Bokt.nl

**Geplaatst**: 29-12-22 20:32

Geplaatst: 29-12-22 20:32

Het is niet alleen dat maar ook Sinterklaas op papa en mama het werk, sportvereniging en dan nog thuis en op school, kerstfeest en oud en nieuw met vuurwerk.
Onze kleindochter krijgt echt error ervan want die zijn ook nog eens in december en januari jarig :))

**Geplaatst**: 29-12-22 20:40

Re: Mentale gezondheid tieners

Geplaatst: 29-12-22 20:40

Maar je hoeft als ouder toch niet je kind aan alles deel te laten nemen!?
Of is dat ook iets van de laatste tijd, bang dat je wat mist of te kort komt!?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-12-22 20:42

Geplaatst door de TopicStarter : 29-12-22 20:42

Bij ons is sinterklaas gewoon nog altijd maar 1 dag per jaar gelukkig

Zonder gekheid, ik vind dat sinterklaas journaal ook veel te veel gestress om niets. Nu maakt dat niet uit als je dat zelf thuis kunt sturen uiteraard. Je hoeft het niet te kijken en je hoeft ook niet iedere dag je schoen te zetten.

Echter werd mij pas een tijdje terug duidelijk dat dit ook op school gekeken wordt…..niet ok….heel erg niet ok

Dan kun je er dus niet bij zijn om het te relativeren.

Maar goed, hoe je het ook wend of keert, ik denk niet dat je perse later een depressie krijgt omdat de juf je dwong om sinterklaasjournaal te krijgen.

**Geplaatst**: 29-12-22 20:51

Geplaatst: 29-12-22 20:51

Zebrastreep schreef:
Dan kunnen we ook verjaardagen , sint maarten , kerst , oud en nieuw enz wel afschaffen.

Er zijn meer smaken dan afschaffen alleen. Het is niet een keuze tussen 'een wekenlang ingewikkeld verhaal met allemaal rampen' of 'nooit meer iets vieren, ooit.'

Citaat:
Kinderen krijgen overal spanning van.

Niet echt waar. Tenminste, het is niet normaal dat kinderen dat voortdurend zo ervaren. Maar ik denk wel dat dit een deel is van het onderwerp: waarom gaat het zo slecht met tieners? En ik denk dat dit daar een deel van is: dat we denken dat het ok is om kinderen op te zadelen met heel veel extern gecreerde spanning.

Citaat:
Aan de ene kant zo leren ze ook al vroeg om gaan met spanning.

De vraag is alleen: wat leren ze? Hoe leren ze ermee om te gaan? Geeft dit werkelijk een betere omgang met moeiilijke situaties, of leren ze vooral dat ze er niet veel mee kunnen? Dat is namelijk wel precies de context waarin bv makkelijk angstklachten ontstaan: als je wel met veel situaties te maken krijgt die onveilig/onvoorspelbaar aanvoelen, maar waarbij je niet veel invloed uit kunt oefenen op het verloop.

(Bovendien hebben we een boel sluipweggetjes afgesloten. Waar kinderen die het te spannend vonden vroeger nog wel eens gewoon een ochtend konden overslaan, staat nu de leerplicht op de stoep. Maar ook: waar je vroeger maar 1 ochtend hoefde over te slaan, speelt er nu wekenlang iets. Daarmee is het een stuk lastiger om het te ontwijken en aan te passen aan wat een kind wel of niet leuk vindt en aankan.)

**Geplaatst**: 29-12-22 21:00

Geplaatst: 29-12-22 21:00

Popstra schreef:
Maar je hoeft als ouder toch niet je kind aan alles deel te laten nemen!?
Of is dat ook iets van de laatste tijd, bang dat je wat mist of te kort komt!?

Klopt.
Bij ons was het thuis kijken, weet niet of er al sinterklaasjournaal was, en hij kwam op school en dat was het.
Kan men wel zeggen dat ze daarmee om moeten leren gaan maar het is voor een kind heel veel he en helemaal hoe ze het nu doen!

**Geplaatst**: 30-12-22 03:23

Re: Mentale gezondheid tieners

Geplaatst: 30-12-22 03:23

Vroeger was het ook heel spannend dat Sinterklaas kwam. Wij maakten ook Sinterklaas versiering en hij kwam langs op school.
Ik denk dat wij ook spanning meekregen, omdat zwarte piet nog de roe had en je mee kon in de zak als je stout was. Denk dat er best wat kinderen op hun tenen liepen om nog even lief te zijn, bang om geen kadootjes te krijgen, streng te worden toegesproken door Sinterklaas, de roe krijgen van Zwarte Piet of mee moeten naar Spanje, weg van je ouders, vriendjes etc.

Wat ze op tv zien is dan nog tv en uit te leggen als een verzonnen verhaal.

