oomens schreef:Niets mis mee om dat te willen, maar om te verwachten dat dat ook lukt, alleen maar omdat jij dat wilt, dat is naïef.
Dat 'verwachten dat het ook lukt' is je eigen interpretatie ben ik bang. Ik ga daar in elk geval zeker niet zomaar vanuit, maar dat is simpelweg niet waarom het gaat voor mij. Ik vind het genoeg om te weten dat het in principe mogelijk is - en dat ik dus mijn eigen steentje bij kan dragen.
Het is een heel raar, binair, fatalistisch idee dat je maar twee opties hebt: of alles gegarandeerd oplossen, of niks doen. (En omdat alles gegarandeerd oplossen iets is waarin je onvermijdbaar faalt, is het dus ok om maar helemaal niks meer te doen?)
Ik zie dat dus heel anders: als iets met allemaal kleine beetjes. Wat ik ook doe, het zal nooit 'genoeg' zijn, het zal nooit alles oplossen want ik ga in mijn eentje echt niet wereldvrede en klimaatverandering oplossen.
Maar ik doe in elk geval mijn best in dingen die ik kan doen, en daarmee heeft het altijd een beetje effect, en altijd een beetje meer dan als ik het niet doe.
Maar... als ik naar de geschiedenis kijk, zou ik alleen maar zeggen: wanhoop niet te snel. Het vrouwenkiesrecht bestaat nog niet zo lang, maar is er wel gekomen. Er zijn oorlogen gestopt toen genoeg mensen zich daarvoor inzetten. Gelijkheid en veiligheid zijn verbeterd doordat mensen zich ervoor inzetten.
Op grote en kleine schaal is alleen maar te zeggen: er kan veel. Er liggen heel veel mogelijkheden tussen 'met 1 magische actie alles oplossen' en 'helemaal niet je best doen'.
Citaat:
Begrijp mij niet verkeerd, ik heb ook in zo'n bubbel gewoond en voel mij daar nog steeds erg prettig bij, maar ik besef wel dat niet iedereen in die situatie leeft en niet iedereen dezelfde doelen nastreeft.
Oh, je bent echt aan het zeuren nu. Jouw uitgangspunt was dat je vooral niet iemands feestje mag verpesten als hij z'n dochter voor prutsmuts uitmaakt. Laten we het niet te zweverig maken met irak-oorlog en politieke keuzes, daar begon het mee. Jij vindt dat je die betreffende man niet openlijk mag aanspreken op z'n wangedrag. Daar heb je nu enorm veel excuses voor verzonnen, en ze komen er allemaal simpelweg op neer dat jij op dat moment een schijn in stand wilt houden, dat jij het feestje leuk wilt houden voor de vader en voor de andere gasten, ten koste van respectloos en vrouwonvriendelijk gedrag.
En het is leuk om te doen alsof je vroeger in zo'n bubbel gewoond hebt en nu niet meer... maar bedenk dat het jouw keuze is om actie die opkomt voor het meisje te ondermijnen.
Wiens belangen heb je dan precies voorop? Wiens gevoelens wil je dan beschermen? Welk perspectief geef je dan voorrang?
Citaat:
Op een gegeven moment komt Shadow0 (of iemand anders met een bubbelpomp) langs, met de onbedwingbare drang om dergelijke situaties een halt toe te roepen.
Nadat ze er een opmerking over heeft gemaakt, is de lol er in een klap af. Boem, weg.
Jeetje, wat vervelend. Dat is wel even slikken. Vrouwen moeten gewoon leren dat sommige dingen er in de 'echte wereld' gewoon bijhoren, die moeten hard worden, eelt op hun ziel kweken, kunnen niet verwachten dat iedereen rekening met ze houdt, moeten niet zo gevoelig doen...
maar ik zou nu ineens wel alle soorten van empathie moeten opbrengen voor mannen, want die hoeven niet te leren dat sommige dingen er in de 'echte wereld' gewoon bijhoren (zoals kritiek als je seksistische opmerkingen maakt), die hoeven niet hard te worden maar omringd door zorg als hun feestje verpest wordt, kunnen wel verwachten dat iedereen rekening met ze houdt?
Ik zou bijna een soort van dubbele maatstaf detecteren.
Citaat:
Ik denk dat het oprecht heel lastig is om bewustwording en verandering op grote schaal te realiseren, zonder dat je mensen het idee geeft dat zij persoonlijk worden aangevallen, moeten inleveren, of zich onevenredig moeten aanpassen, en zonder dat je in eerste instantie heel veel hakken tegen je in het zand krijgt.
Nou, gelukkig is dat makkelijk: ik vind geen van die dingen onoverkomelijk. Sommige mensen zullen wel persoonlijk worden aangesproken op hun gedrag en als ze dat willen vertalen naar 'persoonlijke aanval' dan is dat hun eigen interpretatie en niet de mijne. Als ik mensen het idee geeft dat ze zich moeten inleven, helemaal prima. En als mensen hun hakken in het zand zetten is dat nog steeds niet altijd verkeerd of ineffectief. (Als ik een paard een pasje opzij wil laten doen, zijn er ook paarden die niet mee willen werken, en al hun energie stoppen in zich verzetten, en inderdaad vrij letterlijk hun hakken in het zand zetten. Ik win dat niet op kracht. Maar hou vol en je komt een heel eind meestal. Wat zeker niet werkt om iets te veranderen? Niets proberen. Gegarandeerd geen resultaat.)
Na al je reacties trek ik trouwens je goede bedoelingen wel in twijfel: ik denk niet echt dat je de situatie wilt verbeteren. Ik heb niet de indruk dat je zoekt naar manieren waarop we de situatie veiliger kunnen maken voor vrouwen, hoe we seksisme, en de grotere uitwassen van misbruik en verkrachting kunnen uitbannen... maar dat je vooral wilt bewerkstelligen dat er weer een fijn taboe op komt te rusten, waarin vrouwen zich er niet over uitspreken.