Bokt.nl

Vjestagirl schreef:

JessAndHope schreef:

En dát Hermelientje... vind ik bewonderenswaardig. Die persoon is dus niet zó ziek dat hij zijn situatie niet kan inschatten... van zo'n persoon kan je verwachten dat hij 'geneest' omdat hij erkent dat hij ziek is, zich niet superieur voelt en weet dat het fout is.

Dat vind ik zo triest. Dat iemand denkt dat hij dood moet omdat hij andere gevoelens heeft dan de gemiddelde mens. Dat hij het gevoel heeft er helemaal alleen voor te staan en geen andere uitweg meer ziet.

Overgens had die persoon pedofiele gevoelens, pedoseksualiteit is het tot uiting brengen van die gevoelens, de daden zelf.

JessAndHope schreef:

Dat snap ik, dat hij bang was dat hij niet zou genezen en daarom er voor koos zelf dood te gaan ipv een slachtoffertje te maken. Daarom vind ik het ook zo knap

Kanelly schreef:

Maar ja, het blijven wel mensen, mét een ziekte. Hoe moeilijk dat voor buitenstaanders ook vaak te begrijpen is.
Niemand kiest ervoor om geboren te worden als schizofreen, pedofiel, narcist of anti-sociaal.
Niet iedereen heeft de juiste sociale en omgevingsfactoren om ondanks de stoornis uit te groeien tot iemand dat mét stoornis gewoon mee kan draaien in de maatschappij.
Niet iedereen krijgt op het juiste moment in zijn leven hulp.

En ik snap het ook dat mensen roepen 'ja je kan niet alles op een slechte jeugd gooien'...als ik de kennis en de ervaring die ik nu heb, niet had...had ik er wellicht ook zo over gedacht.

Maar bepaalde opmerkingen die hier op de afgelopen pagina's gemaakt zijn, ze gaan toch wel ver.
Je kan echt niet iedereen verantwoordelijk houden voor zijn daden.knip

Hermelientje schreef:

Ja en ik denk dat het altijd handig is om te blijven denken: dit had mijn zoon kunnen zijn.

NRC Handelsblad schreef:

De strafrechter zegt iets terug: strenger straffen kost veel en levert weinig op

Strenge straffen kosten veel en leveren weinig op. Criminaliteit kun je beter bestrijden door de pakkans te vergroten. Overlast door direct in te grijpen. ”De politiek” versterkt en bevestigt het onjuiste idee dat streng straffen helpt. Ook beperkt dit kabinet de vrijheid van de rechter, waar “feitelijk geen aanleiding voor is”. Voorzitter Erik van den Emster van de Raad voor de Rechtspraak sprak vorige week duidelijke taal.

Vrijdag verscheen op de website van de Raad een toespraak die hij zes dagen eerder bij de jongerenorganisatie van de VVD, de JOVD, hield. Geen enkel medium, inclusief dit weblog, was dat opgevallen. Maar de toespraak van de topman van de Raad, het bestuursorgaan van de rechterlijke macht, kan worden gelezen als een repliek van de rechters op de druk die politiek en publiek op hen uitoefenen. Lees hier de tekst.

Volgens Van den Emster staat de rechtspraak nu op een ‘tweesprong’. Moet de rechter meegaan met de ‘politieke druk’. Is dat ook wat de burger verwacht? Of moet de rechter zich vasthouden aan ‘wat hij allemaal weet’. ‘Over wat werkt en wat niet. Over de effecten van zijn beslissingen’.

Het is volgens hem een keuze tussen ‘emotie en verstand’. Waarbij de politiek volgens hem nalaat om de ‘intuïtie’ van de burger ‘met feiten te nuanceren’. Maar die gevoelens juist versterkt en bevestigt. Feitelijk stelde van den Emster de vraag of de samenleving of de politiek vertrouwen heeft in de rechter. Hij constateerde dat de maatregelen uit het regeerakkoord in ieder geval ‘geen vertrouwen’ naar de rechter uitstraalden. Minimumstraffen, inperking van taakstraffen, het verhogen van de strafmaat, het ’in het criminele trekken’ van overlast als ‘straatterreur’.

Een puntsgewijze samenvatting van zijn toespraak:

-De pakkans en strafkans in Nederland zijn te laag, zo blijkt uit de cijfers. Burgers melden in enquetes 8.5 miljoen delicten. De politie registreert 1 miljoen misdrijven. Het OM schrijft er 231.00 in en de rechter behandelt er 130.000, waarvan 90 procent schuldig wordt verklaard.
-Intussen daalt de criminaliteit al tien jaar. Vermogensmisdrijven daalden 40 procent, moord en doodslag met 20 procent. Daling van het totale aantal misdrijven tussen 2005-2009 was 7 procent.
Het aantal gedetineerden in Nederland steeg de laatste tien jaar fors, de hoogte (strengheid) van de straffen steeg ook, jaarlijks met gemiddeld 3 procent.
-Het aantal burgers dat zich persoonlijk onveilig voelt daalt gestaag. Echter, steeds meer burgers denken dat de criminaliteit stijgt en dat ànderen zich onveiliger voelen.
-“Als de criminaliteit daalt, rechters vaker en zwaarder straffen en burgers zich veiliger voelen, waar komt dan de maatschappelijke onvrede over criminaliteit vandaan?” Hoe kan het dat vier van de vijf Nederlanders de stelling ‘Misdaden in Nederland wordt te licht bestraft’ onderschrijft?
-Zijn antwoord: als de burger in concrete zaken op dezelfde manier wordt geïnformeerd als de rechter leidt dat tot matiging van de strafopvatting. Zeker als de burger ‘beter geschoold’ is en dus beter ‘met complexiteit’ kan omgaan. En als er een confrontatie met de dader is. Wat burgers ‘in het algemeen’ vinden is dus iets anders dan hun oordeel over een individuele zaak.
-Opsluiting is beperkt effectief. Binnen twee jaar na een celstraf pleegt vijftig procent weer een misdrijf.
-Zonder een hoge pakkans, of perceptie van pakkans heeft ‘strenger straffen echter vrijwel geen zin’. De groep daders die onder invloed is, impulsief handelt, weinig zelfcontrole heeft is voor ‘afschrikking door straf’ sowieso minder gevoelig.
Vergelding als strafdoel is erg subjectief. ‘Wanneer is een delict voldoende vergolden?” ‘Voor slachtoffers is het meestal niet genoeg. Dat begrijp ik, maar de samenleving moet breder kijken”.
-In de VS en het Verenigd Koninkrijk komt men terug van steeds hogere straffen door de hoge kosten en de ongewenste sociale neveneffecten. De staat Californië geeft meer uit aan gevangenissen dan aan onderwijs.