Ik vind wat je nu ziet persoonlijk ook behoorlijk meevallen en vind heel veel ouders wel iets teveel overdrijven. En waar is hun eigen rol in alles gebleven?
En al zou het iets te spannend zijn geweest, ik vond de reacties wel echt heel heftig. Je kan tegenwoordig je mening lekker op internet gooien, dus dat doen we dan ook maar massaal. Ik vraag me af hoeveel mensen werkelijk zelf ook die mening hadden en hoeveel gewoon meekletsen met de rest op het schoolplein of fb etc.

Vlak voor de vakanties zijn kinderen vaak ook onrustig. Dat is denk ik ook omdat er veel gepland en gesproken wordt over wat men allemaal gaat doen in de vakantie. Naar school gaan is een vast ritme en een vakantie naar.......... is nieuw en spannend.

Ik mis trouwens in deze discussie de gescheiden ouders? Jarenlang werd er over gesproken dat kinderen van gescheiden ouders het moeilijker hebben, sneller problemen krijgen etc.

In een huwelijk is het misschien ook moeilijk om samen in balans op te voeden en een slechte relatie zal absoluut een slechter effect hebben. Maar als kinderen 2 opvoedingen krijgen, slechte dingen horen over de andere ouder of noem maar op waar ze tegenaan kunnen lopen, kan dat ook voor chaos in het hoofd en op emotioneel vlak zorgen.

Als ouders minder heisa maken van feestdagen, heeft dat ook effect op de kinderen en tegenwoordig zie ik alleen maar eerder versieringen te koop, alles moet groots en heel feestelijk.
Wij hadden vroeger ook wel echte kerst; 1 dag thuis en 1 dag met de familie en nette kleren, maar het lijkt tegenwoordig een wedstrijd wie het grootst uitpakt.

Nog over het Sinterklaas journaal. Ik heb het terug gekeken, omdat ik echt schrok van de berichten toen. Maar het past ook echt wel een beetje bij de tijd waarin we leven.
Ik zei het vd week al; vroeger vonden we een serie heel spannend en als je die nu terugkijkt is het ontzettend langzaam en nep.
Grote show programma's hebben we niet echt meer en als ik naar iets van show kijk is het allemaal vrij veel, snel en chaotisch.
Bij humor vroeger waren er grenzen en jarenlang ging men steeds verder en verder. Nu wordt dat weer minder omdat je niet meer alles kan zeggen en enorm moet oppassen. En dan nog; niemand kan het meer goed doen. Altijd is er wel ergens commentaar op iemand of iets. Wordt er geld ingezameld voor een goed doel, is het doel niet goed. Dan geef je niks denk ik dan.

Maar mensen hebben het ook hun hobby gemaakt om alles te volgen en overal mee te schreeuwen en commentaar te leveren.
Ik heb bijv wel fb, maar ben selectief met reacties en likes. Ook als ik je aardig vind ga ik niet iets liken wat ik niks vind. Tja, sorry dan. Maar hoef dan ook geen commentaar te geven wat ik ervan vind.

Op algemene nieuwsberichten hou ik in mn achterhoofd of ik daar iemand mee kan schaden, wie het kan lezen etc. Ik heb ook een kind en familie. En ja een man, maar die hoort alsnog wat ik had willen zeggen :p

Maar heel vaak zijn reacties niet doordacht en om het schreeuwen. Als mensen daar gevoelig voor zijn, snap ik dat het best lastig kan zijn om dat allemaal te lezen.
Maar wie moet dat oplossen? Moeten ouders het er niet meer over hebben samen? Soms de boel een beetje relativeren misschien?
Of wil men dat omgaan met social media een schoolvak wordt en leggen we daar het probleem?

Mentale gezondheid is belangrijk, maar het is zo moeilijk om het te vergelijken met andere tijden. Misschien hebben veel mensen aanleg voor mentale problemen, maar kreeg niet iedereen mentale problemen vroeger en is dat nu anders? De mentale problemen worden nu meer gevoed en komen meer naar buiten?
Dan is er misschien niet eens een aanwijsbare reden dat het nu meer is, maar zijn we er meer mee bezig en springen overal bovenop wat het evt kan voeden? Zijn ouders, onderwijzers, familie en anderen bang geworden voor de problemen en proberen ze daarom niet te hard te zoeken naar een oorzaak en vervolgens dat allemaal weg te halen, zodat we verder kunnen zonder? Want mentale problemen is lastig, er is schaamte, er is te weinig goede begeleiding, er is te weinig tijd etc.

