiveerde, onderbouwde en door de praktijk bewezen redenen voor noemen, maar ik ben bang dat de reactie nog steeds gaat zijn "als ouder moet je dat maar kunnen". En die lage tolerantie-grens of het gebrek aan inlevingsvermogen vind ik erg. En zeker als de voorbeelden van gezinnen die "plots" op vakantie gaan van jonge mensen komen die, met alle respect, gelukkig nog niet weten waar ze over spreken omdat ze nog geen kinderen hebben en bovenal geen gehandicapte kinderen.
Als er een gezin is wat al jaren krom ligt omdat de zorgverzekering bepaalde noodzakelijke zorg niet vergoed en dus nooit in de gelegenheid is geweest met hun gezin een paar daagjes weg te gaan, dat nu wel kan omdat ze nu wél een stukje salaris overhouden dat ze normaal kwijt waren aan (medische) kosten, wie ben ik dan in hemelsnaam om daar een mening over te hebben?
Zijn we niet roomser dan de paus? Hoeveel van ons zijn nu in werktijd (dus tijd die wordt betaald door jouw werkgever die bepaalde werkzaamheden van jou verwacht waar bokken naar alle waarschijnlijkheid niet onder valt) gezellig online? Hoeveel van ons zoeken bij het invullen van de belastingaanslag naar zoveel mogelijk aftrekposten? En zo zijn er nog tal van voorbeelden te noemen. Maar laten we ons vooral eens goed uitleven op een groep die het al zwaar genoeg heeft.
En dan het voorbeeld wat werd genoemd over de buurvrouw die komt wassen. Inderdaad, als zij een kopje koffie komt drinken, wordt daar niets voor betaald. Maar ik denk ook niet dat je afhankelijk bent van je buurvrouw als het gaat om dat kopje koffie. Het wordt een ander verhaal als je van die buurvrouw vraagt of ze jou, zeven dagen per week/twee keer per dag, komt helpen wassen en aankleden. Want dan ontstaat er een heel andere verhouding, waar echt niet wenselijk is dat dat allemaal maar op vrijwillige basis door gaat. Vrijwillig maakt vrijblijvend, in dit geval.