8 oktober 2025
Epe in angst om wolf: ’Kleindochters niet meer naar opa en oma’
Epe - „Als je hier niet woont, heb je geen idee in wat voor horrorfilm wij terecht zijn gekomen”, stelt Liesbeth van Asselt uit Epe. Incidenten met wolven zijn schering en inslag in de Gelderse gemeente op de Veluwe. Bewoners, die nog amper in het bos durven te wandelen, zijn een petitie gestart om maatregelen af te dwingen voor hun veiligheid.
Deze week nog trof een tiener een wolf in Epe. „Dat leidde in onze app-groep, waarin we elkaar waarschuwen, tot een discussie over het binnenhouden van je kinderen”, vertelt Van Asselt. „Terwijl het nog licht was en dit binnen de bebouwde kom gebeurde. Waar gaan we naartoe? Het loopt echt de spuigaten uit.”
Wolf in de tuin
Het gepensioneerde echtpaar Gorselink, dat prachtig woont aan de rand van het bos in het Epese buurtschap Wissel, heeft al een paar keer een wolf in de tuin gesignaleerd. Voor zoon Jordi is het duidelijk: „Ik heb drie dochters waaronder een tweeling van één jaar. Die komen niet meer bij opa en oma. Jammer, want ik gun het ze om lekker buiten in het bos op te groeien. Maar wij gaan er niet meer wandelen met de kinderwagen. Nu is het een hondje dat wordt gepakt, straks een kind.”
Het hondje Pipo van Doris Hoogenraad overleefde een aanval ternauwernood. De bejaarde dame uit Scheveningen, die een mooi vakantiehuis heeft in Epe, raakt weer van streek als ze vertelt over die donderdag eind augustus. „Ik wandelde met mijn rollator tussen de velden door richting een bankje, waar ik altijd graag even uitrust. Pipo zit dan tussen mijn voeten.”
Ineens voelde ze links een beweging. „Ik keek om, zó in het gezicht van een wolf. Voor ik het wist, had hij Pipo dwars in zijn bek. Ik ben gaan brullen en daar schrok hij even van, zodat ik Pipo eruit kon trekken.”
Met haar hondje in haar armen wist Doris terug naar haar huisje te lopen. „Ik vergat zelfs mijn rollator. De wolf bleef maar achter me aan lopen terwijl ik schreeuwde ’ga weg, ga weg’.” De twaalfjarige Australische terriër, een adoptiehondje uit Spanje, bleek zwaargewond.
Milt, lever en buikvlies waren beschadigd. Na een paar dure operaties is hij nu pas weer boven Jan: „Hij is weer een beetje vrolijk. Maar ik durf niet meer naar mijn huisje. Dat was ons paradijsje – mijn man is zes jaar geleden overleden – en ik mis het vreselijk.”
Gevochten en geschopt
Josine Spitzers kent én herkent haar verhaal. „Zij kwam met Pipo in mijn trimsalon in Epe”, vertelt ze. Zelf is ze begin september ook vanuit het niets aangevallen, toen ze met drie honden door het bos liep. „Ik was al alert, maar hij viel het hondje aan dat even achterbleef om zijn behoefte te doen.”
Met haar twee kleine hondjes op de arm en de grotere aan de lijn probeerde ze weg te rennen. „Hij bleef maar springen en naar de hondjes happen. Ik heb echt gevochten, geschopt, ik dacht ’jij gaat dit niet winnen’.”
Bordercollie Daisy gegrepen
Vol adrenaline wist ze de weg te bereiken, waar een passerende automobilist te hulp schoot. „Dezelfde dag is Daisy, de bordercollie van de schaapherder van Epe-Heerde, gegrepen. En nog altijd vermist.” Het bevreemdt Josine dat ze nergens melding kon doen van het voorval. „De politie zei: bel volgende keer maar 112. Hoe dan, met twee hondjes op je arm en een wolf voor je neus?”
Bij Bij12, het natuurorgaan voor de gezamenlijke provincies, kreeg ze ook nul op rekest. „Daar kun je alleen terecht als een wolf je schapen heeft doodgebeten. Boeren krijgen dan een schadevergoeding. Maar iemand zoals mevrouw Hoogenraad krijgt de 4000 euro voor de operaties van Pipo niet vergoed.”
Waarschuwingsposters
Vooralsnog worden geen rigoureuze maatregelen getroffen; afschot mag alleen in héél uitzonderlijke gevallen en is tot op heden niet gebeurd. In de bossen rondom Epe hangen waarschuwingsposters en zijn stokken neergelegd, ’voor het geval dat’. Volgens een inwoonster die anoniem wil blijven, maar die ook aangevallen is met haar hondje, is het woongenot verpest. „Mensen hebben geen idee wat hier gebeurt. Ze komen hier zelfs heen om wolven en hun welpen te fotograferen en leggen dan voer neer. Zo raken wolven aan mensen gewend.”
Niet bang voor mensen
Haar dorpsgenote Didi van der Velde, eveneens belaagd toen ze aan het hardlopen was met haar hond, zegt: „Hun leefgebied is dicht bevolkt, ze komen automatisch met mensen in aanraking en zijn niet bang, in tegenstelling tot wat deskundigen beweren. Maar omdat de wolf beschermd is, mag er niks gedaan worden. Dat beleid moet echt veranderen.” De petitie waarin dit wordt gevraagd is inmiddels bijna 3000 keer ondertekend en wordt woensdag aan staatssecretaris Rummenie overhandigd.
Volgens de ondertekenaars, die vorige maand al demonstreerden bij het gemeentehuis, zijn zij de dupe van het beleid. Van Asselt: „Dat gaat ten koste van ons als bewoners van een gebied, dat nu overgenomen is door de wolf.” Spitzers: „Te denken dat er niet meer roedels bijkomen als het leefgebied kleiner wordt, is achterhaald. We hebben nu al de hoogste wolf-dichtheid ter wereld!”
https://www.telegraaf.nl/binnenland/epe ... 1759899922
Geplaatst 
.