**Geplaatst**: 30-12-22 10:37

Geplaatst: 30-12-22 10:37

Ik denk toch echt dat dit van alle tijden is, maar dat er nu veel aandacht voor is. Vooral de generatie van en na de oorlog hebben veel jeugdtrauma’s te verwerken gehad. En zoals al eerder gezegd werken trauma’s generaties door. Als mensen zelf in hun kindertijd onveilig zijn gehecht dan werkt dit door in hoe zij hun kinderen weer grootbrengen. Die kinderen nemen dit ook weer mee als ze opgroeien. Het is lastig om hier een oplossing voor te vinden. Want je kan niet al het leed wegnemen. Je kan het leed niet voorkomen en je kan de trauma’s niet wegnemen. Ik merk in mijn eigen leven ook patronen die zijn oorsprong al hebben in mijn jeugd. Interessant om te zien maar je doet er niks aan. Het is wat het is. Dit heeft ook invloed op hoe mijn dochter opgroeit en volwassen wordt. Je wilt het niet maar het gebeurt wel.
De coronapandemie en social media en de huizencrisis zullen allen niet meehelpen om het beter te maken maar crisissen zijn van alle tijden. Ik denk niet dat de weerbaarheid minder wordt, er is meer oog voor. Vroeger werd er niet gepraat. Je praatte niet over je gevoelens, je praatte eigenlijk nergens over. Dat werd generatie op generatie doorgegeven. Je houdt je mond en gaat door. Tegenwoordig moet alles op tafel en wordt het doodgeanalyseerd en gestempeld.

**Geplaatst**: 30-12-22 10:54

Geplaatst: 30-12-22 10:54

Shadow0 schreef:
Zebrastreep schreef:
Dan kunnen we ook verjaardagen , sint maarten , kerst , oud en nieuw enz wel afschaffen.

Er zijn meer smaken dan afschaffen alleen. Het is niet een keuze tussen 'een wekenlang ingewikkeld verhaal met allemaal rampen' of 'nooit meer iets vieren, ooit.'

Citaat:
Kinderen krijgen overal spanning van.

Niet echt waar. Tenminste, het is niet normaal dat kinderen dat voortdurend zo ervaren. Maar ik denk wel dat dit een deel is van het onderwerp: waarom gaat het zo slecht met tieners? En ik denk dat dit daar een deel van is: dat we denken dat het ok is om kinderen op te zadelen met heel veel extern gecreerde spanning.

Citaat:
Aan de ene kant zo leren ze ook al vroeg om gaan met spanning.

De vraag is alleen: wat leren ze? Hoe leren ze ermee om te gaan? Geeft dit werkelijk een betere omgang met moeiilijke situaties, of leren ze vooral dat ze er niet veel mee kunnen? Dat is namelijk wel precies de context waarin bv makkelijk angstklachten ontstaan: als je wel met veel situaties te maken krijgt die onveilig/onvoorspelbaar aanvoelen, maar waarbij je niet veel invloed uit kunt oefenen op het verloop.

(Bovendien hebben we een boel sluipweggetjes afgesloten. Waar kinderen die het te spannend vonden vroeger nog wel eens gewoon een ochtend konden overslaan, staat nu de leerplicht op de stoep. Maar ook: waar je vroeger maar 1 ochtend hoefde over te slaan, speelt er nu wekenlang iets. Daarmee is het een stuk lastiger om het te ontwijken en aan te passen aan wat een kind wel of niet leuk vindt en aankan.)

Precies dit dus

Het is heel makkelijk om te zeggen "ze moeten er aan wennen". En dat klopt, maar "overkill" is geen "wennen". Als je een gemiddeld paard verkeersmak wilt maken is ook niet de eerste stap die je buiten het erf neemt, ermee langs een oorverdovende bouwput gaan, of er lekker mee over een viaduct bij de snelweg

Je begint met een basis van rust en vertrouwen. Zodat er een goede, stevige bodem ligt

Dan ga je eens een rustige weg op, een weg waar heel af en toe een fiets of auto langskomt op een prettige afstand zodat het niet bedreigend aanvoelt en paard het eens goed kan bekijken, je bouwt het op, op een manier waarop het betreffende paard het aan kan en je niet over de capaciteit van zijn emmertje heen gaat

Zo léért het, krijgt het vertrouwen dat het nieuwe situaties aan kan :)*

Kinderen doodgooien met allerlei onnodige extra spanningen in een wereld die al constant bol staat van de prikkels, is niet iets dat een school zou moeten doen. Want inderdaad: het is we-ken lang gezeik en opgehits, op school, bij gym, zwemles, BSO, winkels, sportclubs, in het dorp of waar die kinderen ook maar naartoe gaan en op iedere plek wordt er weer paniek gecreëerd dat er allerlei rampen gebeuren waardoor het hele feest niet door kan gaan.

Ze horen al dat gezeik al aan van die oorlog, ziektes, Corona, vluchtelingen, klimaat issues, hoe de hele wereld in de brand staat.... geef die kinderen nou verdorie ergens even een rustpunt in hun basis joh :(:)

**Geplaatst**: 30-12-22 11:08

Geplaatst: 30-12-22 11:08

superpony schreef:
Nog over het Sinterklaas journaal. Ik heb het terug gekeken, omdat ik echt schrok van de berichten toen. Maar het past ook echt wel een beetje bij de tijd waarin we leven.
Ik zei het vd week al; vroeger vonden we een serie heel spannend en als je die nu terugkijkt is het ontzettend langzaam en nep.
Grote show programma's hebben we niet echt meer en als ik naar iets van show kijk is het allemaal vrij veel, snel en chaotisch.

Het past zeker bij de tijd waarin we leven

Maar dat maakt het niet okee.

Het is gewoon tevéél voor die kinderen. Het lijkt mij juist helemaal prima dat ouders (en leerkrachten en anderen) daar over aan de bel trekken. En het zou fijn zijn als daar dan ook iets mee gedaan wordt, behalve zeggen dat de ouders van nu maar zeikerds zijn die een stel sneeuwvlokjes opvoeden

Met series e.d. is het inderdaad ook zo dat het allemaal veel, snel en chaotisch is. En hàrd ook vaak....hele brutale figuurtjes die hele nare dingen zeggen en doen -O-

Ik vind veel kinderseries waar heel klein grut naar kijkt, echt totaal ongeschikt voor dat kleine grut. Het is nu echt totaal iets anders dan waar we vroeger zelf naar keken. Kijker lijkt wel cònstant op hoogspanning te moeten staan nu.

Het mooie is dat je geen TV hoeft te kijken, dat kan je gelukkig nog zelf doseren of dan de wat leukere, rustigere series op Netflix of oude series van vroeger op YouTube ofzo opzoeken +:)+

Maar ook dat is dus weer iets van herrie en chaos dat we als samenleving over onze kinderen uitstorten. En het dan vervolgens maar raar vinden dat die kinderen zo overprikkeld, druk en brutaal zijn, en niet geïnteresseerd te krijgen zijn in bepaalde dingen die we dan wel belangrijk vinden, maar we ze zelf afleren omdat het geen "instant bevrediging" geeft en maar saai is in verhouding weet je wel

Ik heb hier thuis ook al gezien dat er een keer een jochie van 4 kwam spelen, onze jongen liet trots zijn houten treinbaan zien, dat ventje staat er 1 tel met zo'n lege blik naar te kijken, kijkt om zich heen en vraagt "waar is het echte speelgoed?!" want daar had hij echt geen zin in hoor, zo'n baan bouwen.... die had zelf alleen maar van dat plastic herriespeelgoed waar je geen enkele creativiteit, fantasie of moeite in moet stoppen om te beginnen met de herrie en chaos....

Ieder zijn ding hoor, maar moeten we dat dan willen voor kinderen, denk ik dan....

**Geplaatst**: 30-12-22 13:11

Re: Mentale gezondheid tieners

Geplaatst: 30-12-22 13:11

Ben het niet met je eens.

Als je vanaf geboorte gewoon normale dingen doet krijgen ze ook vanaf geboorte dingen mee. Overal een probleem van maken, wat echt veel ouders doen, geeft denk ik meer problemen.

Ik spreek ook vaker ouders die zich enorm aan tijden houden, kinderen extreem vroeg in bed willen hebben en anders compleet in de stress zijn. Dat doen mensen toch echt deels zichzelf aan.
En als kinderen vroeg naar bed gaan, want ze hebben het nodig dan. Staan ze vaak te vroeg op en klagen mensen weer over gebroken nachten. En zo komen ze in een vicieuze cirkel van vroeg moe zijn, vroeg slapen, vroeg op etc

Er zijn heel veel kinderen, jeugd en volwassenen zonder mentale problemen, dus die hebben geen last gehad van die overkill.

Ik ben volwassen nu en heb ook enge films gezien. Vreselijk. Ik kan nog steeds niet naar enge of vieze films kijken. Heb van sommigen nog het beeld op mn netvlies, maar heb er geen trauma van.

En alles past bij de tijd. Mijn broer keek naar the A team. Er waren mensen die dat te agressief vonden voor hun kind. Nu is het een zoetsappige serie en niet zo erg, want er gaat niemand echt dood.

Als ik nu iets engs of heftigs zie, zeg ik altijd tegen mijn man; wat een zieke geest om dit te verzinnen.....Zelfde als sommige ps spellen. Onze zoon mocht eerst niet alles spelen en vind ook niet alles leuk, maar hij lacht erom. Hij kan werkelijkheid en fantasie goed onderscheiden, beter dan ik iig.

En ja, via tv krijg je genoeg ellende mee, maar dat was ook altijd al. Wij werden bang gemaakt met zure regen en de atoombom.
WOII speelde nog veel meer in ons leven, dus je had echt wel je zorgen. En dan nog je eigen dingen. Ik heb genoeg narigheid meegemaakt. Heb weleens gehoord dat ik daar vroeg of laat over moet praten of zal instorten, maar geen behoefte aan.
En ja, het zal me gevormd hebben. Misschien was ik heel anders als ik wel problemen had aangepakt en verwerkt. Maar misschien was ik minder gelukkig geweest, dat kan ook.

@SuzanneF, Dat laatste zeker. Onze zoon begon met stappen in een dorp en wilde graag zelfstandig zijn en vrijheid. Dat was ook in het dorp normaal.
Wij zijn stads opgegroeid en meer met gevaren en hebben ook veel gezien en meegemaakt. Ook al weten we het en hebben we er goed over kunnen praten, is dat deel loslaten best heel lastig.

Verder maken we ons niet teveel zorgen. Hij en zijn vriendin betalen veel te hoge huur, maar waar ze wonen is niet goedkoop. Ik denk echt dat het zich wel oplost, zoals elke generatie oplossingen heeft gehad en bedacht.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-12-22 13:33

Re: Mentale gezondheid tieners

Geplaatst door de TopicStarter : 30-12-22 13:33

Sommige excessen zie ik gelukkig eigenlijk niet of zelden. Kinderen spelen gewoon buiten en spelen gewoon met creatief speelgoed.
Er zal vast af en toe wel een uitzondering zijn (zoals een vriendinnetje die niet in een 20 cm diep modderstroompje mocht spelen ivm nog geen zwemdiploma) maar dat dat is nasr mijn ervaring niet de standaard.
Het kan ook intrinsiek in het kind zelf zitten. Een van mijn broers vond alles zonder stroom gewoon niet interessant (mijn moeder heeft meer dan eens gevraagd waar die brand/schroeilucht nu weer vandaan komt).

Scheidingen zijn inderdaad nog niet besproken. Ik heb er zelf ook geen persoonlijke ervaring mee. Aan beide kanten van onze familie zijn er geen scheidingen geweest (vrij uniek).
Ik zie wel hoe het ontzettend heftig kan uitwerken bij kennissen.

Wat natuurlijk ook nog een vreselijk treurig feit is, is dat ongeveer 1 op de 6 kinderen met huiselijk geweld te maken heeft. Die staan gelijk al 1-0 achter

**Geplaatst**: 30-12-22 13:38

Geplaatst: 30-12-22 13:38

Suzanne F. schreef:
Ik denk toch echt dat dit van alle tijden is, maar dat er nu veel aandacht voor is. Vooral de generatie van en na de oorlog hebben veel jeugdtrauma’s te verwerken gehad. En zoals al eerder gezegd werken trauma’s generaties door. Als mensen zelf in hun kindertijd onveilig zijn gehecht dan werkt dit door in hoe zij hun kinderen weer grootbrengen. Die kinderen nemen dit ook weer mee als ze opgroeien. Het is lastig om hier een oplossing voor te vinden. Want je kan niet al het leed wegnemen. Je kan het leed niet voorkomen en je kan de trauma’s niet wegnemen. Ik merk in mijn eigen leven ook patronen die zijn oorsprong al hebben in mijn jeugd. Interessant om te zien maar je doet er niks aan. Het is wat het is. Dit heeft ook invloed op hoe mijn dochter opgroeit en volwassen wordt. Je wilt het niet maar het gebeurt wel.
De coronapandemie en social media en de huizencrisis zullen allen niet meehelpen om het beter te maken maar crisissen zijn van alle tijden. Ik denk niet dat de weerbaarheid minder wordt, er is meer oog voor. Vroeger werd er niet gepraat. Je praatte niet over je gevoelens, je praatte eigenlijk nergens over. Dat werd generatie op generatie doorgegeven. Je houdt je mond en gaat door. Tegenwoordig moet alles op tafel en wordt het doodgeanalyseerd en gestempeld.

Ik ben het met je eens, maar er zit wel een voordeel aan het op tafel leggen van gevoelens, patronen en oud zeer. Omdat je dan in een verwerkingsstand kan komen. Zoals je zelf al zegt, leed is er toch wel. Maar het wegstoppen ervan, blijven leven vanuit dezelfde patronen, is hoe je de pijn in stand houdt en het van generatie op generatie doorgeeft. Ik denk niet dat je helemaal kan voorkomen dat je patronen doorgeeft aan je kinderen, maar ik ben er wel van overtuigd dat je de zware, destructieve, dysfunctionele patronen kan doorbreken en afleren en daarmee niet meer doorgeeft aan je kinderen. Dus het blootleggen daarvan vind ik wel een positief aspect van deze tijd. Ik lijk enorm op mijn moeder als het gaat om bepaalde patronen, ik ben dezelfde gevoelens van afwijzing, teleurstelling, boosheid als haar gaan dragen (helaas zijn die wel weer versterkt door mijn eigen vader, maar dat zij mijn vader als man koos destijds zie ik ook als onderdeel van het destructieve cirkeltje). Inmiddels ziet zij dat en ik ook en beginnen we nu beide te leren om niet meer vanuit die vastgesleten patronen te reageren. En kan ik zeggen, zonder mijn moeder klein te willen maken want zij kan daar niets aan doen, dat ik op jonge leeftijd al een stuk verder ben dan haar. Tuurlijk zitten er nog patronen in mij, daar kom je nooit helemaal vanaf. Ze hebben ook als bescherming gediend en bieden veiligheid. Maar door er bewust van te zijn, even stil te staan en dan een andere keuze in gedrag te kunnen maken, dat is alleen maar mogelijk door erover te praten. Met familie, met vrienden of een specialist.

Edit: om in te haken op het stukje scheidingen en het effect daarvan. Volgens mij kan dat heel erg twee op kanten gaan. Ouders die bij elkaar blijven voor de kinderen, maar daarbij wel een destructieve omgeving in stand houden door (verborgen) houdingen naar elkaar, is net zo schadelijk.
Mijn ouders gingen scheiden toen ik 3 was, ik kan me nog de heftige ruzies herinneren die ze vooraf en kort erna hadden. Zij zijn uit elkaar gegaan voor de kinderen, ze wilde niet dat wij zouden opgroeien in een verbaal gewelddadige omgeving. Zo heb ik het ook onthouden en begrepen, dus daar heb ik nooit last van gehad.

**Geplaatst**: 30-12-22 14:03

Geplaatst: 30-12-22 14:03

superpony schreef:
En ja, via tv krijg je genoeg ellende mee, maar dat was ook altijd al. Wij werden bang gemaakt met zure
regen en de atoombom.

Je kunt het ook anders bekijken: zure regen en de atoombom waren werkelijke dreigingen, en we hebben moeite gestoken in het veranderen van de situatie. Met effect, beide zijn door de inspanningen om het te stoppen, nu niet meer zo'n grote dreiging.

Ergens optimistischer dan hoe het nu gaat: ook dreigingen, maar dan grotendeels zonder de intentie om de situatie te verbeteren.

**Geplaatst**: 30-12-22 14:23

Geplaatst: 30-12-22 14:23

superpony schreef:
Ben het niet met je eens.

Als je vanaf geboorte gewoon normale dingen doet krijgen ze ook vanaf geboorte dingen mee. Overal een probleem van maken, wat echt veel ouders doen, geeft denk ik meer problemen.

Ik ken eigenlijk geen ouders die "overal een probleem van maken". Wel ouders die naar hun kind kijken, wat het wel of niet al aan kan, en daar gewoon rekening mee houden, wat in mijn ogen niks anders is dan goed ouderschap

Niet ieder kind is hetzelfde natuurlijk.

De ene baby heeft al een andere belastbaarheid dan de andere. Krijg je een snel overprikkelde baby dan is het ècht geen oplossing om die "gewoon op elk moment van de dag overal mee naartoe te nemen" of te proberen die in slaap te laten vallen terwijl je zelf naar een lekkere actiefilm zit te kijken ofzo, onder het motto van "kind went er maar aan"

Wil je de belastbaarheid van zo'n kind vergroten, dan zal je dat vanuit een basis van voldoende rust op moeten bouwen. Zo'n kind moet eerst leren de rust te vinden, voordat het kan leren prikkels te verwerken zonder die met moeite gevonden interne rust daarbij kwijt te raken :(:)

Met "het is allemaal de schuld van de ouders die overal een probleem van maken en hun kind weghouden van teveel prikkels" doe je de situatie echt te kort en geef je alleen maar aan dat je er geen snars van snapt.... en schep je juist die omstandigheden van kinderen en jongeren die maar te horen krijgen dat ze zich aanstellen enzo, want anderen kunnen het toch ook!

superpony schreef:
Er zijn heel veel kinderen, jeugd en volwassenen zonder mentale problemen, dus die hebben geen last gehad van die overkill.

Zoals dit dus. Dat is net zoiets als "er zijn zat mensen die roken als een ketter maar er nooit ziek van worden." Dat dat zo is, neemt toch niet weg dat het toch wel èrg zonde is van die mensen die er wèl (flink) last van hebben....

**Geplaatst**: 30-12-22 14:30

Geplaatst: 30-12-22 14:30

Shadow0 schreef:
superpony schreef:
En ja, via tv krijg je genoeg ellende mee, maar dat was ook altijd al. Wij werden bang gemaakt met zure
regen en de atoombom.

Je kunt het ook anders bekijken: zure regen en de atoombom waren werkelijke dreigingen, en we hebben moeite gestoken in het veranderen van de situatie. Met effect, beide zijn door de inspanningen om het te stoppen, nu niet meer zo'n grote dreiging.

Ergens optimistischer dan hoe het nu gaat: ook dreigingen, maar dan grotendeels zonder de intentie om de situatie te verbeteren.

Ehm, de zure regen en het huidige stikstofprobleem behelzen beide de NOx uitstoot.

Die milieu-roeptoeteraars hebben nooit de intentie om het te verbeteren. Die zijn alleen maar uit op roeptoeteren want dat geeft aandacht (en geldstromen) zodat ze hun tijd kunnen besteden aan roeptoeteren.....

**Geplaatst**: 30-12-22 14:30

Geplaatst: 30-12-22 14:30

Kinderen een rustpunt geven in hun basis is ook een goede ja.
Ze hoeven niet na school ook nog eens elke dag naar een andere sport, trompetles knutsel club of weet ik veel.
Ouders rennen en vliegen overal met ze naar toe tegenwoordig.
Kan een kind eigenlijk nog met ,verveling, om gaan bijvoorbeeld?

**Geplaatst**: 30-12-22 15:03

Geplaatst: 30-12-22 15:03

Dat "verveling" vind ik ook iets dat tegenwoordig lastiger is eigenlijk. Vroeger toen ik zelf klein was had je natuurlijk amper wat op TV. Andere schermpjes waren er nog niet. Dus dan ging je buiten spelen, een boek of Donald Duck ofzo lezen, een spel / puzzel of iets anders verzinnen.

Tegenwoordig kan je de hele godganse dag TV-kijken (Netflix, Disney enzo) en op schermpjes bezig zijn.
Maar dan moet je als ouder steeds zeggen dat het nu niet mag weetje wel, en dan ben je als ouder weer de rotzak in plaats van dat het gewoon zo is

**Geplaatst**: 30-12-22 15:28

Geplaatst: 30-12-22 15:28

pmarena schreef:
Dat "verveling" vind ik ook iets dat tegenwoordig lastiger is eigenlijk. Vroeger toen ik zelf klein was had je natuurlijk amper wat op TV. Andere schermpjes waren er nog niet. Dus dan ging je buiten spelen, een boek of Donald Duck ofzo lezen, een spel / puzzel of iets anders verzinnen.

Tegenwoordig kan je de hele godganse dag TV-kijken (Netflix, Disney enzo) en op schermpjes bezig zijn.
Maar dan moet je als ouder steeds zeggen dat het nu niet mag weetje wel, en dan ben je als ouder weer de rotzak in plaats van dat het gewoon zo is

Ja dit vind ik ook lastig. Kinderen kunnen zich niet meer vervelen. En boeken lezen doen ze ook niet meer. Omdat ze zoveel andere dingen hebben om zich mee te vermaken. Hele dag maar prikkels via de telefoon of tablet. Altijd maar in contact met anderen blijven. Het is een ramp als de telefoon een paar uur wordt afgepakt want wat moeten ze dan doen? Dan staren ze letterlijk voor zichzelf uit en hebben geen idee. Triest eigenlijk. Wij wisten niet beter vroeger.

**Geplaatst**: 30-12-22 16:20

Geplaatst: 30-12-22 16:20

Ik vind het daarin vooral zo triest dat kinderen dan dat gevoel kunnen krijgen dat hun ouders het hun niet gunnen, hun niet begrijpen, bla-bla-bla weet je wel. Dat komt dan in de huidige tijd nog eens bovenop al het andere dat er voor de vorige generaties ook al was dat een beetje een wig drijft tussen ouders en kinderen.

Dan zien ze ook nog op de social media wat anderen allemaal voor leuks doen, dat die allemaal zo'n ge-wel-dig leven hebben (lijkt het....) en wordt de neus er in gewreven wat zij allemaal missen. Ook daar zullen ouders wel tegen moeten opboksen denk ik om dat allemaal een beetje te relativeren.

Wij laten die kleine zich expres vervelen, zeggen dan ook gewoon met een beetje humor: dat is goed voor kinderen, als ze zich vervelen O:)

Of dan pak je lekker een boekje ofzo. Die van ons doet dat (nog?) niet snel, maar kan wel uren op zichzelf lekker tekenen en knutselen en klooien, gelukkig. Hebben we ook wel moeten stimuleren hoor, dat kwam niet helemaal vanzelf.

Maar de kans is natuurlijk heel reëel dat dat wel een keer ophoudt met de puberteit ofzo

Dan ben je gewoon die rotzak die het schermpje uitzet of afpakt

**Geplaatst**: 30-12-22 16:26

Geplaatst: 30-12-22 16:26

Suzanne F. schreef:
Ja dit vind ik ook lastig. Kinderen kunnen zich niet meer vervelen. En boeken lezen doen ze ook niet meer. Omdat ze zoveel andere dingen hebben om zich mee te vermaken.

Ook daar vraag ik me af... ligt dat echt aan de kinderen en de schermen? Want er speelt meer. Vinden we het nog ok als kinderen op straat spelen? Als er herrieachtig gevoetbald wordt, mag dat nog? En als die kinderen bij het buitenspelen rottigheid uithalen, of een ongeluk krijgen, accepteren we dat dan?

**Geplaatst**: 30-12-22 16:45

Geplaatst: 30-12-22 16:45

De ouders zitten zelf ook vaak ganse tijd op hun mobiel te turen :')

Maar vroeger speelden wij ook buiten, gebeurde het ook wel eens je uit een boom flikkerde of je van je fiets viel.
En je deed ook eens dingen die eigenlijk niet mochten. Daar is toch niks mis mee!?

**Geplaatst**: 30-12-22 16:57

Geplaatst: 30-12-22 16:57

Popstra schreef:
Maar vroeger speelden wij ook buiten, gebeurde het ook wel eens je uit een boom flikkerde of je van je fiets viel.
En je deed ook eens dingen die eigenlijk niet mochten. Daar is toch niks mis mee!?

Ik denk dat het niet meer geaccepteerd wordt. Als het gebeurt terwijl een kind bij de BSO is, wordt de BSO aansprakelijk gesteld. (En misschien niet eens door de ouders, maar bv door de zorgverzekering. En als het iets is dat in het nieuws komt, door de gemeenschap.)

Het idee ontstaat steeds meer dat kinderen niet meer zonder toezicht buiten moeten zijn. Als er hier op Bokt iets geschreven wordt over een ongeluk met een kind, wat dan ook, is de vraag altijd hoe het kan dat de ouders het niet hebben voorkomen en dat kinderen niet zonder toezicht mogen. Er kunnen meldingen gedaan worden over kinderen die alleen zijn, en dat kan nare gevolgen hebben. Overlastgevende speelplekken worden bij de politie en gemeente gemeld.

Misschien dat jij of ik vinden dat het helemaal niet zo erg is dat je af en toe wel eens uit de boom valt - maar de maatschappij als geheel accepteert het niet meer zoals het een jaar of 40 of 60 terug wel geaccepteerd werd. En dit gaat lang niet altijd uit van de individuele ouders, op veel van de reacties van de omgeving hebben ouders helemaal geen invloed.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-12-22 17:34

Geplaatst door de TopicStarter : 30-12-22 17:34

Ik voel me heel vaak een loedermoeder als ik mijn kind in het donker (winter, gewoon om half 6, niet midden in de nacht of zo) alleen naar huis laat lopen binnen ons mini dorpje. Maar ik kan echt geen goede reden bedenken waarom dat niet kan.

Ik moet ook zeggen dat er in mijn directe omgeving wel gewoon ook veel zonder toezicht op jonge leeftijd buitengespeelt wordt hoor. Daar zie ik niet heel veel verschil in met hoe het bij mij ging.

Vervolgens hoorde ik dat de kinderen van mijn zwager nog van het schoolplein gehaald MOETEN worden van school op een bijna middelbare school leeftijd in een iemimini dorpje. Ik was toen best in shock eigenlijk

Dat lijkt me ook heel genant als je boven de 6 of 7 bent en je wilt zelfstandigheid zich sterket begint te vormen.

Is dat ook niet een beetje regio bepaald? Als mensen ver weg wonen van alles bijvoorbeeld?

Overigens heeft mijn gup met 3 jaar op de kdv haar elleboog gebroken. Uiteraard gaat dat via een bedrijfsverzekering maar verder no bad feelings hoor

Kan me wel voorstellen dat dit ook anders kan lopen.

**Geplaatst**: 30-12-22 17:37

Geplaatst: 30-12-22 17:37

Shadow0 schreef:
Popstra schreef:
Maar vroeger speelden wij ook buiten, gebeurde het ook wel eens je uit een boom flikkerde of je van je fiets viel.
En je deed ook eens dingen die eigenlijk niet mochten. Daar is toch niks mis mee!?

Ik denk dat het niet meer geaccepteerd wordt. Als het gebeurt terwijl een kind bij de BSO is, wordt de BSO aansprakelijk gesteld. (En misschien niet eens door de ouders, maar bv door de zorgverzekering. En als het iets is dat in het nieuws komt, door de gemeenschap.)

Het idee ontstaat steeds meer dat kinderen niet meer zonder toezicht buiten moeten zijn. Als er hier op Bokt iets geschreven wordt over een ongeluk met een kind, wat dan ook, is de vraag altijd hoe het kan dat de ouders het niet hebben voorkomen en dat kinderen niet zonder toezicht mogen. Er kunnen meldingen gedaan worden over kinderen die alleen zijn, en dat kan nare gevolgen hebben. Overlastgevende speelplekken worden bij de politie en gemeente gemeld.

Misschien dat jij of ik vinden dat het helemaal niet zo erg is dat je af en toe wel eens uit de boom valt - maar de maatschappij als geheel accepteert het niet meer zoals het een jaar of 40 of 60 terug wel geaccepteerd werd. En dit gaat lang niet altijd uit van de individuele ouders, op veel van de reacties van de omgeving hebben ouders helemaal geen invloed.

Ik moest even graven in mijn geheugen waar ie stond, maar deze past wel bij jouw tekst:
https://www.deviantart.com/ravenaudron/ ... -137812161

**Geplaatst**: 30-12-22 18:20

Re: Mentale gezondheid tieners

Geplaatst: 30-12-22 18:20

Ik verbaasde mij er een paar jaar terug over dat leerlingen van groep 8 niet zelfstandig in groepjes de avondvierdaagse mochten lopen in het dorp waar mijn paarden staan.
Er moesten verplicht ouders meelopen.
Ik vond dat echt verbazingwekkend en verontrustend tegelijk.
In juni nog niet zelfstandig de avondvierdaagse, waarbij er diverse oversteekpunten allemaal bemand zijn met verkeersleiders, er zijn drinkposten onderweg en het hele dorp loopt dezelfde route, dus sociale controle genoeg, lijkt mij?
En dan eind augustus, dus amper 2 maanden later, zelf op de fiets 8-10 km naar de middelbare school...